AquaSphere / Badacze Głębin (Stefan Feld)

[warlock]

To będzie chyba pierwszy Feld, którego sprzedam. To nie jest zła gra, ale nie ma w sobie czegoś, przez co chciałbym wyjąć ją na stół zamiast takiego Bora Bora czy Trajana. Słowem - nie ma sensu trzymać jej na półce, bo szkoda czasu na "tylko" przyzwoite gry.

Czuję tu za mało "gry w grze", a jedynie dziwaczną intelektualną łamigłówkę, która wymaga dużo wysiłku, a koniec końców nie daje zbyt wiele "funu". Przy czym nie uważam, że to jest trudna do wytłumaczenia gra. Po prostu mam wrażenie grania w abstrakcyjny zlepek mechanik, trochę tak, jak miałem przy okazji partii w w Terra Mystica (nie to, że inne Feldy są jakieś wybitnie klimatyczne, po prostu tutaj mnie to uderza jakoś tak szczególnie ).

Denerwuje mnie poczucie ciągłego ograniczenia w zasadzie na każdym polu tej gry. "Możesz trzymać ograniczoną liczbę zasobów. Możesz mieć tylko dwa zaprogramowane roboty. Musisz wydać kryształ, żeby przekroczyć linię punktów zwycięstwa itd. itd." Mam wrażenie, jakby ta gra została zaprojektowana w "sterylnym laboratorium pozbawionym emocji", z ograniczeniami narzuconymi tylko po to, żeby mechanika trzymała się kupy. Nie wiem jak to wyjaśnić, ale nie podoba mi się to.

Raczej leci pod młotek .

[DarkSide]

warlock, miałem te same odczucia pół roku temu i jak na razie przy wielkiej estymie jaką darzę pana Felda, to póki co był to pierwszy i jak na razie ostatni Feld jakiego sprzedałem.

[Marx]

Hehe, a własnie zamówilem Ale dam szansę, uwielbiam euro

[warlock]

Ta gra jak najbardziej ma prawo się podobać, także nie zrażaj się . Po prostu ostatnio staram się "filtrować" zbędne tytuły w kolekcji. Jeśli coś mnie nie porywa, nie ma sensu tego trzymać. Ode mnie Aquasphere dostaje takie 6.5/10 (po solidnym ograniu i "wypraniu się" na ten tytuł może byłaby siódemka ).

[bukimi]

Moim zdaniem gra broni się właśnie takimi ogranicznikami. Osobiście widzę w tym fajny element klimatu - zamkniętego laboratorium, ograniczonych możliwości, ciasnoty, itp.
Uważam, że tytuł jest zdecydowanie in plus z klimatem jak na typową grę euro.

Fakt faktem, że nie miałem też okazji solidnie się "wygrać" w ten tytuł, bo aby kilka razy niestety, więc może to kwestia regrywalności?

[BartP]

Czuję tu za mało "gry w grze", a jedynie dziwaczną intelektualną łamigłówkę, która wymaga dużo wysiłku, a koniec końców nie daje zbyt wiele "funu". Przy czym nie uważam, że to jest trudna do wytłumaczenia gra. Po prostu mam wrażenie grania w abstrakcyjny zlepek mechanik

Ja tak miałem z Trajanem i wymieniłem. Akurat z Aquasphere nie, ale doskonale rozumiem, o co Ci chodzi.

[romeck]

To będzie chyba pierwszy Feld, którego sprzedam. To nie jest zła gra, ale nie ma w sobie czegoś, przez co chciałbym wyjąć ją na stół zamiast takiego Bora Bora czy Trajana. Słowem - nie ma sensu trzymać jej na półce, bo szkoda czasu na "tylko" przyzwoite gry.

Czuję tu za mało "gry w grze", a jedynie dziwaczną intelektualną łamigłówkę, która wymaga dużo wysiłku, a koniec końców nie daje zbyt wiele "funu". Przy czym nie uważam, że to jest trudna do wytłumaczenia gra. Po prostu mam wrażenie grania w abstrakcyjny zlepek mechanik, trochę tak, jak miałem przy okazji partii w w Terra Mystica (nie to, że inne Feldy są jakieś wybitnie klimatyczne, po prostu tutaj mnie to uderza jakoś tak szczególnie ).

