Race for the Galaxy (Thomas Lehmann)

[Alex]

Poza tym tryb wielosobowy tez nie jest doskonaly - nieraz widzialem jak nowicjusz miazdzy na luzie rywali z duzym doswiadczeniem, bo mu karty podeszly. To czywiscie nie regula, pewnie przewaznie doswiadczenie jednak zwycieza, ale nie zmienia to faktu, ze w grze doskonalej nie powinno byc w ogole takich sytuacji

Hmmm... mnie się wydaje, że chodzi nie tyle o podejście kart, co umiejętne ich wykorzystanie. Jeśli nowy jest niegłupi i wie co robić... to dlaczego ma nie mieć prawa wygrać?

[puniek]

dla mnie gra doskonała to gra która po pierwsze: spodoba się wszystkim

Wymień mi taką grę, a myślę, że szybko znają się osoby, którym się jednak nie podoba.

IMHO z definicji, którą podał Tommy jasno wynika, że taka gra to niedościgły wzór, idealna wizja, która nigdy nie może zostać zrealizowana.

Jeśli mogę się wtrącić,
dla mnie jeśli chodzi o samo pojęcie, to doskonałość jest czymś do czego się dąży ale nigdy nie osiąga, doskonałość moi drodzy bowiem nie istnieje

Race jest zapewne grą wybitną, po niecałych 20 rozgrywkach śmiało mogę pokusić się o taką konstatację. Ponad to gra z robotem dużo bardziej mi się podoba niż solo w Agricoli.

[jax]

Hmmm... mnie się wydaje, że chodzi nie tyle o podejście kart, co umiejętne ich wykorzystanie. Jeśli nowy jest niegłupi i wie co robić... to dlaczego ma nie mieć prawa wygrać?

Bo rywale sa tez nieglupi a na dodatek n-krotnie bardziej doswiadczeni?

A Andy'emu wybaczam wyciecie kluczowego momentu mojej wypowiedzi i unikanie odniesienia sie do innego kluczowego fragmentu. Bo to mily gosc

[kruck]

Jeśli chodzi o 'doskonałość' R4TG, to w moim przekonaniu każda karcianka będzie miała dłuższą drogę niż typowa, dobrze pomyślana planszówka. Powód jest jeden: w karciance dobiera się karty, co powoduje, że gra toczy się w oparciu o losowe możliwości. Nie twierdzę, że R4TG to zła gra, wręcz przeciwnie, jako karcianka została zaprojektowana bardzo ciekawie, wciąż jednak obarczona jest przekleństwem gry karcianej. Można tu planować strategię o tyle, o ile cokolwiek podejdzie mi na rękę. Dlatego czytanie o kolejnych pobitych rekordach punktowych jakoś średnio na mnie działa - nie ma tu "czystej myśli technicznej", tylko szczęście, że akurat dzisiaj wylosowałem takie karty, a nie inne. Co z tego, że zdecyduję się na strategię militarną, jeśli nagle wszystkie czerwone światy mi się schowają (trafią do przeciwnika)? Wiadomo, prawdopodobieństwo jest niewielkie, bo talia jest tak zbudwana, że JAKIEŚ czerwienie na rękę trafią, tylko co to za strategia wówczas, polegająca na mantrowaniu "błagam o jakieś czerwone..."?

Doceniam konstrukcję tej gry i fakt, że po pokapowaniu się w tym całym systemie ikonek gra naprawdę daje frajdę, ale z drugiej strony jakoś dręczy mnie wizja, że równie dobrze można do cylindra wrzucić karteczki z cyferkami od 1 do 6, następnie wylosować każdemu garść i rozłożyć na stole, a wygra ten, co będzie miał najwięcej...

[yosz]

no i tu jest podstawowy błąd -

Co z tego, że zdecyduję się na strategię militarną, jeśli nagle wszystkie czerwone światy mi się schowają (trafią do przeciwnika)?

To na jakiej podstawie decydujesz się na stretegię militarną - to nie Puerto Rico czy Cuba gdzie możesz sobie przed grą powiedzieć - dzisiaj zagram na wysyłkę towarów, albo szybkiego budowniczego. Jak Ci nie przychodzą do ręki karty militarne to nie rzucasz co turę Explore + 5 żeby je znaleźć tylko zmieniasz strategię.

I tak - wiem że jest losowość. Szczególnie w potyczkach z robotem. Tak - początkujący może pobić doświadczonego, ale będzie się to zdarzało rzadko, przy naprawdę dużym pechu doświadczonych graczy i szczęściu początkującego (plus musi szybko załapać o co w grze chodzi)

[FormatC]

Nieee... W RfTG nie da sie wygrac liczac tylko na szczescie. Fakt, czasem poczatkujacy gracz pokona "starych wyjadaczy", ale mam wrazenie, ze (jesli w ogole), to zdarza sie to b. rzadko. Szczescie jest istotne, nie przecze, ale wazniejsza jest elastycznosc. Bez sensu jest zakladac, ze bedzie sie gralo militarnie tylko dlatego, ze naszym swiatem startowym jest New Sparta...

