Fascynaci planszówek - łączcie się!
https://www.gry-planszowe.pl/
Przychodzi facet do lekarza i mówi, że ma depresję. Życie wydaje mu się ciężkie i okrutne.tomb pisze: ↑04 mar 2019, 16:05 @warlock, miejmy nadzieję, że to kryzys zaangażowanego planszomaniaka, który dopada wielu i mam wrażenie, że dla niektórych jest to stadium zamierania pasji. Sam nieustannie balansuję między zachwytem nad kolejnymi partiami w te mutujące same przez siebie eurogry, a politowaniem i wzgardą, gdy przypomnę sobie rozmach i doskonałość mechaniczną takiej, dajmy na to, Zimnej Wojny. Czasem klikam po BGG i znudzony przesuwam kolejne ekrany przed oczami -"było, było, nuda, było, nieładne, było", a innym razem, zwłaszcza po planszówkowym poście, rozgrywka w kolejną wersję Carcassonne przypomina mi, ale radości daje szybka partia w nawet bardzo prostego euraska.
Tak samo z zakupami - pół roku nie kupuję prawie nic, bo szukam prawdziwych nowości, a potem zamawiam po kilka pudeł miesięcznie i niemal każda gra to dobra rzecz.
Mam wrażenie, że z grami jest jak z jedzeniem - trzeba dostarczać rozmaitych elementów, a proporcje i czas należy dozować zgodnie z potrzebami. Nie zawsze ma się ochotę na ogórka, ale kiedy trzeba go podać, to się po prostu czuje.
Gdybyś miał dłuższy kryzys z eurasami to poczytaj sobie jakiegoś fajnego bloga ze starszymi recenzjami, na pewno nabierzesz na coś ochoty. Polecam zwłaszcza kolegę z bloga "kawanaplanszę" - naprawdę potrafi zachęcić do rozgrywki.
warlock to Kamil Łukasik
Z tym byłbym jednak ciut ostrożniejszy. Ja też przechodziłem przeróżne fazy planszówkowych fascynacji - i są one tyleż zależne od osobistych oczekiwań i potrzeb, co od warunków i etapu życia, na jakim się człowiek obecnie znajduje. Przesycić można się wszystkim; myślę, że gdybyś zagrywał się przez lata tytułami z gatunku CDG, to jakiś średnio-ciężki eurasek mógłby się nagle okazać dla Ciebie odkryciem stulecia. Wszystkie te gry mają swoje zalety i wady (ładnie wymienił część z nich Kamradziej - np. CDG są super, tylko jaki jest sens grać w nie z przygodnymi graczami? Żadnego, tylko ze stałymi lub ogranymi przeciwnikami). Liznąłem trochę wszystkiego, niektóre gatunki mnie odrzuciły i raczej nie będę ich tykać, ale generalnie mam bardzo szeroki gust i na każdą grę znajdę czas i warunki. Bo to jest dla mnie kluczowe: czas i warunki. Fajnie jest się fascynować kobyłami i wojenniakami trwającymi po X godzin, jak się ma luz w życiu, ale jak np. przychodzą na świat dzieci, to się zaczyna doceniać kompaktowe designy, które w krótkim czasie rozgrywki potrafią zmieścić całkiem sporą przestrzeń decyzyjną (a takimi tytułami są właśnie wszelakie Tzolk'iny, Lorenza itp.). Kiedyś im większe euro, tym lepsze, dziś krzywo patrzę na wszystko, co moim zdaniem dałoby się wyciąć i stworzyć grę elegantszą i krótszą. Plus polecam spróbować ciężkiego CDG z mózgiem zlasowanym po całym dniu pracy, uganiania się za dzieciakami, karmienia ich, układania do snu i tak dalej - średnio przyjemne doświadczenie.
