GRY-PLANSZOWE.pl

Sagrada - turlu - turlu - turlu - turluturlu - turluturlu - turluturlu - turlu - turlu - turlu ....dużo turlania, mało trudnych i znaczących decyzji. Większość rozegranych partii wygrałem, ale zupełnie bez poczucia, że to moja zasługa: "Koniec? Wygrałem? Ok, nigdy więcej".

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 09:56 Sagrada - turlu - turlu - turlu - turluturlu - turluturlu - turluturlu - turlu - turlu - turlu ....dużo turlania, mało trudnych i znaczących decyzji. Większość rozegranych partii wygrałem, ale zupełnie bez poczucia, że to moja zasługa: "Koniec? Wygrałem? Ok, nigdy więcej".

A na pewno dobrze grales? Bo decyzyjność w Sagradzie, szczególnie na witrażach z 4+ kropkami jest spora
Nie jest to może najtrudniejsza gra, ale na pewno nie pozbawiona żadnego wysiłku w kwesti przemyślenia ruchów
W dodatku jak się zagra z wariantem z Jeszcze więcej szkła to dochodzi kolejna warstwa decyzyjności. A tutlania tam niewiele bo to tylko rzut tego co bedzie dostepne w rozgrywce

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 09:56 Sagrada - turlu - turlu - turlu - turluturlu - turluturlu - turluturlu - turlu - turlu - turlu ....dużo turlania, mało trudnych i znaczących decyzji. Większość rozegranych partii wygrałem, ale zupełnie bez poczucia, że to moja zasługa: "Koniec? Wygrałem? Ok, nigdy więcej".

+1- Decyzyjność na poziomie gry Nogi za Pas, przy czym ta ostatnia zapewnia chociaż trochę funu i emocji.

Zombicide - gra w rzucanie kością i dobieraniem kart ekwipunku. Otwierasz drzwi? Rzuć kością. Walczysz? Rzuć kością. Przeszukujesz pomieszczenie? dobierz kartę. Otwierasz drzwi? Rzuć kością. Walczysz? Rzuć kością. Przeszukujesz pomieszczenie? Dobierz kartę. Równie dobrze można by na początku gry rzucić kością i jak wypadnie 6, skończyć całą szopkę. Pod koniec nawet te figurki przeciwników się nie chce przesuwać, bo wiadomo, że Cie nie dogonią.

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:00 A na pewno dobrze grales? Bo decyzyjność w Sagradzie, szczególnie na witrażach z 4+ kropkami jest spora

Ja tam specjalnie nie widzę pola do interpretacji i złego grania. Nie mówimy o ROOT'cie...

Nie jest to może najtrudniejsza gra, ale na pewno nie pozbawiona żadnego wysiłku w kwesti przemyślenia ruchów
W dodatku jak się zagra z wariantem z Jeszcze więcej szkła to dochodzi kolejna warstwa decyzyjności.

Może mój mózg akurat dobrze widzi wzorce które występują w tej grze, nie wiem w czym problem.
Grę sprzedałem tuż po premierze, na długo przed pojawieniem się dodatku.

A tutlania tam niewiele bo to tylko rzut tego co bedzie dostepne w rozgrywce

+ niektóre specjalne akcje.

Wolę:
Calico, Patchwork, Go, Pracownię snów, Rój...
Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą grą.

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 10:35

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:00 A na pewno dobrze grales? Bo decyzyjność w Sagradzie, szczególnie na witrażach z 4+ kropkami jest spora

Ja tam specjalnie nie widzę pola do interpretacji i złego grania. Nie mówimy o ROOT'cie...

Niby tak, ale ludzie popelniaja sporo bledow - uzywanie wszystkich kostek niezaleznie od liczby graczy, nie zaczynaja od brzegów witrażu czy uzywaja narzedzi za 1 kryształ nawet jesli ktos go uzyl, uzywaja dwoch narzedzi w jednym ruchu itp.

