Bardzo rzetelna recenzja, która mówi, że moja opinia po obejrzeniu jest słuszna.
Mam kilka pytań:
Arnak to przy Northgard dużo bardziej skomplikowana gra. Tutaj wszystko jest proste i intuicyjne. Po wytłumaczeniu zasad, praktycznie nie trzeba zaglądać do instrukcji. Jak pisałem wcześniej - na spokojnie grę ogarną dzieci.
Nie wiem, jak można przy Northgard w ogóle mieć paraliż decyzyjny.
Na ręku mamy cztery karty z akcjami. Możemy albo wcześniej spasować, albo zagrać wszystkie cztery. Jedyną decyzją jest kolejność, ale to decyzja błaha. Np. Jak chcemy przeprowadzić akcję eksploracji, to musimy mieć jednostkę na krawędzi kafelka. Jak nie mamy jednostki na krawędzi kafelka - robimy akcję ruchu. Jak nie mamy w ogóle jednostki - robimy rekrutację. Problemem tej gry dla mnie jest to, że robimy rzeczy oczywiste i wszystko jest uzależnione od posiadanych na ręku kart i kafli terenu, jakie dobieramy. Czasami warto kogoś zaatakować, czasami warto bić się z potworami i... To tyle. Nawet decyzje "jaki budynek powinienem zbudować?" są oczywiste. Nie mamy jak wykarmić naszej armii? Budujemy budynek produkujący jabłuszka. Brakuje nam na naszych kafelkach drewna - stawiamy drewutnie. No to jest duży stół, więc spokojnie się zmieści.
Najśmieszniejsza ta złość, jakby wręcz zostali oszukani. Mi wystarczyło 10min gameplaya żeby wiedzieć wszystko na temat tej gry.japanczyk pisze: ↑27 wrz 2022, 16:45 Czasem sie zastanawiam - wy czytacie o tych grach cos wczesniej? Czy jedziecie tylko na budowanym hype? Bo jest dla mnie niewiarygodne to co sie dzieje
Gra od poczatku byla zapowiadana (od KSa) jako lekkie 4x przystepne dla kazdego - okazala sie taka
reakcja? a to ja juz nie chce <obrazek pingu>
Ja grałem na razie tylko jedną partię. Zajęła mi godzinę, na dwóch graczy. Gra ma proste zasady, do wytłumaczenia w 10 minut. Rozgrywkę skończyliśmy w godzinę. Gra nie zajmuje dużo miejsca na stole. Jest prosta, a ja mimo trochę zamulałem z podejmowaniem decyzji. Co zazwyczaj mi się nie zdarza.loaru pisze: ↑20 wrz 2022, 11:49 Wasze argumenty na „nie” sprawiły, że gra mnie zaciekawiła
- Czy pisząc, że gra jest „lekka i przyjemna” macie na myśli poziom trudności family+ (np. Arnak), czyli do pogrania z nieco ogranymi casualami?
- Jak rozumiem, mniejsza liczba decyzji powoduje, że ludzie podatni na paraliż decyzyjny mogą mieć łatwiej z Northgardem?
- Piszecie, że gra zajmuje dużo przestrzeni - czy stół 160x100 wystarczy, żeby pograć w 4 osoby bez kombinowania?