Denerwuje mnie poczucie ciągłego ograniczenia w zasadzie na każdym polu tej gry. "Możesz trzymać ograniczoną liczbę zasobów. Możesz mieć tylko dwa zaprogramowane roboty. Musisz wydać kryształ, żeby przekroczyć linię punktów zwycięstwa itd. itd." Mam wrażenie, jakby ta gra została zaprojektowana w "sterylnym laboratorium pozbawionym emocji", z ograniczeniami narzuconymi tylko po to, żeby mechanika trzymała się kupy. Nie wiem jak to wyjaśnić, ale nie podoba mi się to.

Raczej leci pod młotek .

Świetnie napisane.

Kiedyś w odpowiedzi napisałem coś takiego:
http://www.gry-planszowe.pl/forum/viewt ... 00#p623153

Grę jeszcze mam (w wersji angielskiej Pegasus Spiele). Sprzedałbym, gdyby nie to, że sporo przecenionych na rynku zostało, a za 50 zł to trochę mi szkoda.

[Marx]

Ta gra jak najbardziej ma prawo się podobać, także nie zrażaj się

Spokojnie Trochę poczytałem recenzji zanim się zdecydowałem, więc nie żałuję decyzji (przynajmniej na razie). Grze dam szansę, może nawet kilka. Specjalnie droga tez nie była

[Trolliszcze]

Ja Aquasphere bardzo lubię, choć rzeczywiście ze wszystkich gier Felda ta stawia graczowi najwięcej ograniczeń. Ale ja akurat będę utrzymywać, że - jak zresztą w przypadku wielu cięższych gier Felda - niezbędnych jest kilka partyjek i moment "zatrybienia" (tych wszystkich trybików mechaniki z umysłem gracza). Wrażenie, o którym pisał romeck, mi także towarzyszyło w pierwszych grach. Poszedłbym tutaj, ale nie mogę, bo za mało czasu, tego nie wezmę, bo mi brakuje tamtego, a punktowanie nie ma sensu, bo skończyły mi się kryształy. A potem trochę niespodziewanie nastąpił ten magiczny moment - tak w okolicach 6, 7 partii - że wszystkie ruchy robiłem świadomie, płynnie i całkiem swobodnie. Umysł przestał walczyć z ograniczeniami, tylko się do nich przystosował. Od tamtej pory gra mi się świetnie, a możliwości widzę mnóstwo. Kiedy się już umie powalczyć o właściwie karty i stały dopływ żetonów czasu, kolejność żetonów programowania też nie jest aż tak istotna, można robić - ogólnie rzecz biorąc - to, co się chce.

Niewątpliwie jednak Aquasphere to najbardziej ekstremalna "łamigłówka" pana Felda. Żeby w tę grę sensownie grać, trzeba najpierw rozpracować system i jego ograniczenia, co z początku może dawać wrażenie, że nie walczy się z przeciwnikiem, tylko z mechaniką.

[romeck]

Moją opinię świetnie wypowiada niejaki Tom Vasel:
http://boardgamegeek.com/video/57409/aq ... aquasphere
(tak od ok. 8:30)

Chciałbym lubić tę grę, ale nie potrafię. Myślę, że to dobra gra, ale w ogóle nie mam ochoty w nią grać. Kojarzy mi się z pracą, a ja jednak szukam zabawy.

[warlock]

@Trolliszcze to co piszesz jak najbardziej ma sens, być może gra zyskuje z kolejnymi partiami. W sumie mogę dać jej szansę, bo 79zł to nie jest majątek. Przy czym wydaje mi się, że od początku w miarę "zatrybiłem" o co chodzi w grze - po prostu zwyczajnie nie wiem, czy kiedykolwiek będzie mi to wszystko sprawiało frajdę, biorąc pod uwagę proporcje na linii intelektualny wysiłek/praca <--------> radość z grania. Bora Bora i Trajan to też cięższe tytuły, ale te porwały mnie od razu, nie musiałem "dostrajać się" do gry .