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 10:35 Może mój mózg akurat dobrze widzi wzorce które występują w tej grze, nie wiem w czym problem.

Ale co maja do tego wzorce jak co runde dostajesz nowy zestaw rzeczy, któe musisz upchac w witrazu?

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 10:35 Calico, Patchwork, Go, Pracownię snów, Rój...
Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą grą.

Tylko, ze... to inne gry mimo wszystko.
Sagrada jest baaardzo ładna. Z powyzszych to tylko Calico, albo te nowe patchworki dorównuja wizualnie prezencji Sagrady.
Oczywiscie rozumiem, ze moze sie nie podobać bo losowość, ale jak czytam, że to turlu, turlu i zero decyzyjnosci to jednak nie zgadzam sie z taka ocena tej gry

Mr_Fisq pisze: ↑23 sie 2021, 10:35 Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą grą.

Gdybys inaczej zredagowal swoja opinie:
"Zupełnie nie widzę powodów do zachwytów nad tą grą."

To moglbym sie wstrzelic sprytnie z moja opinia:
Zupelnie nie widze roznicy miedzy niebieskimi i fioletowymi kostkami

5 klanów - dwie osoby gapią się na planszę w ciszy szukając optymalnego ruchu. Najgorzej gdy grasz z kimś niedoświadczonym i masz już obcykane trzy ruchy do przodu, a on robi coś całkowicie z czapy i musisz myśleć od nowa. Często miałem ogromną ochotę wręcz pokazać przeciwnikowi ten najlepszy ruch. A szkoda, bo Dżinowie mogli wprowadzić jakaś asymetrię do gry.

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:48 Niby tak, ale ludzie popelniaja sporo bledow - uzywanie wszystkich kostek niezaleznie od liczby graczy, nie zaczynaja od brzegów witrażu czy uzywaja narzedzi za 1 kryształ nawet jesli ktos go uzyl, uzywaja dwoch narzedzi w jednym ruchu itp.

Według mojej najlepszej wiedzy, nie popełniłem żadnego z powyższych błędów, ani żadnego innego

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:48 Ale co maja do tego wzorce jak co runde dostajesz nowy zestaw rzeczy, któe musisz upchac w witrazu?

To jak jakbyś zapytał odnośnie Sudoku:
- co mają do rozwiązywania Sudoku wzorce, skoro w każdym Sudoku masz inny układ cyferek do upchnięcia?

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:48 Tylko, ze... to inne gry mimo wszystko.
Sagrada jest baaardzo ładna. Z powyzszych to tylko Calico, albo te nowe patchworki dorównuja wizualnie prezencji Sagrady.
Oczywiscie rozumiem, ze moze sie nie podobać bo losowość, ale jak czytam, że to turlu, turlu i zero decyzyjnosci to jednak nie zgadzam sie z taka ocena tej gry

Sagrada w moim odczuciu jest ładna w przestrzeni estetycznej dzieci z podstawówki:
- kolorowe kosteczki, jakie śliczne!!!
Go z drewnianym gobanem, i kamienie w drewnianych gosu...

Ze wskazanych przeze mnie gier estetycznie Sagradzie ustępuje moim zdaniem co najwyżej Rój...

japanczyk pisze: ↑23 sie 2021, 10:48 Oczywiscie rozumiem, ze moze sie nie podobać bo losowość, ale jak czytam, że to turlu, turlu i zero decyzyjnosci to jednak nie zgadzam sie z taka ocena tej gry

Bardziej mi się nie podoba prostota wyborów do podjęcia - ja niemal mechanicznie rozmieszałem kosteczki...
A turlu turlu w grze jest z grubsza tyle, ile w moim postcie, i poza tym turlu-turlu niewiele się w niej dla mnie dzieje...
No i układ turlu turlu w moim postcie musiał odpowiadać zapisowi SOS morsem

Wingspan *fantastyczna gra w której jesteś ptakiem...eee...botanikiem...eeee...ogrodem zologicznym....eee...naturą...eeee....kurde, o czym jest ta gra?








