), moi ludkowie dostali od 4 trogsów w sumie 5 ran, i zajęło im 4 rundy, nim udało się ich wytłuc. Tymczasem Zły gromadził siły i karty, surowo nimi potem traktując owieczki Pasterza. Bardzo emocjonująco było w końcówce, gdy moi poszczerbieni wojowie złomotali straszliwie dwukrotnie przyzwanego demona i dzięki temu, oraz jednemu z najemników, który korzystając z zamieszania biegał po jaskiniach, odkrywając kolejne kafle, udało się odnaleźć właściwy kafel schowka z zejściem do Piekła. Pierwszy broniący go Grubas poległ jednak nie dotrwawszy do detonacji ładunków i dopiero Odkupiciel, ubiwszy naprzód drugiego demona, utrzymał pozycję dość długo, by odpalić ładunki.Partię kończyliśmy na stojąco - brawo: było naprawdę epicko, co zadzwia szczególnie przy grze, której partia trwa 60 minut. Do tej pory jedynymi grami podnoszącymi mnie z krzesła były: Agricola (ciągle nasz numer 1.) i Railroad Tycoon (częściowo również ze względu na wielkość mapy
). Do klubu dołącza Claustrophobia. Jeszcze muszę trochę pograć, ale na razie kurs tylko rośnie.
A tak na poważnie, to historie opowiadane przez gry tego typu potrafią na długo zapaść w pamięć, zaś Claustrophobia szczególnie lubi wprowadzać "niespodziewane zwroty scenariusza" 
Nie zapomnę nigdy jednej z tych pierwszych partii, kiedy redeemer z ekipą parli naprzód jak burza próbując wydostać się z katakumb (1 scenariusz). Gruby osłaniał tyły, biegacze szybko odkrywali nowe części podziemii, a redeemer zabepieczał kolejne skrzyżowania mając w trosce swych podopiecznych. I kiedy już zwycięstwo wydawało się być w zasięgu ręki, wtedy nastąpiło najgorsze - ślepy zaułek! Drużyna była na skraju rozpaczy, musząc wracać się kawał drogi, przebijając przez hordy troglodytów oraz towarzyszącego im demona. Koniec końców, drużyna prawie oglądała już światło dnia, gdy seria niefortunnych zdarzeń (z kart) oraz atak drugiego demona doszczętnie przetrzebiły jej szeregi - ostał się tylko jeden z biegaczy. I w momencie gdy powłócząc nogami desperacko brnął w stronę wyjścia, wtedy na ostatnim kaflu niefortunnie wpadł w zdradziecką pułapkę - zmarł przepełniony nadzieją, czując na twarzy subtelny powiew wiatru i światło dnia 
i powiem szczerze, że nie miałem żadnych problemów z namówieniem mojej słodkiej, kochającej zwierzątka pani weterynarz na wyrzynanie ludzi demonem otoczonym przez troglodytów 
Dostałem grę niedawno i pierwsze wrażenie jest naprawdę bardzo dobre. Zresztą gra jest tak pomyślana, że dodawanie nowych rzeczy wydaje się wręcz naturalne. Trzeba więc chyba będzie postarać się o własne tłumaczenia, bo niestety nie lubię mieszania języków w grach, zwłaszcza kiedy faktycznie jest tego tekstu sporo.