Bardzo dobrze by było jakby istniała możliwość gry dla 2 graczy - możliwe że musiałbym grać większość czasu tylko z żoną (i tu od razu dam komentarz że ona w przeciwieństwie do mnie, nie lubi fantasy/sf i nie jest zbyt otwarta na gry planszowe, jeśli mechanika jej jakoś nie zaintryguje to nie będę miał z kim grać , chyba że z synem). Mój synek ma 4 latka i na pewno też chciałby chociaż próbować. Z tego względu absolutnie odpadają gry o określonej tematyce jak np horroru. Czytałem bardzo dużo informacji o grach począwszy od komentarzy na rebel.pl, poprzez poradnik dla początkujących http://www.gry-planszowe....ee82daad40cabdb a kończąc na wielu recenzjach. Wciąż nie wiem co kupić ale mam kilka typów :
Osadnicy z Cathanu - jestem najbliższy zakupu tej gry, słyszałem wiele dobrego a mało złego, minusem jest dla mnie fakt że gra się w nią od 3 graczy wzwyż, choć czytałem coś że istnieją house rules, które umożliwiają grę na 2
Magia i Miecz - znajomy gra, mówi że fajne, zwłaszcza z dodatkami, na forach jednak czytałem bardzo dużo złego, że gra jest prymitywna, losowa, przestarzała, po prostu boje się że będzie jak z Monopolem- nudy, choć prosta mechanika może zachęciłaby mojego synka
Runebound - podobno ciekawsza mechanika niż MiM a podobny klimat, problem w tym że bardzo wielu ludzi krytykowało grę za dłużyzny i brak interakcji między graczami
Puerto Rico - pierwsze miejsce w rankingu http://www.boardgamegeek....ame&sortby=rank , boję się że nie zainteresuje żony
Wysokie Napięcie - wielu ludzi chwali ale ma niezbyt ładną szatę graficzną i podobno jest dużo liczenia
Wikingowie - kosztuje 50zł, podobno jest ładna i grywalna, żaden szał ale jak najbardziej ok
Starcraft - cena odstrasza ale nie tylko ona, widziałem mnóstwo różnych elementów i podobno potrzeba wielką ilość miejsca do gry, osobiście brałbym w ciemno gdyby nie finanse bo uwielbiam klimaty sf ale boję się że żona by podziękowała a potem mnie wyzwała co ja kupiłem i ile na to wydałem
Cytadela - bardzo dużo pozytywów czytałem, martwi mnie że podobno może wzbudzić kłótnie, dla mnie to duży minus
Gra o Tron - podobno wspaniała gra ale pewnie nie dla mojej żony
Pomóżcie
z tą grą problem polega na tym, iż za pierwszym razem nie wiesz kompletnie co się dzieje na planszy, po pięciu rozgrywkach jesteś w stanie ogarniać co się dzieje a gdzieś tak przy dziesiątej cieszysz się swoimi poczynaniami, poza tym to jedna z niewielu gier w której sukces nie zależy wyłącznie od planszy, tutaj 50% zwycięstwa leży w twoich słowach, to jest piękne jak można kreować sytuację polityczną na planszy tylko i wyłącznie przez to że się mówi i mówi i mówi 
