Metallum

[Diaboliq]

Ja niestety poczekam na grę, ale do końca miesiąca powinna być. Napiszcie jak wrażenia

[walkingdead]

Grę odebrałam wczoraj i serce me zabiło mocniej dla grafik i wykonania kafli ( w paczce miałam również dodatkową planetę).
Nie zdołałam zagrać, ale namiętnie zachwycałam sie oprawą wizualną.
Instrukcja napisana w sposób bardzo przejrzysty i zachęcający do rozgrywki.
Nie mogę się doczekać rozgrywki i "wsiąknięcia" w ten świat kosmosu.

Kosmiczny świat skumulowany jest w zgrabnym pudełku, ale myslę,że choć rozmiary gry i ilość elementów niepozorne, to sama gra może być niezwykle emocjonująca i wciągająca.

[Markus]

post powyzej brzmi jak wpis marketingu galakty

[walkingdead]

Wpis jest wpisem entuzjastki, nie jestem w żaden sposób powiązana z Galaktą ani twórcami gry.

[Bea]

Wpis jest wpisem entuzjastki, nie jestem w żaden sposób powiązana z Galaktą ani twórcami gry.

Z zombiaków przerzuciłaś się na kosmos? Daj znać jak zagrasz bo ciekawa jestem wrażeń

[Veridiana]

a jaka to dodatkowa planeta?

[ahrian]

a jaka to dodatkowa planeta?

PSI - możesz zamienić miejscem swój SF z SF przeciwnika.

[8janek8]

Psi: http://boardgamegeek.com/boardgameexpan ... tallum-psi

[Veridiana]

Z lektury instrukcji wydaje mi sie, ze moglabym przy tej grze tak samo poutyskiwac jak co niektorzy przy tash kalar. mechanika to zwykla wiekszosciowka, wobec ktorej cala otoczka fabularna jest - i to czuje nawet ja! - przyklejona zupelnie przypadkowo. licznik punktow bardzo fajny, nie przecze, co nie zmienia faktu, ze to zwyczajny przerost formy nad trescia

p.s. po chwili namyslu stwierdzam, ze licznik jednak oszczedza tekture

[Tycjan]

Z lektury instrukcji wydaje mi sie, ze moglabym przy tej grze tak samo poutyskiwac jak co niektorzy przy tash kalar. mechanika to zwykla wiekszosciowka, wobec ktorej cala otoczka fabularna jest - i to czuje nawet ja! - przyklejona zupelnie przypadkowo.

Błędne myślenie Akurat tematycznie dobrze to działa i zarówno oprawa graficzna jak i opis kart wraz z mechaniką oddaje fabułę.
Autorzy chcieli na początku zrobić grę o innej tematyce (http://goscie.znadplanszy.pl/tag/metallum), ale dobrze, ze postanowili się przerzucić na SF

Edit: Polskie karty można obejrzeć u mnie na blogu: http://miroslawgucwa.znadplanszy.pl/201 ... ku-robota/

[cezner]

E tam, pamiętam że jak mi pokazałeś o co chodzi w grze to miałem te same odczucia co Veridiana. Gra mogłaby być o tym już przysłowiowym sadzeniu marchewek i byłoby OK

[KubaP]

Podobnie jak Tycjan - dla mnie klimat aż buchał z gry.

[cezner]

Klimat tam bucha jak w grach Felda

[Tycjan]

E tam, pamiętam że jak mi pokazałeś o co chodzi w grze to miałem te same odczucia co Veridiana. Gra mogłaby być o tym już przysłowiowym sadzeniu marchewek i byłoby OK

Zagraj i będziesz osądzał

Powiedzmy sobie szczerze, że gdybym chciał to obdarłbym z fabuły każda grę, nawet ameri, ale czy to chodzi w zabawie? Jeżeli ktoś chce sobie niszczyć przyjemność spędzania miło czasu to jak najbardziej polecam szukania dziur we wszystkim.

