Ostatni level naszego hobby

[siepu]

U mnie po tych 15 latach wyszło, że od tego w co gram dużo ważniejsze jest z kim i w jakich warunkach Planszówka to tylko środek do celu, którym jest przyjemne wspólne spędzenie czasu.

[Scamander]

Później po kopnięciu w kalendarz wszystko żona wywali do kontenera za który zapłaci 600zł :p

Sprzedam Chaos w Starym Świecie, niegrany, odgruzowywany...

Będzie potrzebny nowy temat na forum "Porzucone kontenery z okazjami".

[Uncle_Grga]

Ale już taki definitywnie ostatni..?

"... siema.. mam do sprzedania.. tak, ojciec umarł rok temu.. tak, lezy to i zagraca.. no sporo.. nie liczyłem, ale z 300 pudel.. nie mam pojęcia, ale jeden znajomy starego twierdzi, że może nawet ze 40 koła.. no.. ktoś chętny..? "

[Ardel12]

Ostatni level to kupuję jak leci, ale nie gram. Nerdy dorosły i zaczęły zarabiać, więc taki scenariusz pewnie dopadnie niejedną osobę. Później po kopnięciu w kalendarz wszystko żona wywali do kontenera za który zapłaci 600zł :p

O, to ja póki byłem szczylem kolekcja do 10-15 sztuk, bo kasy nie było i rotacja była mocna. Do tego na studiach mikro pokój lub współdzielony z kimś. A jak się w pracy zaczęło robić i kasa wpłynęła. łoo panie, ile się kupowało, ale i tak pik miałem w poprzednich 2-3 latach wydaje mi się największy(syn urodził się w pandemii, to miałem inne piorytety, podrósł to powrót do grania na 300%

Żona na szczęście ogarnia pi razy oko, więc powinna chociaż 50% wartości uzyskać. Zawsze jakiś hajs, choć liczę, że po prostu dziatwa przejmie po staruszku i będzie grała dalej(a może sam w pewnym momencie zmienię hobby?)

U mnie po tych 15 latach wyszło, że od tego w co gram dużo ważniejsze jest z kim i w jakich warunkach Planszówka to tylko środek do celu, którym jest przyjemne wspólne spędzenie czasu.

O to to, dlatego gram więcej SOLO

[siepu]

U mnie po tych 15 latach wyszło, że od tego w co gram dużo ważniejsze jest z kim i w jakich warunkach Planszówka to tylko środek do celu, którym jest przyjemne wspólne spędzenie czasu.

O to to, dlatego gram więcej SOLO

Właśnie dlatego nie gram SOLO

[Ardel12]

Właśnie dlatego nie gram SOLO

Też kiedyś nie grałem, ale obecnie wolę pograć w coś bez ekranu, jak cały dzień przed nim siedzę w pracy, więc lepsze to niż przełączenie się na konsolkę.

No i jednak kampanie idą wtedy raz dwa. Nie ma problemu z umówieniem się, że kogoś nie będzie. Ja rozgrywam kampanię w miech, a koledzy przez pół roku. Czasem też jak grywam z losowymi osobami, to żałuję xD jak ktoś przymula i zjada mi życie albo strzela fochami. Na szczęście rzadko się to zdarza, ale potrafi to irytwać. W dobrej ekipie spoko, ale czasem proces ustalenia w co zagramy potrafi wnerwić. Dla mnie nie ma ratunku xD

[Padre]

Nie lubię mówić o hobby jak o czymś, co ma poziomy wtajemniczenia. To nie Ku Klux Klan, nie ma potrzeby tworzenia sztucznej hierarchii, a szczycenie się znajomością hermetycznej terminologii to jak duma z puszczania głośnych bąków - nie aż tak prestiżowe jak się nam wydaje.

Hobby wypełnia w życiu miejsce, które lubi zmieniać kształt i wędrować po pokojach. "Ostatni poziom" to może być ew. moment, w którym porzucamy gry i już do nich nie wracamy, bo wykonały "questa" w naszym żywocie. Moim zdaniem obcowanie z hobby ma raczej "stany" (Stany, Stany, fajowa jazda) - nie zawsze następują po kolei i nic nas nie broni przed wracaniem do nich.

Mamy więc stan zauroczenia, zbieractwa, rozczarowania, wyprzedawania, znudzenia i różne inne. Czasem bardziej potrzebujemy towarzystwa, a czasem pudełek na półce. Niekiedy mamy za co, w co, z kim i kiedy pograć, a zazwyczaj czegoś brakuje. No i zdarza się, że mimo sprzyjających warunków po prostu nam się nie chce. O tym się tak często nie mówi, ale sami przed sobą przyznajmy: czasami wolimy pójść na spacer, obejrzeć serial albo zakopać zwłoki sąsiada niż rozkładać kolejną planszówkę.

