Mindbug (Skaff Elias, Richard Garfield, Marvin Hegen, Christian Kudahl)

[ave.crux]

(...) bo właśnie gdyby karty, które mamy były równe to gra byłaby mało ekscytująca i taka sama jak setki innych.

Może nie równe, co pozwalające wycisnąć z nich tyle, żeby każdy miał szanse na zwycięstwo. Dla mnie wówczas byłaby bardziej interesująca, a tak to powędrowała do znajomego, który lubi karcianki w każdej postaci i oboje się cieszymy.

[tomg]

Próbujesz dopisać wymyślona przez siebie historię do charakteru temu gry

Tak, opisuje moje wrażenia z gry, ale zapomniałem, że jak w temacie na temat gry, którą ktoś lubi się nie zgadzasz z przyjętą narracją to zawsze znajdzie się ktoś to próbuje udowodnić, że twoje odczucia co do danej gry są błędne i w ogóle mam zły tok myślenia i się nie znam. Na pewno źle przeczytałem zasady, a pan tłumaczący popełnił dwanaście błędów.

Już się poprawiam. Gra jest fajna, 10/10.
Wybacz również, że nie zrobiłem researchu na temat powstawania gry i nie przeczytałem wywiadów z autorem kiedy gra była w fazie projektowania.

Źle mnie zrozumiales. Często różne osoby na tym forum formują różne domysły na temat procesu projektowania gry przez autorów które niekoniecznie odzwierciedlają rzeczywistość. Tego dotyczyla moja uwaga. Tylko tyle.

[Alucard1982]

No nigdzie nie napisałem, że sama gra jest popsuta. Karty mindbug to dla mnie słaba zagrywka i mam wrażenie, że autor miał pomysł na grę, stworzył karty, ale, że coś nie działało to dodał 2 chamskie karty "take that" żeby gra była grywalna. Granie tym co dostaniesz może być ekscytujące jeżeli talie, które otrzymaliście są mniej więcej równe. Jest tu za dużo losowości wraz z irytującym podbieraniem karty. Szczęśliwie jest na tyle szybka, że można zaraz rozkładać coś innego.

Totalnie się nie zgadzam. Moim zdaniem cały pomysł na grę zaczął się od kart Mindbugów.
Rozumiem, że gra nie każdemu się może podobać, i że dla niektórych będzie to 4/10, a dla innych 8/10, ale nie zgodzę się, że losowość w tej grze sprawia, że granie w nią nie ma sensu. U mnie mocno siadła.

[mat_eyo]

Oceniłem na 4/10, uważam że gra jest całkowicie losowa, do tego stopnia, że nie ma sensu w nią grać. Pamiętałem o kartach mindbugów.

W sensie zamiast zagrywać jedną z pięciu kart z ręki mógłbyś mieć dziesięciokartową talię i zawsze zagrywać w ciemno wierzchnią kartę i efekt byłby taki sam jak przy świadomym hand managemencie?

Nie, raczej to, że przez dużą pulę kart i relatywnie niewielką liczbę biorących udział w rozgrywce, moje planowanie nie ma większego sensu. Nie jestem w stanie domyślić się, co może przeciwnik, nie mogę tego w żaden sposób wydedukować z jego ruchów.

Przykład z mojej rozgrywki, żeby nie było, że grałem na pałę. Miałem rakietę, która zabiera przeciwnikowi całe HP poza jednym (w ogóle co za "wyważony" efekt). Wmanewrowałem przeciwnika w wykorzystanie obu mindbugów, zagrałem rakietę i zbiłem mu życie do 1. On w swoim ruchu zagrał kartę z efektem "ustaw sobie tyle życia, ile ma przeciwnik". No wow. Czy mój plan był zły? Nie. Czy go źle wyegzekwowałem? No też nie. Czy jego plan był lepszy? No nie, przecież on nie wiedział, że ja mam rakietę. Całość wyłożyła się na losowej karcie z talii. Gdyby jej nie miał, to ja bym wygrał.