*6/10

Dorzucę trochę makulatury do tego pieca, a więc:

Magic: the Gathering - legendarna karcianka, która oczywiście zasłużyła sobie na to miano, ale... nie ma nic bardziej frustrującego w tej grze niż mechanika landów i związany z nią mana screw. Brak landów w fazie początkowej bądź mana flood w fazie końcowej wywołuje u mnie palpitacje. Niestety jest to aspekt całkowicie losowy i pozostaje modlitwa do RNGesusa o dociągnięcie odpowiednich kart w kolejnych rundach, a z tym bywa różnie. Bezsilność, gdy masz na ręce X spelli i żadnego źródła many jest po prostu nie do zniesienia i zniechęca mnie niesamowicie do tego tytułu. Nie wspomnę o samym koszcie gry, bo są to astronomiczne kwoty, gdy chcę się być zarówno na bieżąco, pół-bieżąco, czy nawet ćwierć-bieżąco, w dłuższej perspektywie jest to studnia bez dna.

Eldritch Horror - pomimo strasznego sentymentu, nie mogę się oszukiwać, że wszystko sprowadza się do sekwencji ruch/tekst/test x nieskończoność. Byłem w szoku, kiedy podczas partii znajomy ograniczył czytanie do minimum i wtedy olśniło mnie, co tu się na tej planszy odjaniepawla. Przy takim układzie Cthulhu Death May Die robi wszystko to samo, ale znacznie znacznie lepiej i nie oszukuje gracza, czym na prawdę jest.

No i creme de la creme: Catan - boziu jakie to jest czerstwe, w ogóle nie podniecająca rozgrywka, nawet zwycięstwo jest takie "meh". Mam wrażenie, że ludzie podchodzący do tej gry biorą ją bardzo serio, jakby to była jakaś ultra taktyczna gra, która determinuje jakim IQ możesz pochwalić się na mieście. No nie.

PytonZCatanu pisze: ↑23 sie 2021, 12:00

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 11:58 No i creme de la creme: Catan - boziu jakie to jest czerstwe, w ogóle nie podniecająca rozgrywka, nawet zwycięstwo jest takie "meh". Mam wrażenie, że ludzie podchodzący do tej gry biorą ją bardzo serio, jakby to była jakaś ultra taktyczna gra, która determinuje jakim IQ możesz pochwalić się na mieście. No nie.

W żadne pozwy nie będę się bawił, będziemy się napier****ć! Wyskakuj na gołe klaty!


(jako osoba, która zajęła kiedyś 16 miejsce w mistrzostwach Polski jestem wyczulony na krytykę )

Puknij w stół, a nożyce się odezwą

Oczywiście chylę czoła nad tym wynikiem, jednak osiedlowe rozgrywki rządzą się innymi prawami i respectem w stylu "a pamiętasz jak w Catanie rozjechałem was jak walec"

"Cięzkie" euro ( Brass, GWT, On Mars, itp.) Gdyby zabrać obrazki to zostałaby wariację na temat tego samego excela z trochę zmienionymi współczynnikami.
Zbyt skomplikowane aby usiąść z marszu i pograć, zbyt dziecinne aby doszukiwać się jakiejś większej głębi ( ot takie przestawianie beczułek, krówek, czy innych mepelków z miejsca na miesce).

No i :

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 11:58 Mam wrażenie, że ludzie podchodzący do tej gry biorą ją bardzo serio, jakby to była jakaś ultra taktyczna gra, która determinuje jakim IQ możesz pochwalić się na mieście. No nie.

