Tezeusz: Mroczna Orbita (Michał Oracz)

[jolietjake]

No zrobil sobie maszynke do masakrowania i to Twoj blad poczatkujacego ze na to pozwoliles Ja tez przy jednej z pierwszych partii pozwolilem na zbudowanie masakrycznego komba w ktore sie wpakowalem i kolega POJEDYNCZYM ruchem odebral mi 24 punkty zycia, wiec z 18 spadlem do -6

[Curiosity]

Ja po swoich grach widzę jak istotne, wręcz kluczowe jest wyciągnięcie odpowiednich trzech kart na początku. Jeśli dojdzie wtedy dobra karta to bardzo ułatwia rozgrywkę.

Gram w 3-4 osoby. Tu jest mniej miejsca na karty, bo tu już nie jeden, a trzech przeciwników może wywalić Ci karty przygotowane do instalacji. W ostatniej grze, grając naukowcami, zdołałem zainstalować tylko jedną (!) kamerkę. A to zdaje się kluczowa karta dla naukowców.

[Merry]

A ja wiem już na pewno, że ta gra uruchamia mi dużo różnych tików nerwowych...

[RUNner]

A ja właśnie grając marinesami pokonałem obcych żony 11-0. Co było kluczowe? Załatwił ją pożar z 2up, a także końcowy mój pomniejszy szturm

[prz22]

Zgadzam się z opinią o istotności dociągu pierwszych 3 kart. Też to zauważyłem.

[maciejo]

Ja się wstrzymam z takimi opiniami po 10 grach, ale kumpel stwierdził, że to lepsze od hexa Z jednym nie ma wątpliwości: dużo cięższe i bardziej mózgożerne..

Mocne,odważne słowa

[jolietjake]

U mojego znajomego padly te same slowa

[RUNner]

Jak dla mnie Hex ma większą grywalność ale Tezeusz może się pochwalić znacznie lepszym klimatem. Ta tematyka, czyli baza kosmiczna, obcy, marines... to jest to! Czas pokaże czy gra utrzyma się na moim topie, wydaje mi się że z chęcią do niej będziemy wracać.

[rattkin]

U mnie dokladnie odwrotnie, klimat w Hexie jest bardzo widoczny, a w Tezeuszu czuć, że jest doklejony (cmon, w tej grze gra się "szarakami" i "obcymi", o większą generyczność już trudno, dalej już jest tylko "szary" i "zielony", wiem że brak świata i licencji...). Nie to, żeby to była jakaś istotna wada, dla abstrakcynej gry puzzle-wojennej, mnie tam to nie przeszkadza zbytnio. "Głębia" rozgrywki jest dość iluzoryczna, moim zdaniem (ale taka sama jest i w Hexie, co też wadą nie jest). Na poziomie oczko wyżej od casualowego, polega na całkowitej znajomości talii przeciwnika i własnej i odliczaniu kart które pojawiły się na stole. Przy graniu z kumatymi osobami, żadna "świetna" maszynka na planszy nie powstanie, bo przeciwnik skutecznie ją zblokuje. Więc jest takie przeciąganie liny, które czasem wychodzi lepiej, a czasem gorzej. Pierwszy home rule jaki zrobiliśmy to opcja na zrobienie mulligana swojej talii, przetasowanie i pociągnięcie od nowa. Na początku karaliśmy to 2 punktami w plecy na starcie, ale potem zrezygnowalismy - wygranie z graczem, ktoremu nie podeszla talia, to zadna frajda, a strata czasu. W skali trudności, Tezeusz wychodzi u mnie na grę medium, medium-light (ale nie grałem jeszcze Pandorą, a to może być ciekawe doświadczenie).

Rozgrywka na 4 osoby zupelnie mi się nie podobała. Chaos, kingmaking (wywalajmy karty jednego gracza) i przypadkowość. Być może do takiej gry trzeba się zupełnie przestroić w inne taktyki.

Tezeusz jest niezły i na dwie osoby pewnie będzie wyciągany. Ale zestaw reguł i sposób gry jest "bardzo ciasny" (po to żeby pewne komba działały) - ta ciasnota jest tyleż zaletą w pewnych przypadkach, co wadą w innych. Zdarza się, że osoby czasem wygrywają trochę "przypadkiem" i same nie wiedzą, czy to wynik ich działań, słaba gra przeciwników, czy układ planet. O zgrozo, w kolejnej partii udaje im się to powtórzyć, a potem w następnych już systematycznie przegrywają.

po 8 partiach, 7/10 pozostaje, 22 to go

[RUNner]