Sam pomysł mindbugów nie jest zły, a próby wmanewrowania przeciwnika w wykorzystanie ich na coś, na czym mi mniej zależy były całkiem ciekawe. Natomiast cała reszta gry mi się nie podoba. Wolałbym, żeby karty w talii się nie powtarzały, boło ich w niej mniej (albo kilka mniejszych, tematycznych talii do wyboru), żeby poziom decyzyjności i kontroli był bliższy takim Gejszom (tak, wiem że to zupełnie inne gry) - np. z 20 kart dobieramy po 8, 4 nie wchodzą. Wtedy byłaby taktyka i szacowanie ryzyka, teraz jest radosne zagrywanie kart, bo nie mam pojęcia, co może być po drugiej stronie.

[warlock]

(...) bo właśnie gdyby karty, które mamy były równe to gra byłaby mało ekscytująca i taka sama jak setki innych.

Może nie równe, co pozwalające wycisnąć z nich tyle, żeby każdy miał szanse na zwycięstwo. Dla mnie wówczas byłaby bardziej interesująca, a tak to powędrowała do znajomego, który lubi karcianki w każdej postaci i oboje się cieszymy.

Mówię, zróbcie sobie test. Niech jeden z graczy gra świadomie zgodnie z zasadami, a drugi niech stworzy talię złożoną z 10 kart i przy decyzji o zagraniu karty zawsze zagrywa wierzchnią kartę z decku. Poświęćcie się dla dobra nauki i forum, rozegrajcie tak 10-15 partii. Jeśli gracz grający na pałę będzie miał przynajmniej połowę wygranych partii, będzie można powiedzieć że gra jest absolutnie losowa.

Przy odrobinie szczęścia zagram dzisiaj partię to będę mógł coś świadomie napisać.

teraz jest radosne zagrywanie kart, bo nie mam pojęcia, co może być po drugiej stronie.

Z ciekawości - czym to się różni od partii w CCG/LCG, w której nie znasz talii rywala i kontr jakie może zrobić? I masz zbudowane combo, a Twój przeciwnik jak się okazuje ma kartę, która to kontruje/odwraca (przy czym żaden z Was nie wiedział, co przyniesie rywal)?

[kuba32]

Oceniłem na 4/10, uważam że gra jest całkowicie losowa, do tego stopnia, że nie ma sensu w nią grać. Pamiętałem o kartach mindbugów.

W sensie zamiast zagrywać jedną z pięciu kart z ręki mógłbyś mieć dziesięciokartową talię i zawsze zagrywać w ciemno wierzchnią kartę i efekt byłby taki sam jak przy świadomym hand managemencie?

Nie, raczej to, że przez dużą pulę kart i relatywnie niewielką liczbę biorących udział w rozgrywce, moje planowanie nie ma większego sensu. Nie jestem w stanie domyślić się, co może przeciwnik, nie mogę tego w żaden sposób wydedukować z jego ruchów.

Przykład z mojej rozgrywki, żeby nie było, że grałem na pałę. Miałem rakietę, która zabiera przeciwnikowi całe HP poza jednym (w ogóle co za "wyważony" efekt). Wmanewrowałem przeciwnika w wykorzystanie obu mindbugów, zagrałem rakietę i zbiłem mu życie do 1. On w swoim ruchu zagrał kartę z efektem "ustaw sobie tyle życia, ile ma przeciwnik". No wow. Czy mój plan był zły? Nie. Czy go źle wyegzekwowałem? No też nie. Czy jego plan był lepszy? No nie, przecież on nie wiedział, że ja mam rakietę. Całość wyłożyła się na losowej karcie z talii. Gdyby jej nie miał, to ja bym wygrał.

Sam pomysł mindbugów nie jest zły, a próby wmanewrowania przeciwnika w wykorzystanie ich na coś, na czym mi mniej zależy były całkiem ciekawe. Natomiast cała reszta gry mi się nie podoba. Wolałbym, żeby karty w talii się nie powtarzały, boło ich w niej mniej (albo kilka mniejszych, tematycznych talii do wyboru), żeby poziom decyzyjności i kontroli był bliższy takim Gejszom (tak, wiem że to zupełnie inne gry) - np. z 20 kart dobieramy po 8, 4 nie wchodzą. Wtedy byłaby taktyka i szacowanie ryzyka, teraz jest radosne zagrywanie kart, bo nie mam pojęcia, co może być po drugiej stronie.