No i przeciez w tak wychwalanej przez Was Agricoli tez wystepuje element losowy w postaci kart i wcale nie jest taki "zaniedbywalnie maly"... Wiec jesli bedziemy grali z osoba poczatkujaca w wariant z kartami, to tez moze sie zdarzyc, ze nas pokona jesli dostanie dobre, wzajemnie uzupelniajace sie karty a my tylko takie, ktore daja jakies bonusy jak wybudujemy 10 izb kamiennego domu...

Nie wiem, czy RftG jest idealny. Mysle, ze nie, ale i tak, moim zdaniem, blizej mu do idealu niz Agricoli.

ps. widze, ze yosz napisal cos podobnego. To dobrze, ze nie jestem odosobniona w moich pogladach.

[Geko]

Ponad to gra z robotem dużo bardziej mi się podoba niż solo w Agricoli.

Dokładnie. Co z tego, że robot jest losowy, skoro daje poczucie walki z przeciwnikiem (choć specyficznym) i duże emocje. Jak w każdej grze, gdzie jest losowość, trzeba starać się odpowiednio ją naginać do swoich potrzeb, zwiększając swoje szanse i zmniejszając szanse robota. Agricola solo to tylko i wyłącznie zabawa w optymalizację, bez większych emocji i zaskoczeń.

ale z drugiej strony jakoś dręczy mnie wizja, że równie dobrze można do cylindra wrzucić karteczki z cyferkami od 1 do 6, następnie wylosować każdemu garść i rozłożyć na stole, a wygra ten, co będzie miał najwięcej...

Mocno naciągana teoria. Losowość jest w każdej karciance i sztuką jest ją wykorzystywać. Zakładanie, że idę taką i taką strategią nawet w szachach się nie sprawdzi, bo przeciwnik często zmusi Cię do zmiany planów. Cała zabawa w RftG polega na elastyczności i dostosowywaniu się do tego, co robią inni, co mamy na ręce, itp. Strategia stopniowo sama się klaruje. Ustalanie jej na początku gry i liczenie, że karty do niej podejdą, to jakieś nieporozumienie.

[morciba]

dla mnie gra doskonała to gra która po pierwsze: spodoba się wszystkim

Wymień mi taką grę, a myślę, że szybko znają się osoby, którym się jednak nie podoba.

Gra wstępna?

[Geko]

Wymień mi taką grę, a myślę, że szybko znają się osoby, którym się jednak nie podoba.

Gra wstępna?

Na pewną, są tacy, którzy jej nie lubią Ale to nie to forum

[Andy]

Widzisz Andy co narobiłeś: a tak spokojnie było w tym wątku... a teraz się święte wojny zaczną

Najwyższa pora: zbliża się dodatek baaardzo wojenny!

A Andy'emu wybaczam [...] Bo to mily gosc

Muszę to sobie zapamiętać!

Znów Ci wyciąłem kluczowe fragmenty, ale tym razem wyraźnie to oznakowałem!

[Van]

Losowość r4tg znacząco spada jeżeli zadbamy żeby nam przechodziło dużo kart na rękę. I to w jak największej ilości faz albo chociaż w tych, których będziemy używali najczęściej. Wtedy przesiewamy talię i wybieramy to co najlepsze. No i wspominana elastyczność równie ważna jest.

[Assamite]

Gdyby nie Consume x2 robota, które wg mnie jest źle zaprojektowane (patrz przykład wymieniony wcześniej w wątku, o robocie kończącym grę w 5 tur, gdzie nic się nie da zrobić oprócz przegrania z klasą ), to byłaby gra doskonała. A tak, mogę o niej jedynie powiedzieć że jest grą bardzo dobrą i najlepszą jaką kiedykolwiek grałem .
A pisanie, że tryb solo Agricoli jest lepszy od robota w RtfG (nawet z jego wadami) to już czyste herezje

[Van]

Gdyby mu spadała ekonomia do zera za każdym razem to by było za prosto i nikt by w to tyle nie grał. Dzięki temu mechanizmowi robot jest wyzwaniem i nie zawsze da się z nim wygrać. A nawet jakbym kogoś rozpykał w pięciu turach to tym lepiej, nie będzie się tyle męczył i będzie mógł od razu zagrać jeszcze raz

[Assamite]

Tylko w tym sęk, że nie ma mechanizmu obniżenia ekonomii robota i przesuwa się counterek tylko w jedną stronę

[Tommy]

dla mnie gra doskonała to gra która po pierwsze: spodoba się wszystkim

Wymień mi taką grę, a myślę, że szybko znają się osoby, którym się jednak nie podoba.

IMHO z definicji, którą podał Tommy jasno wynika, że taka gra to niedościgły wzór, idealna wizja, która nigdy nie może zostać zrealizowana.

mst - dokładnie załapałeś o co mi chodzi. Gra doskonała nie istnieje, to "absolut" do którego można próbować się zbliżyć, ale taka gra nigdy nie powstanie.

[MsbS]

[...]Gra doskonała nie istnieje, to "absolut" do którego można próbować się zbliżyć, ale taka gra nigdy nie powstanie.

