GRY-PLANSZOWE.pl

Siedzę trochę lat w tym hobby na półkach sporo gier i zasadniczo moje potrzeby do kupowania gier bardzo się zmniejszyły. Kolejny "gorący" eurasek, czy ameri, w których robi się niemalże to samo co w innym tylko w nieco innym settingu, gdzie tabelki i kolumny są trochę inaczej ułożone, bądź wartości na kartach inaczej zbalansowane, to nie jest coś co będzie mnie ekscytować.

Swego czasu w temacie viewtopic.php?t=73278&start=25 @Gizmoo wypisał krótką listę oryginalnych mechanicznie gier.
Nie chodzi tu o szukanie jakiegoś Świętego Graala i najlepszej na świecie gry, ale zwyczajnie przy posiadaniu +100 gier chciałbym poznawać po prostu gry... inne, a nie kolejną wariacją "the best of" podaną w innym sosie.

Zapraszam do zrobienia swoich krótkich list o opisaniu, co wyjątkowego w danej grze jest i sprawia, że chętniej niż w inne w nią gracie.

Jako przykłady może podam:
Gloom - karcianka w opowiadanie historii, w których gracze mają za zadanie uśmiercić w jak najwyższym poziomie nieszczęścia rodzinę przeciwnika. Iście Burtonowska rozrywka dla całej rodziny.
Steampunk Rally - eurasowy wyścig, gdzie etap budowania trybów poszczególnej maszyny przekłada się na odpowiednią prędkość na torze.
Summoner Wars - Ameri z twistem, gdzie nie mamy figurek, a na mapie poruszamy się kartami, które robią za jednostki. Takie połączenie Yu-Gi-Oh i typowych pojedynkowców.
Ciężarówką przez Galatykę - klasyk Chvatila, budujemy w czasie rzeczywistym swój statek kosmiczny, gdzie każde nieudane połączenie daje gwarancję rozrywki współgraczom, gdzie poszczególne zdarzenie, może doprowadzić do efektownej eksplozji twojego statku.
Fasolki - świetny aspekt licytacyjno-negocjacyjny, gdzie między sobą staramy się wykiwać, aby kupić najlepsze fasolki

Zatem w co gracie, bo jest inne i nie sprzedacie, bo takiego tytułu podobnego zwyczajnie nie ma i ma miejsce z tego powodu w Waszych kolekcjach?

Temat chciałbym potraktować jako takie miejsce, gdzie możemy znaleźć tytuły oryginalne, do sprawdzenia, przetestowania, poszerzenia horyzontów, bo trochę bez sensu taplać się w kolejnych Langach, Rosenbergach czy innych Pfisterach

To ja dodam od siebie: Bruxelles 1893. Gra łączy worker placement z licytacją i area majority tak, że każdy ruch na planszy jest połączeniem tych wszystkich trzech rzeczy, a przy tym mechanicznie jest bardzo elegancka. Mam starą i nową wersję

Tezeusz. Mroczna orbita - ruch pionem po kole na zasadzie mankali, czyli idziesz o tyle pól, ile pionów stoi w Twoim miejscu startu, a w miejscu końcowym podnosisz kartę i wykładasz w wybranym miejscu planszy - odtąd karta będzie wpływać na punktację (zabierać punkty życia rywalowi lub zbierać punkty wiedzy dla Ciebie)

Tash-Kalar - układanie żetonów na planszy poprzez zagranie karty, na której widnieje odpowiedni wzór, którym możemy dowolnie żonglować (obracać, odbijać lustrzanie) - po spełnieniu wymogów karty odpalamy jej zdolność, wywołującą czasem bardzo złożone sekwencje wydarzeń (ruchy żetonów, usuwanie żetonów, zmiana rodzaju żetonów). Dwa odmienne tryby gry - na usuwanie żetonów rywala lub na punkty zdobywane dzięki wykonaniu odpowiednich akcji (usuwanie odpowiednich żetonów z gry, wyłożenie żetonów w konkretnym miejscu lub w podanej sekwencji).