Właściciwie każdą polularną grę można hejtować im bliżej topu BGG tym bardziej:
- Gloomhaven - Takie euro ale z figurakami w sam raz dla amerykanów
- Pandemic Legacy - Gra "wymyśliła" tryp legacy ale poza tym to jest tylko pandemic - gra na którą wielu obecnie nawet nie sporzy.
- Brass - jak wyżej tutaj mogłoby być właściciwe cokolwiek, a gdyby nie nazwisko Wallace na okładce to gra byłaby pewnie z 200 poz niżej
- Teraformacja - zieeew, gdyby ta gra trwała 1-1,5h ale 3.
- Jaws of the lion - no jednak pierwsze euro z figurakami okazało się trochę zbyt trudne dla amerykanów.
- itp itd.....

Cywilizacja: Poprzez Wieki - praca, nie zabawa. Nawet w apce.

Star Realms/Hero Realms - gra, w której wygrana zależy w głównej mierze od tego jak się ułożą karty po przetasowaniu. Deck builder bez dodatkowych mechanizmów (jak worker placement w Diunie/Arnaku, eksploracja w Brzdęku) dla mnie nie ma sensu.

Pandemic - gra wyłącznie solo, w której to czy wygrasz może być niezależne od ciebie, no bo tak się nieszczęśliwie ułożą karty w decku.

Roll for the Galaxy - zagrałem raz i nigdy więcej. Obstawiamy sobie w formie licytacji za zasłonką akcje i...ktoś miał farta to wygrał i robi dużo akcji a ktoś nie to przegrał i robi ich mało, albo obstawił na przypale i też wygrał... albo przegrał. Kości są ładne ale tektury wyglądają jak grafiki na zeszytach dla dzieci w klasach 1-3. Przyjemność z gry żadna, gra o niczym, kto w ogóle chce grać w tak grę?

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 11:58 Dorzucę trochę makulatury do tego pieca, a więc:

Magic: the Gathering - legendarna karcianka, która oczywiście zasłużyła sobie na to miano, ale... nie ma nic bardziej frustrującego w tej grze niż mechanika landów i związany z nią mana screw. Brak landów w fazie początkowej bądź mana flood w fazie końcowej wywołuje u mnie palpitacje. Niestety jest to aspekt całkowicie losowy i pozostaje modlitwa do RNGesusa o dociągnięcie odpowiednich kart w kolejnych rundach, a z tym bywa różnie. Bezsilność, gdy masz na ręce X spelli i żadnego źródła many jest po prostu nie do zniesienia i zniechęca mnie niesamowicie do tego tytułu. Nie wspomnę o samym koszcie gry, bo są to astronomiczne kwoty, gdy chcę się być zarówno na bieżąco, pół-bieżąco, czy nawet ćwierć-bieżąco, w dłuższej perspektywie jest to studnia bez dna.

Kłania się nieumiejętność budowania decków. Dzisiaj MTG pozwala na taki bogaty manabase, że problem o którym piszesz istnieje tylko na bardzo niskim poziomie gry. Jeżeli keepujesz złą rękę to się nie dziw, że zaczynasz z dalekiej lokaty. MTG daje możliwość mulligana i dobrania optymalnej ręki z małą karą. Co do zarzutu kosztów to pełna zgoda. Papierowy magic jest potwornie drogi, ale i często opłacalny. Drogie karty prawie zawsze będą drogie/droższe. Ciężko stracić na MTG grając z głową. Na szczęście jest Magic Arena i można grać pełny standard bez wydania grosza. Arena nawet daje możliwość grania draftów z żywymi przeciwnikami. Mega rozwiązanie! Będę bronił MTG chyba do końca. Gram w to ponad 20 lat i nie żałuję ani minuty obcowania z tą grą.

Nilis pisze: ↑23 sie 2021, 13:04 Roll for the Galaxy - zagrałem raz i nigdy więcej. Obstawiamy sobie w formie licytacji za zasłonką akcje i...ktoś miał farta to wygrał i robi dużo akcji a ktoś nie to przegrał i robi ich mało, albo obstawił na przypale i też wygrał... albo przegrał. Kości są ładne ale tektury wyglądają jak grafiki na zeszytach dla dzieci w klasach 1-3. Przyjemność z gry żadna, gra o niczym, kto w ogóle chce grać w tak grę?

