GRY-PLANSZOWE.pl

janekb pisze:Fajnie, a jak otrzymać te karty jak już się pojawią poprawione?

zapewne przez sklep w którym kupiłeś, bądź bezpośrednio w Portal Games - ale poczekajmy aż karty się pojawią, bo Portal to mistrzowie zapowiedzi ...

Moja przygoda z Dziedzictwem zakonczyla sie po 5 rozgrywkach. Karty postaci i rysunki na nich przestaly bawic. Zadania startowe sa niezbalansowane co okazalo sie duzym minusem, na ktory narzekali wspolgracze.
Gra zajmije potezna ilosc miejsca na stole, po za tym jakosc wykonania kart jest slaba. Karty przyjaciol z czarnym rewersem i obwodka sa po kilku rozgrywkach zniszczone od tasowania i trzymania w rekach, szczegolnie ta czarna obwodka stala sie juz .... biala. Pierwsza rzecz do tej gry to zakup masy koszulek.
Gre juz sprzedalem.
Jako plus moge powiedziec ze pierwsze partie sprawily mi duzo radosci, im ich wiecej tym ocena spadala niestety.

veljarek pisze:Zadania startowe sa niezbalansowane co okazalo sie duzym minusem, na ktory narzekali wspolgracze.
[...]po za tym jakosc wykonania kart jest slaba. Karty przyjaciol z czarnym rewersem i obwodka sa po kilku rozgrywkach zniszczone od tasowania i trzymania w rekach, szczegolnie ta czarna obwodka stala sie juz .... biala.

Po porównywalnej liczbie rozgrywek nie zauważyłem problemu niezbalansowania zadań startowych - wygrana zawsze była kwestią paru punktów, a zdarzyło się tiebreakować. Fakt biskup szybko został poprawiony.

Niestety potwierdzam komentarz dotyczący kart.
A, mimo że historie rodzinne zaczynają popadać w rutynę, gierka jako lajtowa i ciesząca casuali zostanie w kolekcji.

veljarek pisze:Gra zajmije potezna ilosc miejsca na stole

No cóż, to też nasza bolączka
Ostatnio coraz częściej okazuje się,że stół z mały i przenosimy się na podłogę. Dla mnie to ok, ale boję się o moment, kiedy po kilku godzinach na ziemi, połowa towarzystwa się nie podniesie o własnych siłach

Do wszystkich, którzy krytykują oprawę graficzną: nie wydaje się Wam, że idealizacja wizerunków głowy rodu i jej potomstwa, przy jednoczesnym skarykaturalizowaniu "znajomków" to zabieg celowy? Zapewne w taki (pełen cynizmu) sposób musiał postrzegać patriarcha swe dzieci i wnuki - mające przecież w żyłach jego krew! - na tle kandydatów na nowych członków dynastii. W tym drugim przypadku jawić musiały się mu jeno pokraczne kreatury, o wartości których stanowił posag, tudzież inne profity, jakie wraz z koligacjami wnieść one mogły po ślubie. Moim zdaniem - zabieg iście genialny i aż dziw, że nikt tutaj na to nie wpadł

Które koszulki Maydaya będą pasować: mini chimera (43x65), czy mini euro (45x68)?
Nie lubię luzu w cienkich koszulkach, więc może da się karty wsunąć w chimery?

Stephan pisze:Do wszystkich, którzy krytykują oprawę graficzną: nie wydaje się Wam, że idealizacja wizerunków głowy rodu i jej potomstwa, przy jednoczesnym skarykaturalizowaniu "znajomków" to zabieg celowy? Zapewne w taki (pełen cynizmu) sposób musiał postrzegać patriarcha swe dzieci i wnuki - mające przecież w żyłach jego krew! - na tle kandydatów na nowych członków dynastii. W tym drugim przypadku jawić musiały się mu jeno pokraczne kreatury, o wartości których stanowił posag, tudzież inne profity, jakie wraz z koligacjami wnieść one mogły po ślubie. Moim zdaniem - zabieg iście genialny i aż dziw, że nikt tutaj na to nie wpadł

Mi same karykatury nie przeszkadzają, nie są wyjątkowe, ale do badziewnych też nie należą.

