I tutaj oczywiście przypomina mi się stwierdzenie kumpla ze studiów, że Kenijczycy są najszybszymi biegaczami, bo od dziecka albo uciekają przed lwem, albo biegną po wodęja_n pisze:A da się go odpędzić wiadrem wody?Karol Madaj pisze:Dodam jeszcze, że w mojej sudańskiej wiosce walczy się teraz o przewagi i ucieka przed strasznym lwem
. Czyli jak nic gra Karola od dziś nazywa się Maraton . U mnie lwa może przegonić tylko deszcz 
Akurat na to jest proste rozwiązanie. Wyrzuć wszystko i zacznij od początkuFilippos pisze: A la carte nie grałem. Aktualnie jestem na etapie, że wydaje mi się że mam za dużo inspiracji z innych gier i ciężko mi się odczepić od schematu więc chyba nie chcę poznawać.
. Albo zrobisz to teraz, albo w trakcie testów, jak znajdziesz rozwiązanie jak odjeść od schematów, będziesz musiał wyrzucić wszystko i zacząć od początku . Czyli mam wyrzucić siebie? Wymądrzając się niesamowicie...Filippos pisze:Mi Artur chodzi o generalną tendencję w moim podejściu do projektowania a nie o tę konkretną grę.
). . Wykonać!
Dojrzałem do tej decyzjigarg pisze: Jednak się przemogłeś
Zdaje sobie sprawę ze znajomi, moi studenci czy uczestnicy kursu o grach nie powiedzą pewnych rzeczy wprost... nie wiem czy ich akceptacja wynika z szacunku do mnie czy z wartości samej gry...
Zapewne lepiej, ale rzucić krowę nie jest łatwo. Nawet taką chudą, somalijską.Filippos pisze:Jacek a nie lepiej rzucić mu krowę na pożarcie?
Jakos powinieneś znaleźć złoty środek. frakmis pisze:uczestnicy kursu o grach
czy mógłbyś nas wtajemniczyć, o co chodzi? Bardzo często z tego, że mówiąc kolokwialnie im to zwisafrakmis pisze:nie wiem czy ich akceptacja wynika z szacunku do mnie czy z wartości samej gry...garg pisze: Jednak się przemogłeś
. Tak. Rodzinie nie-planszówkowej też. Zagrają raz, pięć razy ale się nie zastanawiają nad tym czy chcą zagrać pięćdziesiąt razy sami ze sobą z własnej woli. No i im bardziej zależy na Twoim dobrym samopoczuciu niż dobrej grze. Nas Twoje poświęcenie, zaangażowanie i cierpienia twórcy nie interesują. Gra ma się sama bronić .Prowadzę kursy o grach w ramach Uniwersytetu Otwartego UW http://www.uo.uw.edu.pl/kursy/czlowiek_ ... zez_zabawe oraz Uniwersytetu Dzieci http://www.uniwersytetdzieci.pl/lectures/show/1377stalker pisze:frakmis pisze:uczestnicy kursu o grach
Inaczej rzecz biorąc, w naszych spotkaniach biorą udział psychopaci, których obiektem niezdrowych fascynacji są tekturowe zabawki, w których poszukują doznań i emocji, ignorujący otaczających ich ludzi. Brrr.konev pisze:Nas Twoje poświęcenie, zaangażowanie i cierpienia twórcy nie interesują. Gra ma się sama bronić
O wypraszam sobie, ja mam psychiczne skrzywienie na drewniane kosteczkistalker pisze:Inaczej rzecz biorąc, w naszych spotkaniach biorą udział psychopaci, których obiektem niezdrowych fascynacji są tekturowe zabawki, w których poszukują doznań i emocji, ignorujący otaczających ich ludzi. Brrr.konev pisze:Nas Twoje poświęcenie, zaangażowanie i cierpienia twórcy nie interesują. Gra ma się sama bronić
To zapraszam do rozgrywki - u mnie macanie kosteczek jest ważnym elementem mechanikiveljarek pisze:O wypraszam sobie, ja mam psychiczne skrzywienie na drewniane kosteczkistalker pisze: Inaczej rzecz biorąc, w naszych spotkaniach biorą udział psychopaci, których obiektem niezdrowych fascynacji są tekturowe zabawki, w których poszukują doznań i emocji, ignorujący otaczających ich ludzi. Brrr.
