Przygody z niegrającymi przyjaciółmi...

[Don Simon]

Stare i juz niestety niekontynuowane, tym niemniej niesamowicie zabawne i wspaniale opisane przygody jednego z graczy podczas próby zarażania graniem swoich przyjaciół...

Dzisiaj to odnalazłem i połknąłem wszystkie odcinki... Gorąco polecam:

http://www.boardgamenews.com/index.php/ ... enews/C26/

Zacznijcie oczywiście od części 1.

Macie jakieś swoje przygody tego typu?
Czasem jakbym widział siebie próbującego przekonać do gry kogoś niespecjalnie zainteresowanego...

Najgorsze jest to, że nawet gracze, którzy mają za sobą historię grania w RPG i inne często nie słuchają reguł, gadają, wygłupiają się, a potem trzeba im wszystko po 100 razy tłumaczyć...

Macie podobnie?

Pozdrawiam
Szymon

[Valmont]

Oj bracie.. CHyba każdy to ma

[Dudman]

Potwierdzam, niemal zawsze gracze olewaja mnie podczas tlumaczenia zasad. A pozniej placz i zgrzytanie zebow podczas pierwszych gier bo "nie wiedzialem ze tak nie mozna/mozna".

[bazik]

hmm recepta jest taka:
- zapraszasz 10 osob. jedna z nich powinna nie znac zbyt wiele gier, i byc zaproszona kilka minut pozniej niz pozostale
- jak przyjdzie pierwsze 5 siadasz z nimi do jakiejs abosrbujacej gry
- jak sie zbierze reszta dajesz jakas gre, mowisz ze nie mozesz tlumaczyc jak zawsze bo grasz, niech wytlumaczy ktos kto juz zna
- nieszczesliwiec na ktorego padnie bedzie na przyszlosc juz zawsze grzecznie sluchal
- powtorzyc z kazdym znajomym

[jax]

http://www.boardgamenews.com/index.php/ ... enews/C26/

Hmm..co do wpisu #17. Po co w ogole miesiacami przynosic gry na spotkania z takimi ludzmi. Nie rozumiem. Zeby moc pisac ironiczne felietony?

[MataDor]

u mnie klasyczne są gadki typu:

- Ale o tej zasadzie to nie mówiłeś! przez to mogę przegrać! (kolega grający pierwszy raz)

- A słuchałeś dokładnie jak tłumaczyłem zasady? (Ja)

- ...w zasadzie tak... (kolega)

.......

[draco]

Przeżywam katusze, bo moja narzeczona unika gier jak ognia Właśnie odsłuchuję wczorajszej audycji w TOK FM. Zaknęła sie za drzwiami do sąsiedniego pokoju.

[ThomasBittern]

Draco - zmień narzeczoną, bo gier szkoda się wyzbywać. A jak ci się nie uda przed ślubem, to po nim grami będziesz sobie w kominku palił

[Legun]

To ja się dorzucę anegdotą "ku pokrzepieniu serc". Mój szwagier bronił się rękami i nogami przed zagraniem w Osadników (głowa mnie boli..., to ja się popatrzę... etc). Nie udało mu się. Chwilę póżniej nam się za to udało obronić przed jego naciskami by zagrać po raz trzeci. Tej samej nocy, po powrocie do domu, zamówił własny egzemplarz...

[Legun]

Draco - zmień narzeczoną, bo gier szkoda się wyzbywać. A jak ci się nie uda przed ślubem, to po nim grami będziesz sobie w kominku palił

Zgroza! Cóż za sugestia! Lepiej znaleźć drugą, równoległą

[Andy]

To ja się dorzucę anegdotą "ku pokrzepieniu serc".

A pamiętasz Jarku, jak przyjechał do Ciebie znajomy z niegrającą żoną? I ta żona dzielnie i z niezłym skutkiem budowała linie kolejowe w całej Europie, mimo - jak się później okazało - 39-stopniowej gorączki. Padła dopiero po zakończeniu rozgrywki.
Wpływ otoczenia zatem nie tylko przyciąga do gier planszowych, ale i powstrzymuje rozwój choroby.

