GRY-PLANSZOWE.pl

Lukić pisze: ↑31 lip 2023, 23:11 Mam JC2 od dłuższego czasu w wersji angielskiej. potwierdzam, że wykonanie to najwyższa klasa, jest klimat i jest jakość. Po lekturze instrukcji bardzo się nastawiliśmy na epicką rozgrywkę, jednak pierwsza partia okazała się ciężką przeprawą. Gra niestety ma swoje wady:
- jak na grę, której główny ciężar leży w graniu nad stołem, ma stosunkowo skomplikowane zasady do gry na stole. Znacznie to utrudnia grę „nad stołem”, bo często albo trzeba było się upewniać w zakresie zasad „na stole”. A te zasady na stole zbyt często nas zaskakiwały nieprzewidywalnymi rozstrzygnięciami. Dochodziło do sytuacji, że wydawało nam się, że to nie my sterujemy grą, ale ona nami. Brakowało poczucia sprawczości.
- samą grę trudno porównać do innych tytułów i trudno też było odnaleźć nam właściwą strategię czy „tempo” gry. Trudno grę wyczuć i ocenić czy to co się robi to dobre ruchy czy tez nie. Połowa osób przez większość gry nie miała pomysłu na swoją rozgrywkę i grała bardzo zachowawczo. Skończyło się tym, że osoba która nie miała szans na wygraną, chciała zrobić „coś” i namieszać, więc w ostatniej rundzie zgromadziła spore wpływy polityczne i dowaliła podatki, którymi doprowadziła do bankructwa dwóch przodujących graczy. W efekcie niespodziewanie wygrał 4 gracz (miał 6 punktow). Normalnie powiedział bym, że za takie zagranie to czapki z głów, ake nie wctum wypadku. Wygrana wcale nie ucieszyła gracza, bo nie wynikała z jego przemyślanej strategii, tylko z randomowych zmian w punktacji, których nikt nie mógł przewidzieć, nikt na nie nie grał, nikt na nie nie liczył.
- problemem w negocjacjach przy obsadzaniu stanowisk był fakt, że większość z nich dawała niepodzielny zysk i trudno było coś sensownego zaproponować przy obsadzaniu stanowisk. Jest tez cześć stanowisk, które są praktycznie bezużyteczne jeśli chodzi o możliwość generowania dochodu dla rodziny. Inne są op. Teoretycznie powinno to nadać głębię decyzyjną, w praktyce mechanika gry wcale nie pomagała przy negocjacjach, a część decyzji była nieistotna ( nie było czym negocjować, bo gracze nie byli zainteresowani negocjacjami obsadzania niektórych stanowisk)
- u nas też doszło do powstania „małej koalicji” dwóch graczy, którzy obsadzili kluczowe stanowiska i pozostałym trudno było cokolwiek ugrać. Sytuacja taka utrzymywała się przez kilka rund i nie było na nią żadnego sposobu. Generalnie osoby spoza „małej koalicji” nie miały prawie nic do roboty i przez spory czas cała gra odbywała się właściwie ponad ich głowami.
- w samym punktowaniu zbyt wiele zależy od tego, jakie karty premiowe uda się pozyskać ze stołu po podliczaniu wydatków przy przechodzeniu na emeryturę. A te pojawiają się bardzo nierówno.
- nie podeszła nam mechanika polityki w tej grze. O ile pozostałe mechaniki w miarę się zazębiały i były oparte o podobne zasady obejmujące w miarę spójny system wyznaczania sukcesu w oparciu o rzucanie kośćmi, to polityka była jakby osobną grą w grze, takim przylepkiem wyraźnie odstającym od logiki pozostałych mechanik.
- podobnie z mechaniką słonia, której chyba do końca nie ogarnęliśmy do ostatniej rundy: raz przestawiasz słonia raz nie, raz go dajesz na granicę raz na środek regionu, raz przesuwasz go zgodnie z odkrytą kartą raz w inny sposób. Ten element gry na pewno przydałoby sie uprościć. Generalnie celem jest po prostu zmodyfikowanie sytuacji na planszy, by postawić graczom nowe zadania. Cel ten można osiągnąć prostszymi sposobami.

Podsumowując: gra jest niezwykle klimatyczna, wydana w najwyższej jakości, ale nadmierne skomplikowanie zasad nie pozwala uznać jej za genialną. Intuicja podpowiada mi, że wielu osobom ta gra nie podejdzie.

GapcioMaluszek pisze: ↑01 sie 2023, 14:40 Miałem ostatnio szansę zagrać w Johna Companego w 5 osób, 4 świeżaki i 1 osoba ogarniająca dobrze zasady. Scenariusz 1710.

Po przeczytaniu kilkukrotnym zasad nadal wydawało mi się, że nic nie rozumiem, ale zbawienna okazała się osoba znająca zasady.
Chwila tłumaczenia, potem w ciągu 1 rundy jeszcze przypominała niektóre zasady, zależności, ale od 2 rundy już każdy w 90% ogarniał i szło to bardzo sprawnie. Oczywiście wydarzenia w indiach to inna para kaloszy, to głównie ogarniała osoba umiejąca grać.

Po pierwszej rozgrywce spore zaskoczenie na plus, sporo losowości, bardzo dużo negocjacji nad stołem, która była bardzo emocjonująca i gracze wczuwali się w sytuację w grze.