Poszukiwana dobra przygodówka

[fitzroy]

Hehehe jakież to odmienne wrażenia mogą mieć ludzie w stosunku do tej samej gry.Chyba będę musiał sobie sam odpowiedzieć ale mimo wszystko dzięki za opinie i wrażenia oraz nowe tytuły.Choć teraz mam jeszcze większy mętlik w głowie niż miałem ale to dobrze od przybytku głowa nie boli(za to portfel bardzo)

[Sandman]

Wiedźmin zdaje się spełniać wszystkie założenia, ale jeszcze trzeba na niego poczekać.

[fitzroy]

No właśnie kiedy ten Wiedźmin?Kupuję w ciemno!

[Gerthard]

trochę to frazes co napiszę ale duże znaczenie ma z kim gramy. Ta sama gra różnie nam podpadnie przy grze na 2 czy na 4 graczy. Zresztą różnie podpadnie nawet na 2 graczy z różnymi osobami.
Co do Wiedźmina to znalazłem tylko że w 2014 - ktoś zna dokładniejszą datę?

[Sandman]

Co do Wiedźmina to znalazłem tylko że w 2014 - ktoś zna dokładniejszą datę?

3 kwartał

[fitzroy]

Zgadzam się w 100 %-ach co do tego ,że jakość gry zależy od współgraczy.Jeżeli są to osoby zaangażowane,czujące klimat i po prostu lubiące planszaki to mało która gra będzie nie ciekawa.Najbardziej nie lubię niezaangażowanych graczy których co chwile coś odrywa od gry a potem o wszystko się dopytują.Zauważyłem też ,że jest coś takiego jak predyspozycje do grania w planszówki i mają je osoby o umysłach ścisłych,analitycznych nie pozbawionych jednak wyobraźni.Są też osoby ,które z góry zakładają ,że to nie dla nich.Znam takich co nie potrafili pojąć zasad 7 cudów świata,dopiero po ładnych kilku grach z ciągłym tłumaczeniem i poprawianiem mogli grać samodzielnie a jest to przecież dość lekki tytuł.

[Bardias]

Dodam jeszcze swoje dwa grosze do dyskusji o Runeboundzie starając się dokładniej nakreślić przywoływane cechy tej gry, możliwie bez dodawania do wypowiedzi ładunku emocji.

Zgodzę się z tym, że gra skupia się głównie na kościach - warto dla każdego gracza kupić k20 (zamiast 2xk10) aby ograniczyć podawanie sobie kości walki i ułatwić dodawanie statystyk (k20 była stosowana bodajże w 1 edycji). Jest to przygodówka, dlatego losowość odgrywa tu bardzo istotną rolę, jednak mamy bardzo dużo możliwości wpływania na nasze szanse.

Po pierwsze - wybór bohatera będzie determinował nasze dalsze poczynania, zwłaszcza jego unikalna zdolność. Często to pod tę zdolność będziemy kupowali przedmioty i sprzymierzeńców.

Po drugie - nabijanie poziomów i podnoszenie statystyk. Niezwykle ważne jest dobre rozwijanie naszej postaci, które nie polega na prostym schemacie "jestem wojownikiem, dodaję do siły". Trzeba też pamiętać, że zwiększenie ilości HP uniemożliwia nam podejmowanie najsłabszych wyzwań (tj. +1 do życia - nie możemy chodzić na zielone stwory, +2 - na żółte etc.), więc trzeba w odpowiednim momencie zdecydować kiedy takowy punkt dodać.

Po trzecie - kupowanie przedmiotów i wynajmowanie sprzymierzeńców. Wybór (zwłaszcza po zakupie dodatków) jest ogromny, a niekiedy ciężko się zdecydować co nam się bardziej opłaca. Sprzymierzeńcy mają różne ciekawe zdolności, a większość przedmiotów ma unikalną mechanikę działania i nie ogranicza się do "broń +3 do siły". Niektóre będą lepiej działały z naszą postacią, inne gorzej, czasem nasz upragniony przedmiot będzie się znajdował w mieście na drugim końcu mapy i czekają nas ciężkie decyzje odnośnie podróży lub zakupienia runy teleportacji.