Od początku uważałem że jest to gra dla dwóch stron konfliktu. O kartach już kiedyś pisałem i wolałbym grać całym kompletem, a niech los zdecyduje w jakiej kolejności mi podejdą (czyli tak jak w NHex).
Początkowy dobór 3 kart powinien obejmować tylko karty z gry podstawowej, bo jak ktoś dobierze np. Duplikat to ma na starcie spory bonus. Z drugiej strony wszelkie te propozycje można położyć stwierdzeniem że gra nie musi być symetryczna żeby sprawiała frajdę.
Trochę mnie jednak irytuje niezbyt konsekwentne oznaczenia na kartach pułapek. Trzeba czasem oglądać obie strony karty żeby wiedzieć że karta działa na jednostki przechodzące przez sektor oraz na te które się w nim zatrzymają. Warto by było to uprościć. W ogóle chciałbym żeby rewers karty był jednolity, co ułatwiałoby ich losowanie bez odwracania wzroku

Mam nadzieję że pojawi się kiedyś jakiś dodatek który dołoży nowe pomieszczenia i frakcje.

[Galatolol]

wolałbym grać całym kompletem, a niech los zdecyduje w jakiej kolejności mi podejdą (czyli tak jak w NHex).

Jak los tak zechce, to nawet połową heksów nie zagrasz

[Curiosity]

Dobra rada na początek gry: po dobraniu żetonu ulepszenia nie zużywajcie go od razu do zaawansowania swoich pionów, bo za chwilę może się okazać, że robicie Mały Szturm nierozwiniętą jednostką, która nie zadaje żadnych obrażeń. Ponieważ żeton można wykorzystać w każdej chwili, trzymajcie go tak długo, aż będziecie mieć pewność, że konkretna jednostka zaatakuje (i wtedy ją awansujcie). Zachowując żeton "na później" niczym nie ryzykujecie, bo w nieswojej turze i tak nie możecie nikogo zaatakować.

Wyjątek od tej reguły stanowi sytuacja, kiedy w sektorach są już zainstalowane dobre karty, działające "same z siebie" - wtedy trzymanie żetonu na ręce niekoniecznie może się opłacić.

[RUNner]

Walka Szaraków i Naukowców zakończyła się zwycięstwem tych pierwszych 22-18. Gra zakończyła się po raz pierwszy z powodu wyczerpanej talii. Pozostał spory niedosyt, bo chciałoby się grać dalej! Obie frakcje są trudniejsze do ogarnięcia, znacznie łatwiej się gra Obcymi lub Marines.

[xel4]

Wczoraj zagrałem swoją pierwsza grę w składzie 3 osobowym. Wrażenie jak najbardziej pozytywne. Jest masa kombinowania, decydowania podczas rozgrywki które mniejsze zło wybierzemy w swojej turze. Z każdą kolejną rundą pomału dążymy do tego by zapędzać przeciwnika w kozi róg, a nawet poświęcając się samemu, aby jeszcze bardziej dopiec przeciwnikowi. Gra nie wybacza błędów, a na te przeciwnik tylko czeka:) Arsenał do znęcania się nad oponentami jest całkiem pokaźny (urozmaica się jeżeli zaczniemy używać kart instalacji wyższego levelu). Rozgrywka jest satysfakcjonująca, bo przecież nic bardziej nie cieszy niż naukowiec, który musi wdepnąć w sektor gdzie czycha nasza mina
Frakcje są dość ciekawe i napewno każda różni się od pozostałych znacząco.

Co do rozgrywki 3 osobowej, wypadła całkiem nieźle. Brak sojuszy, kingmakingu, każdy gracz pilnuje każdego. Sytuacja na stacji ciągle się zmienia, co prowadzi do nieustającej szansy na zwycięstwo. Raz odpalone combo daje możliwość odkucia się, a najpiękniejsze w tym wszystkim jest to że owe combo jest widoczne dla gracza:) Czasami jednak trzeba stanąć przed wyborem mniejszego zła, które może potem przynieść za sobą efekt śnieżnej kuli.

Gra jest naprawdę dobra, nie będę wystawiał oceny bo to wrażenia po pierwszej grze. Lecz polecam wszystkim którzy lubią, combosy, optymalizacje tury, dużo interakcji między graczami i nawet trochę krwi! Pamiętajmy, że jak się komuś coś nie podoba to zawsze można go wyrzucić w kosmos i zamknąć drzwi

[RUNner]

