Insert się zmienił, bo też się zastanawiałem, dlaczego ludzie tak go krytykowali, skoro mnie ładnie pomieścił wszystkie elementy i nawet zostało trochę miejsca i góry pudła.
Za to błyszcząca mapa, to jest faktycznie koszmar. Do tego kolor ścieżki, która jest dość istotna w tej grze, przy pierwszej rozgrywce solo naprawdę irytował. Tym bardziej, że to już trzeci druk. W ogóle jestem trochę zawiedziony projektem tej gry, bo po ogrywaniu rewelacyjnego Bonfire, gdzie moim zdaniem "interfejs użytkownika" jest wzorcowy, po świetnie zaprojektowanym, przynajmniej polskim, Blackout: Hongkong, spodziewałem się gry na porównywalnym poziomie. A tutaj ikonografia jest czasami nieczytelna, czasami uciążliwa. Przesuwanie lokomotywy to ciągle zastanawianie się, czy to jest kolejne pole czy nie i trzeba wstawać, żeby zobaczyć gdzie stoi ten pociąg po drugiej stronie planszy. Karty na rynku się nie mieszczą wygodnie, bo ktoś wpadł na idiotyczny pomysł, żeby punktację za kartę dać po środku u dołu, a wartość karty po lewej u góry, więc ciężko to skompresować do małej powierzchni. Jakby nie można było użyć kolorowej cyferki i punktacji tuż pod. Nie rozumiem skąd się biorą takie głupie decyzje. Dwuwarstwowe planszetki fajne, ale co z tego, jak grając w każdej innej liczbie graczy niż pełen skład, na planszetce ląduje nakładka, która już wycięć nie ma, więc i ona sie przesuwa i dyski na niej, jak się ją niechcący trąci. Do tego kafelki pracowników i bandytów są ładne same w sobie, ale jak ich jest obok siebie mnóstwo takich samych gąb, to wygląda to trochę dziwnie i nie wiem, czy nie wolałbym ponorostu jakiejś sylwetki, skoro wydawnictwo nie pokusiło się o zróżnicowane twarze (a nie utrudniałoby to przecież gry bo i tak liczy się kolor tła). A tak mamy na dzikim zachodzie maczo kowbojów, kobiety budujące domy i odwalnych w garnitur czarnoskórych inżynierów. Szkoda, bo można było zrobić to ciekawiej i pokazać różnorodność w każdym zawodzie. Ale rozumiem, że suche euro, to nikogo to nie obchodzi.
Co do samej rozgrywki, to zagrałem na razie dwa razy solo. Automa Sam, przeciwko której gramy, jest przyjemna w obsłudze, chociaż zmiennych do zapamiętania przy niektórych wyborach jest całkiem sporo i nie wszystkie są bardzo intuicyjne na początku. Gra wydaje się dość długa, ale przynajmniej końcówka jest ciekawa. Na razie mam mieszane uczucia co do tej gry, bo przyznam, że spodziewałem się po niej nieco więcej. Być może to początki, ale o ile w pierwszej partii grałem po omacku, to już w drugiej dokładnie wiedziałem co chciałbym zrobić i mogłem świadomie kontrować ruchy automy, przez co udało się sporą przewagą wygrać. Natomiast zastanawia mnie rynek, który w pierwszej partii był dość dziwny i przez całą niemal grę nie pojawił mi się ani jeden kowboj, a zalewany był kolejnymi falami inżynierów. Chciałem kupić droższe krowy, ale było to niemożliwe. Z budynkami też nie mogłem zaszaleć, więc ostatecznie ciułałem tam gdzie mogłem. Może przy większym ograniu łatwo sobie z czymś takim poradzić, ale przyznam, że było to dziwne.
No i na razie nie widzę żadnej możliwości ocenienia tego, czy mam szanse na wygraną, czy czeka mnie kompletna porażka. Może to też wymaga ogrania, ale o ile w Bonfire patrząc na planszetki przeciwnika mogę mieć jakieś pojęcie co mu się uda zrealizować, gdzie raczej nie ma szans, co powinienem starać się mu zablokować i w ogóle ocenić jak mi idzie, podobnie w innych euro w które grałem, tak tutaj na razie kompletnie tego nie czuję. Pojęcia nie mam, czy dobrze mi idzie, dopóki nie podliczę punktów. Grając przeciwko automie w pierwszej grze zdobyłem więcej punktów niż w drugiej, ale to w drugiej wygrałem, bo starałem się blokować jego ruchy i utrudniać mu poruszanie się po planszy. Może przeciwko żywemu przeciwnikowi jest inaczej, ale tego na razie nie mam jak ocenić. Tak czy inaczej na razie lekki zawód względem wygórowanych oczekiwań, ale tendencja wzrostowa. Zobaczymy jak będzie po kolejnych grach i przeciwko myślącym graczom.