Akurat w opisanym przypadku uważam, że plan przeciwnika był zdecydowanie lepszy, bo zostawił sobie "ustaw sobie tyle życia, ile ma przeciwnik" na ręce, do czasu aż będzie miał tego życia niewiele. Jeżeli zagrałbyś swoją kartę, gdy przeciwnik miał jeszcze mindbuga, odebrałby Ci ją, ale wówczas jego karta stałaby się całkowicie bezwartościowa - pytanie jakie były pozostałe karty, ale miejsca na kombinowanie w 6 świadomych partiach, które zagrałem było sporo.

Ogólnie w grze jest 48 kart - z tego 16 unikalnych oraz 16 duplikatów, myślę, że przy dobrej znajomości kart można już z tego sporo wnioskować.

[mat_eyo]

teraz jest radosne zagrywanie kart, bo nie mam pojęcia, co może być po drugiej stronie.

Z ciekawości - czym to się różni od partii w CCG/LCG, w której nie znasz talii rywala i kontr jakie może zrobić? I masz zbudowane combo, a Twój przeciwnik jak się okazuje ma kartę, która to kontruje/odwraca (przy czym żaden z Was nie wiedział, co przyniesie rywal)?

Cóż, w LCGach pula legalnych kart turniejowych jest stała, jest też coś takiego jak aktualna meta. W takim Netrunnerze już po wyciągnięciu id przez przeciwnika można było z dużym prawdopodobieństwem zakładać jakiego typu talia to będzie. Oczywiście zdażały się niespodzianki, ale wtedy to była zasługa przeciwnika i jego zbudowanej talii. Zawsze też miałem swoją talię, ze swoim kombem i mogłem próbować je rozegrać bez względu na talię przeciwnika. Tutaj każdy dobiera 10 kart i ahoj przygodo! Dla mnie to ogromna różnica, po prostu szkoda mi czasu na taki typ rozgrywki.

[Grzdyll]

No nigdzie nie napisałem, że sama gra jest popsuta. Karty mindbug to dla mnie słaba zagrywka i mam wrażenie, że autor miał pomysł na grę, stworzył karty, ale, że coś nie działało to dodał 2 chamskie karty "take that" żeby gra była grywalna. Granie tym co dostaniesz może być ekscytujące jeżeli talie, które otrzymaliście są mniej więcej równe. Jest tu za dużo losowości wraz z irytującym podbieraniem karty. Szczęśliwie jest na tyle szybka, że można zaraz rozkładać coś innego.

Totalnie się nie zgadzam. Moim zdaniem cały pomysł na grę zaczął się od kart Mindbugów.
Rozumiem, że gra nie każdemu się może podobać, i że dla niektórych będzie to 4/10, a dla innych 8/10, ale nie zgodzę się, że losowość w tej grze sprawia, że granie w nią nie ma sensu. U mnie mocno siadła.

Mam bardzo podobne wrażenie, że pomysł Mindbugów powstał jako punkt wyjścia do tej gry, a nie żadna proteza aby ją naprawiać. Moje dotychczasowe spojrzenie na tę grę opisałem już wcześniej i choć zagrałem dopiero kilkanaście razy widzę sporą różnicę w odczuciu do gier takich jak np. Hero Realms czy MtG i nie mam tu na myśli odmiennych mechanik, tylko właśnie obecną tutaj "grę psychologiczną" wynikającą z Mindbugów - czy, kiedy i którą kartę przeciwnik przejmie oraz czy ja powinienem przejąć tę, którą właśnie zagrał. Dla mnie to póki co całkiem ciekawe doświadczenie jak na tak lekką i szybką grę.

Już się poprawiam. Gra jest fajna, 10/10.

Nie ma co się obrażać, z całą pewnością nie jest to tytuł dla każdego i jest oczywiste że głosy krytykujące (i studzące hype) są tak samo cenne jak i te wychwalające. Wydaje mi się, że szczególnie ciekawe byłyby jednak opinie merytorycznie porównujące ją do innych lekkich gier pojedynkowych, bo pisanie bez kontekstu, że "gra jest całkowicie losowa i nie ma sensu w nią grać" raczej niewiele wnosi... (edit: w dalszych postach mat_eyo już doprecyzował bardziej merytorycznie, co w tej grze może nie pasować).