Jedno jest pewne - wydaje mi się, że Badacze będą lepiej działać na 3 graczy. Dwuosobowo ta gra jest zbyt zerojedynkowa, szczególnie w przypadku walki o większość w sektorach.

[Pan_K]

Zgadzam się z Trolliszcze. Po "wgraniu się" w grę chodzi ona świetnie i płynnie. Bez problemu można próbować planować nawet na 5-6 ruchów naprzód i wszystkie "kółka zębate" świetnie się do siebie dopasowują.

[warlock]

Ok, włączam tryb "prania" w takim razie. Może zaskoczy.

[romeck]

Zgadzam się z Trolliszcze. Po "wgraniu się" w grę chodzi ona świetnie i płynnie. Bez problemu można próbować planować nawet na 5-6 ruchów naprzód i wszystkie "kółka zębate" świetnie się do siebie dopasowują.

Ja natomiast zgadzam się z Warlockiem. Życie jest zbyt krótkie, żeby ogrywać grę po to, aby się do niej dostroić, ażeby w końcu poczuć przyjemność z grania (czyż to nie absurdalne?). Przecież tyle Feldów ograłem i góra przy trzeciej grze czułem się w każdym jak ryba w wodzie. Ale naprawdę myślę, że Aquasphere to dobra gra, tylko ze mną jest coś nie tak. Ale czy muszę się męczyć?

[Trolliszcze]

Przy czym ja wcale nie twierdzę, że te partie przed zatrybieniem mnie bolały czy nie sprawiały mi przyjemności. Owszem, czułem, że gra stawia mi opór, ale próba jej rozgryzienia była fascynująca (i przyniosła pozytywne efekty). Rozumiem, że nie każdy czerpie z tego radość, ale mnie rozgryzanie mechanizmów Felda zawsze sprawia mnóstwo frajdy. Jak byłem mały, to każdą nową zabawkę w pierwszej kolejności rozkręcałem, żeby zobaczyć, co jest w środku i jak działa. Grając w złożonego Felda, czuję się podobnie. Natomiast rozumiem tych, którzy zabawki rozkręcać nie mają ochoty, tylko się nią po prostu pobawić. Takie osoby pierwszy (i drugi, a może nawet trzeci) kontakt z Aquasphere może odrzucić.

[romeck]

Tylko że mnie po prostu rozczarowało wnętrze tej zabawki po jej rozkręceniu.

[Pan_K]

romeck - ja Cię rozumiem i do niczego nie zmuszam. Ja mam podobnie z Race for the Galaxy - podobno to dobra gra, ale jakoś kompletnie nie chciało mi się w nią wgryzać. Sprzedana.

[tomb]

Ja jestem na etapie rozkręcania zabawki, czyli Aquasphere fascynuje i irytuje jednocześnie. Mnóstwo drastycznych ograniczeń (kryształy za przejście!!!), które przeszkadzają płynnie grać, ale z drugiej prawdopodobnie przesłaniają mi prawdziwe możliwości w tej grze. Cały czas wierzę, że coś pod taką minikołderką można jednak świadomie zmajstrować. Na razie do łamigłówki w Aquasphere ciągnie mnie bardziej, niż do ogranych Zamków, czy Trajana, do których nie mam ostatnio zacięcia i gram trochę byle jak. Obecnie Badaczom wystawiłbym najwyższą notę spośród wszystkich Feldów.

Niestety pan Stefan nie stworzył jeszcze gry, która błyszczałaby na mojej półce jako tytuł doskonały. Zawsze coś mi tam zgrzyta, mimo mrowia zastosowanych mechanizmów. Nieodmiennie uważam, że najlepszym pomysłem Felda jest przypisywanie kości do akcji w Romie. Niestety sama gra nie jest tak perfekcyjna, jak ów mechanizm, więc na ideał nadal czekam.