Czwarta partia rozegrana, Naukowcy pokonali Szaraków 20-4. Zagraliśmy już wszystkimi frakcjami oprócz Pandory. Zdaję sobie sprawę że trzeba pograć dłużej żeby móc oceniać poszczególne strony konfliktu, więc nie będę się tego podejmował. Napiszę jednak kim mi się dobrze (lub źle) grało i dlaczego.
Marines. Zdecydowanie najbardziej siłowa frakcja, co było zresztą do przewidzenia. Częste wywoływanie szturmów to najprostsza taktyka gry, zwłaszcza gdy wszystkie jednostki są już ulepszone.
Obcy. Mieszanka siły i sprytu. Sporo możliwości dają skróty, dzięki którym jednostki mają dużo więcej swobody i przestrzeni. Moja ulubiona frakcja po pierwszych grach!
Naukowcy. Atakują fizycznie, zbierają dane. Mają kilka świetnych kart, np. Medlab czy Zdalne Sterowanie! Kamery też powinny dać sporo punktów ale niestety żona mi wszystkie wyrzucała
Szaraki. Nie wiem jak nimi należy grać żeby wygrać. Wydaje się że jest to najbardziej wymagająca frakcja. Myślę że ciężko nimi skutecznie zagrać w grze 2-osobowej.
Takie są moje subiektywne wrażenia po 4 partiach Tezeusza.

Niby gra nie jest mózgożerna, ale trzeba umieć szybko analizować możliwości ruchu przeciwnika oraz swoje. Trzeba grać z głową, zwłaszcza w kwestii umieszczania kart. Żeby zainstalować dobrą kartę, należy się nieźle nagimnastykować, bo inaczej przeciwnik nam ją wyrzuci, zanim nasza jednostka ją zainstaluje. System ruchu wydawał mi się z początku bardzo dziwny, ale sprawdza się doskonale bo zakłóca możliwości działań przeciwnika. Proste rozwiązanie a jakie skuteczne!

[Curiosity]

Ja bym nie przesadzał z tą mózgożernością. Okay, w grze 2-osobowej można spróbować przewidzieć posunięcia na kilka ruchów do przodu, ale przy 3-4 osobach to już nie jest możliwe (zmiennych jest za dużo).

Dla mnie naukowcy są, póki co (około 10 rozgrywek), najsłabszą frakcją w grze. W moich grach najczęściej wygrywają Marines na równi z Szarakami, minimalnie z tyłu są Obcy. Naukowcy nie wygrali jeszcze ani razu.

[Tyrek]

Wreszcie pierwsza gra rozegrana - Obcy vs Marines - wygrana przez zbrojne ramię ludzkości. Wrażenia bardzo dobre - kombinowanie i jeszcze raz kombinowanie. Mechanika ruchu świetnie się sprawdza - mimo, że abstrakcyjna, to patent z mankali jest porostu świetny i nadaje dodatkowego wymiaru - i skutecznie można uprzykrzać życie przeciwnikowi dostawiając jednostkę do sektora, z którego mógłby wykonać zabójczy dla nas ruch

Przy całej mnogości możliwości kombinowania, zasady są bardzo proste i próg wejścia w grę patrząc tylko na mechanikę gry jest bardzo malutki. Problem zacznie się, gdy osoba początkująca, będzie chciała zagrać z weteranem - podejrzewam, że nie będzie litości

Podsumowując - bardzo się cieszę, że grę zakupiłem (druga gra Portalu w tym roku, która autentycznie chwyta - Gratulacje dla Wydawcy!). Za wcześnie, żeby wyrokować i wpisywać numerki w skali BGG, ale na chwilę obecną - nie mogę się doczekać kolejnej partii (pomimo, że w pierwszej grze moje Alieny wtopiły z kretesem ).

Co do wykonania - można się czepiać kart, ale patrząc na ilość wszystkich komponentów, nieregularne kształty plansz, nadruki, itp. Jakiś kompromis musiał być przyjęty, żeby zmieścić się w kwocie przystępnej dla większości odbiorców. Kart w rękach się nie trzyma, więc mi zupełnie ich "cienizna" nie przeszkadza. Za to drewniane elementy - pierwsza klasa (tak samo jak w Dziedzictwie) - spora ilość farby, że aż kleją się do siebie Malowanie jakości rodem z Eagle Games - kiedyś ktoś napisał, że aż chciało by się takie zjeść Łykać jednak nie zamierzam, bo którejś frakcji brakło by jednostek. Łykam natomiast Tezeusza jak Pelikan rybkę i proponuję łyknąć każdemu, kto lubi klimaty Alienopodobne i taktyczne gry będące swoistym pojedynkiem umysłów

Lecę na orbitę obmyślać strategię na następne starcia Zielonych z resztą świata

[rattkin]

Odrobinkę nie na temat, ale wlasnie zdalem sobie sprawę, gdzie leży przyjemność z grania w Tezeusza. Otóż wcale nie z różnych frakcji, kart, taktyk itd. - a na pewno nie głównie. Najważniejszym powodem są duże drewniane dyski jednostek (znajomi mowią na to "dropsy"). Jest coś strasznie miłego w hmm... dotykaniu i przesuwaniu tychże. Nie chce mi się teraz wyciągać Robinsona, ale wydaje mi się, że tam dyski akcji były chyba nieco mniejsze.

