2 Mechaniki, których szczególnie nie lubicie.

[asiok]

1. Negocjacje.
2. Niby-poważne gry, w których potem wszystko zależy od rzutu kostką (gry niepoważne lubię )

[bubu]

Licytacja. Bardzo lubię Smallworda, natomiast od Evo, które jest dość podobną grą, i w którą chętnie bym grał, odrzuca mnie właśnie ten mechanizm.
Boję się o Rising Sun..

[Sarseth]

Układanie tilesów, takie jak w Carcassonne, jakoś w ogóle mnie to nie kręci, a nawet denerwuje.

Mechanizm zużywania gry i jednorazowego zaskoczenia. Tzn kocham to i nienawidzę za jednym razem Kocham jak poznaje, potem nienawidzę, że już znam ^^ Jak MoM:2ED gdy pierwszy raz przegrałem pierwszy scenariusz jeszcze nie wiedząc totalnie, co jest do zrobienia w tym scenariuszu. Natomiast po wygraniu przy drugim podejściu już totalnie mnie nie kręci do powrotu (mimo możliwości zagrania z zestawem uzupełniającym tilsy i bohaterów z pierwszej edycji).

[donmakaron]

- set collection w czystej formie mnie denerwuje potwornie, takie w stylu Five Tribes. Chciałem wziąć karabin, bo wydaje się być spoko, ale jak wezmę jabłko, to wygram bo mam już gruszkę i mango. Strasznie mi się to kojarzy z grami dla dzieci. Jest to bardzo abstrakcyjne rozwiązanie, które najczęściej nie ma związku z tematyką gry ani drogą do zwycięstwa. Wyjątkami Tokaido, bo tam to pasuje i jest przyjemne, czy 7 Cudów, bo jako jeden z wielu prostych elementów gry nie zgrzyta.

- Przewidywanie ruchów przeciwnika jako główna mechanika, jak w Lords of Xidith - niektórzy po prostu są w to świetni a inni są słabi. Ja jestem słaby i mnie denerwuje, jak zależy od tego wszystko. LoX robi to źle, bo ci lepsi zgarniają same smakołyki, a ci gorsi zostają z niczym. RftG robi to spoko, bo ten co przewidzi może ładnie skorzystać z kart przeciwnika, ale zarazem swoją kartą też im jakieś możliwości otwiera.

[Khasius]

Ja nie trawie wszelkich imprezówek "słownych"/"kalamburowych", negocjacji i licytacji.

[Apos]

1. Losowość na którą nie mamy wpływu - czy to pochodząca z rzutu kością czy draftu. Losowość w takich grach jak Troyes, Zamki Burgundii, GHA, Keyflower/Key to City London, Race for the Galaxy etc jest jak najbardziej OK.
2. Może nie mechanika, ale gdy czas rozgrywki przekracza 3-4 godziny, ze względu na:
- przerost formy nad treścią,
- na siłę dokładaniem przez autora małych zasad i regulacji, aby gra 'była trudna',
- powtarzalnością tych samych akcji, które dają nam tylko więcej punktów, a nie wprowadzają nic nowego do rozgrywki.
W Grę o Tron czy Battlestara Galacticę bez problemu mogę grać dłużej, ale w suche euro - mimo że je kocham - trwające tak długo nie zdzierżę.

edit:
po namyślę dodaję
3. Licytacja. Nie przepadam i zwykle jest to najsłabszy element gry.

[Nadis]

Draft taki jak w 7 cudach świata i licytacja w ciemno - wrr, nie znoszę.

Wysłane z mojego GT-I9301I przy użyciu Tapatalka

[kwiatosz]

Deck building. Dominion mi się bardzo podoba, ale im dalej, tym gorzej, kolejne tytuły mające niby rozwijać tę mechanikę tak naprawdę ją gmatwają i czynią zbędną.
Wyścig - nie lubię tego w eurasach okropnie. Wiadomo, że w takiej Grze o Tron wygrywa kto pierwszy zdobędzie zamki. Ale taki Lewis i Clark to dla mnie ciężki dramat, w ogóle koncepcja wyścigu została wprowadzona tylko dlatego, że na etapie testów nie udało się wyeliminować kuli śnieżnej, a jakoś trzeba to było sprzedać, bo terminy goniły.

[Furia]

Po spróbowaniu Dominiona zawsze wydawało mi się, że to deck building. Na szczęście potem spróbowałam innych gier z wspomnianą mechaniką i powiem szczerze im dalej tym lepiej, ale na widok Dominiona nadal mam odruch wymiotny. Poza tym zdecydowanie nie lubię kupczenia (Catan) i gier premiujących wyszczekanie (Resistance).

[Sarseth]

i gier premiujących wyszczekanie (Resistance).

Możesz przeblizyć co oznacza "wyszczekanie"? Bo jedyne co kojarzy mi się, to hmm, pyskowanie? Że ktoś jest wyszczekany itp, to masz na myśli? Jak tak to muszę zobaczyć zasady tej gry, bo brzmi strasznie dziwnie.

[kwiatosz]

W Resistance z kartami dodatkowymi jest ten problem, że logiczne rozumowanie doprowadza do 100% pewnych wniosków. I żeby się obronić osoby "złe" muszą zakrzyczeć osoby "dobre". Więc chodzi o takie przekonywanie, który łączy onieśmielającą dozę agresji z pseudoargumentami, które na zastraszony mózg podziałają jak argumenty mające oparcie w faktach.