[loaru]

Nie wiem jak inni, ale bardzo żle oceniam decyzję o napompowaniu pudełka polskiej wersji. Ta gra powinna być wydana w małym pudełku na karty, żeby można było ją ze sobą wszędzie zabrać.

[kuba32]

Nie wiem jak inni, ale bardzo żle oceniam decyzję o napompowaniu pudełka polskiej wersji. Ta gra powinna być wydana w małym pudełku na karty, żeby można było ją ze sobą wszędzie zabrać.

Pakujesz karty w woreczek strunowy i gotowe, bierzesz gdzie chcesz. A to pudełko jest zdecydowanie trwalsze niż oryginalne.

[anitroche]

Nie wiem jak inni, ale bardzo żle oceniam decyzję o napompowaniu pudełka polskiej wersji. Ta gra powinna być wydana w małym pudełku na karty, żeby można było ją ze sobą wszędzie zabrać.

Zgadzam się i jeśli po zagraniu jeszcze kilka razy podejmiemy decyzję, że gra zostaje w kolekcji, to sobie właśnie takie pudełeczko zrobię, a instrukcję przerobię na książeczkę w formacie kart, żeby też weszła do pudełka... To większe polskie pudło jest chyba tylko ze względu na liczniki życia, które trzeba było "wybić" z wyprasek, a te zajmowały właśnie więcej miejsca niż karty w pudełku.

[sznupsi]

Nie wiem jak inni, ale bardzo żle oceniam decyzję o napompowaniu pudełka polskiej wersji. Ta gra powinna być wydana w małym pudełku na karty, żeby można było ją ze sobą wszędzie zabrać.

Z tego co pamiętam, to na jednym z live'ów Portalu, mówili, że zrobili większe pudełko bo możliwe, że to nie wszystko co wydadzą do Mindbuga. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że jest to już miejsce na dodatkowe karty.

[Abiger]

Spoiler:

W sensie zamiast zagrywać jedną z pięciu kart z ręki mógłbyś mieć dziesięciokartową talię i zawsze zagrywać w ciemno wierzchnią kartę i efekt byłby taki sam jak przy świadomym hand managemencie?

Nie, raczej to, że przez dużą pulę kart i relatywnie niewielką liczbę biorących udział w rozgrywce, moje planowanie nie ma większego sensu. Nie jestem w stanie domyślić się, co może przeciwnik, nie mogę tego w żaden sposób wydedukować z jego ruchów.

Przykład z mojej rozgrywki, żeby nie było, że grałem na pałę. Miałem rakietę, która zabiera przeciwnikowi całe HP poza jednym (w ogóle co za "wyważony" efekt). Wmanewrowałem przeciwnika w wykorzystanie obu mindbugów, zagrałem rakietę i zbiłem mu życie do 1. On w swoim ruchu zagrał kartę z efektem "ustaw sobie tyle życia, ile ma przeciwnik". No wow. Czy mój plan był zły? Nie. Czy go źle wyegzekwowałem? No też nie. Czy jego plan był lepszy? No nie, przecież on nie wiedział, że ja mam rakietę. Całość wyłożyła się na losowej karcie z talii. Gdyby jej nie miał, to ja bym wygrał.

Sam pomysł mindbugów nie jest zły, a próby wmanewrowania przeciwnika w wykorzystanie ich na coś, na czym mi mniej zależy były całkiem ciekawe. Natomiast cała reszta gry mi się nie podoba. Wolałbym, żeby karty w talii się nie powtarzały, boło ich w niej mniej (albo kilka mniejszych, tematycznych talii do wyboru), żeby poziom decyzyjności i kontroli był bliższy takim Gejszom (tak, wiem że to zupełnie inne gry) - np. z 20 kart dobieramy po 8, 4 nie wchodzą. Wtedy byłaby taktyka i szacowanie ryzyka, teraz jest radosne zagrywanie kart, bo nie mam pojęcia, co może być po drugiej stronie.

