GRY-PLANSZOWE.pl

No to jak grales to wiesz, czego sie spodziewac. Nie chcialam Cie straszyc, mnie tez Carcasonne odpowiada, uwazam, ze jest b. przyjemne, chcialam tylko zauwazyc, ze nie kazdy reaguje na te gre jakims dzikim entuzjazmem. Bo wiesz, to, ze Tobie sie podoba, to jeszcze nie znaczy, ze spodoba sie Twoim znajomym, z ktorymi chcesz grac, a bez graczy gra sie raczej slabo... Moze powinienes zrobic maly rekonesans?

"wspolne miasto"? a coz to takiego? Chyba kolega (wlasciciel) zapomnial wspomniec o tej zasadzie tlumaczac nam, o co chodzi... Dowiedzielismy, jak sie ZABIERA komus miasta, ale zeby wspolnie cos budowac, co to to nie. No ale u nas generalnie we WSZYSTKO gra sie jakos maksymalnie agresywnie i nawet tutaj, w Carcasonne, nie zauwazylam zeby bylo to, jak ktos kiedys powiedzial, "ukladanie puzzli". Ale faktycznie, jestem w stanie wyobrazic sobie, ze z innymi graczami, "delikatniejszymi", moze to wlasnie tak wygladac...

No ale to taka dygresja, a wracajac do tematu...

...ja akurat wariantu dyplomatycznego, o ktorym pisze MisterC, jakos nie widze, ale to pewnie dlatego, ze gralam tylko raz i tak naprawde nie wiedzialabym, czy te uklady, ktore proponuje mi ten "drugi", jakies wspolne miasta itp., przynioslyby MI jakas korzysc... Bez dyplomacji wiadomo przeciez, ze jak przychodzi kafelek pasujacy do miasta tego "pierwszego", to sie go kladzie gdzies daleko od jego miasta, a jakos tak w miare blisko wlasnego. No ewentualnie kladzie sie go obok miasta "pierwszego" i stawia na nim duzego ludzika, tak zeby kiedys sie polaczyly, i zeby w momencie polaczenia miec wiecej "sily" tak, aby przejac to miasto... Tak to sie jakos robilo. (wybaczcie jesli cos pokrecilam, ale nie mam zbyt duzego doswiadczenia jesli chodzi o C. i nie znam tych wszystkich sztuczek/kruczkow a pewnie nawet mam braki jesli chodzi o podstawowe zasady )

Przy 2 osobówkach wspólne budowanie jest kompletnie bez sensu - obaj gracze dostają tyle samo, czyli różnica jest na 0... to już lepiej postawić w szczerym polu, postawić ludka i zgarnąć minimum 1 punkt.

Za to przy 3 graczach wspólne budowanie jest bardzo sensowne - 2 graczy dokłada punkty w swoich turach dla obu graczy, jeśli graliby tylko do wspólnych obszarów zgarną 2 razy więcej punktów niż gracz grający sam, ale zawsze jest ryzyko że gdy inwestycja za bardzo się rozrośnie ktoś postanowi przejąć dzieło.

A wracając do tematu zawsze lubiłem gry maści wszelkiej z naciskiem na elektroniczną rozrywkę. Pod koniec liceum kumple kupili Puerto Rico i zagrałem w "najlepszą planszówkę na świecie". W planszówkach urzekła mnie różnorodność machanik i względna prostota reguł, czytelna reprezentacja stanu i spora głębia strategiczna, czyli ogólnie elegancja rozgrywki.Później zacząłem chodzić na SG, trochę później OKO które przeniosło się na PW. [edit:] Później odkryłem regularne spotkania klubów planszówkowych i do dziś regularnie na nie uczęszczam [/edit]

zephyr pisze:Później zacząłem chodzić na SG, trochę później OKO które przeniosło się na PW.

Mysle ze te wyznania nie sa zbyt czytelne dla czytelnikow spoza W-wy.

Dla mnie, a jestem z oddalonych od W-wy o ok.300-350km Gliwic, wszystko jasne.

Turner pisze:... do osadników nikt nie ma nic przeciwko, tylko szkoda że we 2 nie da sie zagrać

Da się, lecz po zagraniu w co najmniej 3 osoby (w 4 to już ło-ho-ho), gdzie juz pohandlować można, atrakcyjność rozgrywki 2 osobowej spada, znacznie wręcz. Podobnie wygląda sprawa z Fasolkami. Niemniej i mimo wszystko jest wciaż raczej miło tylko, że no właśnie.

Wracając do pytania zawartego w tytule wątku (jak zaczęło się nasze hobby):

"Pierwsze historyczne wzmianki o grach zwanych obecnie planszowymi pochodzą sprzed kilku tysięcy lat. Zachowały się dowody materialne, że gry na planszach istniały w Egipcie, Palestynie i Asyrii, na Cyprze i Krecie, w Grecji, w Indiach, Chinach i Japonii. Jedna z najstarszych plansz do gry, to plansza znaleziona podczas prac wykopaliskowych w grobowcu w El-Mahasna (Górny Egipt). Grobowiec pochodził z lat 4000-3500 przed nową erą. Sędziwa plansza - o polach 3x6 - sporządzona z gliny, zachowała się w bardzo dobrym stanie wraz z jedenastoma figurami w kształcie stożków."
(Zdzisław Nowak, Mu-torere, Do-guti i inne, Warszawa 1972).

finallyh pisze:

Turner pisze:... do osadników nikt nie ma nic przeciwko, tylko szkoda że we 2 nie da sie zagrać

Da się, lecz po zagraniu w co najmniej 3 osoby (w 4 to już ło-ho-ho), gdzie juz pohandlować można, atrakcyjność rozgrywki 2 osobowej spada, znacznie wręcz.

Można użyc komórki, w dziale "Planszówki na komputerze" był post z linkami do komórkowej wersji osadników http://www.gry-planszowe.pl/forum/viewt ... f=9&t=5460. Można zagrać z przeciwnikami z komórki . Wiem, że to hardcore, ale dla pasjonata moze być ciekawe. Zaznaczam, że sam nie grałem.