Lewis i Clark - ruch po planszy i zdobywanie zasobów za pomocą talii kart wykładanych parami - jedna karta daje umiejętność, druga decyduje o sile, z jaką wykorzystamy daną umiejętność. Karty na rękę odzyskujemy po zagraniu całej talii, więc połowę kart użyjemy dla ich zdolności, a połowę poświęcimy dla ich siły.

Doom Pilgrim
Jedyny znany mi narracyjny roguelike. Świetny i prosty gameplay loop: 3 karty widzimy, jedną wybieramy i realizujemy, jedną "palimy", ostatnia trafia na naszą przyszłość. Prosty i skuteczny model narracyjny i gameplayowy nawet nie tyle łączący wizualną identyfikację z progresem co tą wizualną identyfikację obrazu i ukrytego za nim aspektu funkcjonalnego wręcz wymuszający. Cacko jakich mało.

Kiedy przeczytałem tytuł to w głowie automatycznie pojawiły mi się dwa tytuły:

John Company i Kosmiczne Spotkania.

Millennium Blades - gra planszowa o turnieju gry karcianej. W czasie rzeczywistym kolekcjonujemy kolekcję kart i przygotowujemy talię na turniej. Następnie rozgrywamy turniej złożoną talią. Po 3 takich rundach wyłaniamy zwycięzcę. Pudło zawiera masę kart i jest jeszcze więcej pośród dodatków.

Curious Cargo - gra pojedynkowa w... kładzenie rur. Dawno nie grałem, więc nie wiem czy czegoś nie przekręcam. Naszym zadaniem w grze jest takie prowadzenie infrastruktury i odpowiednie "zarządzania" samochodami dostawczymi, aby wywozić nasze towary i jednocześnie przechwytywać towary przeciwnika.

Too Many Bones - gra, gdzie rozwijamy naszą postać, lub drużynę postaci, aby na końcu zmierzyć się z bosem. Każda postać to praktycznie gra w grze. Niecodzienny jest rozwój postaci jak i mechaniki związane z wykorzystaniem komponentów takich jak sztony pokerowe jak i masa kastomowuch kostek dla postaci.

Poszły Konie - gra imprezowa w obstawianie konia na wyścigu w czasie rzeczywistym. W odpowiednim gronie osób wydaje mi się, że może być bardzo fajna. Osobiście nie grałem.

Alchemicy - gra euro, ale z bardzo fajnym twistem w postaci szukania połączeń składników, których rezultat na początku gry jest nieznany i należy go odkryć w trakcie rozgrywki

Pakt z diabłem - też fra euro z elementem blefu. W trakcie gry handlujemy w ciemno, a wymianą steruje aplikacja.

Kowale losu - gra w której mechaniką gry jest rozwijanie naszych kostek i fizyczna wymiana ścianek w kostkach.

Dorzucę i ja

Feudum - trochę coś jak rondel, gdzie zasoby przelewają się na kolejne pole przed nim stając się innymi zasobami. W niezwykle uproszczonym skrócie. Nie wiem czy kiedykolwiek grałam w coś równie oryginalnego. Poza tym jest area control, wyścig (taki szlak pielgrzyma) i karmienie swoich ziomków (zatem faza utrzymania) oraz programowanie akcji w postaci zagrywania kart w kolejności.Grę można kochać lub nienawidzić.

Lands of Galzyr - tematyka o zwierzaczkach, ale mechanika zagrywania kości by zdać testy jest sympatyczna. W zasadzie jest to powieść interaktywna, gdzie wybierasz co chcesz zrobić i kulanie kostką determinuje czy się udało + ewentualne karty ze słowami kluczowymi.

Runebound 3 ed. - mechanika poruszania po mapie poprzez rzut kośćmi terenu - co przypasuje tak się poruszasz.

Oath - za całokształt. Ogólnie gry od Cole'a Wherle zawsze są unikalne, więc zdecydowanie warto je znać i mieć choć jeden tytuł na półce.

Too Many Bones - tu chyba nie ma co się rozpisywać, odkąd wyszło w PL, chyba każdy wie co tu jest unikalnego

Kelp - ostatnio dołączyło do grona moich unikalnych gier. Draft kości u rekina, budowanie talii u ośmiornicy. Niby wszystko znane, ale trzymam się kupy i jest unikalne tematycznie.