Po czwarte (i najważniejsze) - walka. Może ją opiszę, ponieważ lekko nieuczciwe jest stwierdzenie, że po prostu "rzucasz kostkami i patrzysz czy zabiłeś".
Każda walka składa się z rund (powtarzających się do śmierci którejś strony), każda runda ma trzy fazy - walka z użyciem percepcji, walka z użyciem siły i walka z użyciem magii. Z tego powodu strzelcy będą atakować najczęściej jako pierwsi, a magowie - jako ostatni (bo w końcu muszą przygotować zaklęcie). Wyzwania atakują nas w fazach, w których zadają obrażenia, czasem w dwóch, w przypadku trudniejszych wyzwań - w każdej. Nasz bohater może atakować tylko w jednej (decyduje się dopiero w konkretnej fazie "czy już atakuje"), każdy z jego sprzymierzeńców również. Oznacza to, że mając dwóch sprzymierzeńców zaatakujemy również we wszystkich fazach o ile będziemy tego chcieli. Ataki są równoczesne, więc w danej fazie nie rzucamy dwa razy na atak i obronę.
Bardzo ważne jest kontrolowanie przyrostu ran naszego bohatera, maksymalnego zdrowia wyzwania oraz jego poszczególnych cech. Bardzo często zdarza się, że magiem lepiej będzie szybciej dobić rannego przeciwnika nożem niż czekać na przygotowanie zaklęcia.
Do tego dochodzą przedmioty i zdolności pozwalające np. zmieniać kolejność faz czy też blokować przyznawane nam rany. Należy pamiętać o jednej bardzo ważnej zasadzie, często pomijanej i niszczącej grę - limicie aktywacji przedmiotów! Możemy aktywować 1 przedmiot przed walką i 1 przedmiot na rundę (nie fazę!) walki. Oznacza to, że często będziemy stali przed wyborem - aktywować tarczę po ataku dystansowym i odbić 1 obrażeń blokując 2 rany czy też aktywować potężną runę w fazie rzucania zaklęć aby zabić wyzwanie jednym uderzeniem? Czy użyć dotyku śmierci zabijając wroga, czy może sparować atak "przed walką" przeciwnika i próbować rozegrać pojedynek bez straty HP? Czy zaatakować swoim wilkiem i ryzykować jego śmierć, czy lepiej przyjąć atak na siebie pomimo braku szans na obronę ciosu? Późniejsze etapy gry dość często każą nam dokonywać takich wyborów i jest to główny powód, dla którego wciąż mogę z przyjemnością grać w Runebounda. Oczywiście na początku gry takowych decyzji nie będzie za wiele ze względu na niski poziom bohatera i niemal pustą sakiewkę, ale samo odkrywanie wyzwań, wykonywanie zadań i próby ucieczki przed "jednak za silnymi" potworami dają dużo frajdy. A rzucenie się na znajomego wycieńczonego pojedynkiem ze smokiem w celu zrabowania jego drogocennej zbroi pozwala poczuć zło we własnych żyłach A do tego dochodzą jeszcze unikalne class decki pozwalające inwestować nie tylko w statystyki, ale również w umiejętności, jak i przeszkadzać w walkach innym graczom.

Runebound jest dobrą (choć nieskomplikowaną) przygodówką (oczywiście są gry dużo lepsze - z innych gatunków). Wybierasz bohatera, zdobywasz przedmioty, dostajesz poziomy, walczysz z coraz bardziej wymagającymi przeciwnikami - to wszystko w tej grze występuje i "hula" dobrze. Descent jest już bardziej planszówkowym RPGiem, co nie jest jego wadą - to po prostu niemal zupełnie inna gra osadzona w tym samym uniwersum. Jak chcę epickość, dużo myślenia i fantasy to gram np. w Runewars. Jak mniej wymagające rzucanie kostkami i rozgrywkę trochę bardziej w stylu hack'n'slash wybieram Runebound. Descent jest czymś pomiędzy jeżeli chodzi o zaangażowanie i stopień skomplikowania, więc nie wywołał u mnie jakiegoś "wow", dlatego swojego egzemplarza nie posiadam i pewnie jeszcze długo nie kupię (jest dużo znacznie ciekawszych tytułów na mojej wishliście). Jednak jest to również bardzo dobra gra, po prostu ja dla niej nie znalazłem miejsca.