Akurat w opisanym przypadku uważam, że plan przeciwnika był zdecydowanie lepszy, bo zostawił sobie "ustaw sobie tyle życia, ile ma przeciwnik" na ręce, do czasu aż będzie miał tego życia niewiele. Jeżeli zagrałbyś swoją kartę, gdy przeciwnik miał jeszcze mindbuga, odebrałby Ci ją, ale wówczas jego karta stałaby się całkowicie bezwartościowa - pytanie jakie były pozostałe karty, ale miejsca na kombinowanie w 6 świadomych partiach, które zagrałem było sporo.

Ogólnie w grze jest 48 kart - z tego 16 unikalnych oraz 16 duplikatów, myślę, że przy dobrej znajomości kart można już z tego sporo wnioskować.

W pełni się zgadzam, dla mnie też wygląda to, jakbyś to Ty został koncertowo wymanewrowany. Podany przykład dowodzi w mojej ocenie raczej wyważenia gry - w znaczeniu, mocarne efekty można równie łatwo wprowadzić, co je odwrócić.

I pisanie, że całość wyłożyła się na losowej karcie z gry wygląda nieco dziwnie - równie dobrze można to odwrócić i napisać, że Twój plan opierał się na losowej karcie z gry.

Nie do końca widzę też logikę w Twojej argumentacji, ale może coś mi umyka. Z jednej strony piszesz o losowej karcie (losowym doborze?), a z drugiej wskazujesz jako minus powtarzanie się kart, gdzie bez tego dobranie jakiejś konkretnej karty staje się jeszcze bardziej losowe.

[staniach21]

Patrząc na czas rozgrywki i możliwość wydrukowania tego w PNP za 19zł , to gra jest idealna na "wyjazdy pod namiot" czy do pociągu zajmuje niewiele miejsca, a rzeczywiście i są emocje i trochę rozkminy. Dla mnie takie gry jak Hero Realms / Unmachted to najgorszy gatunek gier. Strasznie nie lubię tego zbijania życia przeciwnikowi, a szczególnie w HR, gdzie może się wyleczyć ze wszystkiego i gra się ciągnie. Gra może i jest losowa, ale zajmuje tak mało miejsca na stole i trwa 5min, że wypełnia niezagospodarowaną niszę, gdzie zjada równie losową i zbyt długą konkurencje w postaci HR.

[japanczyk]

Oceniłem na 4/10, uważam że gra jest całkowicie losowa, do tego stopnia, że nie ma sensu w nią grać. Pamiętałem o kartach mindbugów.

Tak w ogole sie nie moge z toba zgodzic
Jasne, dociag jest losowy, ale dzieki mindbugom jest mocno mitygowany

[sliff]

Jak na standardowe growe pudełko jest ok, zwłaszcza że liczę na dodatek. Tak dla siebie do grania to wiadomo że najlepiej w deckboxie.

co do losowości to przy 16 parach i 16 singlach gdzie w czasie gry widzimy ~15 kart to pod koniec gry cośtam już można zgadywać co mniejwięcej przeciwnik może na ręce.

[warlock]

To ja do narzekań, że losowe, bezsensowne 4/10 i dramat dorzucę zgoła odmienną opinię - zagrałem dziś trzy partie i bawiłem się przednio. Tu zdecydowanie jest nad czym myśleć i rozegranie ręki absolutnie nie jest autoplayem. Dam sobie uciąć łapę, że osoby mówiące, że "Podstępny" jest przegięty zapominają, że przed "Podstępnym" nie można się bronić stworzeniem nie mającym tej cechy, ale Podstępnego można wskazać jako cel ataku np. każdym Łowcą (i "punktowo" go odstrzelić). Więc to nie jest tak, że jak przeciwnik zagra taką kartę, a my jej nie przejmiemy albo sami jej nie mamy to mamy pozamiatane. Poza tym są karty z efektem zagrania czyszczące stół z części stworów (silnych lub słabych), wiec na wszystko da się w jakiś sposób odpowiedzieć.

Jak dla mnie kawał fajnej małej gierki.

[pronto_]

Idealny tytuł do grania szybkich partii online, aż szkoda że go nie ma na BGA.

Na BGA faktycznie nie ma, ale autorzy od dłuższego czasu pracują nad własną implementacją elektroniczną gry. Dostępna jest wersja testowa, można się już bawić. Dla zainteresowanych zostawiam link do Discorda, gdzie są wszystkie informacje.