Teotihuacan - sprytne użycie kości, robotnik rośnie w siłę, zbierając coraz więcej zasobów aż nie uznamy, że dojrzał do tego by go poświęcić bogom

High Frontier 4 All - jeśli chcesz pobawić się w budowanie autentycznej rakiety i podbijać Układ Słoneczny, gra - symulacja oparta o najnowsze prace naukowe, teoretyczne schematy technologiczne a nie zmyślone. Kto grał ten wie.

Wspomnianych przez innych tytułów już nie będę wymieniać.

tommyray pisze: ↑26 sty 2025, 18:11 Doom Pilgrim
Jedyny znany mi narracyjny roguelike. Świetny i prosty gameplay loop: 3 karty widzimy, jedną wybieramy i realizujemy, jedną "palimy", ostatnia trafia na naszą przyszłość. Prosty i skuteczny model narracyjny i gameplayowy nawet nie tyle łączący wizualną identyfikację z progresem co tą wizualną identyfikację obrazu i ukrytego za nim aspektu funkcjonalnego wręcz wymuszający. Cacko jakich mało.

To jest gdzieś do kupienia? Próbowałem się przebić przez stronę wydawcy do sklepu, ale bezskutecznie.

@Yooreck
Kupowałem poprzez gamecrafter:
https://www.thegamecrafter.com/games/doom-pilgrim

Najbardziej oryginalne gry w mojej kolekcji:
A few acres of snow - genialne połączenie deckbuildingu i gry wojennej
Keyforge - mechanizm wyboru jednej z trzech „frakcji” w talii wywraca otrzaskany schemat w grach karcianych, gdzie za lepsze karty trzeba płacić więcej
Innovation - jedyna w swoim rodzaju gra karciana. Pozorny chaos, przez który po kilku grach przebija strategia. Budowa/wyścig cywilizacji z kart z ich zwariowanymi, przegiętymi efektami. Negatywna interakcja, ale taka która nie boli (jeśli się dajesz, to twoja wina). Kartonowy dowód na to, jak cienka jest linia pomiędzy geniuszem, a szaleństwem.
Cloudspire - najnowsze zauroczenie. W życiu nie spodziewałbym się, że gra opisywana jako „tower defense” (co dla mnie jest synonimem badziewia w grach mobilnych) okaże się tak fascynującym miksem taktyki i strategii z ogromną regrywalnością i różnorodnością frakcji. I to nieważne, czy w wariancie PvP, czy solo. Majstersztyk od autorów wspomnianego wcześniej Too Many Bones.
Robinson Crusoe - zasługuje na miejsce na tej liście za sam mechanizm dodawania przyszłych wydarzeń na podstawie naszych wyborów/przygód.
Projekty Michała Oracza: Tezeusz, Neuroshima Hex, This War of Mine

Ostatnia Wola - wyścig do dołu. Pierwszy, który przewali pieniądze wygrywa. Dodatek "Getting Sacked" wprowadza jeszcze pracę, którą również trzeba stracić, a póki tego nie zrobimy to dostajemy (niestety) wypłatę.

Niewodnik pisze: ↑27 sty 2025, 09:52 Ostatnia Wola - wyścig do dołu. Pierwszy, który przewali pieniądze wygrywa. Dodatek "Getting Sacked" wprowadza jeszcze pracę, którą również trzeba stracić, a póki tego nie zrobimy to dostajemy (niestety) wypłatę.

Akurat grałem w klub utracjuszy i mi osobiście nie zrobiło różnicy, że to euras, w którym suwaczki zamiast w górę lecą w dół. Finalnie mechanicznie gra działała jak typowe euro.

Też prawda. W sumie jedyną znaczącą różnicą w Ostatniej Woli było to, że jeśli inwestowało się w budynki, które doprowadzało się do ruiny, to trzeba było je jeszcze sprzedać i wyzbyć się pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży, a nie wyobrażam sobie, żeby w zwykłym euro pozbywać się swojego silniczka przed finiszem


A tak z innej beczki.
Czy przypadkiem pytanie o "unikatowe" mechaniki nie jest jednocześnie pytaniem o kijowe mechaniki? Bo co się stanie jak moją odpowiedzią będzie "Dominion"? Od razu rzucicie mi się do gardła, że przecież miliardy gier ma mechanikę deckbuildingu, ale przecież tylko dlatego, że okazało się, że jest ona świetna i warta powielania po... już nie unikatowym Dominionie.

