Wonder Book / Księga Cudów (Martino Chiacchiera, Michele Piccolini)

[Miszon]

liczba graczy: od 1 do 4
wiek: od 10 lat
czas gry: ok. 90 min.
wydawca: Rebel.pl (2022)
projektant: Martino Chiacchiera , Michele Piccolini
Data premiery: II kwartał 2022 r.

Księga cudów to oparta na współpracy gra przygodowa, rozgrywająca się na przestrzennej planszy w formie książki pełnej niezwykłości. W jej wnętrzu czekają na Was przygody pełne istotnych decyzji, a wybory, które podejmiecie, prowadzeni narracją na kartach, będą miały ogromne znaczenie dla tego, co spotka Was w kolejnych rozdziałach. Jakie zakończenie wybierzecie dla siebie i Onirii? Dajcie się porwać opowieści i sprawdźcie, co się wydarzy!

Na czym to polega?
Podczas zabawy z Księgą cudów wcielamy się w grupę żądnych przygód nastoletnich przyjaciół. To zabawa kooperacyjna, co oznacza, że możemy wygrać wyłącznie razem - albo wszyscy przegramy. Gra składa się z 6 następujących po sobie scenariuszy zwanych rozdziałami.

W tej pełnej rozmachu historii występuje 4 bohaterów. Każdy z nich ma własny stylu walki, inną wytrzymałość oraz specjalną umiejętność, co składa się na indywidualny styl gry. Podczas kolejnych rozdziałów będziemy odblokowywać kolejne umiejętności.

Sama rozgrywka opiera się na przygodzie, przez którą prowadzą nas talie poszczególnych rozdziałów. Gracze będą rozgrywali swoje akcje, eksplorowali kolejne plansze, używali specjalnych umiejętności i walczyli z pojawiającymi się przeciwnikami, by zrealizować postawione przed nimi zadania i dotrzeć do końca tej fantastycznej opowieści!

Dlaczego pokochasz tę grę?
To wyjątkowa, przygodowa zabawa pełna zwrotów akcji z historią, którą do pewnego stopnia kształtują sami gracze! Podejmowane przez nas decyzje mają swoje odzwierciedlenie w fabule.
Rozgrywka jest bardzo intuicyjna, a kolejne zasady wprowadzane są stopniowo. Dzięki temu, że talia prowadzi nas przez wszystkie elementy gry, liczba reguł do przyswojenia na początku jest naprawdę niewielka.
Książka, będąca jednocześnie naszą planszą, pełna jest rozkładających się, przestrzennych elementów. Otwarta góruje nad stołem i robi niesamowite wrażenie!

https://www.rebel.pl/gry-planszowe/ksie ... 05839.html
filmik reklamowy:
https://www.youtube.com/watch?v=5x_uqHM ... e=youtu.be

Muszę przyznać, że wygląda to jak must have w kategorii familijnych przygodówek do pogrania z dzieciakami. Zapisuję sobie w notatniku na wishliście.

[karawanken]

Miałem okazję zagrać pierwszy scenariusz. Bardzo przyjemna gierka. Mało skomplikowane zasady myślę, że na poziomie Pluszowych Opowieści. Do grania z dzieckiem super. No i zdecydowanie robi wrażenie.

[Miszon]

Mało skomplikowane zasady myślę, że na poziomie Pluszowych Opowieści.

Też mam takie skojarzenie.
I faktycznie wygląda świetnie. Chociaż martwi mnie to drzewo (znowu drzewo?) - wygląda jak coś, co będzie przeszkadzać i się niszczyć.

[karawanken]

Akurat ciężko mi się wypowiedzieć bo pierwszy scenariusz spędziliśmy na okładce książki. Drzewo rozłożyliśmy tylko raz aby zobaczyć jak wygląda.

[Miszon]

Hah, czyli nawet na okładce się gra?

[karawanken]

Hah, czyli nawet na okładce się gra?

Dokładnie tak. Pierwszy scenariusz gra się na okładce.

[PanFantomas]

.

[ootbak22]

Skończyliśmy dziś księgę cudów, muszę przyznać, że to był chyba najlepszy zakup gry familijnej w tym roku ( a trochę ich było, m.in Avel ). Czekaliśmy na każdy nowy scenariusz, zastanawiając czym nas książka jeszcze zaskoczy. Trzeba pogratulować pomysłowości w konstrukcji plansz.
Po przejściu całości dzieci (5 i 10 lat) stwierdziły, że nie będą chciały grać drugi raz, bo "wszystko wiadomo". Muszę przyznać im rację, gra raczej pójdzie na sprzedaż.
Całość przeszliśmy pewnie w ok. 8-10h, w zasadzie nie było trudno. 95% miejsc/ kart zeksplorowaliśmy.
Gra jest na tyle dobrze powycinana / poskładana, że nie miałem obaw o zniszczenie elementów.
Więcej nie piszę, żeby nie zaspoilować nawet minimalnie, bo przy tej pozycji byłoby to wyjątkowo wredne...
Tak czy inaczej, w kategorii familijnej gry - to 8.5/10 - brakuje regrywalności / większej ilości scenariuszy.

