Jakiego typu gra was wciągnęła na dobre w hobby?

[ozy]

Grunwald 1410 Dragona

[cezaras]

13 lat temu pierwszy kontakt z nowoczesnymi grami: Caylusem (mega miłe doznanie)

Caylusem 13 lat temu??
musiałeś mieć jakiś bardzo wczesny prototyp

[Vester]

Faktycznie, 2005!
Dzięki, to mi uporządkuje wspomnienia. Kurcze, tylko 7 lat temu? A czuję, jakby to było w 1968... Czyli Agricola była 2.5 roku temu.
Txh

[MichalStajszczak]

Dzięki, to mi uporządkuje wspomnienia.

Będziesz opowiadał wnukom: "Było to dawno temu, kiedy wyszło pierwsze wydanie Caylusa ..."

[mig]

U mnie, tak jak u wielu, pierwszym wejściem były gry Encore i Sfery na początku lat 90. Ale prawdziwą furorę zrobiły dopiero wojenne gry Dragona. Potrafiliśmy z kolegami grać w Grunwald 1410 na dwa stoły całe 2 tygodnie ferii bez przerwy, śpiąc tylko po kilka godzin:) Przy okazji kilka własnych prototypów (od wojny na Pacyfiku, przez Westerplatte, Monte Cassino aż do Pustynnej Burzy:) To były czasy a potem pojawiły się gry komputerowe i tanie PC

Ze 3 lata temu przypadkowo odgrzebałem Kretę i Tannenberg Dragona. Sentymenty odżyły. Wciągnąłem do grania znajomych. Potem uzupełniłem na Allegro kolekcję archiwalną Dragona i cały nowy TiS (tak jak Farmer ewoluowałem z od forum TiS, poprzez strategie aż tu;). Tyle, że już inaczej niż w latach 90. nie było czasu na kilkunastogodzinne sesje. Siłą rzeczy trzeba było rozejrzeć się za czymś szybszym. Znajomy pokazał Szoguna a ja kupiłem Puerto Rico i... wsiąkłem
Początkowo gry inne niż wojenne były "smutną" koniecznoscią, bo na wojenne czas nie pozwalał, ale z czasem stały się pełnowartosciową rozrywką

[schizofretka]

Przeczytałem ponownie swój post i nie wiem, czym mógł urazić. Jest napisany z mojej perspektywy, z którą można się nie zgadzać - po to jest ankieta, która zresztą wskazuje, że większość odczuwa podobnie do mnie. Oczywiste jest dla mnie, że jeśli ktoś ma dzieci lub partnera nie-geeka, będzie grał w lżejsze tytuły i się z nich cieszył. Mi chodzi o gry, które wybralibyśmy najchętniej, zakładając, że współgracze się znajdą, gry, dla których siadamy do stołu z obcymi, ignorując aspekt społeczny.

Może nazwanie carcassonne głupim było niefortunne, ale jest to prosta gra nie wymagająca specjalnie planowania - nie trzeba wielkiego umysłu by do niej usiąść. Jeśli chodzi zaś o niekompletność ankiety, to chodziło mi wyłącznie o stopień skomplikowania i trudności gry, a nie o pełne spektrum planszówek.

[KubaP]

U mnie świat zmienił się po AGOT i Liberte.

[Geko]

Schizofretka, mnie Twój post w żadnej literce nie uraził. A ja wrażliwym jestem

Co do tematu, to chyba na poważnie zainteresowali mnie Osadnicy z Catanu, choć mało w nich grałem. Potem poszedłem na spotkanie na Smolnej i na inne imprezy i już poleciało. Jednym z pierwszych konkretów było Puerto Rico i byłem pod dużym wrażeniem, że tyle fajnego kombinowania można zawrzeć w grze planszowej.

