Fascynaci planszówek - łączcie się!
https://www.gry-planszowe.pl/
Dyskrecja to nasze drugie imie -- jeśli nikt się z niczym nie zapowie publicznie, to znaczy, że się o tym nie mówi.piotrsmu pisze:dodam tylko że projekt X jest grą wydaną(na ebayu po 30$)
rozumiem że chronisz nazwę żeby autor nas jeszcze kiedyś odwiedził.
ja_n pisze:Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.
No chyba nie jednak. Jesli ty ustawiasz się na B a ja na C i np. ty zaczynasz grę. W pierwszym ruchu ruszasz się na C, ja po Tobie ruszam się na B więc znów nie mam szansy Cię zbić a ty będziesz ją miał zawsze.ja_n pisze:Strategia symetryczna, to akurat drobiazg (chociaż oczywiście również psuje grę). Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.
Było świetnie.
Zasada że moge przejeżdżać przez kraje nie odiwedzając ich podoba mi się mniej niż ta że wszędzie musze zagrac po karcie, ale Łukasz lepiej wiesz co ma większy sens gameplayowo i w kwestii balansu celów. Wydawać!!! Nie powiedziałbym że zepsuliśmy grę bo tak naprawdę to ta gra nie ma działać paradoksalnie. Przekonaliście mnie że to może powinien być bardziej scenariusz do odegrania niż gra jako taka. Dla mnie to ważna lekcja o projektowaniu pod konkretną potrzebę! Zaproponowałem dodanie elementu wymiany/kooperacji do doświadczenia ale Karol już uzna czy to ma sens czy nie. Podoba mi się bardzo w tym pomyśle przede wszystkim to że to byłby rodzaj zagadki po prostu. Takiej która pasuje do gry, w która każdy będzie grał raczej raz w zyciu. W każdej partii ktoś wcześniej czy później wpada na rozwiązanie i dalej odgrywa się scenariusz który pokazuje ideę/wartosć którą przekazać chcemy. Oczywiście masz rację, ale ja pisałem TYLKO o "strategii symetrycznej", czyli takiej, w której gracz drugi małpuje ruchy gracza pierwszego (symetrycznie względem środka planszy) i dzięki temu ma zagwarantowany przynajmniej remis (przynajmniej, bo w końcówce ma szansę złamać symetrię i wygrać jeśli przeciwnik popełni błąd). Tę strategię łatwo zablokować tak jak napisałem. To oczywiście nie naprawia gry w ogólności, moje spostrzeżenie nadal pozostaje w mocy i powoduje, że gra jest zepsuta.Filippos pisze:No chyba nie jednak. Jesli ty ustawiasz się na B a ja na C i np. ty zaczynasz grę. W pierwszym ruchu ruszasz się na C, ja po Tobie ruszam się na B więc znów nie mam szansy Cię zbić a ty będziesz ją miał zawsze.ja_n pisze:Strategia symetryczna, to akurat drobiazg (chociaż oczywiście również psuje grę). Wystarczy zabronić drugiemu graczowi ustawić się na symetrycznym polu startowym co pierwszy i z głowy.
Nie grałem w tę grę, ale rozmowa o graniu symetrycznym przypomina mi akurat Manego czyli Mirror Go. Są bardzo proste sposoby na to, żeby ograć gracza, który gra lustrzane odbicie moich ruchów. Jeżeli ktoś ich nie zna albo nie zastanowi się przez chwilę to może mieć problem.Dotknąłeś sedna sprawy, mimo że się nie znaszyosz pisze:Może tu też istnieje możliwość skarcenia przeciwnika który próbuje grać lustrzanie? Jeżeli tak to wtedy nie jest to problemem.
. Niestety w tej grze tylko drugi gracz może karcić pierwszego (o ile nie popełni bardzo prostego błędu w początkowym rozstawieniu - gdy gra symetrycznie, to ma gwarancję, że tego błędu nie popełni). Takie jeszcze małe dopracowania... bardziej development niż dizajn... polerka...Filippos pisze:Najpierw grałem w Migawki. Niezmiennie mi sie podobają. Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag. Poza tą z niesprawiedliwym wydłużeniem drogi do Rasiji.
