Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
draco pisze:Na poważnie. Gra łowisko wywodzi się z dylematu więźnia. Szeroko o problemie wraz z symulacjami rozpisał się Richard Dawkins w "Samolubnym genie". Jeśli dobrze pamiętam, to także Martin Gardner poświęcił dylematowi więźnia jeden rozdział w "Ostatnich rozrywkach". W ogóle na ten temat jest dużo literatury fachowej.
Obiło mi się o uszy - zdaje się, że napisałem na ten temat jaki doktoracik i całkiem nieźle zarabiam ucząc tego studentów .
Najlepsze gry to te, w które wygrywa się dzięki wybitnej inteligencji, zaś przegrywa przez brak szczęścia...
draco pisze:Na poważnie. Gra łowisko wywodzi się z dylematu więźnia. Szeroko o problemie wraz z symulacjami rozpisał się Richard Dawkins w "Samolubnym genie". Jeśli dobrze pamiętam, to także Martin Gardner poświęcił dylematowi więźnia jeden rozdział w "Ostatnich rozrywkach". W ogóle na ten temat jest dużo literatury fachowej.
Obiło mi się o uszy - zdaje się, że napisałem na ten temat jaki doktoracik i całkiem nieźle zarabiam ucząc tego studentów .
Brzmi ciekawie. O czym (tak w skrócie) są te wykłady i prace?
Science is a way of trying not to fool yourself. The first principle is that you must not fool yourself, and you are the easiest person to fool.
R.Feynman
zephyr pisze:Brzmi ciekawie. O czym (tak w skrócie) są te wykłady i prace?
O wychodzeniu z dylematów działania zbiorowego i roli odgrywanej w takich dylematach przez władzę publiczną, w szczególności zaś o tym, jaki ma w tym udział komunikowanie.
Najlepsze gry to te, w które wygrywa się dzięki wybitnej inteligencji, zaś przegrywa przez brak szczęścia...
Może kogoś zainteresuje mój referat "Gry planszowe w edukacji historycznej" który wygłosiłem w maju na konferencji naukowej "Historie alternatywne" zorganizowanej przez Zakład Metodologii Historii UMCS.
Wprawdzie nic nowego Wam ten referat nie powie, ale cieszyłbym się gdyby chociaż zainspirował albo rozbawił.
Pełna wersja referatu została opublikowana na gościnnych łamach Spiellust.net
Co do źródłosłowu "gry" to jest on zróżnicowany w zależności od języka. W polskim to jest zabawa, w niemieckim - taniec. Natomiast w angielskim "game" to także "łowy". To trochę zmienia perspektywę. Na przykład matematyczna "teoria gier" to po angielsku także "teoria łowów", zaś po polsku bardziej "teoria zabaw".
Najlepsze gry to te, w które wygrywa się dzięki wybitnej inteligencji, zaś przegrywa przez brak szczęścia...
Legun pisze:Co do źródłosłowu "gry" to jest on zróżnicowany w zależności od języka. W polskim to jest zabawa, w niemieckim - taniec. Natomiast w angielskim "game" to także "łowy". To trochę zmienia perspektywę. Na przykład matematyczna "teoria gier" to po angielsku także "teoria łowów", zaś po polsku bardziej "teoria zabaw".
Trochę naciągany ten wywód, tym bardziej, że mieszasz perspektywy czasowe. Znaczenie słów zmienia się wraz z rozwojem języka i uwarunkowań społecznych. Jak ktoś wprowadzał pojęcie teoria gier to chyba miał coś konkretnego na myśli, nie trzeba tutaj fantazjować.
Zaś co do źródłosłowu niemieckiego spiel - to taniec jest ledwie źródłosłowem prawdopodobnym - i raczej już równoległym do znaczenia "gra, zabawa".
W ogóle źródła języka niemieckiego giną bardzo w mrokach dziejów i mniej lub bardziej wątpliwych rekonstrukcji.
Legun pisze:Co do źródłosłowu "gry" to jest on zróżnicowany w zależności od języka. W polskim to jest zabawa, w niemieckim - taniec. Natomiast w angielskim "game" to także "łowy". To trochę zmienia perspektywę. Na przykład matematyczna "teoria gier" to po angielsku także "teoria łowów", zaś po polsku bardziej "teoria zabaw".
Trochę naciągany ten wywód, tym bardziej, że mieszasz perspektywy czasowe. Znaczenie słów zmienia się wraz z rozwojem języka i uwarunkowań społecznych. Jak ktoś wprowadzał pojęcie teoria gier to chyba miał coś konkretnego na myśli, nie trzeba tutaj fantazjować.
Jak już chcesz rozwinąć temat, to nie trzeba od razu zarzucać komuś fantazjowania. Generalnie teoria gier to dział matematyki, który możemy opisać (szczegóły w podstawowym podręczniku Straffina dostępnym po polsku) jako teoria dążenia do mierzalnego celu, którego osiągnięcie zależne jest od klarownych, nieoczywistych decyzji, z możliwym przeciwdziałaniem innych podmiotów. Łowy jako archetyp gry są jak najbardziej adekwatne, w odróżnieniu od np. tańca, który jest formą zabawy, jednak generalnie zrutynizowaną i nie zmierzającą do celu opisywalnego w kategoriach sukces/klęska (choć można sobie wyobrazić przypadki, gdy czyjś taniec jest klęską, jednak raczej w sensie przenośnym ).
Najlepsze gry to te, w które wygrywa się dzięki wybitnej inteligencji, zaś przegrywa przez brak szczęścia...
Najogólniej o grze możemy mówic wtedy, gdy jest co najmniej jeden gracz, który może wybrać jakąś strategię i w efekcie otrzymuje wypłatę. W tej definicji łowy oczywiście się mieszczą, przy czym graczem może być tutaj również zwierzę (zarówno polujące jak i takie, na które człowiek czy inne zwierzę poluje).
.