Niewodnik pisze: ↑27 sty 2025, 11:33 A tak z innej beczki.
Czy przypadkiem pytanie o "unikatowe" mechaniki nie jest jednocześnie pytaniem o kijowe mechaniki? Bo co się stanie jak moją odpowiedzią będzie "Dominion"? Od razu rzucicie mi się do gardła, że przecież miliardy gier ma mechanikę deckbuildingu, ale przecież tylko dlatego, że okazało się, że jest ona świetna i warta powielania po... już nie unikatowym Dominionie.

Moim zdaniem nie chodzi tak bardzo o unikatową mechanikę a o oryginalne jej użycie lub oryginalne połączenie z inną mechaniką. Pomaga również dołączenie do tego pasującej (i najlepiej również niestandardowej) tematyki.

Na przykład gier z mechaniką dedukcji, w których rywalizujemy o to, żeby znaleźć jedną ukrytą rzecz (mordercę, skarb etc.) zostało wydanych setki.

Cryptid moim zdaniem wyróżnia się tym, że rozwiązania nie da się nigdzie podejrzeć, sprawdzić. Musimy odpytywać graczy o konkretne pola, na podstawie umieszczonych przez nich znaczników rozgryźć wskazówki znane tylko im, połączyć je w głowie z naszą i na tej podstawie znaleźć szukane pole. Czy mieliśmy rację dowiemy się tylko po tym, kiedy pozostali gracze potwierdzą, że ich wskazówki pasują do tego pola. Dla mnie unikat wśród innych przedstawicieli niekijowej mechaniki

Drugi przykład pożyczę od @trixon - jeśli wyjmiemy mechaniki zawarte w Poszły Konie:
- rzut kością + ruch - zupełnie nieunikalna,
- obstawianie - jest w wielu grach,
- gra czasu rzeczywistego - tych również jest niemało.

Jednak wrzucenie ich do jednego garnka dało oryginalną mieszankę.

Niewodnik pisze: ↑27 sty 2025, 11:33 A tak z innej beczki.
Czy przypadkiem pytanie o "unikatowe" mechaniki nie jest jednocześnie pytaniem o kijowe mechaniki? Bo co się stanie jak moją odpowiedzią będzie "Dominion"? Od razu rzucicie mi się do gardła, że przecież miliardy gier ma mechanikę deckbuildingu, ale przecież tylko dlatego, że okazało się, że jest ona świetna i warta powielania po... już nie unikatowym Dominionie.

Sprytne pytanie, ale moim zdaniem - nie. Oryginalne rozwiązania mają pod górkę, bo... są oryginalne. Na podstawie rozmaitych opinii i wniosków recenzentów wnoszę, że ludzie wcale nie oczekują dużej innowacyjności, zwłaszcza jeśli łączy się ona z mechaniką skomplikowaną i/lub nie intuicyjną. Nie każda gra jest prosta i płynna, jak np. Dominion, ale nie każda musi i jej to nie przekreśla. Przynajmniej w moich oczach.

Dorzucę coś od siebie:

- Tzolki`n - worker placement oparty na kołach zębatych. Im dłużej pracownik pracuje, tym lepszą korzyść przyniesie. Ciągle czekam na nową mechanikę tak dobrą jak te koła zębate...
- Shogun - unikatowa dla mnie jest wieża walki wojowników, gdzie zapodziewają się wrzucone kostki i wypadają w innej walce w najmniej oczekiwanym momencie
- Klany Kaledonii - zmienny rynek cen towarów w zależności od popytu - majstersztyk. Jak ogarniesz silnik do produkcji czegokolwiek i zalejesz tym rynek to nie zarobisz na prąd
- Trajan - wspominany tutaj, jednak dawno nie odświeżany/wykorzystywany rondelek akcji
- Listy z Whitechapel - 1 vs all z ukrytym movementem - bardzo ciekawa pozycja
- Posiadłość szaleństwa 2 ed - gra scenariuszowa, którą praktycznie za każdym razem gra się inaczej. Nie da się nauczyć scenariusza
- Kowale losu - gra oparta na kostkach, których ścianki modyfikujesz zwiększając szanse/bonus w trakcie gry
- Łowcy skarbów - niepozorna gra Garfielda, gdzie siła kart zależy od artefaktów o które się walczy. Bardzo duża interakcja. Zwyciężają tylko najsilniejsi i najsłabsi w danej chwili - wszyscy w środku się nie liczą!
Mystic Vale - gra w rozbudowywanie kart. Nie rozbudowywanie talii jak to ma miejsce w deckbuilderach a rozbudowę kart o nowe akcje. Liczba kart pozostaje niezmienna do końca rozgrywki.
7 cudów świata - za symultaniczną rozgrywkę dla 7-8os (z dodatkami). Euro, gdzie 8 os może zagrać partię poniżej godzinki i nie jest to mafia/dixit/ryzyk fizyk etc

Ja bym dodał Alone, czyli 1 v 1 survival. Złol zna mapę, rozstawia pułapki, porusza potworami, a ocalały musi wykonać 2 misje poruszając się po ciemku w dwupoziomowym labiryncie. Kotek i myszka na pełnym dreszczu i planowaniu.

W temat idealnie wpisuje się "Studium w szmaragdzie". Unikalna pod każdym względem. Świetna i niedoceniona. W moim ścisłym planszowym top. Ale wymaga odpowiedniego towarzystwa. Najlepiej smakuje na pięciu graczy.
"Samuraj" Knizii - niby abstrakt z doklejonym klimatem, a wywołuje rumieńce emocji i syndrom następnej partii.
"Projekt L" - świetny, niby tetrisowy tytuł. Dla każdej grupy - od niedzielnych graczy po wyczynowców. Szybki, dający dużo satysfakcji.
"Keyforge" - nowatorskie spojrzenie na pojedynkową karciankę. Do kupienia swego czasu za niewielkie pieniądze. Bez budowania talii. Czysta rywalizacja.

To może być trochę naciągane bo to bardziej na pograniczu rpg a planszówki, ale Zaginiecie Alice jest dość unikalne.
Gracze wcielają się w role i starając się rozwikłać zagadkę zaginięcia Alice nie mogą rozmawiać ze sobą inaczej niż przez smsy/grupowy chat gdzie odgrywają postacie swoje postacie.

W sumie to nie powinienem się zbytnio wypowiadać, bo po dziś dzień coś odkrywam nowego co mnie wciąż fascynuje. Oczywiście większość "nowych" innowacyjnych mechanik poznaję w starszych grach ale za to tematyki królują w świeżych i nowych pozycjach.

Tzolkin-rondel który ma obrotowe tryby zmieniające położenie naszego workera
Res Arcana- granie na zaledwie 8 kartach dające tak wiele kombosów
Sagrada- bardzo fajne wykorzystanie kości jako kolor/wartość
Karciane podziemia- świetny kościany DC bez tony tekstu i ksiąg
Robinson Crusoe- Pierwsza nasza gra kooperacyjna która wyzwalała spore ładunki emocji (kortyzolu )
Escape Room- ciekawe spojrzenie i alternatywa do fizycznych pokoi
Nemesis- pierwsza dla nas gra planszowa która nie jest "grą" a doświadczeniem na planszy.
Time Story- bardzo ciekawie wykorzystana mechanika podróżowania w czasie przy jednoczesnym detektywistycznym podejściu.
Biały Zamek- niewielka gra workerplacement z całą masą opcji do wyboru

Serio Biały Zamek to taka niespotykana oryginalność?

hipcio_stg pisze: ↑27 sty 2025, 21:29 Dorzucę coś od siebie:

- Tzolki`n - worker placement oparty na kołach zębatych. Im dłużej pracownik pracuje, tym lepszą korzyść przyniesie. Ciągle czekam na nową mechanikę tak dobrą jak te koła zębate...
-

Już kiedyś o tym pisałem, ale dla mnie te koła w Tzolkinie to taki gimmick, gadżet, który jest równoważny z "na koniec tury przesuncie swoich workerow o jedno pole dalej" czy byłoby to robione ręcznie czy poprzez gadżet wychodzi na to samo, tylko faktycznie daje to fajny wizualny efekt, ale jak spojrzy się na to z bliska, że to po prostu worker awansujący na lepsze pole po wytrwaniu w danym miejscu, to przestaje to robić takie "wow".