Najgorsze dla mnie i znajomych graczy są grafiki które mogą błędnie informować o płci postaci... Nie raz ktoś przy stole mówił "cooo!? to jest kobieta, wygląda przecież jak facet"

Przecież dlatego właśnie karty znajomych (a właściwie tarcze z ich imionami) mają różne kolory, na pierwszy rzut oka widać czy to niewiasta (choćby i szpetna) czy kawaler.

mat_eyo pisze:Przecież dlatego właśnie karty znajomych (a właściwie tarcze z ich imionami) mają różne kolory, na pierwszy rzut oka widać czy to niewiasta (choćby i szpetna) czy kawaler.

Potwierdzam. My grając kilka razy nie zwróciliśmy na to uwagi. Żona kumpla zagrała pierwszy raz i od razu nas uświadomiła

mat_eyo pisze:Przecież dlatego właśnie karty znajomych (a właściwie tarcze z ich imionami) mają różne kolory, na pierwszy rzut oka widać czy to niewiasta (choćby i szpetna) czy kawaler.

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, oooooooooooooo, dzięki Jakoś zupełnie na to nie zwróciliśmy uwagi hehe
co nie zmienia faktu że niektóre panie są strasznie męskie

Karit pisze:co nie zmienia faktu że niektóre panie są strasznie męskie

Jak to w życiu po grafikach też można uznać, że kilku z tamtych panów ewidentnie woli męskie towarzystwo

w czasach Gender to duże niedopatrzenie tej gry... może należy zgłosić sprawę obrońcom tęczy ( albo zarekomendować jej podpalaczom , żeby było konstruktywnie i prosprzedażowo - "Dziedzictwo - no gay game"

Pozwolę sobie ponowić pytanie:

TomB pisze:Które koszulki Maydaya będą pasować: mini chimera (43x65), czy mini euro (45x68)?

TomB pisze:Pozwolę sobie ponowić pytanie:

TomB pisze:Które koszulki Maydaya będą pasować: mini chimera (43x65), czy mini euro (45x68)?

Mini Euro.

Graczy, którym język angielski nie jest straszny zachęcamy do obejrzenia recenzji Dziedzictwa na blogu DriveThru.

Dodatkowe pałace też będą w portalowym sklepiku?

Tak, zostało troszkę tych kart, będą jutro dostępne (do wyczerpania zapasów).

Przy okazji zapraszamy do obejrzenia video recenzji Dziedzictwa na kanale Boardgames factory.

Portal Games pisze:Tak, zostało troszkę tych kart, będą jutro dostępne (do wyczerpania zapasów).

Ok.. rozumiem, że będą dostępne w Waszym sklepiku na portalgames.pl ?

Grałem 2 razy.
Gra przeciętna.
Dla młodszych (8-10 lat) za dużo tekstu, elementów fizycznych i mechanicznych do ogarnięcia, za długo.
Dla starszych (30+) raczej losowo i nudno. Są wprawdzie przebłyski zabawnych sytuacji, ale konwencja graficzna psuje wrażenie. Dla mnie ikonki nieczytelne i słabe (czasem nawet brak) zróżnicowanie Baba/Chłop, Młody/Dorosły, Chłopczyk/Dziewczynka...
Wygląda na to, że zostaje docelowy wiek w granicach 15 - 25 lat - do tego nie zasiądą

Pudełko kojarzy mi się z mrokiem - grą w klimacie odkrywania mrocznej tajemnicy, mrocznego dziedzictwa...
Tymczasem zawartość jest satyryczna i rozgrywka jest raczej w klimacie beztroskiej swawoli...
Czy ten dysonans był zamierzony?

Owszem, od początku gra miała być pod względem oprawy lekko humorystyczna (w końcu to lekka gra rodzinna).

Recenzja na blogu Ciekawegry.pl
http://ciekawegry.wordpress.com/2013/12 ... -de-crecy/

gafik pisze:Grałem 2 razy.
Gra przeciętna.
Dla młodszych (8-10 lat) za dużo tekstu, elementów fizycznych i mechanicznych do ogarnięcia, za długo.
Dla starszych (30+) raczej losowo i nudno. Są wprawdzie przebłyski zabawnych sytuacji, ale konwencja graficzna psuje wrażenie. Dla mnie ikonki nieczytelne i słabe (czasem nawet brak) zróżnicowanie Baba/Chłop, Młody/Dorosły, Chłopczyk/Dziewczynka...
Wygląda na to, że zostaje docelowy wiek w granicach 15 - 25 lat - do tego nie zasiądą

To gra dla casuali.
Można tą grę postawić obok Osadników, TtR i Kolejki.
Bardzo ładnie wydana gra, ale nie dla gracza.

