Rzecz wygląda tak: erraty od Galakty nie uwzględniają karty Rexa: https://arkhamdb.com/card/02002nightrunner pisze:Witam, skusilem sie w końcu na wejście w nowe lcg (wcześniej grałem w lotra) i korzystając z chwili oczekiwania na przesyłkę mam pytanko o błędy w polskiej wersji.
Czy zamieszczone erraty na stronie Galakty dotyczące podstawki i 1 dużego dodatku są wyczerpujące temat, czy może gracze zauważyli jeszcze jakies nowe babole w tlumaczeniu?
Słyszałem że potrafią sie zdarzyć błędy uniemożliwiające nawet ukończenie scenariusza więc wolę od razu za wczasu poprawic sobie wszelkie zle karty zaraz gdy przyjdzie paczka
Drugi cykl pokaże, jakie wnioski wyciągnęła Galakta z wcześniejszych problemów z tłumaczeniem AH LCG. Jak się okaże, że są błędy porównywalne z pierwszym cyklem... No to się sami pozbawią klientów; literówki to jedno, braki uniemożliwiające grę to zupełnie inna bestia. Tak więc... Zobaczymy.nightrunner pisze:Dziękuję za te informacje - wygląda na to że od czasu do czasu trzeba będzie porównywać karty polskie z angielskimi odpowiednikami. Dział korekty w Galakcie jak widać nie działa zbyt wydajnie, albo znając nasze realnia nie ma go wcale
Do gry w małe pakiety wymagane jest posiadanie poprzedzającego deluksa. Pierwszy deluks do Władcy LCG - Khazad-Dum - został zdaje się dodrukowany po kilku latach od premiery.Munchhausen pisze:Czaję się od dłuższego czasu, ale błędy mnie odstraszają, więc poczekam na dodruk poprawionej podstawki i dużego dodatku Dziedzictwo Dunwich. A jak z mniejszymi mythos packami? Też mają błędy? Bo może zacznę kupowanie od nich.
Na stan obecny nie stwierdziłem żadnych błędów w małych paczkach, poza jednym wspomnianym wcześniej. Szczerze mówiąc nie nastawiałbym się na prędkie dodruki, jeśli w ogóle. Bardzo ostrożnie chodzę naokoło polskiego wydania bo jest dla mnie ważne, ale trzymam w pamięci wspomnienie wcześniejszych LCG. Taka samo jak ktoś czeka na wyprzedaże, jakich doczekał się Netrunner: mogą się zdarzyć, jak już nie będzie podstawek w sklepach, czyli nawet wtedy nie będzie się dało już zagrać de facto. Tak więc jak ktoś pyta czy czekać, moja rada brzmi: nie czekać, bo się człowiek może nie doczekać i mu wszystko przefrunie przed nosem. A szkoda by było, bo gra jest przednia. Kwestia priorytetów; miałem kiedyś kolegę, który miał problem z wyłożeniem kasy na subskrypcję do WoWa, ale nie miał problemu z tym żeby taką samą kasę wyłożyć na alkohol na weekend. On kwestii priorytetów nie rozumiał i szedł w zaparte, że lepiej walnąć sześć dych na dwie flaszki niż na miesiąc przedniego grania i to jest obiektywne (a nie subiektywne) stanowisko. Ta znajomość nie potrwała długo po tej dyskusji.Munchhausen pisze:Tym będę się martwił później. Po prostu chciałbym wiedzieć, czy wykryto błędy w mniejszych dodatkach, bo erraty do podstawki i dużego dodatku są.
( nie jestem najlepszy w szukaniu na bgg także zwracam się do asów w tej dyscyplinie 
) Potem kupiłem "Eldritch Horror" po długiej bitwie wewnętrznej (Arkham czy Eldritch?) - ostatecznie niedługo pograłem i gra została sprzedana. Może kiedyś... I niedługo potem dwa odkrycia: "Arkham Horror LCG" i druga edycja "Posiadłości Szaleństwa". 
Kolekcjoner nie jest zbyt udanym scenariuszem, strasznie nudny na mój gustKitshu pisze:Hallo !