[pantera]

My też skończyliśmy i pozostały pytania "dlaczego tylko 6 scenariuszy?" i "w co grać po takiej grze?".
Bardzo fajnie spędzone średnio 1,5h-2h na każdym scenariuszu. Zgadzam się, że to gra do jednokrotnego przejścia.
Chociaż może po roku, dwóch fajnie byłoby przejść jeszcze raz, ale nie mam miejsca na półce.
Graliśmy w składzie 2 osoby dorosłe + 7 latka i 10 latek i wszyscy się świetnie bawili.

[Miszon]

Przyznam że finał nas trochę niedopieścił. I wydał się jakoś za łatwy w stosunku do kilku innych misji wcześniej.

[Sloth]

My też skończyliśmy na dniach z córą. 8-10h świetnej zabawy.
Fajnie wykonane figurki, a drzewo i wszelakie poukrywane elementy bardzo się spodobały. Mi przypomniały się takie książki z dziecinstwa które również były tak zaprezentowane. Ciekawa historia, możliwość kształtowania poprzez wybory. Dla mnie mocne 8. Jeden rozdział był powtórnie rozgrywany, dopadły nas zębacze .
Poziom trudności nie przygniatał a jednocześnie trzeba było zaplanować pewne strategie coby zębaczki nie obsiadły.

Co do regrywalności zastanawialiśmy się z córką nad powtórką pozostałymi dwoma postaciami z nowymi zasadami i nowymi wyborami. Jednakże jest na tyle dużo tytułów do ogrania iż, odpuściliśmy sobie na razie. Gra zostaĺa wystawiona na sprzedaż ale jak poleży dłużej to kto wie

Ogólnie zakup bardzo udany.

[garg]

Potwierdzam, że po ukończeniu kampanii nie ma ochoty na ponowne granie. Trochę szkoda, bo całość nie jest specjalnie długa. My byliśmy rozczarowani. Za mało jest tu gry w grze. Tzn. wygląda to przepięknie na stole i jest oparte na ciekawym pomyśle, ale nie wystarcza to do pociągnięcia kampanii. Gdyby jeszcze fabuła była angażująca, ale niestety poziom pisarstwa to tak gdzieś duża przerwa w drugiej klasie gimnazjum .

Żeby nie było - razem z dwoma synami i córką (wszyscy po 12 lat) rozegraliśmy całą kampanię. Córka odpadła po pierwszym scenariuszu, a jeden synów - po drugim. Razem z drugim synem chcieliśmy zobaczyć jak się skończy i nie było warto .

Jeśli miałbym polecić komuś Księgę Cudów, to w moim odczuciu pewnie dla 5-8 latków będzie fajne. Z naciąganiem do 10 lat, jeśli dziecko jest mało ograne. Moje są bardzo ograne (tydzień później graliśmy w Machina Arcana i w Gloomhaven: Szczęki Lwa) i Księga Cudów niestety nie dowiozła.

Uwaga - nie wiem, czy to powszechny problem, czy tylko w naszym egzemplarzu tak było: po otwarciu księgi plansza rozłożyła się od razu na ostatnim rozdziale (nie piszę szczegółów, żeby nie zdradzać fabuły). Dopiero po dłuższej chwili siłowania się z kartonem, udało nam się otworzyć drzewko z pierwszego rozdziału.

[Sloth]

Potwierdzam, że po ukończeniu kampanii nie ma ochoty na ponowne granie. Trochę szkoda, bo całość nie jest specjalnie długa. My byliśmy rozczarowani. Za mało jest tu gry w grze. Tzn. wygląda to przepięknie na stole i jest oparte na ciekawym pomyśle, ale nie wystarcza to do pociągnięcia kampanii. Gdyby jeszcze fabuła była angażująca, ale niestety poziom pisarstwa to tak gdzieś duża przerwa w drugiej klasie gimnazjum .

Żeby nie było - razem z dwoma synami i córką (wszyscy po 12 lat) rozegraliśmy całą kampanię. Córka odpadła po pierwszym scenariuszu, a jeden synów - po drugim. Razem z drugim synem chcieliśmy zobaczyć jak się skończy i nie było warto .

Jeśli miałbym polecić komuś Księgę Cudów, to w moim odczuciu pewnie dla 5-8 latków będzie fajne. Z naciąganiem do 10 lat, jeśli dziecko jest mało ograne. Moje są bardzo ograne (tydzień później graliśmy w Machina Arcana i w Gloomhaven: Szczęki Lwa) i Księga Cudów niestety nie dowiozła.