[KubaP]

Klimat tam bucha jak w grach Felda

To chyba mega subiektywna sprawa.

I znowu muszę zgodzić się z Tycjanem: Jak się uprzesz, to zepsujesz przyjemność z grania w każdą grę;

[cezner]

Ok, to subiektywnie stwierdzam, że jak dla mnie to mechanicznie ta gra z tematem ma niewiele wspólnego.
Natomiast co do wydania to naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Gra wydana naprawdę bardzo dobrze, świetne klimatyczne grafiki.

[rattkin]

Dowalanie się do "klimatu" w grach planszowych jest dość zabawne, zważywszy, że gra składa się z tektury, przesuwamy na niej drewienka i kładziemy papierki. "Efektownie niszczymy strzelając laserem" poprzez rzuty sześcianem z oczkami. Także: bitch, please.
Gra ma taki klimat, jaki się w niej chce zobaczyć. Jest to tak samo prawdziwe dla Tash-Kalar jak i Metallum. Są gry, w których mechanika (fuksem bądź nie) trochę łatwiej nasuwa prostsze skojarzenia i wtedy mówi się że "mechanika i klimat współgrają". To jest pewna iluzja i nie ma sensu się ładować w taki kanał. Zresztą, takich zestawień jest skończona ilość i po prostu nie zawsze jest nawet sens próbować coś takiego na siłę w grze planszowej robić. Oczywiście, rolą wydawcy jest chociaż trochę podpowiedzieć i jakoś grę umiejscowić, chociażby dlatego, że jest to potrzebne dla grafika, żeby miał o co się oprzeć. Reszta w graczach.

Co do samego Metallum - dobra, naprawdę dobra gra. Bardzo ładnie, sprytnie i estetycznie wydana. Widać różnie cięcia budżetowe (tak jak wspomniany licznik) i nawet mam ciche podejrzenie, że autorzy w jakiś sposób chyba wiedzieli / mieli powiedziane, że gra ma być w niższym przedziale cenowym. Odbija się to subtelnie w całości gry, dostrzega się pewien aspekt mechanicznego "streamline'owania", a nawet wręcz skompresowania gry do pewnego przedziału. Zrobienie interesującej gry z takimi obostrzeniami to nie lada wyzwanie i moim zdaniem z tego zadania należy się autorom celujący. W tym przedziale cenowym, jedna z najlepszych średnio-ciężkich dwuosobówek jakie znam.

Do zalet należy zaliczyć hybrydowość, czyli euro z dużą dozą interakcji, gdzie "scoring engine" nie budowany jest w pustce bez kontekstu, tylko zawsze w bezpośredniej reakcji na drugiego gracza, który może nam ten engine zupełnie rozkwasić. W takich grach napięcie jest do samego końca, a swingi punktowe mogą się zdarzyć w każdej rundzie. Jest to dla mnie znacznie ciekawsze od point saladowego eurosuchara - wprowadza nawet pewien dodatkowy komponent blefu ("on myśli że pojadę w lewo o 1 albo o 3, pewnie pojedzie też w lewo o 1, a ja wtedy w prawo i teleport i zjem mu te robociki"), który ma bardzo bezpośrednie przełożenie na sytuację w grze.
Bardzo lubię też gry modułowe. Tutaj widać to skompresowanie gry do kilku zaledwie płytek z planetami, które są losowane i rozkładane w różnej kolejności. To sprawia, że gry takie mają potencjał do zawsze nieco innej rozgrywki (w obrębie przedziału losowości oczywiście). Bardzo miły też jest zakres kontroli (a przynajmniej jego pozór) - gracz sam decyduje (programami), co chce zrobić, co zostawić na później. Ogranicza to jego ruchy potem (w krótkim czasie), ale pozwala na większą decyzyjność i panowanie nad swoją strategią (tak, strategią, nie taktyką, teoretycy!). Za kontrprzykład podam tutaj bliźniaczkę z tej samej serii - Króla i Zabójców (także dobra gra), w którym przestrzeń akcji jest arbitralnie narzucona przez wylosowaną kartę (ty masz 5, a ja 7, handluj z tym!). Jeśli godzimy się na takie warunki w kontekscie gry, to ok (i tam działa to nieźle), ale drastycznie zawęża to decyzyjność. W Metallum autorzy nie poszli tą drogą i dobry był to ruch. Nawet aspekt puzelkowy jest miłym dodatkiem.