Gra wymaga myślenia. Przy dokładaniu kafli, przy podejmowaniu decyzji o budowie budynków; przy podejmowaniu w ogóle jakichkolwiek decyzji bo można zrobić coś, czego się będzie później żałowało. Może i nie ma dylematów na miarę godzinnych rozkmin, ale czasami choćby decyzja "gramy czy pasujemy, żeby podebrać kartę/znacznik pierwszego gracza" ma znaczenie i potrafi przykorkować gracza. Nie jest mózgożerna ale do lekkości to jej trochę brakuje. Decyzję pt. "ale skopałem sprawę" miałem jedną - kiedy pospieszyłem się z zamknięciem ostatniego regionu z dużym budynkiem przez co praktycznie do końca tej 6 rundy kombinowałem jak koń pod górkę, żeby mnie pozostali gracze nie wdeptali w ziemię (a nie było to proste - wygrałem tego automata o włos, ostatnią kartą odbijając prowincję z budynkiem, którą wcześniej straciłem).Po pierwsze – gra jest totalnie LEKKA. Absolutnie się tego nie spodziewałem. To w zasadzie taki tytuł do piwka, który udaje cięższą grę, przez liczbę komponentów. Byłem zaskoczony w jak wielu aspektach ta gra jest losowa i się tego nie wstydzi. Byłem również zaskoczony, że decyzje są tak błahe. Dobieramy cztery karty i robimy tylko to, na co pozwalają nam te karty. Ciężkich dylematów, czy decyzji palących zwoje tutaj zwyczajnie nie ma. To takie „pykadełko”, żeby się dobrze pobawić, odmóżdżyć, coś tam pozbierać, zapunktować, czasami zrobić kuku przeciwnikowi, ale żadnych większych emocji tu nie uświadczymy, ani żadnych super błyskotliwych zagrań, które będziemy wspominać latami. Ot, to taka gra, w której robimy coś, czasami sobie porzucamy kostką, pozbieramy surowce i wybudujemy jakiś budyneczek. Nic poważnego. Nie było ani jednego momentu, w którym pomyślałem sobie – „Ale jestem błyskotliwy, kapitalnie to rozkminiłem!”. Gorzej – nie było ani jednego momentu, w którym pomyślałem „Ależ to zwaliłem! Mogłem zagrać to lepiej!”. Nic nawet na moment nie podniosło mi ciśnienia.
Deckbuilding jak najbardziej istnieje. Owszem, w ograniczonym zakresie bo jak wspomniałeś - jest to kwestia dobrania jednej karty po pasie ale masz także klanowe upgrade, które także pozwalają na budowę ręki i które pozwalają się zastanowić czy nie chcemy przy tej okazji jakiejś kart z decku się pozbyć (grając klanem Kozicy bez wahania przy jednym z upgrade wywaliłem podstawowa kartę budowy bo i tak mi się nich namnożyło). Do tego jednak przy pasie trzeba spojrzeć, czy bierzemy kartę "pod siebie" czy może jednak weźmiemy coś, co nie chcemy, żeby trafiło do przeciwnika. Karty pozwalające szybciej mielić deck w połączeniu z budynkami dającymi dodatkowy dociąg też mają znaczenie (dzięki temu zresztą wygrałem grę od pewnego momentu ignorując punkty i prąc do automatu).Po drugie – deckbuilding tutaj w zasadzie nie istnieje. Bo po prostu po rozegranej rundzie dostajemy jakąś JEDNĄ kartę do „talii”. Przy czym wybór jest mocno ograniczony, a jak pasujemy jako ostatni gracz – żaden. Czyli finezji w budowaniu decku, czy nawet głupiego zarządzania ręką - tutaj nie ma. Gramy tym, co los da. Owszem, można później dorwać jakąś kartę, która dobiera nam karty z decku, ale za dużo rozkminy w tym nie ma. A jeżeli jest, to jest to rozkmina na poziomie zerówki. Serio to jest bardzo lekka gra. Budynki i całe "4x" to jest śmiech na sali. Nie ma tu ani drzewka technologicznego, ani dużej asymetrii, która tworzy się z czasem. Jest to produkt raczej dla początkujących, którzy nie chcą przegrzewać zwojów i wystarczy im, że jeden budynek produkuje jabłuszka, drugi drewno, a trzeci daje +1 do rekrutacji. Nic, czego nie ogarnąłby sześciolatek. Fajnie, że budynki są super intuicyjne. Niefajnie, że nie mają większego wpływu na grę. No może poza dużymi budynkami, ale tutaj...
