Nowości:
-
Inis - co za gra! Kazda partia, bez wzgledu na ilosc graczy, byla swietna. Prosta mechanika, tony kombinowania, piekna szata graficzna i relatywnie krotki czas trwania. Po 10 rozgrywkach wskoczyla na 2gie miejsce w moim rankingu gier z gatunku doam (po Kemecie), a z czasem moze nawet zajmie 1sze miejsce.
-
Lords of Hellas - ta gra to dla mnie kolejny, po Scythe, przyklad tytulu, ktory zbiera do kupy kilka mechanik, ktore naprawde lubie i wychodzi z tego gra dobra, ale kompletnie bez duszy. Gralo sie przyjemnie, koncowka byla epicka (kazdy mial szanse wygrac), ale mimo tego nie bylem zachwycony. Szata graficzna jest slabiutka (plansza wyglada, jakby ktos sie wyrzygal na karton), figurki sredniej jakosci a walka przekombinowana - liczenie punktow w starciach na koncu jest prawie jak praca domowa z matematyki
-
Pulsar 2849 - bardzo fajny euras z koscmi, swietnie zbalansowany i nie za dlugi. Dwie kostki na akcje, ogrom opcji do wyboru, ciekawe mechanizmy i fajny aspekt eksploracji planszy. Nawet tematycznie ma to sporo sensu. Oddalem Troyes na korzysc Pulsara i na razie nie zaluje.
-
Food Chain Magnate - ciezko sie wypowiadac po jednej rozgrywce, bo czuje, ze polowy rzeczy nie ogarnalem i bladzilem jak dziecko we mgle, ale podobalo mi sie. Wybor personelu co runde to swietny pomysl, na planszy tez dzieje sie duzo ciekawych rzeczy, ale spamietanie tego wszystkiego przy pierwszej rozgrywce graniczy z niemozliwoscia. Na pewno chetnie zagram kolejny raz.
Nie-nowości:
-
Yokohama - pierwsza partia od prawie pol roku, ale wciaz jedna z najlepszych gier w mojej kolekcji. Chyba jedyne, czego mi brakuje to jakas jedna dodatkowa mechanika, poza glowna z wystawianiem pracownikow i poruszaniem prezydenta.
-
Clans of Caledonia - gra mi sie w Clansy zawsze przyjemnie, ale z kazda partia zauwazam coraz wiecej niedociagniec. Kontrakty sa najlepsza (zeby nie powiedziec jedyna sluszna) droga do zwyciestwa, klany sa nie do konca zbalansowane, jak na moj gust kolderka jest tez troche za krotka.
Gra miesiąca:
Inis - zdecydowanie. To taka gra, w ktora chetnie zagram zawsze, niezaleznie od ilosci graczy. Satysfakcja z wymanewrowania przeciwnikow jest niesamowita mimo prostoty zasad i mechanizmow. Ciesze sie, ze zdecydowalem sie na kupno.
ale najlepiej przetestować jak masz taką okazję, bo gusta są różne (mnie urzekła też klimatem Indii) 
. Po zwiedzaniu od ok. 15:00 w godzinę (bo ekipa z Pegaza była tylko do 16:00, pozdrawiamy i dziękujemy za cierpliwość!) zdążyliśmy zagrać w 2/3 partii Fotosyntezy i partyjkę Wyścigu Wielbłądów. I tak naprawdę cieszę się, że nie kupiłem Fotosyntezy, choć swego czasu miałem ja na liście życzeń. Nie zachwyciła nas. Jest niezła, daje możliwość pokombinowania, ale jednak nie wzbudziła emocji. Ot, jedna z wielu i póki co nie mam ochoty do niej powracać. Co innego Wielbłądy. Ku mojemu zdziwieniu bardzo nam podeszła, na tyle, że zastanawiam się nad kupnem swojego egzemplarza. Cała rodzina orzekła, że bardziej jej się spodobały Wielbłady, niż Fotosynteza. Co dziwniejsze, stwierdzili tak miłośnicy Agricoli, Projektu Gai i Zamków Burgundii (ale też i Wsiąść do pociągu 
Według mnie świetna dwuosobówka, ale żonie nie podeszła, a w zasadzie tylko z nią gra w dwuosobówki. Gra podoba mi się zdecydowanie bardziej niż zwykły Mr. Jack a do tego kosztuje jakieś drobne.