[fitzroy]

Bardzo ciekawy i rzetelny opis.Przyznaje ,że runebound nieco zyskał po przeczytaniu twojego postu.Lubie w sumie jak są dodatki a co za tym idzie masa przedmiotów,przeciwników i czarów.System walki wydaje się dużo bardziej zaawansowany niż w Talizmanie.W sumie w talizmanie to system walki był żaden,po prostu rzucam kością i dodaję do wyniku moja moc lub siłę.Myślę ,że kupie i Descenta i Runebounda a później jeszcze mase dodatków hahahahhha a potem będę się gęsto tłumaczył przed żoną.

[Gerthard]

Ja zawsze tłumaczę że kupiłem w promocyjnej cenie, na wyprzedaży, w super okazji, bo uszkodzona, bo po angielsku itp. A tłumaczyć się muszę średnio raz, dwa razy w miesiącu ostatnio poległem bo niebacznie rzuciłem że "kupiłem na próbę za trochę ponad stówkę". Na co moja żona popatrzyła na mnie lodowato i powiedziała "daj mi stówę, kupię sobie buty na próbę"

[fitzroy]

Jak przychodzę do domu z niewinnym zestawem gier to zawsze musi być jakiś bonus, choćby pakiet dobrych herbat,albo jakieś lepsze winko .Wliczam to w koszty.

[Pierzasty]

warto dla każdego gracza kupić k20 (zamiast 2xk10) aby ograniczyć podawanie sobie kości walki i ułatwić dodawanie statystyk

Ty zdajesz sobie sprawę, że to diametralnie zmienia rozkład wyników?

[Bardias]

warto dla każdego gracza kupić k20 (zamiast 2xk10) aby ograniczyć podawanie sobie kości walki i ułatwić dodawanie statystyk

Ty zdajesz sobie sprawę, że to diametralnie zmienia rozkład wyników?

Nie zdaję sobie sprawy, za parę miesięcy piąty raz próbuję zdać maturę z matematyki

A tak bez żartów to naturalnie zdaję sobie z tego sprawę, chociaż słowo "diametralnie" wydaje się być trochę nieodpowiednim. Po pierwsze, zmienia się minimalnie skala (od 1 do 20 zamiast od 2 do 20) i prawdopodobieństwo, tj. każdy wynik jest tak samo prawdopodobny, w odróżnieniu od rzucania dwoma k10, gdzie szansa na wyrzucenie 10 jest znacznie większa niż wyrzucenie 2 lub 20. Wprowadza to wprawdzie większą losowość, jednak ułatwia ocenę naszych szans (łatwo policzyć ile mamy procent szans na sukces) i przyspiesza liczenie. Plus rzuty są bardziej emocjonujące, ponieważ w decydujących momentach zawsze pada coś w stylu "minimum 14 albo ginę!" i każdy nerwowo obserwuje co na kostce wypadnie. Gra się przyjemniej, a balans jest zachowany i bliski oryginalnemu

[sirafin]

warto dla każdego gracza kupić k20 (zamiast 2xk10) aby ograniczyć podawanie sobie kości walki i ułatwić dodawanie statystyk

Ty zdajesz sobie sprawę, że to diametralnie zmienia rozkład wyników?

Naturalnie zdaję sobie z tego sprawę, chociaż słowo "diametralnie" wydaje się być trochę nieodpowiednim.