Ma ktoś może linki do scenariuszy PNP po Polsku ew do jakiś fajniejszych w Eng
Kolekcjonera już mam także wszelkie inne mile widziane
Pytasz w kategoriach liczbowych o coś średnio do zmierzenia, ale spróbujmy. Tak jak napisał Zorak, replayability jest wysokie za względu na wspomniane różnice pomiędzy postaciami jak i kilka różnych dróg do zakończenia (słowo "zwycięstwo" nie pasuje za bardzo do tej gry, może za wyjątkiem ostatnich scenariuszy w kampanii). Nakładając na to losowość talii spotkań (czasem się zdarzy, że podczas pierwszej gry nie zobaczysz pewnych kart z talii spotkań) oraz to, że niektóre scenariusze mają kilka wersji lokacji w grze, powiedziałbym że spadek "FUN" (Fajnicki Ubaw Niemożebny) nie jest tak drastyczny od razu, ze 100 do 70. Powiedziałbym że ta krzywa spadku jest początkowo dużo wolniejsza, ale jak już poleci, to zasadniczo nie ma w scenariuszu niż więcej do odkrycia; czyli, powiedzmy: 100, 95, 85, 55 itd. Spadek jednak nie jest drastyczny w kontekście całej gry (podane liczby pokazują jedynie spadek elementu zaskoczenia), ponieważ poza warstwą niespodzianki/odkryć jest jeszcze solidna mechanika - i to ta mechanika daje frajdę przy kolejnych grach. Jak masz przynajmniej jeszcze jedną osobę do gry (osobiście nie lubię grać solo na dwie ręce, ale tu kwestia preferencji), każde combo postaci działa inaczej. Jak już siadasz do scenariusza po raz piąty, to trochę tak jak oglądać Poszukiwaczy zaginionej arki (Kryształowe czaszki precz!): niby wiesz co będzie, ale to dobry film jest - obejrzysz z przyjemnością. Przynajmniej ja tak definiuję swoje upodobanie do ponownych rozgrywek. Tak jak z ponownym oglądaniem wszystkiego właściwie: za każdym razem jak wychodzi nowy sezon serialu który lubię, odświeżam sobie poprzednie odcinki. Tak samo i tutaj. Nie wszyscy ludzie, ale duża ich część czerpie satysfakcję z repetycji. Jeśli szukasz w grze ciągłego i niezaprzeczalnego zaskoczenia, to z tym tu ciężko, ale też nie znam gry która by była nie zaorana w jedną i drugą. Od strony mechanicznej gra to zagadka logiczna na wydajność akcji przy zmiennych wskaźnikach przeszkadzajek.DEATHLOK pisze:Jeżeli przejście scenariusza po raz pierwszy ulubionym investigatorem to 100 proc funu to jak byście określili w procentach fun za drugim i trzecim podejściem do scenariusza inna postacia?( Np 70 i 40?)
To generalnie jest pytanie odnośnie replayability.
Dziękuje właśnie o taką odpowiedź mi chodziło. Czyli można liczyć, że do 3 rozgrywek w dany scenariusz wprowadza jeszcze coś nowego, a przynajmniej nieopatrzonego.Skid_theDrifter pisze:Nakładając na to losowość talii spotkań (czasem się zdarzy, że podczas pierwszej gry nie zobaczysz pewnych kart z talii spotkań) oraz to, że niektóre scenariusze mają kilka wersji lokacji w grze, powiedziałbym że spadek "FUN" (Fajnicki Ubaw Niemożebny) nie jest tak drastyczny od razu, ze 100 do 70. Powiedziałbym że ta krzywa spadku jest początkowo dużo wolniejsza, ale jak już poleci, to zasadniczo nie ma w scenariuszu niż więcej do odkrycia; czyli, powiedzmy: 100, 95, 85, 55 itd.
(...)
Tak jak z ponownym oglądaniem wszystkiego właściwie: za każdym razem jak wychodzi nowy sezon serialu który lubię, odświeżam sobie poprzednie odcinki.