To jest akurat problem wielu gier - i znowu: "gra gra za ciebie". Nie. Gra dawała Ci takie a nie inne możliwości; trzeba było z nich korzystać a nie upierać się, że jak masz bonus do scoutowania to koniecznie będziesz scoutował. Czasami tak jest, że jak nie zrobisz czegoś, do czego Twoja nacja nie jest przeznaczona to nie zrobisz nic. No to lepiej zrobić coś innego niż siedzieć i narzekać, że "gra nie pozwala". W swojej rozgrywce miałem pewien okres, że nie szło mi nic. Kiepsko się rozstawiłem na początku (brak doświadczenia); nie miałem w ogóle możliwości scoutingu i dokładaniu nowych pól; chwilę musiałem pokombinować, zanim z tego pata się wyrwałem. Ale się wyrwałem. Dzięki wczesnym pasom przez trzy rundy się utrzymałem jako pierwszy gracz, na dokładkę dobierając karty, które umożliwiały mi sprawniejsze zarządzanie talią i wykorzystywanie możliwości klanu w kolejnych etapach.Po trzecie – przez całą rozgrywkę miałem wrażenie, że robię tylko tyle na ile pozwala mi gra. Nie znoszę wręcz uczucia, gdy gra „gra w ciebie”. Niestety przy Northgard tak miałem. Najzabawniejsze – przez całą grę nie dobrałem ani jednego kafelka terenu, który pozwoliłby mi na budowę dużego budynku. A grałem klanem kruka, który ma kartę pozwalającą na dobieranie dwóch kafli i wybierania jednego! Oczywiście mogłem atakować innych graczy, ale plansza ustawiła się tak, że musiałbym bardzo dużo czasu poświęcić na przemarsz mojej armii, niewiele bym na tym zyskał, a mógłbym wyłącznie stracić. Brak kontroli nad dociągiem kafelków bolał mnie najbardziej i pokazał niestety, że eksploracja jest losowa. Z jednej strony planszy dobierały się kafelki z potworami, z drugiej ich w zasadzie nie było, a ja nie mogłem dobrać żadnego ciekawego kafla i żadnego, który umożliwiłby mi budowę dużego budynku. Słabe to w ciul.
U nas punktacja (liczona na oko bo przy automacie nie ma znaczenia) pokazywała, że bardzo mocno odstawałem - przy punktach "na stole" było mniej więcej koło 40-50 punktów u dwóch prowadzących podczas gdy ja miałem "na stole" punktów około 30. To już spora różnica. Ale też w pewnym momencie stwierdziłem, że mając klan jaki mam i pozbierane karty jakie mam TRZEBA iść w automat bo inaczej gracze trzepiący punkty na potworach mnie punktowo wprasują w glebę. Układ mapy i działania innych graczy mi na to pozwoliły. Jakby nie pozwoliły to pewnie robiłbym co innego.Po czwarte – punktacja była w sumie bardzo zbliżona (o ile dobrze pamiętam 96, 91, 88, 84) i co zabawne – praktycznie przez całą grę nie było widać kto prowadzi. Niektórzy obstawiali mnie, a skończyłem na ostatnim miejscu. Ja obstawiałem kolegę Sebastiana, który skończył na drugim. Niespodzianka była, ale nie taka jaką bym chciał.
De gustibus non disputatum - według mnie przy 5 rundach dopiero byłaby losowa młócka - nie dałoby się zaplanować praktycznie nic a o warunku automatu można byłoby zapomnieć. Graliśmy w piątkę i nikt się nie nudził (chociaż jak to nad planszą - ten narzekał na potwory; ten na to, że mu kartę ktoś podebrał itd. Do tego warto zauważyć, że gra na 10 rund jest grą wyłącznie na punkty - nie ma automatu - a więc i sama gra zapewne będzie inaczej wyglądać bo jednak te punkty trzeba będzie na bieżąco ciułać.I wreszcie po piąte – graliśmy w krótszy wariant (7 rund), a i tak było (dla mnie) przeraźliwie długo. Jak na tak LEKKĄ, losową grę, intelektualną wręcz popierdółkę, to dwie i pół godziny to jest stanowczo za długo. Miałem dosyć po piątej rundzie i chciałem, żeby to się już skończyło. Nie wyobrażam sobie wariantu z dziesięcioma rundami. Chyba umarłbym z nudów. Graliśmy we czterech graczy. W piątkę - chyba bym się pociął. Rundy są do siebie podobne, nawet rzekłbym takie same, nie ma przetasowań na planszy, niespodzianek i jakiś epickich momentów. Reasumując - było za długo i pięć rund wystarczyłoby mi w zupełności. Może nawet po pięciu miałbym o grze lepszą opinię?