I całe szczęście, bo wtedy gralibyśmy tylko w tę jedną grę. A tak - każda pozycja zaspokaja nas w ciut inny sposób.

[Geko]

mst - dokładnie załapałeś o co mi chodzi. Gra doskonała nie istnieje, to "absolut" do którego można próbować się zbliżyć, ale taka gra nigdy nie powstanie.

Skoro to absolut, to czemu piszesz, że RftG nie jest doskonała, bo się wszystkim nie podoba? Tak jakby miała szanse być doskonałą. Dla mnie te dwie postawy są sprzeczne.

[mst]

Oj Geko, przecież Tommy w ten sposób polemizował z określeniem "gra doskonała" nadanym jakiejkolwiek grze (także RftG).

[kruck]

Mnie jeszcze ciekawi, ile doskonałości można zmieścić na główce szpilki...

[Martin_Valdez]

Mam pytanko odnośnie zasad. może padło już to w tym topicu ale trudno coś tu znaleźć bo jest on delikatnie mówiąc wielowątkowy A oto moje pytania:
Handel - jest napisane, że nie jest to osobna faza lecz lecz część konsumpcji i następuje przed nią. Dodatkowo stoi, że handel jest dokonywany jedynie przez tych, którzy go wybrali. I tutaj pojawiają się pytania:
1) Czy pozostali gracze, którzy nie wybrali handlu wykonują jedynie normalną fazę konsumpcji bez bonusu x2 PZ?
2) Czy gracze, którzy wybrali handel po sprzedaniu jednego towaru przystępują już normalnie do fazy konsumpcji bez bonusu x 2 PZ?
W moich przemyśleniach na ten temat na oba pytania odpowiedziałbym tak, ale chciałbym jednak zasięgnąć języka innych, którzy tą grę znają.

[Grzech]

1) Czy pozostali gracze, którzy nie wybrali handlu wykonują jedynie normalną fazę konsumpcji bez bonusu x2 PZ?
2) Czy gracze, którzy wybrali handel po sprzedaniu jednego towaru przystępują już normalnie do fazy konsumpcji bez bonusu x 2 PZ?

TAK i TAK

[TOMI]

W weekend miałem nareszcie okazję zagrać w grę, która wszyscy się zachwycają i .......................... niestety gra kompletnie mnie przerosła.
Zacznę jednak od minusów:
- obrazki średniej jakości i niewiele wnoszace klimatu
- abstrakcyjna gra w której ważne są tylko symbole na kartach ( tematyka może być zupełnie inna i tak wyjdzie na to samo )
- 100 kart i w sumie 2000 symboli
- poczatkujący NIGDY nie załapią o co chodzi nawet po dokładnym wyjaśnieniu
- początkujący nie mają ZADNYCH szans z doświadczonym graczem
- znikoma interakcja
PLUSY:
- gra ma bardzo dużo możliwości kombinowania
- jest rozbudowana
- dla fanów fantastyki SUPER
W mojej oscenie po pierwszej grze, która mnie przytłoczyła zaledwie 3-/2+
Dla fanów pewnie 4+ / 5-

[Emczak]

Kilka/kilkanaście partii i sam nie uwierzysz co napisałeś... Szczególnie o braku związku grafik z grą.

[Geko]

Pozwól, że odpowiem na Twoje zarzuty z mojego punktu widzenia:
- RftG to nie jest gra rodzinna (dla mnie to akurat zaleta),
- trzeba kilka razy zagrać, żeby zacząć czuć na czym polega zabawa, pierwsza rozgrywka jest bardzo wprowadzająca i nie ma co na jej podstawie wyciągać wniosków o grze,
- ikonki po kilku rozgrywkach okazują się świetne i bardzo intuicyjne,
- interakcja w tej grze jest, z tym że jest dość specyficzna - powiedziałbym, że podobna do Cytadeli - trzeba starać się wyczuć jakie akcje wybiorą inni, kiedy będą kończyć grę, itp.; jak grasz z dodatkiem, do dochodzi jeszcze interakcja związana z celami,
- obrazki są moim zdaniem świetne i klimatyczne,
- zarzut o abstrakcyjnej tematyce jest trochę naciągany (wiele rzeczy można sobie w tej grze wytłumaczyć klimatycznie)- z takim podejściem to każda gra jest abstrakcyjna; podaj mi tytuł, a zawsze można stwierdzić, że jest abstrakcyjny, bo można łatwo zmienić tematykę.

[B]

Recenzowanie od podpunktów (i wystawianie oceny!) RftG mając za sobą jedną rozgrywkę - śmiechu warte. Chyba że jesteś zaciekłym fenomenologiem to wtedy sory!

Ikonek jest 3 na krzyż i nie trzeba nawet do instrukcji zaglądać, po 3 grach wszystko jasne i naturalne.
Również zarzuty o abstrakcji nietrafione - sporo kart akurat bardzo pasuje nazwą i klimatem do faktycznego działania w grze. Przykłady? Korpus ekspedycyjny. Marines. Diversified Economy. Doomed World (z dodatku). Zagubione statki/floty obcych.

Napisali już przede mną - zagrasz kilka razy jeszcze i będziesz się wstydził swojego posta