Dzięki za udział w teście. Rosję poprawię.Filippos pisze:Wydawać!!!
A jednak wpłynęło na grę, a właściwie na balans strategii - wreszcie można ciułać strzałki na przyszłe podróże, zamiast kisić się ciągle z 10 kartami w ręku. Dlatego przychylam się do wczorajszego podziału pracy (czwarte saksy też dają -3 punkty - a testy wykażą, czy nie powinny zabierać nawet więcej).Filippos pisze:Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag.
Ja zaproponowałem inne rozwiązanie jeśli imć dizajner nie chciałby komplikować zasad zróżnicowanymi kartami saxów. Po prostu każde kolejne saxy pozwalają zarobić mniej - 6, 5, 4, 3 karty. Fajnie jest mieć tematyczne karty saxów ale nie wiem czy ludzie się w tym wszystkim nie pogubią. Karty celów, karty lokacji, karty saxów, karty specjalnych zdolności - telfonów do mamusi itd... Sporo tego.Jan Madejski pisze:A jednak wpłynęło na grę, a właściwie na balans strategii - wreszcie można ciułać strzałki na przyszłe podróże, zamiast kisić się ciągle z 10 kartami w ręku. Dlatego przychylam się do wczorajszego podziału pracy (czwarte saksy też dają -3 punkty - a testy wykażą, czy nie powinny zabierać nawet więcej).Filippos pisze:Na szczęście strałkowanie nie zmieniło mehchaniki gry a jedynie sposób oznaczania ruchów więc nie mam chyba żadnych uwag.
Balans punktowy nadal byłby podobny z innym, niewiele mnie eleganckim rozwiązaniem: każda praca daje 6 kart, ale druga = -1 punkt, trzecia = -2 punkty, czwarta = -3 punkty (to już nie wymaga specjalnych kart saksów, a jedynie zliczanie ich liczby - które i tak jest niezbędne do jednego z celów). To pozwala się rozerwać graczowi, który chce trochę zaryzykować, a nie tylko mielić karty w ręku (muszę wykombinować taki ruch, żeby w 6 dobranych kartach zwróciło mi się -3).Hm, bardzo ciekawy pomysł. Nie zawsze na planszy leży 6 kart, które chcę mieć. Można wprawdzie skompletować 6 fajnych kart na planszy odrzucając karty z ręki (kupując patyczki), a potem zgarnąć 6 poprzez pracę, ale zróżnicowane karty pracy też mogą pomóc w rozgrywce - widzę 4 fajne karty? Zagrywam pracę +4. Albo mam na ręce 6 fajnych kart, ale potrzebuję jeszcze 4 ze stołu zanim je zagram? Zagrywam pracę +4. Dobrze uzupełnia możliwość kupowania patyczków na zapas - ja w rozgrywce miałem wystarczającą ilość patyczków, kupowanie więcej nie miało wielkiego sensu, zróżnicowanie kart pracy by mi się przydało.Filippos pisze:Po prostu każde kolejne saxy pozwalają zarobić mniej - 6, 5, 4, 3 karty.
Dla mnie - na planszy zawsze leży 6 kart, które chcę miećja_n pisze:Nie zawsze na planszy leży 6 kart, które chcę mieć.
2-4 do kombosa i reszta na bilety. Trzeci dociąg nadal sexi, czwarty dla upartych ale nadal coś może dać. Dotarło. Nie, no uprościć tak, ale nie doprowadzać do trywialnych wyborów -- ta daje 4 to już się nie opłaca, ta daje 7, to na pewno zużyje. W ten sposób bym tylko graczom pokazał, ile powinni pracować (bo powyżej pewnego progu to po prostu nie będzie się za bardzo opłacać i tyle). Po prostu każde kolejne zagrane saxy dają mi jedną kartę mniej i tyle.