[Gizmoo]

Zabawne, że zawsze temat do narzekania ma więcej postów, niż każdy temat założony w celu pochwalenia czegoś, lub kogoś.

Ja szczególnie nie lubię mechaniki:

a) Która nie działa.
b) Która jest powodem do narzekania.



Jak mi się gra podoba i towarzystwo się dobrze bawi, to nawet roll to move i blind bidding mi nie przeszkadza. A ponieważ staram się być uporządkowanym gościem, to nie cierpię, nienawidzę jak mam zerowy wpływ na wynik rozgrywki.

[gafik]

To samo pomyślałem zakładając wątek

Ale wyszedłem z założenia, że zazwyczaj większość mechanizmów w grach lubimy i tylko 1 lub 2 są takie, które przeszkadzają nam w grze.

No i racja, że w dobrym towarzystwie nawet najbardziej znienawidzona mechanika już nie przeszkadza, ale wtedy "żyjemy" raczej "spotkaniem" niż samą grą

Tak jak napisałem w pierwszym poście - można zrobić ranking ulubionych mechanik, ale to chyba za długie listy by były...

[Jiloo]

Zabawne, że zawsze temat do narzekania ma więcej postów, niż każdy temat założony w celu pochwalenia czegoś, lub kogoś.

Jak jest wątęk o naszych ulubionych to chętnie wyśpiewam kilka peanow na temat DBC

[tomb]

http://www.gry-planszowe.pl/forum/viewt ... =1&t=48434 Proszę, można podawać ulubione.

[mat_eyo]

Mi na przykład łatwiej jest wskazać mechaniki, których nie lubię, niż te, które uwielbiam.

[xelos80]

Licytacja chyba tutaj wygrywa więc i ja dorzucę że jej nie lubię.

Dodatkowo nie lubię losowosci, ale takiej która jak ci na samym początku nie podejdzie to wiesz ze grę masz przegrana. Np w Eclipse jak ci nie podejda kafle planet na samym początku to raczej masz przechlapana już całą grę.

[Bludgeon]

Mechanika gdzie trzeba przekonać grupę do swojej racji i nie ma do tego narzędzi (np. handel jakimś zasobem, kartami)

[Ravn]

Chyba nie bede oryginalny, nie lubie licytacji, gier zrecznosciowych, gier czasu rzeczywistego. Nie lubie tez koniecznosci zapamietywania czegos co ktos wczesniej zagral czy zebral. Meczy mnie to, duzo rzeczy musze pamietac w zyciu i pracy i w grach tego nie potrzebuje

[jax]

Niczym nieskrępowane negocjacje. Tfu.

Dice manipulation. Ohyda.

[Padre]

1. Kolejny kamyk do ogródka licytacji
2. Negocjacje, gra 'nad stołem', social deduction, czyli w dwóch słowach: darcie mordy
2,5. Programowanie sekwencji akcji. Pojedyncze akcje jak w X-Wingu - ok. Stos akcji jak w Forbidden Stars - nie ok.

[Bruno555]

Ja nie lubię tzw. sandboxów gdzie od początku mamy do wyboru multum akcji, kart (np. Caverna). Możemy iść dowolną ścieżką rozwoju. Często prowadzi to do paraliżu decyzyjnego jak i również po iluś tam grach do optymalizacji, gdzie wiemy już jaką ścieżką opłaca się iść bardziej niż inną.
Wolę rozwiązanie takie jak np. w Cywilizacji PW gdzie karty po kolei się odsłaniają a my musimy dobierać do tego strategię, być elastyczni. Agricola podobnie.

[Błysk]

Też łatwiej mi wskazać czego nie lubię niż to co lubię.

1. Licytacje w większości gier. Już najgorsze są te, w których mimo porażki trzeba oddać wszystko co się włożyło, kto na to wpadł w ogóle? Za to te w Cykladach toleruję.

2. Draft. Nie cierpię tego. Uświadomiłem sobie to przy Bloodrage, które zostało jedną z niewielu gier, do których nigdy już nie usiądę. Z drugiej strony Inis bym wypróbował.

3. Mechanizm z Teraformacji w wariancie bez draftu. Dobierasz karty z puli miliona i he he powodzenia w grze i zaplanowaniu czegokolwiek. Całą grę próbowałem przewijać ten gigantyczny deck, żeby trafić coś przydatnego w stosunku do tego co już mam na stole.

[Olgierdd]

1. Ukryta licytacja (jawna jest zupełnie ok)
2. Programowanie wielu akcji na raz (Gra o Tron, Shogun)

Na marginesie: Bardzo nie lubię tie-breakerów. Szanuję gry, które uznają remisy przy pierwszej punktacji.

[arian]

Nie lubię gier mafiopodobnych i memory. W związku z tym drugim rzadko sprawia mi przyjemność liczenie kart, kafelków i zastanawianie się co jeszcze zostało do wzięcia.

I nie lubię też nieelegancko zaimplementowanych mechanik. Niedawno kupiłem Trzech przyjaciół z boiska do O:NI i mechanika zestawów wydaje mi się takim połączeniem memory z brakiem elegancji. Bo albo musimy pamiętać które karty tworzyły jaki zestaw, co przy większej ilości może być trudne, albo musimy notować na kartce, co przy każdej ilości zaśmieca grę.

W ogóle nie przepadam też za notesikami dołączanymi do gier. Wolę gdy jest to załatwione za pomocą znaczników na planszetkach graczy, a w wielu przypadkach dałoby się tak zrobić (np. wykreślanki w Alchemikach).