Ja Mi się bardzo podoba push your luck w tej grze. Właściwie w mało której push your luck mi się podoba jak tutaj.

Chaos w Starym Świecie - siedzisz, nudzisz się, a na końcu wygrywa ten, kto ma lepsze rzuty na kościach. Po partii, gdzie Mst rozjeżdżał mi wszystkie jednostki rzucając 5 i 6 na moje 1 i 2 wiem jedno - nigdy więcej!

Roll for the galaxy - potwornie nudny pasjans. Współgracze nie są kompletnie do niczego potrzebni

Detektyw - niby sprawa kryminalna, morderstwa etc ale... wynik jest dla mnie obojętny

Spirit Island - kompletnie bez wrażenia, jedna wielka nuda, wynik nie miał dla mnie najmniejszego znaczenia, chciałem tylko żeby się skończyła.

Agricola - nuda i ciężka praca; wstaję od stołu zmordowany chcąc iść spać - a wynik nie ma dla mnie znaczenia.


Uffff.... Hejt na miesiąc wyczerpany

hipcio_stg pisze: ↑23 sie 2021, 13:05

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 11:58 Dorzucę trochę makulatury do tego pieca, a więc:

Magic: the Gathering - legendarna karcianka, która oczywiście zasłużyła sobie na to miano, ale... nie ma nic bardziej frustrującego w tej grze niż mechanika landów i związany z nią mana screw. Brak landów w fazie początkowej bądź mana flood w fazie końcowej wywołuje u mnie palpitacje. Niestety jest to aspekt całkowicie losowy i pozostaje modlitwa do RNGesusa o dociągnięcie odpowiednich kart w kolejnych rundach, a z tym bywa różnie. Bezsilność, gdy masz na ręce X spelli i żadnego źródła many jest po prostu nie do zniesienia i zniechęca mnie niesamowicie do tego tytułu. Nie wspomnę o samym koszcie gry, bo są to astronomiczne kwoty, gdy chcę się być zarówno na bieżąco, pół-bieżąco, czy nawet ćwierć-bieżąco, w dłuższej perspektywie jest to studnia bez dna.

Kłania się nieumiejętność budowania decków. Dzisiaj MTG pozwala na taki bogaty manabase, że problem o którym piszesz istnieje tylko na bardzo niskim poziomie gry. Jeżeli keepujesz złą rękę to się nie dziw, że zaczynasz z dalekiej lokaty. MTG daje możliwość mulligana i dobrania optymalnej ręki z małą karą.

No nie wmówisz mi, że takie sytuacje nie miały miejsca na scenie turniejowej. Problem istnieje (czy raczej aspekt tej mechaniki) i mana fixing jest tylko jej potwierdzeniem. Nie widzę też potrzeby przeznaczania specjalnie x kasy na landy, tylko z tego powodu by do takich sytuacji nie dochodziło, zwłaszcza, że gram tylko i wyłącznie casualowo. Aczkolwiek rozumiem, że taki jest zamysł i sposób realizowania celów, by poprzez odpowiednie budowanie talii do takich sytuacji nie dochodziło. Tak ta gra jest zbudowana i problemy z maną nie są jedyną rzeczą, która jest losowa w grze, ale zdecydowanie najłatwiej je zaobserwować. Są sytuacje gdy dobierasz tylko odpowiedzi, gdy desperacko potrzebujesz jakiegoś większego zagrożenia, czasami dobierasz karty, które w late game na nic Ci się nie przydadzą i nie mam z tym problemu, w końcu chodzi o to by to zauważyć i naprawić problem poprawiając deck, ale system land=mana po prostu nie jest dla mnie