Co w takim razie rozumiesz przez "diametralnie"? Przy takiej zmianie twoje szanse na wyrzucenie 20 rosną dziesięciokrotnie, jak dla mnie różnica jest kolosalna. Przy dwóch K10 porównując siłę przeciwnika i naszą szacujemy, że nasze wyniki rzutu będą oscylować w okolicach 11, przy rzucie jedną K20 jest całkowita loteria.

Naturalnie nikt nie broni tak grać, jeśli ktoś ma ochotę, to w końcu przygódówka więc nawet z ogromną losowością można mieć niezły ubaw, ważne żeby był klimat Jednak twierdzenie, że po wprowadzeniu wspomnianej powyżej zmiany balans jest "bliski oryginalnemu", to matematyczna prowokacja

[Bardias]

Oj nie nie, nie zrozumieliśmy się. Wzrost losowości jest znaczący i dobrze to wiem (miałem problemy z matematyką na studiach, ale nie aż takie ), chodzi mi o to, że sam zakres pozostaje niemal niezmienny, przez co wszelkiego rodzaju bonusy z przedmiotów, rzuty walki etc. są zbalansowane po zastosowaniu takiej zmiany. Trochę grałem w trybie hardcore (0 na k10 to 0, a nie 10) żeby utrudnić grę i było wesoło, aczkolwiek burzyło to balans rozgrywki.

Po prostu człowiek po wielu grach szuka urozmaicenia, jak chociażby kilkadziesiąt wydrukowanych herosów fan-made

Polecam zaopatrzyć się w zestaw kostek dla każdego mimo wszystko, znacznie przyspiesza to rozgrywkę i umożliwia chociażby prowadzenie dwóch walk na raz.

Tak wygląda u mnie zawartość woreczka na kości do Runebounda (+2 białe k10 z oryginału) 4 zestawy 2k10 1k20 i k20 jumbo Nie kosztuje to majątku, a można grać na różne sposoby w zależności od preferencji graczy.

Spoiler:

[Legrad]

Gra przygodowa, swiat fantasy i w miare zlozona, czemu nikt nie wspomnial o Middle earth quest. Fakt tylko w wersji ang ale z tego co wiem instrukcja polska i jest tlumaczenie kart. Chyba najlepsza opcja, duza,piekna i grywalna

[schizofretka]

Gra przygodowa, swiat fantasy i w miare zlozona, czemu nikt nie wspomnial o Middle earth quest. Fakt tylko w wersji ang ale z tego co wiem instrukcja polska i jest tlumaczenie kart. Chyba najlepsza opcja, duza,piekna i grywalna

Trochę niezbalansowana, ale fakt - najlepsza gra w śródziemiu. Z tym że to kawał optymalizacji jest, zdecydowanie odstaje od gatunku radosnej przygodówki.

[zbajszek]

Gra przygodowa, swiat fantasy i w miare zlozona, czemu nikt nie wspomnial o Middle earth quest. Fakt tylko w wersji ang ale z tego co wiem instrukcja polska i jest tlumaczenie kart. Chyba najlepsza opcja, duza,piekna i grywalna

To są w sumie dwie gry w jednej. Bohaterowie mają przygodówkę, jednak w pozycji Saurona to jest głównie strategia, dla niego przygody tam niewiele . Grałem jak na razie raz i to z błędami, ale gra jest dobra i bardzo klimatyczna to trzeba przyznać .

[Legrad]

Z tego co zrozumialem autor watku raczej nie poszukuje gry lekkiej i radosnej tylko srednio/bardziej zlozonej ale nie tak jak MK, przygodowej, fantasy. MEQ chyba najbardziej wpisuje sie w podane ramy, napewno bardziej niz wojna o pierscien czy runewars ktorym do gier przygodowych raczej daleko

[gaseki]

MEQ to świetny wybór. Grałem raz (jako Sauron) i naprawdę chętnie bym powtórzył. A jak jest z Fury Of Dracula? Chyba możnaby podciągnąć pod przygodówkę.