A ja spróbuję z Twoimi wnioskami się nie zgodzić.
Niemal każda czynność wymaga myślenia.
Problem z Northgard mam taki, że nie angażuje szarych komórek na poziomie innych gier, bo tutaj decyzje są OCZYWISTE. Najlepszą opcję widać jak na dłoni. Nie ma się na czym zastanawiać. Nie masz dylematów w postaci "każda opcja jest potencjalnie dobra". Robisz dokładnie to, co podsuwa Ci gra - W rundzie nie masz wyboru dowolnej akcji, a jedynie wybierasz te akcje, jakie wylosowałeś na kartach. Dodatkowo, te akcje są sekwencjonowane, bo nie możesz zrobić ataku, jeżeli nie masz nikogo w pobliżu (pomijam fakt, czy atak jest opłacalny), tak samo jak nie możesz przeprowadzić akcji eksploracji, jeżeli nie masz jednostki na krawędzi kafelka. Robienie rzeczy OCZYWISTYCH nie jest przesadnie angażujące intelektualnie. Szczególnie, że gra przez cały czas ogranicza twój wachlarz opcji. To jest trochę tak, jakbyś grał w szachy, ale najpierw losował kartę, która mówi ci, że w tej rundzie możesz ruszyć się wyłącznie gońcem.Kafelek ma cztery krawędzie. Dostawiasz go jedną. Jedna opcja z czterech i co gorsza - oczywista. Tutaj nawet nie ma rozkmin na poziomie takiego Carcassonne. Dostawiasz go tak, żeby samemu najlepiej z niego skorzystać, albo żeby utrudnić coś przeciwnikowi - np. odgrodzić się od niego górami. Dodatkowo możesz pociągnąć kafelek, który bardzo ci coś utrudni, albo jeszcze skarci cię za jego dociągnięcie. Jeden z graczy nie mógł zamknąć terenu, bo dobierał same kafelki "dzielone na pół". Drugi z kolei dobrał kafelek, który powodował tracenie jednostek. Cały czas musiał robić akcję rekrutacji, żeby móc korzystać ze zbiorów i co rundę, bez swojej winy i ingerencji innych graczy TRACIŁ jedną jednostkę. Gra go "skarciła", bo dobrał niewłaściwy kafelek i nie miał jak inaczej zamknąć terenu, bo musiał go dołożyć dokładnie w tym miejscu. To nie jest skomplikowana decyzja. Dobierasz kafelek i najczęściej wybierasz jedną opcję dostępną z... Dwóch. Opcję - OCZYWISTĄ.
Ale przecież jest to jeden z warunków zwycięstwa. Region więc należało zamknąć jak najszybciej i oczywiste jest, że pozostali gracze będą cie atakować, żeby nie odpalił się trigger końca gry. Domyślam się tutaj, że błędem tego zagrania był fakt, że nie miałeś na ręku kart z rekrutacją?
Dobieranie JEDNEJ karty, na CAŁĄ jedną rundę trudno mi nazwać BUDOWANIEM TALII. Szczególnie, że w trakcie całej gry pozyskasz takich kart SZEŚĆ, bądź mniej, gdy ktoś striggeruje koniec gry wcześniej.