[anorak]

A ja grałem mając lat naście w nieśmiertelne M:tG. Po pięcioletniej miłości i ciągłym wydawaniu kieszonkowego sprzedałem karty za ułamek zainwestowanej kwoty (późno nauczyłem się, że NIGDY nie należy kupować boosterów). No, ale frajda była i bardzo sobie magicowy okres chwalę. Potem długo nic, aż znajomi pokazali nam TTR i Osadników. Ani jedno, ani drugie się jakoś szalenie nie spodobało. Za to Carcassonne parę miesięcy później już całkiem podeszło. Wkrótce potem kupiłem Dominion, w którym się zakochałem. Nawet dziewczyna ze mną chciała nieraz grać, chociaż szybko ją tasowanie zniechęciło. Później doszło Thurn and Taxis i Carcassonne... gier zaczęło szybko przybywać. Z "medżika" zostało mi zamiłowanie do karcianek i nawyk szalonego koszulkowania.

O całej mojej przygodzie z planszówkami jedno mogę powiedzieć - dobrze, że pokazano mi gry lekkie, a nie AGoT, której nauczono mnie w te wakacje i mimo że naprawdę lubię poznawać nowe mechaniki i już wiele systemów znam, to nie dałem rady. Zagrałem 2 razy i nigdy więcej. 3-4 h, masa AP i dwukrotna przegrana przesądzona przez głupi błąd z 5 minuty. Rozumiem dlaczego ludzie AGoT lubią, ale to nie dla mnie. Nigdy bym też nie wszedł w planszówki, jak by mi pokazano tryb zaawansowany w Agricoli czy cokolwiek innego o podobnym poziomie trudności. Myślę, że tyczy się to znacznej większości. O dziwo, gdyby mi pokazano AGoT jak miałem 13 lat (rok 2000, odkryłem władcę pierścieni, takie tam i dostępność do tego typu gier i informacji o nich była znacznie mniejsza, to na bank bym był zachwycony.

[schizofretka]

O, zapomniałem napisać o AGoCie - też jedna z pierwszych gier, które poznałem i która zachwyciła mnie jako wcześniejszego fana Dyplomacji. Szczerze mówiąc, nie wydaje mi się dużo trudniejszy niż Stone Age w nauce. W Stone Age trzeba mieć jakąś strategię, liczyć punkty, a w GoTa gra się odruchowo. Przestałem usadzać do niego nieświadomych nie-graczy nie ze względu na problemy, jakie mieli w przyswajaniu zasad, bo nie mieli, ale ze względu na to, że łatwo stać się statystą.

A do Agresora trafiłem późno, by mnie nazwa odstraszała Myślałem, że w same wojenne i inne TSy się tutaj gra, a tu proszę, tyle eurodziewczynek
Napisane z żartobliwą sympatią, jako że sam się obecnie w dużej mierze do nich zaliczam

[gafik]

Zaczęło się w 1997 Magic the Gathering i w zasadzie od razu turniejowo i zagranicznie...
Na nic innego nie zwracałem uwagi. No może rzut oka na LotRa, Shadowruna i inne karcianki, ale nie wytrzymywały z MtG. I jak kolega anorak cała kasa szła na kartoniki.
Ale potem rodzina, dzieci, dom i praca... A kartony głęboko do szafy.
Więc przerwa od 2003 do 2009 i kompletne oderwanie się od gier, kiedy to nasz kolega Tycjan powiedział mi o WH:I - też nie podeszło, ale przypomniał mi, że organizuje spotkania miłośników planszówek.
Gdzieś w 2010 zjawiłem się na takowym spotkaniu z moim synkiem (10-lat) i zagraliśmy w Age of Empires III.
Wtedy dopiero do mnie dotarło, ze istnieją gry planszowe oferujące znacznie więcej rozgrywki, o wyższej jakości niż Eurobussiness, i że jakimś cudem rozwijały się one alternatywnie do mojego zainteresowania MtG, a w przerwie jeszcze nastąpił swego rodzaju boom.
W tej chwili planszówki na tyle wypełniły mi potrzebę na tego rodzaju rozrywkę, że noszę się ze sprzedażą swojej kolekcji MtG...

[Legun]

Przeczytałem ponownie swój post i nie wiem, czym mógł urazić. Jest napisany z mojej perspektywy, z którą można się nie zgadzać - po to jest ankieta, która zresztą wskazuje, że większość odczuwa podobnie do mnie.

Moje uwagi nie były wyrazem jakiegoś osobistego oburzenia czy urazy. Raczej ostrzeżeniem przed zrażaniem wynikającym z protekcjonalnego lekceważenia . Mojemu samopoczuciu nic nie można zarzucić , lecz przecież o różnicach można pisać tak, by ci po drugiej stronie wytyczanej linii podziału nie odbierali tego jako wywyższania.