Mam trochę zastrzeżeń co do balansu niektórych kart - wydaje się, że pewne są lepsze od innych, a niektóre wręcz "martwe". Nie wiem czy to niedotestowanie, czy może jednak nie mam racji i umykają mi jakieś "big pictures".

Przykłady:

Konglomerat - uzyskać przewagę 3 robotów to rzadkość i duży koszt - zwrot jest tylko $1, przy koszcie $3? To musiałbym mieć trzy takie planety choćby przez jedną rundę, żeby w ogóle wyjść na 0. Utrzymać trzy planety z przewagą 3 jest bardzo ciężko. W efekcie zwrot z takiego modułu to może $5-7 w skali gry przy dużym szczęściu (ale kosztem dużej ilości botów w jednym miejscu). Znacznie efektywniej jest powalczyć o jedną planetkę z bogatymi złożami.

Odzyskiwacz - znów, za usunięcie robocika tylko $1? Swing 6 punktowy ($2 / robot) byłby bardziej zachęcający, 3 to raczej strata czasu. Chociaż akurat tutaj można się pokusić o combowanie z stawianiem dużej ilości robotów w tym miejscu. Tylko że znów - czy warto, dla kilku punktów, skoro w innym miejscu można walczyć o bogate złoża?

Stacja Badawcza - w grze, w którzej można uzyskać spokojnie pond $100, a wiekszosc kart jest z przedzialu kosztowego 1-4, obniżenie kosztu o $1 i $1 wiecej za zainstalowany modul na koniec, to raczej marny bonus. Modułów i tak więcej niż 4 się nie zainstaluje (a i to będzie rzadkie), więc to są malutkie kwoty niewarte uwagi. Gdyby Stacja Badawcza zwiększała efektywność robotów (+1$ przy scorowaniu) albo pozwalała np. na koniec tercji dołożyć jeden więcej (efektywne wykorzystanie materiałów do budowy robota), miałaby więcej sensu. Propozycje oczywiście z końca języka, też potencjalnie niezbalansowane.

Niejasne też są efekty Satelity Bojowego i Sabotażu - jak to możliwe że mój własny satelita czy wywołany przeze mnie sabotaż, niszczy moje roboty? Trochę bez sensu... Rozumiem, że wprowadzono tutaj efekty długofalowe i w pewnym sensie "samobalansujące się", ale konsekwencja jest taka, że kart takich się unika, jako mało istotnych.

Z racji "kompresji" mechaniki, najmniej przekonującym elementem są instalacje planetarne. Są głównie wariacjami na temat "zabierz kostkę, połóż kostkę" i przypominają najbardziej typowe oznaczenia jakie można znaleźć w eurograch. Umożliwiają oczywiście combowanie i to w ciekawy sposób, ale wprowadzają też istotne AP. Zdaję sobie sprawę, że nie dało się tego zrobić inaczej, a pomijając je, gra straciłaby na głębi.