To tak samo jak z Agricolą - ludzie się rzucają, że gra zmusza do zrobienia wszystkiego po trochu, bo będą mieli minusy, jednocześnie nie mając problemu z grami, które po prostu nagradzają za zrobienie wszystkiego po trochu, a to tylko przesunięcie wyniku każdego gracza o dokładnie tyle samo pkt. w górę.

A żeby było tematycznie - wyróżnienie dla Uwe, za nienawidzenie graczy i zabieranie im pkt. na start gry - Agricola, Uczta dla Odyna, Patchwork.

Niewodnik pisze: ↑28 sty 2025, 10:14 To tak samo jak z Agricolą - ludzie się rzucają, że gra zmusza do zrobienia wszystkiego po trochu, bo będą mieli minusy, jednocześnie nie mając problemu z grami, które po prostu nagradzają za zrobienie wszystkiego po trochu, a to tylko przesunięcie wyniku każdego gracza o dokładnie tyle samo pkt. w górę.

A żeby było tematycznie - wyróżnienie dla Uwe, za nienawidzenie graczy i zabieranie im pkt. na start gry - Agricola, Uczta dla Odyna, Patchwork.

Podobny "problem" niektórzy mają z Ark Nova i jej ujemnymi punktami na koniec. Do tego stopnia, że w najnowszym wydaniu dano możliwość liczenia punktów ala BGA, czyli punkt ZERO przesunięto na STO.

Ciężko wybrać konkretną mechanikę, która jest całkiem unikalna. W dzisiejszych czasach, kiedy wydaje się kilka tysięcy gier rocznie wszystko gdzieś tam jest recyklingowane...

Z drugiej strony dla mnie, po zagraniu w ok. 200 gier, w prawie każdej byłbym w stanie znaleźć coś unikalnego, a przynajmniej takiego co dla mnie daną grę wyróżnia.

Może jestem zdziadziałym malkontentem, ale mam wrażenie, że starsze gry miały więcej unikalnych mechanik. Oczywiście, jak jest mniej gier, to "łatwiej" być oryginalnym. Może też dzisiaj wychądzą oryginalne gry, ale nie mają szans się przebić... No, ale z mojej perspektywy Puerto Rico, Fasolki, czy nawet Wsiąść do Pociągu są wciąż "jedynymi w swoim rodzaju".

Jeżeli chodzi o konkretne, "odizolowane" mechanikli, to chyba "koła zasobów" w Szklanym Szlaku są najbardziej unikalne. W sumie dziwię się, że nikt tego nie próbował "pociągnąć". Dla niewtajemniczonych - w Szklanym Szlaku mamy dwa koła na których produkuje się, odpowiednio, cegły i szkło. Każdy z tych "zaawansowanych" zasobów produkuje się przez przerobienie kilku innych i robi się to automatycznie po uzbieraniu wszystkiego. Nie trzeba niczego pilnować, liczyć itd. "Samo się robi". Z resztą system wyboru akcji w Szklanym Szlaku też jest znakomity, ale chyba był próbowany w innych grach.

Kroniki Zbrodni - przeszukiwanie miejsc telefonem.

Bo unikalnych "połaczeń" to można mnożyć w nieskończoność. Pędzące Żółwie - gra wyścigowa z ukrytymi tożsamościami; Szerlok on NK - koopperacyjna gra detektywistyczna z ograniczoną komunikacją; WP: Konfrontacja - asymetryczna gra pojedynkowa z ustawieniem "w ciemno"; Patchwork - gra ekonomiczna zrobiona na klockach polyomino...
Każda z tych gier ma dla mnie "unikalny feeling", ale raczej nie ma konkretnej unikalnej mechaniki.