[pl1987]

Ryzyko i Osadnicy, ale po pewnym czasie zmęczyła mnie ich losowość. Wtedy na ratunek przyszła Age of Empires III, mimo, iż do dziś nie potrafię w nią wygrać.

[kwiatosz]

Kiedyś Obcy (Magia i Miecz zawsze mnie nudziła i dziwiło mnie uwielbienie podwórkowe dla niej). A tak wciągnęło, że już zostałem, to Władca Pierścieni: Konfrontacja - teraz w to nie gram już, ale jak grałem to dobiłem do ok 700 partii, zawsze miałem tę grę ze sobą (uczelnia, bar, wszędzie). Wcześniej kupiłem Osadników i Grę o Tron - ci pierwsi byli fajni, do pogrania kilka razy, ale bez amoku Konfrontacji, a GoT mnie odrzucił po przeczytaniu zasad. Jakiś rok później jak w końcu zagrałem to cotygodniowa partia była normą przez dłuższy czas (pół roku to na pewno, a może i bliżej roku). Ale gdyby nie Konfrontacja to by mnie na tym forum nie było

[MichalStajszczak]

Po etapie Magii i Miecza u mnie długo nic, potem z dziesięć lat temu pokazano mi głupie Carcassone, które pozostawiło mnie całkiem obojętnym. Kilka lat później zacząłem się zagrywać w Osadników i Drakona, gdy wyszły w Polsce, ale był to jedynie sposób na fajne spędzenie czasu ze znajomymi, a nie cel sam w sobie.

Jeżeli chcesz, żeby wyniki ankiety odzwierciedlały rzeczywiste poglądy uczestników, to nie powinieneś w pierwszym poście pod tą ankietą subiektywnie oceniać tytułów, które można w niej wybrać, a przez to pośrednio oceniać respondentów. Bo faktycznie ktoś mógłby odczytać to tak: "Czy jesteś idiotą, który w planszówki wciągnął się dzięki głupawej grze Carcassonne?" Nawiasem mówiąc nie uważam (oczywiście też subiektywnie), żeby np. Drakon był grą znacznie od Carcassonne lepszą.

[schizofretka]

Usunąłem nazwanie Carcassonne głupim. Cała reszta jest opisem mojego, jawnie subiektywnego i bynajmniej nie negatywnego odbioru kilku planszówek, z którymi się zetknąłem najpierw i motywacji do ankiety. Myślę, że wyolbrzymiacie sprawę - właśnie zakładam, że czytelnicy tego forum, jako geeki planszówkowe, prezentują zdecydowanie ponadprzeciętną inteligencję i zdolność myślenia, i zastanawiam się, czy już lekkie i proste gry dawały im satysfakcję, czy przeciwnie - gruntowały przekonanie, że planszówki są dla dzieci.

Nie chcę wchodzić w dywagacje, czy Drakon jest lepszy czy gorszy od Carcassonne, bo nie bardzo wiadomo, co miałoby to znaczyć. Na pewno jest (trochę) bardziej skomplikowany i wymaga zdecydowanie więcej kombinowania przy graniu cutthroat (co nie czyni go mózgożerem).

[kajman]

Puerto Rico

[Legun]

"Czy jesteś idiotą, który w planszówki wciągnął się dzięki głupawej grze Carcassonne?"

Kto jest Twoim ulubionym bohaterem i dlaczego właśnie Lenin?

[dasilwa]

Wojna o Pierścień http://boardgamegeek.com/boardgame/2228/war-of-the-ring
1991 rok wtedy wszystko się zaczęło

[zephyr]

Ja mam wrażenie raczej narzekania na graczy którzy wolą zaczynać od bardziej rozbudowanych tytułów.
Dla mnie gry które mnie zaciekawiły to Puerto+Caylus+Wysokie Napięcie które kupili znajomi w liceum.
Graliśmy też w Set, Spadamy i Munchkina, ale to nie są tytuły dzięki którym wsiąkłem w to hobby.