Czy ten link jest prawidłowy? Mi niestety pusta strona się otwiera bez zawartości..

[beam022]

Czy ten link jest prawidłowy? Mi niestety pusta strona się otwiera bez zawartości..

Spróbuj https://discord.gg/zCxCCssz i daj znać czy tym razem działa kanał #playtesting-announcements.

[Portal Games]

W zeszły czwartek do Waszych ulubionych sklepów z planszówkami trafiła karcianka Mindbug i zapowiada się, że będzie ona grą turniejową w kilku knajpkach w całej Polsce.

Więcej o samej premierze możecie przeczytać tutaj: https://portalgames.pl/pl/premiera-kies ... j-mindbug/

"Nieodpartą zaletą Mindbuga jest głębia taktyki i cech postaci przy jednoczesnym bardzo krótkim czasie gry - bowiem zagramy w nią w zaledwie 10 minut!" - Boardgamerko, dziękujemy

[jax]

Zagrałem.
Jest dokładnie tym czego się spodziewałem po obejrzanych 2 gameplayach.

Gra szybka, dynamiczna, z fajnym kombinowaniem i dająca masę funu.

Tylko ponuraki jej nie polubią

[Grzdyll]

Ja też dorzucę swoje trzy grosze po zagraniu około 30 partii, może ułatwią komuś decyzję czy grę warto kupić:

1. Ogólnie karty są bardzo różne - w teorii nie ma słabych ale w praktyce jest bardzo dużo mocno sytuacyjnych. Ciekawe jest to jak z poznawaniem gry zmieniało się moje zdanie o cechach stworów - z początku najsilniejsze wydawały się stwory "Podstępne", potem zacząłem dostrzegać wartość "Trujących", potem coraz bardziej doceniać "Wściekłe" i "Twarde", a ostatecznie z pozoru najsłabszych "Łowców". Oczywiście najważniejsze są zdolności opisane na kartach, a prawdziwa przyjemność z gry zaczyna się dopiero po poznaniu całej talii. Warto wiedzieć co może pasować do tego co mamy my i przeciwnik, jest też kilka "game-changerów", które stwarzają bardzo silną presję i w zasadzie wymuszają decyzję o użyciu Mindbuga (np. Beczka czy Żyrafodyl). Teoretycznie na wszystkie karty istnieje jakieś remedium, a gra pozwala na odkrywanie bardzo ciekawych połączeń. Ale warto powiedzieć sobie szczerze od razu, że losowość potrafi dokuczyć, potrafi też sprawić, że można poczuć się bezsilnym - choć najczęściej jest to efekt wcześniejszych, nieoptymalnych (choć często przy okazji nieoczywistych) decyzji np. dotyczących użycia lub nie użycia Mindbuga.

2. Przechodząc do tematu Mindbugów - ta prosta mechanika to największa zaleta tej prostej gry. Naprawdę budują duże napięcie psychologiczne, bo podjęcie złej decyzji o przejęciu (lub nie przejęciu!) zagranej przez przeciwnika karty zwykle odwraca całkowicie losy rozgrywki. Regułą jest to, że po przegranej grze myślimy sobie "ach, gdybym tylko wtedy zrobił tę jedną rzecz inaczej to wynik byłby całkiem inny". Trzeba jednak uczciwie przyznać, że często trudno to w czasie samej rozgrywki wydedukować i nierzadko dowiadujemy się o tym post factum. Przy okazji ciekawe jest też to, że równie zgubne jak zbyt szybkie zgranie swoich Mindbugów może być ich zbyt długie przetrzymywanie - często może się zdarzyć, że ktoś je trzyma na "czarną godzinę", a tymczasem przeciwnik zbuduje na tyle dużą przewagę na stole, że do końca już nie musi zagrywać nowych kart (a Mindbugi się marnują bo nie ma nimi czego przejąć).