Poza tym, bardzo sympatyczne grafiki, estetyka i jakość wydania. Miłe jest także małe pudełeczko. Jeśli miałbym się do czegoś doczepić, to trochę mylące są te same wzory na tyłach kart (zmieniony kolor to za mało, żeby rozróżnić, w efekcie często się myli) oraz brak hintów na zasłonkach dla graczy. Z drugiej strony puzzle programowe są na tyle duże i jasne, że ich efekty szybko się zapamiętuje, a ikonografia czytelna - więc może świadomie z tych hintów zrezygnowano, żeby nie psuć ładnej grafiki. Trochę mylące też jest polskie nazewnictwo - mylą się instalacja planetarna z modułem planetarnym, a moduł akcji (który myli się z modułem planetarnym) de-facto wcale żadnym modułem nie jest, tylko po prostu kartą akcji (a moduł pewnie zostawiono dla bardziej eleganckiego zapisu zasad). Troszkę mylące jest też oznaczenie +1 z lewej strony a -1 z prawej na belce rynku - matematyczna oś liczbowa wygląda jednak odwrotnie (dwa razy sprawdzaliśmy, czy może jednak felerny nadruk w egzemplarzu, ale nie), a zasadom nic by to nie przeszkodziło (dosuwałoby się do prawej).

Przy pierwszej rozgrywce oczywistym problemem jest brak możliwości zaznaczenia rundy gry, ale da się to łatwo rozwiązać, kładąc użyte programy w kolumnach obok pola gry - pełni to dwojaką rolę: raz, że ilość kolumn odmierza nam rundę w tercji, dwa, że rozłożenie w kolumnie od razu daje przeciwnikowi wgląd w użyte płytki, bez niepotrzebnego mieszania w stosikach.

Polecam.
8.5/10 (pół odjęte za mało wyważone karty, chyba że mnie ktoś przekona )

[kdsz]

Dowalanie się do "klimatu" w grach planszowych jest dość zabawne, zważywszy, że gra składa się z tektury, przesuwamy na niej drewienka i kładziemy papierki. "Efektownie niszczymy strzelając laserem" poprzez rzuty sześcianem z oczkami. Także: bitch, please.

Kwestia wyobraźni, której mi brakuje. Rzut kostką to rzut kostką a nie strzał. Dobranie karty to dla mnie dobranie karty, a nie wejście do pomieszczenia

Przepraszam za OT

[Veridiana]

Gra ponoć traktuje o wydobywaniu Metallum. a tymczasem w grze nie ma ani Metallum, ani tym bardziej żadnego wydobycia.
dla porównania, mam na stanie grę Dig Mars, w której jest podobny temat. i wiecie co? w grze o wydobyciu jest wydobycie! a ponadto transport i wydobywane minerały itd.

[Tycjan]

Gra ponoć traktuje o wydobywaniu Metallum. a tymczasem w grze nie ma ani Metallum, ani tym bardziej żadnego wydobycia.
dla porównania, mam na stanie grę Dig Mars, w której jest podobny temat. i wiecie co? w grze o wydobyciu jest wydobycie! a ponadto transport i wydobywane minerały itd.

"Metallum” to dwuosobowa gra planszowa, w której każdy z uczestników wciela się w rolę korporacyjnego pilota. Jego zadanie polega na umiejętnym zarządzaniu statkiem-fabryką (zwanym w skrócie SF) i rozmieszczaniu na planetach robotów wydobywczych (zwanych RW), które zapewnią jak największy zysk firmie, którą reprezentują."

Jak dla mnie to Metallum jest o tym właśnie co jest napisane w instrukcji

[rattkin]

W grze Robinson Crusoe nie ma żadnego Robinsona, w Claustrophobii nie ma ciasnoty, w Eclipsie nie ma zaćmień. Nazwa Metallum funkcjonuje bardzo dobrze jako nazwa gry - jest jednoczłonowa, chwytliwa, egzotyczna. W instrukcji jest napisane, że gra jest o wydobyciu surowca tak właśnie nazwanego. Jasne, że wydawca mógł nazwać grę "Zarabianie w Kosmosie", ale chyba każdy czuje "potencjał" takiego ruchu.

Tak jak napisałem, klimat każdy w każdej grze zobaczy inaczej. Tak czy siak, Metallum to kawał dobrej gry. Interakcja możliwa na każdej planecie czyni ją czymś zupełnie innym niż z pozoru się wydaje po samej tylko lekturze instrukcji. Taki świeży, odważny design zyskuje duży szacun "in my book".