Podejście "nie pokazuj mu czegoś trudnego bo się zniechęci" pojawia się często, i jest uzasadnione, ale czasami to właśnie pokazanie czegoś trudnego jest bardziej interesujące. Wszystko zależy od osoby która ma grać w grę i tego jak traktuje granie. Są bardzo różne rzeczy, które ludzie cenią w grach - wspólna aktywność, fajny klimat, ciekawe mechanizmy, rywalizacja, epicka skala itd.

Skomplikowanie mechaniki moim zdaniem często ma się nijak do czegokolwiek. Natomiast istotne jest czy dany tytuł trafia w czyjeś potrzeby. Osoba która chce od gry wyzwania czy rywalizacji raczej nie będzie zachwycona partią Carcassone, natomiast ktoś kto chciał miło, lekko i przyjemnie spędzić czas ze znajomymi może się zamęczyć partią w Grę o tron. Nie widzę żeby którakolwiek strona była tu jakoś uprzywilejowana, inaczej niż subiektywnymi preferencjami i oczekiwaniami danego gracza.

Ja osobiście lubię poznawać mechanizmy i eksperymentować, co sprawia że chętnie gram w prawie wszystko, ale nie przepadam za długimi grami, zwłaszcza jak nie wybaczają błędów co utrudnia eksperymentowanie. Dodatkowy aspekt analizowania, rywalizacji zwłaszcza jak projekt gry sugeruje że gra ma głębię i premiuje umiejętności, są dla mnie dużym atutem.

[Skorzeny]

Ticket to Ride Europa była pierwszym zakupem. Pewnego razu na imprezie u znajomych zagraliśmy w grę "na modłę" 1 z 10-ciu - pytania drużynowe z różnych dziedzin, poruszano się po okręgu by po dobrej odpowiedzi stopniowo zbliżać się do środka (nie pamiętam tytułu tej gry). Po powrocie do domu zacząłem szperać w internecie w poszukiwaniu tej lub jakiejś podobnej gry i natknąłem się na polecane "pociągi". Zamówiłem i wsiąkłem już totalnie

PS. Za młodu oczywiście grałem jak większość w Monopoly, Ryzyko, Grzybobranie czy MiM, ale "nową" erę fascynacji" zapoczątkowała ta gra u znajomych + pociągi.

[kdsz]

Bardzo dużo grałem w latach 90 w takie hity jak MiM, Obcy, Komandosi, Wampir, paragrafówki itd., Miałem prawdziwy odpał na punkcie planszówek w tym czasie, a co najważniejsze dysponowałem stałym składem zawsze chętnym na partyjkę. Jak większość wpisujących się tu osób odstawiłem planszówki na ładnych parę lat, aż do momentu poznania głupawego Carcassonne . Strasznie mnie zainteresowało stanowisko z grami planszowymi w moim osiedlowym centrum handlowym i każdorazowo gdy przechodziłem obok, czułem pokusę, żeby je odwiedzić. Wreszcie zdecydowałem się pogadać ze sprzedawcą, niby to szukając prezentu dla siostrzeńca. Zgodnie z sugestią sprzedawcy kupiłem Carcassonne, poczytałem o kolejnych tytułach w sieci i tak też powróciłem na łono hobby.

[Veridiana]

Tak już na serio i całkowicie wciągnęła mnie Niagara.

[MichalStajszczak]

"Czy jesteś idiotą, który w planszówki wciągnął się dzięki głupawej grze Carcassonne?"

Kto jest Twoim ulubionym bohaterem i dlaczego właśnie Lenin?

Miałem zamiar wykorzystać ten przykład z "ulubionym bohaterem", ale miałem wątpliwości, czy będzie zrozumiały. Po pierwsze dlatego, że młodsi użytkownicy forum mogą nie wiedzieć, kto to był Lenin, a po drugie gdyby teraz zadać taki temat, to jakiś dociekliwy uczeń zaraz wyciągnąłby smartfona i sprawdził ile Lenin ma lajków na fejsie.

[mig]

gdyby teraz zadać taki temat, to jakiś dociekliwy uczeń zaraz wyciągnąłby smartfona i sprawdził ile Lenin ma lajków na fejsie.

nie jestem dociekliwym uczniem ale sprawdziłem i Lenin jako autor ma na fejsie 44.920 lajków a jako osoba publiczna 44.723