3. Z pewnością nie jest to gra dla każdego, szczególnie jeśli ktoś szuka warstwy strategicznej i dużej kontroli tego co się dzieje. Moje dotychczasowe doświadczenie w karciankach pojedynkowych to raczej familijne granie w Hero Realms (~200 partii), Keyforge (~100 partii), MtG (~100 partii, na pospolitych kartach), poza tym gry "połowicznie pojedynkowe", gdzie ważne jest co i kiedy jest grane, takie jak Arboretum, 6 bierze czy Red7. Mindbug stanowi dla mnie rewelacyjne połączenie i destylat tego, co jest dla mnie w powyższych grach najważniejsze - jest szybki, mocno taktyczny, często losowy i trochę chaotyczny ale daje sporo możliwości i przy odpowiednim nastawieniu jest baaardzo emocjonujący. Jeśli ktoś szuka właśnie tego, to bardzo możliwe, że ta właśnie gra będzie świetnym wyborem. Wg mnie jest w swojej kategorii rewelacyjna i warto ją chociaż wypróbować.

Nadprogramowy grosz czwarty - bardzo zaciekawił mnie KS-owy dodatek do gry, zwiększający pulę kart o wiele różnych nowych, ładnych i ciekawie zaprojektowanych. Jednak im dłużej gram w podstawkę tym bardziej zaczyna mi się wydawać niepotrzebny, bo i tak jest mocno nieprzewidywalnie, a dodanie nowych kart do istniejących spowoduje jeszcze większą losowość. Chyba, że byłyby dodawane na zasadzie podmiany niektórych z podstawki, można by nawet pewnie stworzyć jakieś zasady deckbuildingu, gdzie gracze mogliby wspólnie wybierać przed pojedynkiem które karty znalazłyby się w talii. Jednak po pierwsze takie zasady to póki co fantazja, a po drugie burzyłoby to miłą elegancję podstawki - jedna talia, z której rozdajemy i od razu gramy

Spróbuj https://discord.gg/zCxCCssz i daj znać czy tym razem działa kanał #playtesting-announcements.

Próbowałem i też jakoś nie bardzo mogę tam znaleźć przepisu jak zagrać online - byłbyś może w stanie opisać krótko jak to zrobić? Z tego co widzę jest chyba taka możliwość przez na Tabletop Simulator oraz serwis Tabletopia ale u mnie w przeglądarce na telefonie to nie działa. Da się jakoś zagrać w Mindbuga online z innymi osobami na telefonie?

[Odi]

Po Waszych opisach zamówiłem. Raz, że to Garfield, dwa - gra może być świetna do rozgrywek z synem. Dzięki za te wrażenia i dyskusję!

[Grzdyll]

Jako uzupełnienie poprzedniego postu chciałbym podzielić się jeszcze kilkoma przemyśleniami, dedykowanymi raczej tym, którzy już trochę pograli - wrzucam całość w spoiler, nie chcąc psuć przyjemności z samodzielnego odkrywania gry.

Spoiler:

W talii są ogólnie dość dobrze zbalansowane mechaniki i podstawowe cechy stworów. Główne "normalne" zagrożenie stwarzają stwory o dużej sile, szczególnie te WŚCIEKŁE, które mogą dwa razy zaatakować oraz stwory PODSTĘPNE, bardzo słabe ale nie blokowane przez stwory bez tej właściwości. Remedium na silne stwory generalnie stanowią inne silne stwory oraz stwory TRUJĄCE (zwykle o małej sile i dodatkowych właściwościach), a stwory PODSTĘPNE zwykle łatwo potrafią wyeliminować średnio silni ŁOWCY. Stwory TWARDE są mocne w defensywie. To taki ogólny schemat zależności, w którym mocno zamieszać mogą umiejętności na poszczególnych kartach oraz oczywiście Mindbugi.