3 rozgrywki jak najbardziej w kontekście scenariusza. W kontekście kampanii zwiększa się ta ilość znacznie, bo jeszcze można się pobawić tym jak różne drogi wyboru wpływają na późniejsze wydarzenia w innym itd itp. Ale tak, 3 to minimum.DEATHLOK pisze:Dziękuje właśnie o taką odpowiedź mi chodziło. Czyli można liczyć, że do 3 rozgrywek w dany scenariusz wprowadza jeszcze coś nowego, a przynajmniej nieopatrzonego.
Na moje szczęście większość seriali schodzi na psy w krótkim czasie. Mam tak w kilku przypadkach że dla mnie serial się skończył po dwóch sezonach i jak wracam, to tylko do nich. Z grami jest dość podobnie, ale tak jak pisałem: duża część ludzi ma gdzieś tam w głowie zakodowaną satysfakcję z repetycji i nijak tego nie mogę zrozumieć, ale sam się na tym łapię. Ulubione ciuchy, muzyka, jedzenie, gatunki filmowe czy nawet całe motywy - wszystko to odzwierciedla w jakimś sensie ludzką potrzebę repetycji, bezpieczną przestrzeń stworzoną z tego, co znajome. AH LCG nie jest pod tym względem wyjątkiem: jasne, każdy scenariusz daje tych kilka zaskoczeń, ale później przechodzisz w znajomą repetycję, ale tylko wtedy, jeśli ograłeś wszystkie role, postaci, comba itp. Trochę gry w tym jest zanim się dojdzie do takiego momentu, a nawet i później. Dla niektórych gra się dopiero wtedy zaczyna, gdy nie ma w niej niespodzianek.DEATHLOK pisze:A co przy takim podejściu z Archiwum X choćby (10 sezonów) ? Nie mówiąc o Simpsonach (28)...
Po prostu pamiętamy. Liczba błędów nie jest duża. Tak samo jak opis umiejętności Rexa (dotyczy ona tylko badania lokacji).DEATHLOK pisze:A jak sobie poradziliście z kartami, na których Galakta zrobiła błędy zaburzające rozgrywkę ?
(pistolet 45 i skrzydła nocy - czytałem, że te 2 mają poważne, merytoryczne błędy - gdzieś jeszcze coś innego ?)
Wydawca daje jakieś naklejki/zamienniki ?
Tam mówisz, ale za każdym razem jak muszę rozstawić Petera Clovera, to muszę sprawdzić gdzie. Nie pomaga, że na obrazku siedzi przy ruletce.Arius pisze:Po prostu pamiętamy. Liczba błędów nie jest duża. Tak samo jak opis umiejętności Rexa (dotyczy ona tylko badania lokacji).DEATHLOK pisze:A jak sobie poradziliście z kartami, na których Galakta zrobiła błędy zaburzające rozgrywkę ?
(pistolet 45 i skrzydła nocy - czytałem, że te 2 mają poważne, merytoryczne błędy - gdzieś jeszcze coś innego ?)
Wydawca daje jakieś naklejki/zamienniki ?
?Nie tworzą mini kampani (piszemy o Dunwich). są to po prostu dwa pierwsze i oczywiście możesz je grać standalone, ale generalnie (odpowiadając na Twoje drugie pytanie) scenariusze są logicznie powiązane z sobą. Mają spójną fabułę i powody dla których robicie to co robicie są jasno i klarownie wyjaśnione w poprzednim scenariuszu i bezpośrednio z niego wynikają.DEATHLOK pisze:Apropos tych scenariuszy to czy te 2 z dużego pudła tworzą osobną mini kampanię ?
Czy trzeba mieć i duże pudło i wszystkie 6 małych żeby zagrać w kompletny Dunwitch ?
(LCG dla mnie jest debilne z tymi cyklami po 6 dodatków zamiast połączyć je w jeden wielki)
Jakie w ogóle jest odczucie ze scenariuszy - każdy jest mini przygodą, luźno powiązaną przez główny wątek czy to logiczny ciąg gdzie ciężko podejść do 1 odcinka i mieć poczucie kompletności ?
Skoro mówiliśmy o serialach to bardziej Archiwum X czy Twin Peaks