Hmmm, to może ja o Posiadłości Szaleństwa 2ed. Tak jak uwielbiam Lovecrafta to od Posiadłości się odbiłem, choć wydawało się, że będzie to dla mnie gra idealna. Choć miałem insert to ultra upierdliwa obsługa gry, szukanie który to kafelek mam wystawić, z której strony, jak. Miałem dodatki, co już w ogóle powodowało ból głowy. Milion kart leżących obok stołu, które trzeba mieć posegregowane w jednym typie bo mają oddzielne wersje. Mechanika szaleństwa, która zupełnie może popsuć komuś/wszystkim grę. Przeklikiwanie tych wszystkich opisów ataków kiedy masz na planszy pierdyliard różnych wrogów. O matko, a weź to jeszcze wszystkim czytaj na głos... pod koniec gry już się nie chce i ciśniesz byle do przodu. Czy walczysz z jakiś wielkim okropieństwem czy okultystą - oprócz prezencji figurki na planszy to nadal tylko turlanie bez większego pomyślunku i charakteru. Turlanie, turlanie, turlanie. Męczące, losowe, powolne, niewygodne. Arkham Horror LCG robi wszystko znacznie lepiej niż którakolwiek gra w klimatach Cthulhu od FFG

P.S. Jest to bardziej perspektywa eurosucharzysty Jak ktoś by to za mnie obsługiwał i zaprosił to gry to nawet zagram, ale no zawiodłem się.

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 13:37

hipcio_stg pisze: ↑23 sie 2021, 13:05

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 11:58 Dorzucę trochę makulatury do tego pieca, a więc:

Magic: the Gathering - legendarna karcianka, która oczywiście zasłużyła sobie na to miano, ale... nie ma nic bardziej frustrującego w tej grze niż mechanika landów i związany z nią mana screw. Brak landów w fazie początkowej bądź mana flood w fazie końcowej wywołuje u mnie palpitacje. Niestety jest to aspekt całkowicie losowy i pozostaje modlitwa do RNGesusa o dociągnięcie odpowiednich kart w kolejnych rundach, a z tym bywa różnie. Bezsilność, gdy masz na ręce X spelli i żadnego źródła many jest po prostu nie do zniesienia i zniechęca mnie niesamowicie do tego tytułu. Nie wspomnę o samym koszcie gry, bo są to astronomiczne kwoty, gdy chcę się być zarówno na bieżąco, pół-bieżąco, czy nawet ćwierć-bieżąco, w dłuższej perspektywie jest to studnia bez dna.

Kłania się nieumiejętność budowania decków. Dzisiaj MTG pozwala na taki bogaty manabase, że problem o którym piszesz istnieje tylko na bardzo niskim poziomie gry. Jeżeli keepujesz złą rękę to się nie dziw, że zaczynasz z dalekiej lokaty. MTG daje możliwość mulligana i dobrania optymalnej ręki z małą karą.

No nie wmówisz mi, że takie sytuacje nie miały miejsca na scenie turniejowej. Problem istnieje (czy raczej aspekt tej mechaniki) i mana fixing jest tylko jej potwierdzeniem. Nie widzę też potrzeby przeznaczania specjalnie x kasy na landy, tylko z tego powodu by do takich sytuacji nie dochodziło, zwłaszcza, że gram tylko i wyłącznie casualowo. Aczkolwiek rozumiem, że taki jest zamysł i sposób realizowania celów, by poprzez odpowiednie budowanie talii do takich sytuacji nie dochodziło. Tak ta gra jest zbudowana i problemy z maną nie są jedyną rzeczą, która jest losowa w grze, ale zdecydowanie najłatwiej je zaobserwować. Są sytuacje gdy dobierasz tylko odpowiedzi, gdy desperacko potrzebujesz jakiegoś większego zagrożenia, czasami dobierasz karty, które w late game na nic Ci się nie przydadzą i nie mam z tym problemu, w końcu chodzi o to by to zauważyć i naprawić problem poprawiając deck, ale system land=mana po prostu nie jest dla mnie