[draco]

Draco - zmień narzeczoną, bo gier szkoda się wyzbywać. A jak ci się nie uda przed ślubem, to po nim grami będziesz sobie w kominku palił

Po takich komentarzach mam ochotę skończyć z planszówkami. Poproszę o konstruktywne porady.

[Cers]

Ten komentarz to byl tzw. JOKE. Iscie niemieckie poczucie humoru

A jak narzeczona unika gier jak ognia, to raczej jej nie przekonasz na sile. Jak ktos nie chce.. to nie?

[MichalStajszczak]

draco napisał:

Po takich komentarzach mam ochotę skończyć z planszówkami.

Jak rozumiem, narzeczona draco ma zalety przewyższajace zalety płynące z rozgrywania gier planszowych

Czyżbyś nie zdawał sobie sprawy, że zamieszczajac na tej stronie tekst

Przeżywam katusze, bo moja narzeczona unika gier jak ognia

mozesz sie spotkać z "życzliwymi" sugestiami w stylu tego, co napisał Thomas Bittern?

"Dla pokrzepienia serc": Moja żona przed ślubem z gier planszowych znała chyba tylko warcaby. Na szczęście nie była wrogiem planszówek i dawała się namówic na grę, ale zdarzało jej się zasnąć podczas budowania kolei w Empire Builder (mimo, że była zdrowa i była dopiero 2 w nocy). A teraz sama domaga się, by grać w nowe gry. Inna sprawa, że głównie dlatego, że łatwiej może namówić klienta do zakupu gry, gdy wie, o co w tej grze chodzi.

draco, czy udało ci się namówić narzeczoną do gry w bierki (oczywiście bierki z widłami )?

[Dudman]

To ja się dorzucę anegdotą "ku pokrzepieniu serc". Mój szwagier bronił się rękami i nogami przed zagraniem w Osadników (głowa mnie boli..., to ja się popatrzę... etc). Nie udało mu się. Chwilę póżniej nam się za to udało obronić przed jego naciskami by zagrać po raz trzeci. Tej samej nocy, po powrocie do domu, zamówił własny egzemplarz...

U mnie bylo to samo z kumplem, tylko ze problem jest taki ze on juz teraz w nic innego nie zagra, kocha tylko osadnikow

[Don Simon]

Po takich komentarzach mam ochotę skończyć z planszówkami. Poproszę o konstruktywne porady.

Jakie gry próbowałeś jej pokazać?

Pozdrawiam
Szymon

[trafcio]

Ja mam zawsze problemy z wytlumaczeniem zasad. Teraz juz wiem, ze jak ludzie sa po kilku piwkach, to juz nawet nie ma sensu wyciagac nowej planszowki.

Najgorsze jest to, ze zawsze dostaje za to, ze niby nie powiedzialem jakiejs zasady, a powtarzalem ja z 3 razy

[Legun]

Draco - zmień narzeczoną, bo gier szkoda się wyzbywać. A jak ci się nie uda przed ślubem, to po nim grami będziesz sobie w kominku palił

Po takich komentarzach mam ochotę skończyć z planszówkami. Poproszę o konstruktywne porady.

Jasne!
Po pierwsze - jeśli ma już awersję do plansz, to może lepiej zacząć od kart lub tym podobnych. A propos - Twoja Szanowna Małżowinka, Andrzeju, nie była już wtedy "niegrającą żoną", bo wczesniej została zarażona bakcylem Carcassonne. To jest bardzo "kobieca" gra - subtelna estetyka, cząstkowe satysfakcje (wg. moich obserwacji większość kobiet gra, żeby sobie pograć, a nie żeby wygrać) - zachęcam do wprowadzenia zasady, że raz założonych miast się nie przejmuje.
Po drugie - warto podkreślać towarzyski charakter rozrywki - to jest po prostu nowoczesny sposób na pobudzenie interakcji w grupie. Może warto zaprosić jakąś zaprzyjaźnioną parę, już zarażoną Osadnikami, butelka wina etc.
Po trzecie - warto podkreślać różnice gier towarzyskich od "hardcorowych" - jak ujęła moja córka - "gier dla starszych panów". Małe machniom - "zagramy czasem w gry lekkie, a za to nie będę cię już zanudzał dywagacjami nt. gier >>moich<<"

[wilczelyko]

Strategia na moją kochaną małżonkę. Walka o jej granie w daną planszówkę zaczyna się jeszcze przed zakupem.