[mat_eyo]

Dowalanie się do "klimatu" w grach planszowych jest dość zabawne, zważywszy, że gra składa się z tektury, przesuwamy na niej drewienka i kładziemy papierki. "Efektownie niszczymy strzelając laserem" poprzez rzuty sześcianem z oczkami. Także: bitch, please.

Świetne, dziękuję za coś na poprawę humoru w poniedziałek, dawno nie czytałem czegoś tak absurdalnego i pseudointeligentnego. W takim razie szukanie klimatu w książkach jest jeszcze bardziej zabawne, bo tam nawet nic nie przesuwasz tylko patrzysz na jakieś czarne znaczki na białym tle... -.-

I'm ain't your bitch, bitch!

[KubaP]

Dowalanie się do "klimatu" w grach planszowych jest dość zabawne, zważywszy, że gra składa się z tektury, przesuwamy na niej drewienka i kładziemy papierki. "Efektownie niszczymy strzelając laserem" poprzez rzuty sześcianem z oczkami. Także: bitch, please.

Świetne, dziękuję za coś na poprawę humoru w poniedziałek, dawno nie czytałem czegoś tak absurdalnego i pseudointeligentnego. W takim razie szukanie klimatu w książkach jest jeszcze bardziej zabawne, bo tam nawet nic nie przesuwasz tylko patrzysz na jakieś czarne znaczki na białym tle... -.-

I'm ain't your bitch, bitch!

Hm, ja się zgadzam z Rattkinem, dla jednej osoby Go będzie super klimatyczne i będzie się czuł jak Sun-Tzu, a dla innego Gra o Tron będzie ciekawą, abstrakcyjną grą negocjacyjną. Wszystko kwestia chęci i nastawienia. IMHO, of course.

[pingus]

Świetne, dziękuję za coś na poprawę humoru w poniedziałek, dawno nie czytałem czegoś tak absurdalnego i pseudointeligentnego. W takim razie szukanie klimatu w książkach jest jeszcze bardziej zabawne, bo tam nawet nic nie przesuwasz tylko patrzysz na jakieś czarne znaczki na białym tle... -.-

I'm ain't your bitch, bitch!

Porównywanie, na tej płaszczyźnie, książek do gier planszowych to chyba też strzał w stopę.
Moim zdaniem klimat jest rzeczą umowną wiadomo, zadaniem projektantów jest moim zdaniem sprawienie, że jeśli ktoś chce ten klimat znaleźć to mu w tym, odpowiednio do ciężaru gry, pomóc. Dlatego typowe eurogry często mają "nudne" tematy, żeby nie przysłaniać piękna (no nie zawsze piękna ) mechanik, a typowe gry ameri mają sam klimat, żeby bawić się własnie nim, a nie mechanikami. I tutaj jak w życiu jeden lubi frytki, a drugi ryż smażony.

W Metallum nie grałem, czytałem tylko instrukcję i widziałem prezentację na Essen, ale dowalanie się o doczepiony klimat, jest moim zdaniem nie wskazane, mechaniki mają sens fabularny, a przecież o to chodzi? Wątek Tash-Kalar widzę przelewa się nawet na inne tematy, tam jednak związek mechaniki i tematu ma wyraźnie inną dynamikę.

Zgadzam się również z tym, że jeśli ktoś się uprze może znaleźć luki w każdej grze. Przecież twórcy idą na pewne ustępstwa dla dobra graczy.

Pozdrawiam.

[Ash]

Kwestia wyobraźni, której mi brakuje. Rzut kostką to rzut kostką a nie strzał. Dobranie karty to dla mnie dobranie karty, a nie wejście do pomieszczenia
Przepraszam za OT

Współczuję. Szczerze. Brak wyobraźni nie jest czymś, czym chciałbym się chwalić. Gdziekolwiek.

Oj te Euro-suchary. Czasami myślę, że powinniśmy mieć dwa osobne wagoniki. My przedni, oni tylny;p