Edycja:

romeck - ja Cię rozumiem i do niczego nie zmuszam. Ja mam podobnie z Race for the Galaxy - podobno to dobra gra, ale jakoś kompletnie nie chciało mi się w nią wgryzać. Sprzedana.

Żeby daleko nie szukać - stworzenie ideału jest możliwe: zrobił to Tom Lehmann przy RaceftG.

Jakie to piękne, że jesteśmy różni...

[J_a_c_a]

Przymusowy urlop i tak tłuczemy którąś godzinę w Badaczy, się jaramy, że nie mamy pojęcia czy dobrze gramy. Czy mogę przesunąć naukowca do sektora, w którym znajduje się naukowiec innego gracza?

[Tomzaq]

Oczywiście.

[J_a_c_a]

Jechaliśmy z pamięci, bo instrukcje znajomka przywłaszczył pies. Z tych mało współpracujących psów . Dzisiaj powtórka maratonu. G

[Tomzaq]

Taka ciekawostka

Spoiler:

http://geekandsundry.com/wp-content/upl ... lock-1.png

OctoDice is an overlooked title set in the universe of Aquasphere, a much heavier Eurogame by Stefan Feld. This one, however, keeps things light as players explore the ocean depths and have robots to do their bidding via lots of dice chucking.

Like the classic Yahtzee, players roll and write on their score sheets as they collect sets of particular items. However, after each roll, a player must “lock” two dice, meaning they can no longer re-roll them and must mark them on their score sheet.

Each die has a few icons and number and color combinations. These match up with the sets that players attempt to score such as crystals, research, labs, bots, and submarines. Players must also roll at least two octopods per turn or else lose two points.

Two things stand out in this solid game: first, players may follow up to two of their opponents’ actions, thus allowing them to nab those pesky items they missed on their own turn, and, second, as players expand their lab, they gain special powers.

[Pan_K]

Taka ciekawostka

Spoiler:

http://geekandsundry.com/wp-content/upl ... lock-1.png

OctoDice is an overlooked title set in the universe of Aquasphere, a much heavier Eurogame by Stefan Feld. This one, however, keeps things light as players explore the ocean depths and have robots to do their bidding via lots of dice chucking.

Like the classic Yahtzee, players roll and write on their score sheets as they collect sets of particular items. However, after each roll, a player must “lock” two dice, meaning they can no longer re-roll them and must mark them on their score sheet.

Each die has a few icons and number and color combinations. These match up with the sets that players attempt to score such as crystals, research, labs, bots, and submarines. Players must also roll at least two octopods per turn or else lose two points.

Two things stand out in this solid game: first, players may follow up to two of their opponents’ actions, thus allowing them to nab those pesky items they missed on their own turn, and, second, as players expand their lab, they gain special powers.

Kilka miesięcy temu tę ciekawostkę recenzowało Gradanie

[Tomzaq]

Taka ciekawostka

Spoiler:

http://geekandsundry.com/wp-content/upl ... lock-1.png

OctoDice is an overlooked title set in the universe of Aquasphere, a much heavier Eurogame by Stefan Feld. This one, however, keeps things light as players explore the ocean depths and have robots to do their bidding via lots of dice chucking.

Like the classic Yahtzee, players roll and write on their score sheets as they collect sets of particular items. However, after each roll, a player must “lock” two dice, meaning they can no longer re-roll them and must mark them on their score sheet.

Each die has a few icons and number and color combinations. These match up with the sets that players attempt to score such as crystals, research, labs, bots, and submarines. Players must also roll at least two octopods per turn or else lose two points.

Two things stand out in this solid game: first, players may follow up to two of their opponents’ actions, thus allowing them to nab those pesky items they missed on their own turn, and, second, as players expand their lab, they gain special powers.

Kilka miesięcy temu tę ciekawostkę recenzowało Gradanie

A....to nie wiedziałem

[buhaj]

Pierwsza gra dzisiaj. Sporo "kukania" w instrukcję i oczywiście "ślepota" pierwszych ruchów (a nawet rund). Słaby wynik punktowy, wielkie błądzenie we mgle ale... gra jest zajebista. Nawet lekki klimat poczułem