Dodajmy fakt, że zazwyczaj masz totalnie ograniczony wybór, a jak pasujesz jako ostatni gracz twoja decyzja jest... ŻADNA. To nie jest tworzenie talii. To jest dokładanie do niej karty. No i decyzja jest zazwyczaj oczywista.Po pierwsze - taka decyzja występuje wyłącznie wtedy, gdy spasujesz jako pierwszy gracz. Co zwykle nie jest optymalnym zagraniem, bo chcesz w rundzie zrobić jak najwięcej. Po drugie - wzięcie karty w takiej sytuacji nie pod swój klan, to moim zdaniem błąd. Tymi dodatkowymi kartami chcesz rekompensować to, czego nie byłeś w stanie zrobić w bieżącej rundzie, a chcesz koniecznie zrobić w następnej. Reasumując - Albo grasz optymalnie kartami na ręku, albo dobrałeś "kupę", która nie pozwala ci na twój pomysł, więc pasujesz wcześniej. Nie jest to decyzja porywająca.
W dobrych grach, to pozostali gracze ograniczają możliwości. W tych gorszych - to gra nakłada ci gorset. I tu nie chodzi o "krótką kołderkę", tylko o sam fakt, że tutaj masz decyzyjność w obrębie tego, co LOSOWO podrzuca ci gra. To tak jak z roll to move. Rzucasz kostką i jak wyrzucisz 5, to możesz ruszyć się do pięciu pól. Super! Czyli masz wybór, bo możesz ruszyć się o jedno pole, dwa, trzy, cztery, a nawet pięć. Ale w kolejnej rundzie wyrzucisz dwójkę i ruch o jedno pole, albo o dwa nie jest satysfakcjonujący i co gorsza - wybór pomiędzy ruchem o jedno pole, czy dwa to nie jest trudny dylemat.
Czyli robiłeś dokładnie to, co mogłeś, bo ci się nie pofarciło i pofarciło w niektórych momentach gry.profes79 pisze: ↑03 paź 2022, 20:29 W swojej rozgrywce miałem pewien okres, że nie szło mi nic. Kiepsko się rozstawiłem na początku (brak doświadczenia); nie miałem w ogóle możliwości scoutingu i dokładaniu nowych pól;
- to w połączeniu z dodatkowymi kartami jakie zacząłem zbierać do budowy spowodowało, że w zasadzie do końca nie miałem problemu z surowcami). Oczywiście pomogło mi też to, że na dwóch początkowych kaflach trafiły się trzy runy
Ja tylko zaznaczam, że oczekiwałem czegoś więcej, bo jak już siadam do tej planszy, to chciałbym jakiejś większej gimnastyki umysłowej. Chciałbym rozrywających mózg i serce dylematów. Tutaj decyzje są automatyczne, bo od razu widać jaki ruch jest optymalny, bo gra narzuca nam kaganiec na wybór i rozwiązanie każdej akcji. W takim Eight-Minute Empire: Legends masz już ciekawsze decyzje (choć też z ograniczonej puli), a całość rozgrywki zamyka się w pół godziny. To skoro konkurencja robi coś lepiej i krócej to... Może jednak lepiej wybrać konkurencję? Nic nie istnieje w próżni i to jest problem każdego tytułu. Jeżeli nie zna się wielu gier, to taki Ticket to Ride, czy Northgard, może wydać się zachwycający. Peace.
Ty nie masz dylematów i dla Ciebie to jest oczywiste. Zagrałem trzy razy (2*4os+ 1*5os z wszystkimi opcjami) i praktycznie zawsze kilka opcji było do wyboru. Gramy w tym samym składzie od kilku lat wyłącznie w area control (od prostych Tytanów przez Kemeta do Struggle of Empires) i było sporo zastanawiania się. Ta gra robi dokładnie to co obiecuje swoim ciężarem na BGG - poziom Cyklad.
Analogia do szachów może jest i dobra, ale wnioski mam zupełnie inne. Zaczynasz partię to nie pojedziesz królową bo pion nie przepuści, czyli co z tego że masz mnóstwo opcji skora gra Cię ogranicza. Właśnie dokładnie chodzi o to by w pierwszych rundach odblokować sobie dostępne opcje. Nawet Clash of Cultures też w pierwszych rundach wszyscy robią prawie ten sam zestaw ruchów który zależy od pierwszego wydarzenia i odkrytych kafli terenu.Gizmoo pisze: ↑04 paź 2022, 11:15 ... Robienie rzeczy OCZYWISTYCH nie jest przesadnie angażujące intelektualnie. Szczególnie, że gra przez cały czas ogranicza twój wachlarz opcji. To jest trochę tak, jakbyś grał w szachy, ale najpierw losował kartę, która mówi ci, że w tej rundzie możesz ruszyć się wyłącznie gońcem.