[BOLLO]

Po pierwsze to bardzo fajny temat i super czyta się wasze wypowiedzi. Widać że każdy z nas jest inny i dla każdego są ważne i różne lvl w tym hobby.
Ja nie mam pojęcia na jakim lvl jestem bo nikt chyba tego nie sklasyfikował ale kilka myślę poziomów mam już odhaczonych i wciąż idę do przodu na głównego bosa. Tyle tylko że wiem czym ów boss jest i gdzie go mam szukać. Wdepnąłem na serio w to hobby i myślę że ostatni lvl to takie drogi jakie świadomie wybierzemy lub przydarzą się bez naszej ingerencji.
Mam za sobą kompulsywne kupowanie wszystkiego i chłonięcie każdej pozycji jak leci. Jest za mną przekroczenie magicznej liczby 100/200/300/400/....500 pozycji w kolekcji, wydanie własnej gry, krzewienia planszówek w moim otoczeniu, poznanie ludzi ze "świata", kanał na YT itd. Strasznie dużo się wydarzyło przez te 6 lat (rety to już tyle minęło?) i czuję się autentycznie jakbym był na początku swojego drzewka rozwoju. Jeszcze tyle rzeczy chcę zrobić i ich dotknąć. Jeszcze masa rzeczy do poznania i zrealizowania. Jakiś etap zatem mam za sobą i jeszcze większy i myślę ciekawszy jest przede mną. Chciałbym wejść na poważnie w ameri, w kampanie ,w gry przygodowe i.....SOLO. Tak solo bo widzę w tym bardzo dużo dobrego o czym wspominał @Ardel12. Czy widzę świadome kolejne etapy w tym hobby które na mnie czekają? Oczywiście! Świadome to np. ścinanie kolekcji ale i jednoczesna rozbudowa, ogrywanie dungeon crawlerów, prace nad kolejnymi autorskimi tytułami. Myślę że z wiekiem to się i tak będzie fajnie zmieniało.

Porównałbym to trochę do hobby motoryzacyjnego. Kiedyś jak miałem naście lat marzyłem o ścigaczu, później był etap krosa, aktualnie choruję na "turystyka" a zapewne moim pierwszym motorem w życiu będzie jakiś czoper....pewne lvl przychodzą więc naturalnie z wiekiem, dlatego tak chętnie czytam Was którzy już przez to przeszli. Dzięki temu widzę co w teorii czeka i mnie.

[Ardel12]

@BOLLO ty to speedrun zrobiłeś 6 lat i masz 5x tyle gier co ja po ponad 20 latach. Zrobiłeś i wydałeś grę oraz założyłeś kanał. Ja akurat ani jednego ani drugiego w planach nie mam, ale w hobby już chyba nic nie zostało do odhaczenia. No możesz wydawnictwo założyć jeszcze, stworzyć konwent, prowadzić jakieś zbiorowisko w celu pogrania...chyba tyle. Wszystko ma swój limit.

[BOLLO]

ty to speedrun zrobiłeś

To było najbardziej emocjonujący czas spędzony na jakimkolwiek hobby. I ten speedrun o którym piszesz przypadło raczej na pierwsze 3lata. Potem krzywa mocno w dół. Teraz jednak zbieram tego pokłosie, bo połowa z tego jest w folii do ogrania. Bez sensu to było teraz z perspektywy jak myślę.

No możesz wydawnictwo założyć jeszcze, stworzyć konwent, prowadzić jakieś zbiorowisko w celu pogrania

To mam cały czas z tyłu głowy ale to już jednak plany tak odległe i mało realne że traktuję to bardziej na zasadzie "chciałbym" niż "zrobię". Tym bardziej po przeczytaniu książki "Najlepsi z Najlepszych" czy "Głowa pełna pomysłów" absolutnie mnie do zakładania wydawnictwa nie ciągnie.

[KOSHI]

Mi się w zeszłym roku pozmieniało mocno z planszówkami i nie tylko. Dojrzałem, że chcę w coś pograć czasem na zasadzie stare znoszone kapcie. Nowe bambosze leżą a my dalej ćwikamy w rozklapanych laciach bo są znajome. Tak mam z grami. Zamiast uczyć się zasad wolę wyciągnąć coś znajomego i sobie lecieć. Ileś gier zniknęło z półki wstydu i nie ma ciśnienia, kurcze nie ograłem, kasa wydana. Odnalazłem wewnętrzny spokój jak patrzę na kolekcję. Z konsoli też praktycznie zrezygnowałem. Praktycznie już w nic nie gram. Nowej nie kupię dla paru gier a i trochę kosztuję. Chyba największy zonk był jak się wziąłem za zegarki naręczne. Dobiłem do 20. W zasadzie to mam praktycznie jakie chciałem, które będą pasowały do wszystkiego. Tak se myślę że 14 koła na to poszło. Niestety cała wena mi minęła z tym związana i zostałem z tymi zegarkami jak Himilsbach z angielskim. Ładne są to fakt, ale po kiego grzyba mi one. Starczyłby jeden do gajera i jeden na co dzień. Tutaj level osiągnął zenit.

