13thcaesar pisze:Możecie napisać jakąś opinię na temat Legendary Encounters: Alien Deck Building Game? Gram w LOTR:LCG, i ciekawi mnie jak wypada Legendary w stosunku do LOTR, zwłaszcza Legendary Encounters: Alien Deck Building Game?
Nie jestem w stanie zrobić porównania, bo wszelkie collectible obchodzę łukiem szerszym niż pies jeża. Co zaś się samej gry tyczy, powiedzieć o niej "miodna" jest takim eufemizmem, jak powiedzieć o [tu wpisz osobę, którą uważasz za najbardziej sexy ever] że ...heh, ujdzie w tłoku. Od potworów, poprzez wydarzenia, kończąc na okraszeniu gry cytatami - klimatu to ona dowozi tankowcem. Są tacy, co narzekają na grafikę. Zwłaszcza, że nie są to kadry z filmów, tylko komiksy. Moim zdaniem ta koncepcja się sprawdza, wolę dobry rysunek niż ciemne, szarpane kadry. Najsłabiej wypadła trójka, którą najwyraźniej zrobiono bardzo aaaartystyczną kreską. Powiedzmy, że jej poziom dopasował się do poziomu tej części :]
Samą mechanikę jak przypuszczam znasz, nie będę więc się rozwodził; starczy powiedzieć, że się sprawdza. Chociaż co-opa nie ma w niej zbyt dużo. Sprowadza się on do podrzucania aktywnemu graczowi konkretnego rodzaju kart i zespołowego planowania akcji. Czasem ktoś kogoś podleczy. Na pewno jest go mniej niż np. w Galactice, aczkolwiek więcej za to niż w takich E/A Horror, które uważam w sporej mierze za gry "każdy sobie do wspólnego celu" :> Sporym plusem jest też...nazwijmy to modyfikowalność gry. Czyli że a) po ograniu filmów możesz kombinować i mieszać ich elementy, b) gracz, który poległ przez chestbustera może grać Xenomorphem (ale tylko z home rulem!), c) można wprowadzić karty ról i w grze potencjalnie może się pojawić zdrajca, którego celem jest dostarczenie Tej Firmie okazu Obcego. Nie wypróbowałem jeszcze wszystkiego, ale potencjał widzę piękny.
Pewną słabością jest faktyczna eliminacja graczy. Gra nie przebacza. Są szanse, że przy pechowym dociągu jakiś gracz dość wcześnie wypadnie z gry i potem musi się biernie przyglądać, jak reszta zmaga się z morphami. Na szczęście gra jest dość szybka i ograny zespół może się z partyjką uporać w godzinę (+ czasochłonny setup i rozłożenie).
Na koniec najbardziej Cię zapewne interesujące pytanie o skalowalność. No cóż, gra robi się łatwiejsza z malejącą ilością graczy. Schemat jest prosty: masz stałą wielkość Hive Decku (czyli "wrogiej" talii), która wynosi 33. Do tej talii dokładasz jeszcze...nazwijmy to generic karty, tzw. drony, w proporcji do ilości graczy. Na dwóch np. będzie ich 6, na czterech 12. Teraz dodając A do B, wychodzi, że w grze na 4 osoby każdy będzie mógł wykonać średnio 11 tur. Na dwie: już 19. Jak się łatwo domyślić, daje to zgoła inne możliwości w zarządzaniu swoją talią. Owszem, istnieją sposoby zarządzania poziomem trudności, ale nie zamaskują one faktu, że gra przy mniejszej ilości osób traci sporo ze swej drapieżności. A właśnie to - jakże filmowe - poczucie "Game over man!", jakie gra czasem potrafi wywołać, jest jej bardzo silną stroną. Grając zaś solo ... cóż, nawet jak wcale nie dołożysz dron, nagle masz przed sobą do zagrania 33 tury. Gra się zmienia troochę w pasjansa. Co prawda pasjans nie jest tak smutny jak samotne kulanie kośćmi (tak Arkhamie Horrorze, patrzę na ciebie), ale wciąż... W ogóle truizmem pewno będzie stwierdzenie, że kupowanie kooperatywki z myślą głównie o trybie solo jest trochę... err, kontrproduktywne? Absurdalne? Bo wszakże LE: Alien, jak każdy coop, żyje ludzkimi interakcjami. Chwilami wspólnej radości gdy zmotacie wespół w zespół Królową, momentami napięcia gdy na jakiegoś biedaka wyskoczy Facehugger i pozostaje mu liczyć, że kolejny gracz będzie w stanie go zdjąć. A takto co? Będziesz patrzył się sam na siebie błagalnie w lustro? ^^'
Reasumując: gra jest bardzo dobra. Nie żałuję ani grosza z tych wielu, jakie na nią wydałem i cieszę się niezmiernie, że mam ją na półce. Moim zdaniem w pełni zasługuje na nominacje, jakie właśnie dostała do GeekAwardsów. Tylko właśnie ta jedna, do najlepszej gry solo, mnie zaskoczyła. Nominacja dla gry kooperacyjnej (zresztą Pandemic: The Cure też się na tej liście znalazł)? Podejmując decyzję o zakupie głównie pod kątem gry w pojedynkę, wydaje mi się, że podstawową kwestią jest jak bardzo sobie cenisz uniwersum Obcego. Jeśli je głęboko kochasz, to bierz śmiało, bo gra swoim klimatem na pewno wynagrodzi to, co stracisz nie grając w większym gronie.
