Witam,
Zostałem namówiony na dwuosobową nowość w klimatach agrarnych -
Agricola: All Creatures Big and Small
Partia przerywana częstymi pytaniami o rozgrywkę, co świadczy o tym, że tytuł cieszy się sporym zainteresowaniem jako "lżejsza agricola". W 'pierwowzór' nie grałem dużo ze względu na przymus rozwoju rodziny, dlatego wersja lżejsza mogła by być czymś w co dało by się grać.
Wpierw trochę o rozgrywce: Gra trwa 8 rund podczas których wykonujemy 3 akcje (reprezentowane przez żetony członków rodziny). Możliwymi akcjami jest pobranie materiałów budowlanych (kamień, drewno, słoma), budowa zagród, rozbudowa gospodarstwa, pobranie zwierząt. Akcje są pomieszane ze sobą (np. weź dostępne owieczki i słomę), więc zawsze jest jakaś ciekawa akcja do wykonania. Na naszym gospodarstwie budujemy zagrody i budynki w których mogą przebywać mnożące się zwierzęta oraz istnieje możliwość powiększenia naszego areału. Interakcja w grze to wyłączne podbieranie sobie akcji. Na końcu gry punktuje ogólna liczba posiadanych przez nas zwierząt, dodatkowo otrzymujmy bonus za posiadanie określonej liczby zwierząt (lub karę za ich brak), punktują w pełni wykorzystane rozwinięcia oraz wybudowane budynki. Całość tych elementów sprawia, że gra wydaje się głęboka i godna miana "Agricola" Niestety.
Gra posiadając zbliżony temat oraz rozwiązania czy wręcz identyczne figurki zwierzątek musi być porównywana do swojego starszego brata, co nie wychodzi jej najlepiej. Brakuje w grze realnej głębi i decyzyjności, a całość sprowadza się do wyhodowania największej liczby zwierzaków i zapewnienia im schronienia. Brak zmiennych (np. w postaci kart pomocników, czy pół-losowego ułożenia dostępnych akcji) oraz presji (żywienia) sprawia, że gra szybko może stać się powtarzalna. Nawet po pierwszej partii wyklarowały się dwie możliwe strategie:
- różnorodny zwierzyniec celem wykorzystania naturalnego rozrodu
- oraz strategia polegająca na inwestycji w 2 gatunki zwierząt celem wykorzystania korzystnego przelicznika wynikającego z ich dużej liczby.
Pozostaje czysta optymalizacja i ciągłe przekładanie zwierzaków między zagrodami.
Fanom Uwe Rosenberg zalecam ostrożność, gdyż gra nie jest kolejnym La Havre czy Ora Et Labora. W instrukcji pojawiają się wzmianki o grze z dziećmi i podejrzewam, że w tym obszarze sprawowała by się najlepiej.
Następnie kościane
That's Life (mit extra wurm) oraz
Osadnicy Catanu (też kościane). Z tych dwóch gier Catani wypadają nieznacznie lepiej, głównie poprzez liczbę kostek. Natomiast Ra czy TtA wypadają w tej kategorii dużo lepiej (znów przez liczbę kostek
). Niemniej grało się przyjemnie, chociaż rzuty nie były dziś najszczęśliwsze.
Dzięki za gry i pozdrawiam.
)
