Ostatnio w moje łapki wpadła licytacyjna, szybka gra. Jako że tematem było werbowanie krasnoludów po karczmach, to prawie natychmiast jak o niej usłyszałem, znalazła się w mojej kolekcji.
https://boardgamegeek.com/boardgame/293014/nidavellir
Gra jest założona na 2-5 graczy; dwie rozegrane partie były na trzech graczy. Główne różnice w rozgrywce do odsianie części kart, które są dostępne tylko w rozgrywce na 5 graczy oraz zwiększenie ilości granych tur.
Sama gra jest prosta. W trzech karczmach w każdej turze pojawia się tylu krasnoludów, ilu jest graczy (okazjonalnie może pojawić się skrzynia ze skarbem). Gracze następnie układają monety na planszetce (zakryte), żeby wskazać jaką kwotą licytują daną karczmę. Trzy monety trafiają tu; dwie kolejne do sakiewki. Po kolei odkrywa się monety; sprawdza się, kto dał największą wartość i w kolejności werbuje się krasnoludy. Tych jest pięć rodzajów - wojownicy, odkrywcy, zwiadowcy, kowale i górnicy. W momencie, kiedy ułożymy cały rządek ze wszystkich pięciu rodzajów, pobieramy bohatera - ci mają różne specjalne zdolności, czasami dodają tylko punkty, czasami robią coś dodatkowego - zawsze warto ich brać. Gra się do wyczerpania pierwszej talii - co trwa 4-5 tur. Na zakończenie rundy, sprawdza się kto ma najwięcej rang w każdej grupie i rozdaje się stosowne odznaki, które w różny sposób boostują nasze umiejętności. Np. Górnik daje wspomniany niżej klejnot o wartości 6 - czyli najwyższej - który jest nieprzekazywalny - czyli ten gracz zawsze wygrywa remisy; kowal daje dodatkową kartę legendarnego kowala (o dwóch rangach) itd.
Jeżeli w tracie licytacji będzie remis, to gracz o najwyższym numerze (wynikającym z losowanych na początku klejnotów) zaczyna, ale następnie po zakończeniu tury w danej karczmie remisujący zamieniają się tymi kamieniami, co oczywiście zmienia kolejność rozstrzygania remisów.
Po zakończeniu rundy i rozdaniu odznak przechodzimy do rundy drugiej i znowu od początku. Koniec drugiej rundy oznacza podliczanie punktów. To z kolei jest strasznie zakręcone, ponieważ punktacja każdej klasy wygląda inaczej - łowcy punktują w wysokości ilości rang do kwadratu; kowale dla odmiany mają ciąg arytmetyczny
Na szczęście twórcy to przewidzieli i każda planszetka gracza ma ściągawkę, dzięki której liczenie tych punktów nie jest bolesne. Wspomniałem wyżej o rangach. W grze liczy się nie ilość kart a ilość rang. Zwykłe karty mają te rangi pojedyncze. Natomiast bohaterowie potrafią już mieć dwie albo i trzy co powoduje, że jedna karta takiego bohatera jest równoznaczna trzem kartom zwykłych krasnoludów.
Jeśli chodzi o same monety - bazowo mamy ich pięć ( i zawsze mamy 5) o wartościach 0, 2, 3, 4, 5. Moneta warta 0 pozwala na wymianę monet z sakiewki - sumujemy ich wartość, odrzucamy większa monetę i pobieramy ze skarbca monetę o wartości równej sumie. Czyli jeżeli zostawimy w sakiewce monety 4 i 5, to odrzucamy 5 żeby dobrać ze skarbca 9. To ma znaczenie po pierwsze dlatego, że im dalej w las tym częściej zdarza się sytuacja, że potrzebujemy przelicytować przeciwników, żeby zabrać wartościową dla nas kartę albo kartę, która jest potrzebna im; po drugie - w przypadku wojowników albo jednego z bohaterów najwyższa wartość posiadanej monety to także dodatkowe punkty.
Gra po pierwsze zastrzega, żeby na początku grać bez trzech bohaterów ze względu na ich zakręcone zasady; po drugie zaleca się także granie bez dodatku (obydwie rzeczy zastosowaliśmy). Wyniki na trzy osoby to 254-221-182 w pierwszej rozgrywce; 262-242-201 w drugiej.
Podsumowanie - fajna, szybka gra, wymagająca momentami nieco myślenia ale każdą partię zamknęliśmy w maks godzinie (w drugiej chyba zeszliśmy do około 45 minut bo już każdy wszystko wiedział); tłumaczenie zasad trwało porównywalnie. Ciężar rozgrywki znikomy; gra niezależna językowo (pominąwszy instrukcję).