[Grzdyll]

Trochę z boku tematu przypomnę, że @MichalStajszczak sformułował niegdyś ciekawą koncepcję "piramidy", związanej z rynkiem planszówek - opisaną tutaj. Ponieważ trochę się na tym rynku zna to pewnie z grubsza jest w tym sporo prawdy, przy czym warto chyba też zauważyć, że nie wszyscy aspirują do wspinania się na kolejne poziomy tej "ogólnej" piramidy zatem każdy ma zapewne swoją własną prywatną "piramidkę"... Przy okazji przypomniałem sobie, że na forum jest jeszcze taki, całkiem inspirujący temat, gdyby ktoś chciał się podzielić tym, jak wyglądała ta droga do aktualnego "levelu" na drodze planszówkowej.

A bardziej w temacie po zastanowieniu trudno mi się wypowiadać, bo mam wciąż nadzieję, że jeszcze niejedna gra mnie w życiu pozytywnie zaskoczy i mój obecny "level" okaże się jeszcze daleki od tego który można by nazwać "ostatnim"

[Gizmoo]

Nawet mój ostatni level nie będzie ostatni.

No cóż mam napisać... Kocham gry planszowe! To moja absolutna pasja. Wariactwo wręcz. Nie wyobrażam sobie obecnie życia bez planszówek. I od kilku lat chcę jeszcze bardziej się do nich zbliżyć!

Bo zamierzam... Pracować w branży.

Tak, filmy filmami, pisanie scenariuszy jest spoko, ale chyba obecnie większą miłością darzę czas spędzony przy planszy. W tym roku będę biegał ze swoim planszowym debiutem po wydawnictwach i mam nadzieję, że kogoś nim zainteresuję i gra zostanie kiedyś wydana. Zamierzam też wkręcić się w gamedev, bo wiem już sporo, a nadal chcę się rozwijać. I nie będzie to mój "ostateczny level".

U mnie po tych 15 latach wyszło, że od tego w co gram dużo ważniejsze jest z kim i w jakich warunkach

W gronie przyjaciół można zagrać w bardzo złą grę i mieć radochę. Natomiast zła gra może rozbić nawet najlepszą atmosferę. Przekonałem się o tym dotkliwie kilkukrotnie.

Nie wspominając o tym, że czasami negatywna interakcja "take that" może skłócić najbardziej harmonijny związek.

[walkingdead]

Bo zamierzam... Pracować w branży.

W tym roku będę biegał ze swoim planszowym debiutem po wydawnictwach i mam nadzieję, że kogoś nim zainteresuję i gra zostanie kiedyś wydana.

Nie wspominając o tym, że czasami negatywna interakcja "take that" może skłócić najbardziej harmonijny związek.

Nie znam Cię poza forum, ale jakoś trzymam kciuki za Ciebie i wydanie własnej gry.
Super,gdy forumowicze realizują się w taki sposób.

[Curiosity]

Zamierzam też wkręcić się w gamedev, bo wiem już sporo, a nadal chcę się rozwijać. I nie będzie to mój "ostateczny level".

Jak kiedyś będziesz wypuszczał książkę z poradami dla początkujących projektantów, to nie zapomnij pozdrowić ziomków z forum

[salaba]

Ja swój ostateczny level widzę jako redukcja kolekcji do najlepszych tytułów, które stale ogrywam. Na ten moment nadal kupuję nowe gry i nadal mam półkowniki, więc jeszcze nie dotarłam do tego poziomu. Niemniej są chwile, że taka lista top zaczyna się krystalizować w głowie i wiem, że znalazły by się tam już teraz:

Arkham Horror LCG
Too Many Bones
Lands of Galzyr
Dracula 3 ed.
Runebound 3 ed.

Ogólnie moje levele mogę zdefiniować tak:

Level 1. Fascynacja - gram w dużo gier i kupuję wszystko w czym się w danym momencie zakochałam
Level 2. Refleksja - moment kiedy widzę na wielu grach zbierający się kurz i dociera do mnie, że za mało gram i za dużo kupuję
Level 3. Dojrzałość - mocno selekcjonuję to co zamierzam kupić, nie rzucam się na nowości i wolę ogrywać swoje tytuły, systematycznie i bez żalu wyprzedaję półkowniki; jeśli wpadnie do kolekcji sporo tytułów to też podobna ilość wypada
Level 4. Triumf rzeczywistości - na półce mam wyłącznie tytuły, które kocham, znam zasady każdej z gier na swojej półce, potrafię z marszu wyjaśnić je nowej osobie i z nią zagrać; nie wertuję sieci w poszukiwaniu nowych gier; jeśli lubię jakiś tytuł ale wiem, że nie pokocham to go nie kupuję

Podsumowując w swojej siedmioletniej przygodzie z planszówkami jestem na levelu 3 w mojej skali.

[PytonZCatanu]

Bo zamierzam... Pracować w branży.

Tak, filmy filmami, pisanie scenariuszy jest spoko, ale chyba obecnie większą miłością darzę czas spędzony przy planszy. W tym roku będę biegał ze swoim planszowym debiutem po wydawnictwach i mam nadzieję, że kogoś nim zainteresuję i gra zostanie kiedyś wydana. Zamierzam też wkręcić się w gamedev, bo wiem już sporo, a nadal chcę się rozwijać. I nie będzie to mój "ostateczny level".

Pokaż kotku co masz w środku