Tłuczemy ostatnio w Mindbuga dość intensywnie i każda gra jest zwykle ciekawym, odrębnym doświadczeniem ale po poznaniu wszystkich kart podzieliłbym je z grubsza na cztery kategorie, w których kluczem jest to, jak duża jest zazwyczaj pokusa, aby je przejąć Mindbugiem:
A. karty "zwyczajne" - zdecydowana większość, mająca w talii przynajmniej kilka innych kart, które potrafią je sensownie skontrować - zwykle nie warto na nie zużywać Mindbuga.
B. karty "ważne" - zwykle bardzo zachęcające do przejęcia Mindbugiem, choć można się z nimi uporać normalnie. Tu zaliczyłbym karty takie jak Snajpeleon, Aksolotl, Komar, Miotacz mięczaków, czasem też Słoniornica oraz Misiosa.
C. karty "bardzo ważne" - odpowiednio użyte mogą odwrócić całą rozgrywkę do góry nogami, często wokół nich warto budować pomysł na przechylenie szali zwycięstwa albo zabójcze skontrowanie przeciwnika, są częstym celem Mindbugów: Kangurozaur (usuwający masowo karty o małej sile), Muszka (pozwalająca na przejęcie silnego stwora przeciwnika, będąca prawie dodatkowym Mindbugiem), Osasyn (pozwalający na odebranie punktu życia przy zagraniu, szczególnie istotny gdy pozostał jeden), często też Sęp oraz Smok kompostowy (pozwalające zagrać karty z cmentarza).
D. karty "najważniejsze" - diametralnie wpływające na rozgrywkę, praktycznie zawsze warte przejęcia Mindbugiem. Zwykle stanowią duże zagrożenie i nie sposób ich zignorować, a pozostanie bez Mindbugów pozostawia nas praktycznie bezbronnymi na ich działanie. Mam namyśli Beczkę (pozwalającą na zabranie dwóch losowych kart przeciwnika, co zwykle stwarza miażdżącą przewagę) oraz Żyrafodyla (pozwalającego dobrać na rękę wszystkie karty odrzucone, co jest prawie zawsze zabójcze).

Oczywiście w konkretnej grze o przegranej może decydować błędna decyzja odnośnie przejęcia/nie przejęcia karty z dowolnej grupy i esencja gry polega na wyczuciu tego momentu ale na karty z grup C i D w talii jest stosunkowo mało odpowiedzi, poza Mindbugami. Szczególnie obawa przed Żyrafodylem (którego jedyną kontrą jest nietrudny do usunięcia Ponury Tkacz) lub Beczką (na którą w zasadzie nie ma kontry, poza trudnym unikaniem jej zabicia) u nas powoduje, że zwykle trzymamy do końca jednego Mindbuga aby móc im zapobiec. Może się wydawać, że jest to niewielki problem ale prawdopodobieństwo, że któraś z tych dwóch kart pojawi się w grze jest niemała (o ile nie pomyliłem się w obliczeniach około 48%, czyli praktycznie w co drugiej grze). Nawiasem mówiąc, dodatkowego znaczenia nabiera z czasem niepozorne losowanie dwóch kart, pozwalające określić gracza rozpoczynającego - bo ujawnia dwie (a w przypadku remisu nawet więcej) kart, które nie biorą udziału w grze.

Znaczenie mocnych kart to z pewnością efekt zamierzony, bo daje pole do blefu i gry psychologicznej i w żadnym wypadku nie uważam, że gra jest przez nie "zepsuta" ale osobiście trochę żałuję, że w talii nie ma więcej kart, które stanowiłyby na nie kontrę, niezależną od Mindbugów (kart takich nie widzę też za bardzo w dodatku).

Samodzielne "naprawianie" gier to zwykle psucie ich misternego balansu ale na marginesie dodam, że zamiast kart z dodatku zamierzam wypróbować dodanie kilku kart własnego pomysłu (grafiki Denisa Martynetsa, rysownika Mindbuga), dające możliwość skontrowania wspomnianych, najsilniejszych kart:



Ciekawe, czy podzielacie powyższe przemyślenia, a może macie zupełnie inne?

[Portal Games]

Ostatnio rekomendujemy gry... plakatami! A ten mindbugowy to nasze pierwsze dzieło, które już śmiga po Facebooku:

https://bit.ly/3Z5yu5Z


W międzyczasie nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy nie zacytowali niezawodnego Zaku

"Jako fan Magic the Gathering z dawnych lat, musiałem spróbować nowej gry od R. Garfielda - Mindbug to świetny pojedynek, co prawda lżejszy i bardziej przystępny niż swój starszy brat, ale dający masę frajdy!" - dzięki wielkie!

A jak odjechane stworzenia spotkacie na kartach, to już musicie się przekonać sami tu: https://bit.ly/3YM4j44