W takim razie Heartstone stoi otworem. Ja uwielbiam właśnie mechanikę landów. Pewna losowość musi tam zachodzić, a można ją spokojnie niwelować do minimum. W magicu można robić bardzo dużo z grą. W zasadzie baza kart pozwala na bardzo elastyczne budowanie talii i nadal nie ma tej najlepszej

hipcio_stg pisze: ↑23 sie 2021, 13:48

Pomelo pisze: ↑23 sie 2021, 13:37

hipcio_stg pisze: ↑23 sie 2021, 13:05

Kłania się nieumiejętność budowania decków. Dzisiaj MTG pozwala na taki bogaty manabase, że problem o którym piszesz istnieje tylko na bardzo niskim poziomie gry. Jeżeli keepujesz złą rękę to się nie dziw, że zaczynasz z dalekiej lokaty. MTG daje możliwość mulligana i dobrania optymalnej ręki z małą karą.

No nie wmówisz mi, że takie sytuacje nie miały miejsca na scenie turniejowej. Problem istnieje (czy raczej aspekt tej mechaniki) i mana fixing jest tylko jej potwierdzeniem. Nie widzę też potrzeby przeznaczania specjalnie x kasy na landy, tylko z tego powodu by do takich sytuacji nie dochodziło, zwłaszcza, że gram tylko i wyłącznie casualowo. Aczkolwiek rozumiem, że taki jest zamysł i sposób realizowania celów, by poprzez odpowiednie budowanie talii do takich sytuacji nie dochodziło. Tak ta gra jest zbudowana i problemy z maną nie są jedyną rzeczą, która jest losowa w grze, ale zdecydowanie najłatwiej je zaobserwować. Są sytuacje gdy dobierasz tylko odpowiedzi, gdy desperacko potrzebujesz jakiegoś większego zagrożenia, czasami dobierasz karty, które w late game na nic Ci się nie przydadzą i nie mam z tym problemu, w końcu chodzi o to by to zauważyć i naprawić problem poprawiając deck, ale system land=mana po prostu nie jest dla mnie

W takim razie Heartstone stoi otworem. Ja uwielbiam właśnie mechanikę landów. Pewna losowość musi tam zachodzić, a można ją spokojnie niwelować do minimum. W magicu można robić bardzo dużo z grą. W zasadzie baza kart pozwala na bardzo elastyczne budowanie talii i nadal nie ma tej najlepszej

Co ma piernik do wiatraka, przecież to w uproszczeniu komputerowa maszyna losująca. Po prostu preferuję inne planszówki/karcianki. Przepraszam za off-top już nie będę Poza tym to chyba temat o niepopularnych opiniach, nie spodziewam się, że wiele osób się ze mną zgodzi

Hmm... pewnie pasuje tu większość gier które stawiają na klimat.

Takie gry zachwycają rzesze okazjonalnych graczy, albo tych mocno związanych emocjonalnie z tematem - stąd wysokie oceny i pozytywne recenzje

W opozycji do nich stoją analityczni gracze, zaprawieni fani planszówek i tacy którzy próbują grać ten tytuł n-ty. Wystawiają oni na probe regrywalność (lub jej brak) i to jak się gra sprawdza pod względem mechanicznym - stąd wziął się ten wątek.

Przyłącze się do tych których nie porwały poniższe (zwłaszcza warstwa mechaniczna gry):
Pandemia / Pandemic Legacy
Robinson Crusoe
Root
Scythe
Small World

Od siebie dopiszę do listy:
Terraformacja Marsa
Wysokie napięcie
Great Western Trail
Magia I Miecz
Brzdęk

Świetne gry które wezmę w obronę:
Cywilizacja poprzez Wieki
Twillight Struggle

Chyba wszystkie Clutlu flavoured gdzie rzut kością decyduje o wszystkim włącznie z możliwością skorzystania z toalety.