Gry z dużymi komponentami są po prostu miłe

[prz22]

U mnie najwięcej zwycięstw póki co mają Szaraki - głownie za sprawą kart anihilacji i kontroli.
Najgorzej idzie póki co obcym. Naukowcy i Marines wygrali podobną liczbę razy;) ciekawostkę stanowi fakt (raczej jest to przypadek) , że naukowcy wygrali wszystkie te partie, w których udało im się zainstalować w sektorze kartę plany bazy przegrywając każdą, w której jej nie było;P

[RUNner]

Wczoraj z żoną próbowaliśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, co sprawia że chce nam się grać w Tezeusza? I doszliśmy do wniosku, że istotna jest długość rozgrywki, która sprawia że człowiek się nią nie zmęczy, a już na drugi dzień ma ochotę zagrać ponownie. Niemniej spróbujemy trochę wydłużyć rozgrywkę poprzez grę wszystkimi kartami, a nie tylko wylosowanymi 15. Jeśli ten wariant sprawi że jedna partia przekroczy czas 1h, to raczej nie będziemy z niego korzystać w przyszłości.

[pan_satyros]

Zagraliśmy i śmiało mogę powiedzieć, że to kolejny dwuosobowy "killer" od Portalu!
Instrukcja jest bardzo dobrze napisana, ale czytając zupełnie nie czułem gry, natomiast po pierwszej turze ... wow

Na plus:
- masa kombinacji
- świetnie pomyślany mechanizm ruchu
- przewidywanie zagrań przeciwnika dużo bardziej klarowne od Hexa, a zarazem niełatwe. Więcej jawnych informacji podczas gry.
- intensyfikacja wrażeń podczas partii - ciągle coś się dzieje

pamiątka po pierwszej partii: https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/ ... 8455_o.jpg

[Brylantino]

Zastanawia mnie, dlaczego 90 % osób na pierwsze partie zawsze bierze Marines vs Obcy? Ja choć swoją pierwszą partię zagram we wtorek, to od razu chciałbym spróbować szarakami, gdyż ta frakcja mnie najbardziej interesuje

[jolietjake]

Ze wzgledow fabularnych jest to najbardziej klasyczna para do naparzanki A ze wzgledow mechaniki: to chyba dwie najlepsze frakcje na poczatek, bo skupiaja sie tylko na punktach zycia i wydaje mi sie, ze dobrze od nich zaczac

[RUNner]

W sobotę zagraliśmy po raz pierwszy w składzie 4-osobowym. Myślałem że będzie rządził chaos i przypadek, ale było zupełnie inaczej. Grało się tak samo dobrze jak przy 2 osobach, ale warunkiem jest równy poziom doświadczenia wszystkich graczy. Nowicjusze zostali zjedzeni przez doświadczonych graczy, tutaj nie ma miejsca na szczęście. Gra ma proste zasady, ale żeby umieć je skutecznie zastosować w praktyce, należy trochę pograć, a przede wszystkim zaznajomić się z kartami. Uzyskaliśmy taki wynik:
Szaraki - 19p (19 punktów danych)
Naukowcy - 18p (13PD + 5PŻ)
Marines - 12p
Obcy - 8p
Gracz sterujący Obcymi nie bardzo ogarniał rozgrywkę, przez co często nieświadomie pomagał innym. Właściwie to Szaraki dzięki niemu wygrały, bo w ostatniej rundzie tak przestawił jednostkę, że umożliwił Szarakom dobrą akcję, kończącą dodatkowo grę.

Przetestowaliśmy też wariant 2-osobowy z wszystkimi 25 kartami. Nie grało się zbyt dobrze, rozgrywka znacząco się wydłużyła i faktycznie brakowało tego elementu niepewności.
edit: Przy 25-kartach, nie ma gdzie ich instalować. Zostało nam po kilka kart bez szans na instalację.

[Banan2]

Ja wczoraj pograłem z dziećmi (ograne chłopaki 11 i 13 lat). Zasady są w sumie proste, instrukcja dobrze napisana więc nie było problemów. Raz wygrali Obcy a raz wygrali Marines. Emocji sporo, kombinowania dużo, klimatu tak w sam raz. Rozgrywka jest dynamiczna, nie ma wielkiego czekania na swój ruch (rozgrywka 2 osobowa). Generalnie baaaardzo pozytywne wrażenia. Jedyny minus to karty - powinny być ciut grubsze - idealne to byłyby takie jak karty przygód z Talizmana.
Gra aż się prosi o dodatki: nowe rasy, dodatkowe karty ras i bonusów, dodatkowe sektory (sektor medyczny do leczenia ran - pliiiiizzz ), dodatkowe opcje budowania i poruszania się po statku (np. nie w kółko a do przodu i do tyłu - taki normalny statek a nie obwarzanek ).
Pozdrawiam