Ba, może nawet docenisz gry całkiem lajtowe i rodzinne, które są zrobione tak, że rodzic doskonale bawi się z dzieckiem, a jednocześnie nie stoi wcale na wygranej pozycji (rzadka sztuka i umiejętność taką grę zrobić, ale raczej nie doceni tego ktoś, kto nie gra często z przeciwnikami, którzy mają na swoim etapie życia mniejsze zdolności intelektualne i równym przeciwnikiem w Galleriście jeszcze nie będą [<3 Broom Service]). Masz teraz czas i warunki, żeby katować tytuły wymagające stałego zaangażowania - super, wykorzystaj to! Ale czy to jest punkt bez powrotu... Dyskutowałbym. To prawda - umiar, zróżnicowanie, dostosowanie do bieżącej sytuacji są tu kluczowe. To w sumie trochę jak z muzyką: jak się człowiek zamknie w obrębie jednego gatunku to nawet ulubione płyty zaczynają się przejadać i trzeba sobie zrobić przerwę. Faktycznie jest tak, że mam teraz dwu-trzy miesięczny okres, kiedy mam czas, siłę i ekipę na kobyły. Ale przy okazji zbliżającej się zmiany pracy to się skończy i wtedy z półki znowu zejdą Zamki Burgundii... . W sumie ciekawe też jest to, że ja nadal uwielbiam euro, które poznałem dawniej, ale mam dziwną awersję do wielu eurosów, które poznaje w ostatnim czasie - sprawdzam, co oferuje dana gra i od razu wiem, że to wszystko już było i niczego nowego do mojego planszówkowego portfolio nie wniesie. I to wcale niekoniecznie jest wina gry, po prostu trafiła na "wypalony grunt". Gdybym poznał ją nie mając całego tego "backgroundu" i doświadczenia z innymi euraskami najpewniej piałbym z zachwytu, jak kiedyś przy Tzolk'inie.Panie garg, prawda jest taka, że na forum zostało już mniej więcej tylu aktywnych użytkowników, ilu się wpisało w tym wątku. I tak są wytrwaligarg pisze: ↑04 mar 2019, 16:40 Strzeżcie się! Albowiem admin wpadnie tutaj za moment i porządek uczyni. Azali offtop niedopuszczalnym jest i wyplenić go trza!
Spoko - ja nie zgłaszam niczyich postów, ale za chwilę ktoś wykasuje całą Waszą interesująca dyskusję. Bo tak. A dokładniej, bo punkt 2g regulaminu zabrania pisać nie na temat. I to admin decyduje, co jest na temat. Piszę z rozżaleniem, bo ostatnio to kasowanie staje się nagminne i niedługo nie będę mógł przeczytać na forum niczego ciekawego, poza pytaniami o koszulki i polskie wersje...
Tak to działa i wydaje się w pełni naturalne. Jeśli jest w kolejności chronologicznej (wcześniej poznajemy "pierwowzór" niż "kopię" – choć te określenia zapewne są zbyt dosadne), to nie widzę problemu, natomiast na odwrót może być niesprawiedliwiewarlock pisze: ↑04 mar 2019, 22:19 Mam dziwną awersję do wielu eurosów, które poznaję w ostatnim czasie - sprawdzam, co oferuje dana gra i od razu wiem, że to wszystko już było i niczego nowego do mojego planszówkowego portfolio nie wniesie. I to wcale niekoniecznie jest wina gry, po prostu trafiła na "wypalony grunt". Gdybym poznał ją nie mając całego tego "backgroundu" i doświadczenia z innymi euraskami najpewniej piałbym z zachwytu, jak kiedyś przy Tzolk'inie.
Raz udało mi się uzyskać > 300 pkt i usilnie próbuję powtórzyć wynik, ale jak na razie nic z tego. Motywacja jednak nadal wysoka! Tymczasem wysoki poziom stresu wywołany zakazem jakiejkolwiek komunikacji i klepsydrą odliczającą nieubłaganie czas sprawiają, że człowiek jest w stanie popełniać naprawdę błahe błędy. Fajna zabawa, ale jednak mam obawy, że może się szybko znudzić. 
Nie mogę doczekać się zapowiedzianego już dodatku!Musisz więc koniecznie sprawdzić Decryptoozon pisze: ↑05 mar 2019, 13:24 Chciałem od tego roku wpisywać grę miesiąca, ale styczeń wygrał dogorywający Showmax, w lutym zaczął przeszkadzać Netflix...
