Ulubiona mechanika

[Padre]

Dudes on a map (area control?) i combowanie. Oczywiście mądrze zrobione.

[mikeyoski]

Push-your-luck. Uzależnia

[wok]

Ja lubię draft na wszelkie sposoby:
- draft w kółeczko w stylu 7 Cudów, Greed czy Among the Stars
- otwarty draft ze stołu w stylu Suburbii czy Zamków Burgundii
- draft akcji (najczęściej osiągane poprzez worker placement)
- draft czegoś innego niż karty, kafelki czy akcje, jak choćby zasoby

+1 -> Draft to zdecydowanie to co tygryski lubią najbardziej.

[Yavi]

Negocjacje (Spartacus, New Angeles, La Cosa Nostra itd.), zarządzanie ręką i może jeszcze worker placement, bo tyle go, że już się przyzwyczaiłem

[hipcio_stg]

Draft - zawsze i wszędzie, po prostu uwielbiam.
Worker placement - lubię bardzo jak ktoś pisał szczególnie z krótką kołderką.
Budowanie silnika - miło jest budować coś pod coś i patrzeć jak rośnie kula śnieżna.

[neftyda]

Dołączam się do fanów draftu. Do tego każdy dice/worker placement z miejsca trafia na moją listę "chcę zagrać". I jeszcze mam słabość do karcianek trick-taking.

[Piter1991]

Deckbuilding- taki z gier LCG/CCG uwielbiam przed pojedynkiem tworzyć swoją talie i potem patrzeć jak dobrze działa lub jak zostaje rozgromiona, żeby po walce usiąść i dalej tworzyć kolejne jej wariacje

[Om nom nom]

Variable Player Power - lubię kiedy do wyboru jest wiele frakcji, postaci i mogę wykorzystać w pełni styl gry na jaki danego dnia mam ochotę.
Mechanika blokowania wyboru niektórych akcji współgraczy znana z gier COIN, np. Andean Abyss

[EsperanzaDMV]

Ulubione mechaniki:

1) Kooperacja! Zacząłem grać w gry kooperacyjne, ponieważ moja partnerka nie lubi, jak się jej przeszkadza, burzy etc. ale z czasem naprawdę się wkręciłem. Wspólne zwycięstwo w Robinsona czy Pandemię to naprawdę fajne uczucie, kiedy na koniec wszyscy przybijamy piątki (albo złorzeczymy na grę, kiedy ktoś ginie i przegrywamy )

2) Worker placement

3) Tile/card placement - własnoręczne budowanie planszy

[playerator]

Nie będzie stricte o mechanikach, ale się dopiszę
Lubię gry, w których nie ma określonej na sztywno liczby tur/kolejek i nie wiadomo z góry, kiedy gra się zakończy. Tak, jak np. w Scythe.
Fajna jest też dowolność w budowaniu przez każdego z graczy początkowego stanu gry według własnego uznania, jak w BattleLore 2ed.
Podoba mi się granie z ukrytą tożsamością (celami). Grając w Ankh-Morpork, często więcej radochy mam z tego, że nikt nie podejrzewał, że jestem Smokiem Herbowym, niż z samego zwycięstwa.
Mistrzostwem świata są dla mnie gry, które mogą przebiegać całkiem inaczej, zależnie od tego, jakie decyzje podejmują gracze. Czytałem, że w Mare Nostrum można toczyć permanentną wojnę, ale można też grać i wygrać bez jednej potyczki. A to ciągle ta sama gra przecież. Miód, cud, orzeszki po prostu.

[nimsarn]

Area Control, Area Movement, Modular Board, Worker Placement, Action/Movement Programming, Tile Placement, Negotiation, Set Collection, Dice Rolling, Dice placement, Hand Management.
Ale nie samą mechaniką gra/człowiek żyje

[Yavi]

Ostatnio uświadomiłem sobie, że przecież oprócz wymienianych wcześniej mechanik uwielbiam też dokładanie kafelków

[Wincenty Jan]

1. Worker/dice placement - kocham odpalać konkretne pola akcji na planszy
2. Zagrywanie kart z ręki - tak po prostu, bez względu na to, czy mają jedną funkcję, czy wiele. Uwielbiam zagrywać karty (dla jednorazowego efektu, do zbudowania silniczka - whatever) .

Aby nie pisać dwa razy tego samego pozwolę sobie skopiować wypowiedź kolegi.