Pozwolę sobie zacytować sam siebie, z 30 sierpnia tego roku, czyli na długo jeszcze przed premierą gry

trzewik pisze:Dziedzictwo nie jest ciężkim euro! Sorry jeśli to kogoś zasmuci lub zniechęci do zakupu, ale taka jest prawda - to lekkie, sympatyczne euro o lekkości Egizii a nie Le Havre! Maniacy Trajanów, Terry Mystici i innych sucharów nie powinni liczyć, że Dziedzictwo to ich typ gry. To znacznie lżejsza pozycja.

Czochrun pisze:

Portal Games pisze:Tak, zostało troszkę tych kart, będą jutro dostępne (do wyczerpania zapasów).

Ok.. rozumiem, że będą dostępne w Waszym sklepiku na portalgames.pl ?

Czekając na zamówione karty pozwolę sobie zapytać: czy można liczyć na pdfa z kartami pałaców do ściągnięcia ze strony Portalu (wzorem Tezeusza)? Podejrzewam, że część moich noworocznych gości może zażyczyć sobie właśnie Dziedzictwa, a nie wiem, czy Poczta wyrobi się z przesyłką (o ile w ogóle komuś w Portalu chciało się bawić w pakowanie kilka dni przed świętami).

Kilka partii za nami - kilka spostrzeżeń.

Gra Dziedzictwo, mimo że jest świetnym tytułem, pada, w moich oczach, ofiarą swojej (prawie) doskonałości.


Gra jest bardzo dobrze wydana (tak mało brakło do idealnej produkcji Portalu), ma świetne komponenty i rewelacyjne ilustracje. Żona, pierwszy raz grając, popłakała się ze śmiechu na planszą, gdy musiała wydawać swoje dzieci za niektóre indywidua. No, i właśnie te portrety sprawiają, że karty dzieci wypadają przy nich słabo. Aż chce się, żeby mordka każdego pacholęcia była taką indywidualnością, jak znajomi rodziny. Domyślam się, że koszt ilustracji jest spory i nie dziwi mnie to, ale fakt pozostaje faktem.

Mamy tu możliwość wybierania spośród wielu akcji, a różnorodność i złożoność nieco mnie zaskoczyła. Ale już po kilku partiach widać, że właśnie przez owo zróżnicowanie i wstępny zachwyt, szybko jednak opadający, potrzebne będą nowe wyzwania, by gra się nie znużyła i nie spowszedniała. Zatem ledwie 6 patronów, jednakowe pałace (wiem, jest dodatek) i przedsiębiorstwa, a nawet 15 (dość podobnych do siebie) misji to może być mało. Gra ma potencjał dodatczany i ten potencjał musi być wykorzystany.

A dlaczego początkowy entuzjazm opada? Wszystkiemu winny temat - doskonale dobrany, sprawnie i inteligentnie wkomponowany, naturalny po prostu. Tak silny, że przy pierwszej partii wcale nie myślałem o punktach, tylko dałem się ponieść historii. Żal się więc zrobiło przy drugim podejściu, że ktoś inny moją żonę głowy rodu traktuje jako wypełniacz misji, i to - zgroza - dopiero w trzecim pokoleniu. Ja sam tez już nie patrzyłem na facjaty, tylko przepatrywałem rękę w poszukiwaniu co lepszej dopałki. Za trzecim razem niewyraźne gęby były bez znaczenia i nie obchodziła mnie historia, jaką współtworzy Carlos, tylko czy uda mi się z niego wycisnąć ten cholerny zielony żeton, bo mam patrona pod pałace. Klimat zdychał. W przypadku innych gier nie przejąłbym się tym wielce. Ale tu wszystko było naprawdę dobrze. Historio - wróć.

A gdy już barbarzyńsko (geekowsko?) odarłem grę z klimatu to pojawiły się wątpliwości natury formalnej. Czy aby na pewno gra jest prawidłowo skonstruowana i czy nie ma problemu z równowagą sił? Może znowu padła ofiarą samej siebie, czyli własnej różnorodności?

(Schowam do spoilera - kto nie chce mieć wątpliwości, niech nie czyta, choć to nic widowiskowego)