Teoretycznie tak, ale w przypadku gier wojennych już jest różnie. Czasem trzeba mocno zejść z ceny, żeby grę opchnąć i wtedy okazuje się, że jednak trochę wtopiliśmy. U mnie w zbiorach jest obecnie 17 gier, z czego ponad połowa to tytuły, w które raczej nigdy nie zagram, a nikt ich nie zechce kupić. Ze znajomymi graczami wojennymi mamy taką niepisaną umowę, żeby nie dublować zakupów i czasem nawet konsultujemy pewne tytuły, żeby sprawdzić czy dana gra "zassie" w naszym gronie.Plus jest taki, że - właściwie bez większej szkody dla samego grania - można część swojej kolekcji sprzedać i odzyskać pieniądze.
chętni koledzy są, lokal do rozgrywek też (u mnie w domu moja córka raczej zbytnio absorbuje uwagę wszystkich graczy). Pamiętam rozgrywkę w NT w lokalu, który wybraliśmy niejako na próbę - po rozłożeniu gry i zamówieniu napojów kelnerka oświadczyła, że stół ma rezerwację, a potem kiedy się przenieśliśmy i wychodziliśmy, to jakoś nikt z tej skrupulatnie pilnowanej rezerwacji nie skorzystał. Natomiast miny ludzi (szczególnie opalonych na solarium osiłków i ich inteligentnych inaczej dziewczyn) obserwujących grę były bezcenne
U mnie było i jest ustawianie życia zawodowego pod granie, ale lepiej, żeby to się nie wydałoJednak jakiegoś ustawiania życia prywatnego tudziez zawodowowego pod granie jeszcze nie zauwazyłem.
w mojej kolekcji mam 40 tytułów. Mam parę gier w które grałem tylko raz lub parę bo np. znajomym nie przypadła do gustu, ale wszystkie tytułu które mam bardzo lubię. Starałem się wybierać moje gry tak by się różniły od siebie, by nie trzymać się tylko jednej tematyki. Na chwilę obecną uważam moją kolekcję za skończoną bo inaczej tego chyba nazwać się nie da. Jedyny problem jaki mam to gdzie to wszystko trzymać. Dziewczyna czasem się wkurzy, że pół szafy zawalone, ale jak wyciągnę z szafy magie i miecz to się cieczy.U mnie to samo. Ewentualnie pytają o szachy albo pokerablacklunthor pisze:
Parę osób jak mówię, że gram w gry planszowe to myśli, że gram w chińczyka, a jak zobaczą w co gram to się za głowę łapią - jakie to skomplikowane
Wielu ludzi nie odczuwa chęci posiadania gier i nowych gier, za to chętnie się przysiądzie do jakiejś. To rodzaj symbiozy - jest ktoś gotowy kupić trochę gier (być może więcej, niż potrzebuje) oraz ludzie, którzy nie kupują, ale grają. Kolekcjoner potrzebuje towarzyszy do gier, nawet, jeśli tylko on ponosi finansowe konsekwencje hobby. Ten, który nie kupuje, ale lubi grać potrzebuje kolekcjonera, z którym będzie w co grać. Oczywiście w większych ośrodkach kolekcjonerzy mogą grać między sobą, ale zwykle muszą się poznać w jakimś klubie itd. Zwykłych znajomych trudniej wciągnąć tak mocno w hobby, żeby kupowali nowe gry, a jak już się na coś zdecydują, to często coś, co dobrze ograli i chcą własną kopię, bez pożytku dla kolekcjonera.blacklunthor pisze:Wydaję mi się, że jakby grono w którym gram u siebie było większe - a co za tym idzie każdy miałby coś tam w szafie sądzę, że moja kolekcja byłaby mniejsza, bo po co kupować coś jak kolega ma to się pożyczy albo spotkamy się i zagramy, ale to tylko takie tam moje myślenie lub próba usprawiedliwienia samego siebie.
)
Ja siedzę cichoAndy pisze:Słusznie. A pamiętaj, że jeszcze nie wypowiedziały się najgorsze przypadki!
.
Sam się trochę z siebie i z takiego myślenia śmieję ale jest to silniejsze ode mnie. Jedyne co mnie martwi to brak miejsca na nowe gry i ciągle blednąca żona... Jak widzę jednak wiele jest wypowiedzi osób podobnych do mnie, które z czasem się opamiętały i zaczęły wyprzedawać niegrane gry. Ja jeszcze do tego nie dojrzałem. I nie zapowiada się 
tokage pisze:Ja to ostatnio jak kupuje gry to potem i tak gramy w Tichu.
garg pisze:Ja siedzę cichoAndy pisze:Słusznie. A pamiętaj, że jeszcze nie wypowiedziały się najgorsze przypadki!
mst pisze:Ja też.
A szkoda,niektórym pewnie przydałby się wstrząs.Dla ich własnego dobra,bo kto już przepadł to przepadłAndy pisze:A ja zwłaszcza.
maciejo pisze:garg pisze:Ja siedzę cichoAndy pisze:Słusznie. A pamiętaj, że jeszcze nie wypowiedziały się najgorsze przypadki!mst pisze:Ja też.A szkoda,niektórym pewnie przydałby się wstrząs.Dla ich własnego dobra,bo kto już przepadł to przepadłAndy pisze:A ja zwłaszcza.
Takie tytuły uważam za niewypały i wiem, że nie warto byłoby kupić. 
Karygodne postępowanie - gry trzeba trzymać w specjalnie w tym celu ustawionej "szefie grającej", w reprezentacyjnym pomieszczeniu, na honorowym miejscu. Tak, jak trzymają książki ci, co nie wiedzą, co jest naprawdę ważne!pabula pisze:Ja się bronię myślą, że inni jak kupują książki to czytają ją tylko raz, może dwa razy i później tylko leży na półce...
(...)
Miejsce na szafie
Prawidłowy wystrój mieszkania to umeblowanie go "pod planszówki". 
). Tak to pisząc właśnie dostrzegłem coś niepokojącego : planszoholizm jest mocniejszy od nikotynizmu ... Ile ty paliłeś chłopie? Kilka stówek miesięcznie? Matko...100rk pisze:@Legun
obiecałem rzucić palenie za zapewnienie, że równowartość puszczanej z dymem kwoty będę mógł przeznaczać na hobby. Po akceptacji tego planu natychmiast zgasiłem niedopaloną, ostatnią fajkę i od trzech lat mam kilkaset zł miesięcznie zapewnione na zabawki
Czy to był długofalowy plan: najpierw wpaść w nałóg nikotynowy tylko po to, by później przestawić się na nałóg mniej szkodliwy dla otoczenia i dzięki temu łatwiejszy do zakceptowania?100rk pisze: obiecałem rzucić palenie za zapewnienie, że równowartość puszczanej z dymem kwoty będę mógł przeznaczać na hobby
. Bez takiego nadmiarowego popytu gry musiałby być droższe. Dziękuję Wam, chłopaki 
. 
