Często padające pytanie, ze względu na wspólne tło fabularne, oprawę graficzną i bohaterów
Mimo to gry się mocno od siebie różnią.
1. Arkham jest czystą kooperacją, wszyscy trzymają się razem i sobie pomagają. W Posiadłości jest już negatywna interakcja z graczem wcielającym się w Strażnika Tajemnic.
2. Zasady Posiadłości są DUŻO łatwiejsze do wytłumaczenia i spamiętania niż te w Arkham.
3. Posiadłość jest znacznie bardziej fabularna, przygodę stanowi logiczny ciąg wydarzeń, całość jest spójna. W Arkham fabularnie raczej "żyjesz chwilą" bo wszystkie spotkania/mity są całkowicie losowe i zazwyczaj trudno poskładać w jedną historię. Arkham jednak fabularyzuje się praktycznie samo, co turę przewija się masa kart z opisami klimatycznymi, w Posiadłości badacze muszą bardziej wysilić swoją kreatywność, nie ma kart spotkań, które za nich opiszą "co się dzieje", więc gracz musi sam wykazać inwencję i np. przy wykonaniu ruchu do sąsiedniego pomieszczenia oznajmić "W takim razie ruszam w stronę Kaplicy i ostrożnie uchylam drzwi ściskając w dłoni gotowy do strzału rewolwer".
4. W Arkham badacze są większymi twardzielami, mają większy dostęp do potężnych przedmiotów, zaklęć, sprzymierzeńców, po ulicach zaś grasują całe tabuny potworów. W Posiadłości dostęp do wszelkiego ekwipunku jest bardzo ograniczony, jakakolwiek broń palna to już rarytas, a potworów zwykle jest niewiele na planszy.
5. W Arkham rzucanie się z bojowym okrzykiem na stwory to nic niezwykłego, wizyty poturbowanych badaczy w ośrodkach leczących również nikogo nie dziwią i są wkalkulowanym ryzykiem. W Posiadłości spotkanie z potworem jest czymś przerażającym, do walki najlepiej nie ruszać samotnie bo pojedynczy atak zwykle nie wystarczy i oznacza jedynie zranienie oponenta, poza tym każdy uszczerbek odniesiony przez badacza może nieść ze sobą dodatkowe konsekwencje, możliwości leczenia zwykle nie ma żadnych lub są mocno ograniczone i regularne wykrwawianie kończy się po prostu śmiercią. Lub gorzej.
6. Mechanizm wykonywania testów jest zupełnie inny, w Arkham mamy dużo modyfikatorów, dużo kości, liczenie sukcesów i jeszcze możliwość wydawania wskazówek po rzucie, w Posiadłości mamy możliwość jednej modyfikacji przed rzutem, rzucamy jedną kością i porównujemy wynik z atrybutem.
7. Zaklęcia w Arkham są dobrem powszechnym, można się nimi wymieniać a rzucając czar wiemy dokładnie czego się spodziewać. W Posiadłości magia to rzadkość, najpierw trzeba trafić na odpowiednią księgę, badacz który przeczyta księgę nauczy się zaklęcia i tylko on będzie mógł je rzucić, podstawowy efekt czaru zawsze jest znany lecz próba kontrolowania nadnaturalnych mocy zwykle niesie pomniejsze efekty dodatkowe, niebezpieczne zwłaszcza przy nieudanej próbie rzucenia zaklęcia.
8. W Arkham możesz skopać tyłek samemu wielkiemu Cthulhu. W Posiadłości jeśli jakimś cudem wpakujesz się w sytuację doprowadzającą do spotkania z Cthulhu, to znaczy, że badacz przestał istnieć.
9. Posiadłość ma z góry określony limit tur na każdy scenariusz, a rozgrywka trwa krócej niż przeciętna partia w Arkham. Posiadłość jednak dłużej się rozkłada (trzeba bardzo uważać żeby nie pomylić rozkładu kart w pomieszczeniach)
Później może pomyślę co można by jeszcze porównać
W każym razie gra świetna, wszystkim uczestnikom bardzo się podobała (choć wtopili z kretesem w roli badaczy). Graliśmy pierwszy scenariusz i oczywiście byłem keeperem. Na początku gracze poszli jak burza - uważali na wskazówki i szybko znaleźli pierwszy clue. Ja w międzyczasie nieco się dopakowałem, pognębiłem ich więc trochę na sanity, a potem wypuściłem potwory (co prawda tylko dwa, ale ile narobiły zamieszania 
). Gracze tak się skupili na walce z nimi i przebiciu sobie przejścia, że ostatecznie zapomnieli o drugiej wskazówce i nieco zmylili drogę, wchodząc w ślepy zaułek 
Potem już wystarczyło ich tylko dożynać i dodatkowo spowalniać, by wkrótce okazało się że jest po ptokach 
)
