Spróbuję. The Speicherstadt/Jorvik to takie strasznie niefeldowskie grykaimada pisze:Szczerze mówiąc po zderzeniu z Jorvikiem chyba odechciało mi się dalej poznawać gry Stefana Felda.
Nie chodzi o sam brak klimatu, ale tam po prostu jest niewiele gry w grze. Jedna prosta faza, powtarzana aż do zakończenia gry. Mało...
Możecie próbować wyprowadzać mnie z błędu.
.
Jorvik to, wyłączając It Happens.., najsłabsza gra Felda, w jaką grałem. Spróbuj czegoś z jego topu - Zamki, Trajan, Bora Bora. Jesteś klimaciarzem, weź Amerigo, które jak na Felda ma sporo klimatu. Możesz nawet spróbować Wyroczni Delfickiej, która nadal nie jest feldowską kobyłą, ale ma nieporównywalnie większą głębię niż Jorvik.kaimada pisze:Szczerze mówiąc po zderzeniu z Jorvikiem chyba odechciało mi się dalej poznawać gry Stefana Felda
Nie chodzi o sam brak klimatu, ale tam po prostu jest niewiele gry w grze. Jedna prosta faza, powtarzana aż do zakończenia gry. Mało...
Możecie próbować wyprowadzać mnie z błędu.
Zagrałem w życiu w dwie gry Felda - Zamki Burgundii i Badaczy Głębin, mam ochotę na więcej. Obydwie mi się strasznie podobają. Zamki umieściłbym wyżej, ponieważ do tej gry mogę usiąść o każdej porze dnia i nocy i będzie sprawiało mi to przyjemność . Natomiast zanurzenie się w podwodny świat Badaczy wymaga jednak jasnego umysłu i większego skupienia. A wg mojej drugiej połowy grafik przesadził z kolorami i gra wygląda jak dziecięca kolorowankaPan_K pisze:Właśnie skończyłem partię po dłuższej przerwie. Mamusiu, jak ja lubię tę grę! Zgadzam się z powyższym (może poza numerem porządkowymApos pisze: 2. Badacze Głębin (z tendencją do wskoczenia na pierwsze miejsce - bardzo niedoceniony tytuł)) w całej rozciągłości. Dla mnie AquaSphere pozostanie chyba top of the top Felda.
, co też nie pomaga w koncentracji.
Dość typowy zarzut. Rozumiem racje tych, którzy go wysuwają, ale ich nie podzielam.kmd7 pisze:A wg mojej drugiej połowy grafik przesadził z kolorami i gra wygląda jak dziecięca kolorowanka
To dwie zupełnie inne, ale bardzo dobre gry. Trochę jak porównywanie jabłek do pomarańczy.Gatherey pisze:Nie wiem czy dobry temat do tego - niedługo premiera Uczty dla Odyna, a w sierpniu do sklepów wejdą również Zamki Burgundii Czy mógłby ktoś polecić, którą z tych dwóch lepiej jest kupić? Wg BGG wychodzi na zamki, ale wolałbym poznać opinie ludzi, którzy mieli przyjemność zagrać w oba tytuły.
. W sumie to prawdziwego worker placementa jeszcze nie mieliśmy (chyba, ze Scythe pod to podchodzi), więc ciężko mi się wypowiedzieć na ten temat. Po takim opisie odradzam obie te gry. Zacznijcie od jakiegoś klasycznego, nietrudnego worker placementa.Gatherey pisze:Bedziemy grać na 2-3 osoby, lubimy rzucać koścmi (zaczynaliśmy od Talismana)
Widzicie Panowie, a dla mnie "The Speicherstadt" to najbardziej niedoceniana gra Felda. Mam ogromną słabość do niej, chyba właśnie przez tę inność. To świetny tytuł dla casuali i sprawdzony na gateway. Tytuł prosty w tłumaczeniu, zawiera ciekawy element licytacyjny, no i mający w zanadrzu opcje nieczystych zagrań (dający niewielkie pole do negocjacji i wskazywania komu można najbardziej zaszkodzić). Jorvika jeszcze nie próbowałem (za dużo zakupów własnych) i czekam na okazję jak ktoś w POZ będzie akurat miał i grał.mat_eyo pisze:Jorvik to, wyłączając It Happens.., najsłabsza gra Felda, w jaką grałem.kaimada pisze:Szczerze mówiąc po zderzeniu z Jorvikiem chyba odechciało mi się dalej poznawać gry Stefana Felda
Nie chodzi o sam brak klimatu, ale tam po prostu jest niewiele gry w grze. Jedna prosta faza, powtarzana aż do zakończenia gry. Mało...
Możecie próbować wyprowadzać mnie z błędu.
Nie wiem, czy moge kontynuowac w tym temacie - ale jakieś przykłady nietrudnego worker placementa? Zastanawiałem się nad Tzolkinem - nada się?mat_eyo pisze:Po takim opisie odradzam obie te gry. Zacznijcie od jakiegoś klasycznego, nietrudnego worker placementa.Gatherey pisze:Bedziemy grać na 2-3 osoby, lubimy rzucać koścmi (zaczynaliśmy od Talismana)
Kończąc off top - napisz do mnie na pw, coś wybierzemyGatherey pisze:Nie wiem, czy moge kontynuowac w tym temacie - ale jakieś przykłady nietrudnego worker placementa? Zastanawiałem się nad Tzolkinem - nada się?mat_eyo pisze:Po takim opisie odradzam obie te gry. Zacznijcie od jakiegoś klasycznego, nietrudnego worker placementa.Gatherey pisze:Bedziemy grać na 2-3 osoby, lubimy rzucać koścmi (zaczynaliśmy od Talismana)
Tutaj się wtrącę. Nie uważam, by ZB były grą trudną, ale wszystko zależy od punktu widzenia. Moja nowa pani potrzebowała ok. trzech rozgrywek, żeby mniej więcej zapamiętać zasady i zależności, ale była to pierwsza "poważniejsza" gra, w jaką zagrała w życiu. Dlatego sądzę, że dla niej ta gra była relatywnie trudna. Ikonografia na planszy kompletnie dla niej nieczytelna, i do dziś raczej pamięta co robi jaki budynek, a nie rozumie z obrazków. Suma sumarum aktualnie nie chce grać w nic innego, tylko cały czas w ZB, więc mimo wszystko odnieśliśmy sukces.kmd7 pisze:Wracając do Felda - co jest takiego trudnego w Zamkach? Wystarczy otworzyć pudełko, przeczytać instrukcję - przy każdym tytule polecam to robić przy rozłożonej grze, ewentualnie podejrzeć jakiś filmik tłumaczący zasady. I już można grać. A samo odkrywanie co i w jakiej kolejności zrobić to sama przyjemność! I stanowi o tym, że chce się wracać do rozgrywki, aby próbować nowych kombinacji. Naprawdę nie ma się czego bać, tym bardziej, że na planszy gracza wszystkie akcje (gracza i budynków) są opisane.
. A ikonki dają radę - w moim przypadku kluczowym było zapamiętanie kierunku strzałki - "zbierająca" z planszy głównej i 'umieszczająca" płytki w posiadłości..
).
Do tej pory poznałam 17 Feldów. Część grana tylko 1 raz (Macao, W roku smoka, Amerigo, Luna), więc lista pewnie się zmieni z czasem. Pierwsza trójka wydaje się być jednak niezagrożona. 