Uwaga - nie wiem, czy to powszechny problem, czy tylko w naszym egzemplarzu tak było: po otwarciu księgi plansza rozłożyła się od razu na ostatnim rozdziale (nie piszę szczegółów, żeby nie zdradzać fabuły). Dopiero po dłuższej chwili siłowania się z kartonem, udało nam się otworzyć drzewko z pierwszego rozdziału.

No jeżeli z dziećmi grasz w Machina Arcana to KC ma pełne prawo wydawać się dziecinna

[Miszon]

Nam też księga otworzyła się nie tak jak trzeba, co więcej - kompletnie nie wiedzieliśmy jak otworzyć drzewo bo nie chciało się wyprostować. Dopiero poradnik otwierania z YouTube pomógł.

[Gribbler]

Właśnie zastanawiałem się nad poziomem infantylności tej gry. Z moją córką (lat 9) gram w Eldritcha, Descenta, Posiadłość i Nemesisa Chyba jednak odpuszczę Księge Cudów.

[esubotowicz]

Wczoraj z synem (7 lat) zagraliśmy podczas jednego „posiedzenia” 4 ostatnie rozdziały. Rozgrywka zajęła nam ponad 5 godzin (z przerwa na kolację), pierwsze dwa rozdziały zrobiliśmy kilka tygodni wcześniej w jakieś 2,5-3 godz. Byłam zaskoczona, ze wysiedział tyle czasu, co więcej - ja chciałam przenieść ostatni rozdział na dziś, ale on bardzo chciał dokończyć.

Wrażenia z gry:
*Pomysł super, rozkładana księga-plansza przemyślana, chociaż zgadzam się z przedmówcami, ze nie do końca płynnie elementy sie otwierają. Eksplorowanie dało nam jednak sporo frajdy.
*Fabuła nie jest szczególnie głęboka i porywająca, pewnie dałoby sie to lepiej napisać. Do gry z 7-latkiem jest w porządku.
*Mechanika - karty prowadzą graczy. Uważam, ze zrobiono to bardzo dobrze, dzięki kartom mamy na bieżąco na stole obowiązujące zasady, a wiec instrukcja moze być okrojona do podstawowych informacji - np ruch postaci i potworów, oznaczenia, ikony. Karty nawet mówią jak przygotować grę na początku każdego rozdziału.
*Rozwój postaci - prościutki, ale jest i gracz decyduje jaka umiejetność rozwinąć.
*W swojej turze postać ma do wykorzystania 3 akcje, ale możliwości jest sporo i czasem zapominaliśmy, ze można zrobić coś innego, co moze by dało lepszy efekt. Z początku w ogóle zapomnieliśmy o wykorzystaniu skrawków i iskier, które nie są przenoszone do kolejnych rozdziałów.
*Bardzo podobał mi sie też mechanizm klepsydr, czyli dodatkowych żyć. Mam skojarzenie z komputerowymi platformowkami: postać traci wszystkie serduszka - traci przytomność, a następnej kolejce w zamian za jedną klepsydrę-„życie” zaczyna z pełna pulą serduszek.
*Nasze wybory w grze oznaczane są hasłami, które potem podajemy, aby wybrać taka czy inna ścieżkę. To tez działa dobrze.
*Można niby zagrać znów innymi postaciami, dokonać innych wyborów. Ale ilość kart, które odrzuciliśmy bez czytania była na tyle mała, żeby wnioskować, ze fabuła jest raczej liniowa. Może nie odkryliśmy jakichś elementów, jednakże są to z pewnością drobiazgi.

Podsumowując - gra jest wizualnie piękna, mechanicznie sprawna, fabularnie średnia. Wiek graczy pudełkowy 10+, ale to chyba wynika ze sporej ilości tekstu na kartach. Jednakże czytaniem historii może zająć się dorosły. No i trzeba w miarę kontrolować umiejętności i karty nie tylko swoje, ale i dziecka (żeby oczywiście przypominać, nie decydować ). Uważam, ze jest to do zrobienia. Mieliśmy kilka małych zacięć, gdzie nie byłam całkowicie pewna jakiejś zasady, ale wybrałam wtedy zapewnienie płynności rozgrywki ponad ewentualne pomyłki w interpretacji. Grę oceniam na 8/10. Myśle, ze jest potencjał na więcej podobnych gier z nową historią i nową księgą przy zachowaniu tych samych mechanik (a nawet postaci). Przebija (u mnie) Avel i Karak.

Cena gry jest dość wysoka jak za te ilość spędzonych przy niej godzin. Ale syn jeszcze z nią nie skończył, bo teraz jak już zna wszystkie zakamarki to może czerpać frajdę ze swobodnej zabawy obawiam sie jednak, ze drzewo będzie już mocno wyświechtane