Troszkę inaczej. Ludzie są w centrum naszego zainteresowania. Chcemy im dogodzić, zainteresować, sprawiać kupę frajdy. "Ludzie przede wszystkim głupcze!".stalker pisze:Inaczej rzecz biorąc, w naszych spotkaniach biorą udział psychopaci, których obiektem niezdrowych fascynacji są tekturowe zabawki, w których poszukują doznań i emocji, ignorujący otaczających ich ludzi. Brrr.konev pisze:Nas Twoje poświęcenie, zaangażowanie i cierpienia twórcy nie interesują. Gra ma się sama bronić
. Nie ma co się zbytnio nad nim rozczulać, bo można stracić z oczu główny cel jakim jest sprawienie radości tysiącom graczy .. Gdzieś już kiedyś padło stwierdzenie, że jesteśmy masochistami 
.Amen!konev pisze:Designer (...) nie ma co się zbytnio nad nim rozczulać, bo można stracić z oczu główny cel jakim jest sprawienie radości tysiącom graczy
). Co więcej próg wejścia jest bardzo wysoki i obawiam się, że w tej formie będę zainteresowani kupnem wyłącznie nałogowo-grający-w-planszówki-pasjonaci-medycyny. To grupa jednak dość wąska. Moim zdaniem możliwości są trzy: 1. uproszczenie i otwarcie gry na szerszego odbiorcę, 2. uniezależnienie językowe i poszukanie nałogowo-grających-w-planszówki-pasjonatów-medycyny poza Polską, 3. zrobienie z tego gry szkoleniowo-medycznej i wejście na rynek edukacyjny. . Tak jak mówiłem gra ma duży potencjał i wymaga bardzo dużej ilości pracy. Sądzę jednak że warto ją w ten projekt włożyć. Piotr wziął bardzo dobrze znaną i sprawdzoną mechanikę deck buildingu i połączył ją z ciekawie zaprojektowanym elementem push your luck. Na razie to nie działa i druga podstawowa mechanika gry jest moim zdaniem do całkowitej zmiany, ale oczyma wyobraźni widzę jak to może zadziałać kiedyś. Tak jak mówiłem wczoraj proponowałbym w pierwszej kolejności poeksperymentować z całkiem innymi systemami pozyskiwania kart, i następnie z odłożoną na bok negatywną interakcją próbowałbym wprowadzić w ruch system ekonomii i sposób budowania silniczka. Jak to zadziała będzie można zacząc bawić się w różne drogi zwycięstwa, strategie i negatywną interakcję. Muszę jeszcze sprawdzić mega kombosy genów (silnonogi z genem wzrostu ) i zastanowić się nad wersja dwuosobową. Wczoraj tez okazało się że można poprawić balans celów delikatnie modyfikując układ plansz. Pomysł ma szansę działać, warto go przetestować. Moje wątpliwości:frakmis pisze:To jest zmiana, która nie niszczy mi mechaniki, a jednocześnie odpowiada na Wasze zastrzeżenia. Co o tym myślicie?
Piotr miej na uwadze że Twoje zdanie w tej kwestii jest zdaniem geeka, przedstawiciela bardzo wąskiej grupy pasjonatów. Dla 99% społeczeństwa Agricola jest bardzo trudną i skomplikowaną grą i większość osób nie jest w stanie sama się jej nauczyć i zagrać. Na potwierdzenie tej tezy moge wspomniec moją ostatnią rozmowę z klientką. Na moje pierwsze pytanie jaka grę chciałaby żeby im zaprojektować powiedziała: - "Tylko żeby to nie było tak trudne jak ta Agricola. Wcisnęli mi to w sklepie w Blue City (pozdrowienia dla chłopaków z Graalapiotrsmu pisze:... po planszy nie wydaje się żeby była bardziej skomplikowana niż agrikola która według mnie jest grą średniego poziomu jeżeli chodzi o skomplikowanie zasad(taką w którą zagram z 9 latkiem),
pewnie ktoś powie że agrikola jest głęboką co pozwala jej mieć skomplikowane zasady.
są gry gdzie wyjątki są dodane dla fanu jak choćby władcy/pupile podziemi
) i od roku nie jesteśmy w stanie przebić się przez instrukcję. Gra lezy na półce i się kurzy" Ale wiesz, że Agricoli do dzisiaj się już sprzedało pewnie ze 100.000 egzemplarzy?Filippos pisze: I mówiła to osoba z wyższym wykształceniem, prowadząca własną firmę, pełnia władz umysłowych itd. Czyli ktoś znacznie powyżej średniej krajowej jeśli chodzi o poziom intelektu. Naprawdę Agricola nie jest grą średniej wagi! Jest bardzo skomplikowaną grą przeznaczoną dla wąskiego grona fanów gier planszowych, których na całym świecie jest może kilkadziesiąt tysięcy, a w Polsce pewnie kilkaset, może tysiąc osób.