[fitzroy]

Draculę już mam.Zastawiam się jeszcze bo zainteresowaliście mnie trzema tytułami a mianowicie ,który z tych trzech tzn.Runewars,Wojna o pierścień i Middle earth quest jest najbardziej zbliżony do gry wojennej a ,który do przygodówki?Nie mam nic przeciwko elementom gry nazwijmy to strategiczno-konfliktowej(kontrola terenu,duża ilość figurek) ale nie przepadam za typowymi wojennymi masarami,w których jedna partia trwa 3 dni.Oczywiście czas rozgrywki 4-5 godzin mnie nie przeraża,nawet fajnie jak można spędzić cały wieczór przy jednej epickiej rozgrywce.Pierwsze dwa mają plus za poslkie wydanie,pytanie czy są tak dobre jak ich angielskie odpowiedniki.Świat Lotra też lubie.Myślę ,że jeden taki cięższy tytuł przydałby się w kolekcji.

[sqb1978]

Grałem w WoP i zdecydowanie jest to strategia wojenna, gdzie każda ze stron (Sauron vs Wolne Ludy) może wygrać na różne sposoby odpowiednio reagując na styl grania przeciwnika. Zwycięstwo może być militarne (obie strony) lub poprzez pozbycie się pierścienia vs zepsucie drużyny pierścienia.

Gracz dobiera karty (które może użyć na 2 sposoby: taktyczny przy walce lub strategiczny jako wydarzenie na planszy), następnie rzuca kośćmi na których wypadają różne symbole i zależnie od nich układa strategię tury. Może zagrywać karty wydarzeń, ruszać wojskiem, rekrutować, atakować, powoływać bohaterów itd. Wolne Ludy dodatkowo mogą ruszać drużyną pierścienia, odłączać od niej poszczególne postaci. Do tego dochodzi kilka frakcji na mapie, które będą dołączać do wojny w różnych momentach, zależnie od tego jak szybko uda się je aktywować politycznie. To tak w skrócie. Gra jest bardzo klimatyczna i epicka - dzięki niej poczułem sympatię do Saurona

Podsumowując jest to strategia z elementami przygód zagrywanych przez graczy z kart, które opisują rozmaite wydarzenia. Od gracza zależy, które karty kiedy zagra przez co owe wydarzenia mają duże znaczenie strategiczne.

Setup jest dłuuugi, setki figurek, ale wygląda to naprawdę niesamowicie. Gra jest długa. Pierwsza rozgrywka u nas trwała ponad 7 godzin. Ale jak się ogra to można zejść do 3. Wymagany spory stół. Większy chyba tylko do World of Warcraft - swoją drogą to też świetna gra z gatunku przygodowych. Dzisiaj niestety niedostępna i raczej już nie będzie.

[Bardias]

Runewars i Wojna o Pierścień to są gry strategiczne, nie przygodowe (chociaż np. Runewars zawiera w sobie mini-przygodówkę w postaci bohaterów, wykonywania nimi misji, zdobywanie przedmiotów, spotykanie na drogach kupców, świątynie etc.)

Wojna o Pierścień to w zasadzie gra 1v1, Runewars dobrze działa 2-4. Middle-Earth Quest to przygodówka Sauron vs Dobrzy, dość dobra swoją drogą, szkoda, że tylko po angielsku.

[fitzroy]

Cześć dzisiaj przyszedł do mnie Descent podstawaka 2 edycja.Powiem krótko WOOOOOOW!!!!!!! Figurki piękne i po prostu olbrzymie,masa elementów oczywiście w wysokim standardzie FFG.Już nie moge się doczekać pierwszej rozgrywki.

[Gerthard]

Dokładnie takie samo odniosłem wrażenie kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Descenta. Figurki mimo tego ze plastikowe są całkiem rozsądne. Szczególnie bohaterowie - sporo szczegółów i nieźle się ich maluje. Z tego co pamiętam tylko zombiaki były nieco zniekształcone, pochylały się na podstawkach jak skoczkowie narciarscy
Kafelki terenu - piękne.

[smerfastyczny]

Szkoda że opcja gry na 2 osoby, w którą gram najczęściej, raczej nie wchodzi w grę :-/