Masz 6 kart startowych plus jedną klanową. Jest do pozyskania sześć kart rozwoju, dwie klanowe i jedna od lidera. Możesz wymienić CAŁY deck na inny jeżeli Cię stać. Możesz go wymieszać odrzucając (lub nie) karty. Co więcej jedna z kart daje możliwość zabrania karty rozwoju bez spasowania. Jak to nie jest deck building to nie wiem co nim jest. To jest prosta gra i budowanie tali to tylko jedna z mechanik - nie oczekujmy tutaj Dominiona.Gizmoo pisze: ↑04 paź 2022, 11:15 Dobieranie JEDNEJ karty, na CAŁĄ jedną rundę trudno mi nazwać BUDOWANIEM TALII. Szczególnie, że w trakcie całej gry pozyskasz takich kart SZEŚĆ, bądź mniej, gdy ktoś striggeruje koniec gry wcześniej.
W pełni zgoda.Gizmoo pisze: ↑04 paź 2022, 11:15 Żeby nie było - ja uważam Northgard za na prawdę przyjemny i dobry tytuł. Tylko, że nie jest to gra dla mnie, bo w mojej opinii to jest gra "pierwszego kroku". To jest tak lajtowe, że mogą zagrać dzieci i kompletni laicy. Dzięki ograniczeniu decyzyjności gra jest płynna i nie ma przestojów. To na pewno jest duży plus.
W każdym area control potrzebne jest szczęście. Nie znam żadnej gry z tego gatunku która by była w pełni policzalna. Jeżeli się mylę to chętnie sprawdzę te gry. Pytanie jest tylko czy ilość potrzebnego szczęścia przekracza poziom akceptowalności przez graczy.
Może po prostu gra pasuje do mojego stylu grania a poziom jej (nie)skomplikowania umożliwia mi dobór odpowiedniej do danego momentu taktyki. Dzisiaj trzecia partia; ponownie prawdopodobnie na 3 os ale w nieco innym składzie. Natomiast chyba podpiszę się pod opinią Gizmoo, że gra na 10 tur będzie zbyt długa. Dzięki doświadczeniom z wersją planszową dużo łatwiej przyszło ogarnięcie nieco nietypowego RTS jakim jest wersja komputerowa. Jeżeli ktoś lubi i będzie miał okazję (np. przy okazji czarnych piątków, cyfrowych poniedziałków czy innych zniżek, których pełno na steamie), to polecam. Pewnie czacha wystawi u siebie albo będzie nawet retail. Spytaj ich.
Grałem u kumpla ostatnio w tę gierkę i dodatek stwory jest normalnie zintegrowany w polskie pudełko, komponenty są w nim, dostosowane do wypraski, a instrukcja do dodatku jest częścią instrukcji podstawowej (ostatnie strony). Bardziej bym to nazwał po prostu oddzielnym modułem. Wydaje mi się, że nie w każdej edycji byliby częścią i wydawca miał możliwość zamówić w fabryce wersję bez tego modułu, ale zdecydował się, że w naszym kraju będzie to standard, a nie oddzielny dodatek.Seraphic_Seal pisze: ↑15 lut 2023, 12:07 https://czachagames.pl/produkt/northgar ... ne-ziemie/
W opisie gry piszą coś o dodatku "stwory". Ani nie widzę go w sprzedaży, ani w komponentach podlinkowanego produktu. O co chodzi?
To moduł podstawowej gry - opis znajdziesz w instrukcji na stronie wydawcy od strony 18Seraphic_Seal pisze: ↑15 lut 2023, 12:07 https://czachagames.pl/produkt/northgar ... ne-ziemie/
W opisie gry piszą coś o dodatku "stwory". Ani nie widzę go w sprzedaży, ani w komponentach podlinkowanego produktu. O co chodzi?