Za sprawą ferii i wyjazdu udało się jednak pograć sporo w Tajniaków (moja gra lutego), dzięki którym już nie pierwszy raz udaje mi się wciągać do grania i zintegrować z grupą osoby bardziej wycofane lub omijające gry z daleka. Za każdym razem jestem pod wrażeniem jak ta gra działa w większym gronie, tj. 8-14 osób.
Woo hooo! Nie jestem sam! Myślałem, że nie ma już miłośników Cry Havoczka! Jakże ja bym częściej chciał grać w tą grę. Niestety trudno zgromadzić trójkę chętnych. We czwórkę grałem na razie tylko... Raz.Deathhammer pisze: ↑05 mar 2019, 12:40 Cry Havoc - już każdej frakcji udało się wygrać, więc plotki o braku balansu można spokojnie zdementować. Żałuję, że nie mogę częściej w to grać, bo Cry Havoc jest głęboki i oferuje mięsiste decyzje. [...]Gra lśni na 4 osoby[...]
Nigdy nie powiedziałem, że snobuję się na trudne gry, a jedynie że jestem teraz w takim okresie (może przejściowym), że ciężko mi już wynosić nowopoznane eurogry żonglujące względnie standardowymi mechanikami, polegające na kupowaniu abstrakcjnych punktów za surowce, na ołtarze wybitności. I generalnie straciłem zainteresowanie poznawaniem takich gier, bo chyba "nasyciłem się" gatunkiem i to co znam jest w pełni wystarczające. Zupełnie nie wiem, skąd wysuwasz taki wniosek, że gardzę prostymi grami?Kontynuując trochę offtopic, to dodam tylko od siebie, że ja zupełnie nie rozumiem snobowania się na "elitarne" tytuły i gardzenie grami o niskim poziomie złożoności.
). Mnogość różnorakich questów oraz budynków i ich połączeń jest tak duża, że regrywalność wydaje się dążyć do nieskończoności. Najlepsza na 3-4 osoby wg nas, na 6 graczy trochę za mało akcji i zbyt duży downtime, ale i tak nigdy nie odmówimy partii w żadnej konfiguracji. dodatkowych cudów (w tym fanowskich) potrafi tą grę za każdym razem zmienić nie do poznania. W jednej z rozgrywek rezultat wygrywający wyniósł 42 gdy w kolejnej 42 dawało miejsce 4 (na 5). 
Aktualnie jestem obrażony i ZB przesuwają się na szczyt mojej półki wstydu.Tak mnie trochę zastanawia, może to nie problem gry tylko graczy? Ostatnio graliśmy w Terrę. 2 nowych graczy(w tym ja) i 2 którzy znali. Skończyliśmy w jakieś 2 godziny. Z tym że przy naszym tempie gra się bardziej taktycznie niż strategicznie, przynajmniej tak było w moim przypadku - plan na rundę-dwie do przodu(z tym, że jakby nie jeden błąd w ostatniej rundzie z mojej strony to bym wygrał, więc obstawiam że cała ekipa tak ma
, z drugiej strony ponoć dostałem łatwą rasę + udało mi się zrobić combo w dobranym kafelku po pasowaniu i w tym który punktuje na koniec rundy ).Absolutnie masz rację, że to jest kwestia graczy. I ogrania.Blue pisze: ↑05 mar 2019, 17:09Tak mnie trochę zastanawia, może to nie problem gry tylko graczy? Ostatnio graliśmy w Terrę. 2 nowych graczy(w tym ja) i 2 którzy znali. Skończyliśmy w jakieś 2 godziny. Z tym że przy naszym tempie gra się bardziej taktycznie niż strategicznie, przynajmniej tak było w moim przypadku - plan na rundę-dwie do przodu(z tym, że jakby nie jeden błąd w ostatniej rundzie z mojej strony to bym wygrał, więc obstawiam że cała ekipa tak ma
Gaja jest dłuższa?