Najważniejsze to unikać falstartu i nadmiernego entuzjazmu. Skradam się niczym tygrys na sawannie - coś mimochodem wspominam o interesującej grze. Może przypadkiem pokażę jej jedno zdjęcie (starannie wybrane!) - takie, które może do niej trafić. Ona wzrusza ramionami i wraca do swoich zajęć.

Następny krok to przynęta (strategia zaczerpnięta od rosiczek). Wspominam o tym, że w takiej jednej grze, to się buduje domy/rozwija cywilizacje/hoduje rybki/zostaje się renesansowym mecenasem sztuki. Grunt to dobrać przynętę do ofiary - na moją małżonkę te tematy w miarę działają. Kompletnie nie ma znaczenia, jaka jest mechanika gry - o niej ani śmiem się zająknąć, co najwyżej stwierdzam, że jest bardzo prosta - to pomaga.

Kiedy grunt przygotowany - ona już ma w świadomości daną grę, nawet wykazuje chłodne zainteresowanie - przechodzę do bezpośredniego ataku - zakup. W tym etapie kluczowe jest moment rozpakowania. Chodzi o to, żeby uwspólnić entuzjazm pierwszego oglądania (brak mi metafory ze świata zwierząt). Jeżeli ten etap zakończony zostanie sukcesem - na pewno zagra. A potem to już wszystko spoczywa na barkach samej gry.

[Andy]

uwspólnić entuzjazm pierwszego oglądania (brak mi metafory ze świata zwierząt).

Może: lew i lwica nad świeżo upolowaną antylopą?

[draco]

Jak rozumiem, narzeczona draco ma zalety przewyższajace zalety płynące z rozgrywania gier planszowych

Zdecydowanie tak

draco, czy udało ci się namówić narzeczoną do gry w bierki (oczywiście bierki z widłami )?

Oczywiście, ale jak człowiek pogra troche w pociągu lub na łodzi, to już gra na twardym gruncie nie bawi. Graliśmy także w wari, Cytadelę, Carcassonne H&G, Wilki i owce, Zaginione miasta, Bohnanzę. Najbardziej podobały jej sie fasolki, ze względu na towarzyskość "cos sie w niej dzialo" i "nie tylko losowalo sie karty". Stosowałem strategię bardzo zbliżoną do opisanej przez wilczelyko. To może jakieś propozycje?

U mnie bylo to samo z kumplem, tylko ze problem jest taki ze on juz teraz w nic innego nie zagra, kocha tylko osadnikow

Porównanie narzeczonej i kumpla brzmi dla mnie dwuznacznie

[Andy]

To jest bardzo "kobieca" gra - subtelna estetyka, cząstkowe satysfakcje (wg. moich obserwacji większość kobiet gra, żeby sobie pograć, a nie żeby wygrać) - zachęcam do wprowadzenia zasady, że raz założonych miast się nie przejmuje.

To nie dla mojej żony! Choć deklaruje, że zwycięstwo jej nie obchodzi, potrafi otoczyć farmera przeciwnika własną drogą, żeby tylko nie punktował za miasta!

[jax]

To nie dla mojej żony! Choć deklaruje, że zwycięstwo jej nie obchodzi, potrafi otoczyć drogą farmera przeciwnika, żeby tylko nie punktował za miasta!

Pierwszy raz widze taka sytuacje

[Andy]

Musisz się ożenić!

[jax]

Musisz się ożenić!

Co ty powiesz