Dzisiaj zagrałem pierwszy raz na dwie osoby. I przyznać muszę, że wrażenia są całkiem miodne
Jakiś rok temu grałem w Mombasę, która mi się spodobała, ale w zalewie nowości i braku czasu nieco utonęła. Faktycznie po zagraniu w Blackout mam ochotę w nią też zagrać, ale nie z racji tego, że Blackout coś robi źle - po prostu bardzo podoba mi się mechanizm zagrywania kart wymyślony przez Pfistera. A obie gry robią to nieco inaczej. Szczerze to nie wiem, która gra jest lepsza i obie ograłbym bardziej, żeby zdecydować
Niemniej, po pierwszej rozgrywce Blackout wydaje się bardzo dobrą grą. Faktycznie jest nieco pasjansowata, ale to nie przeszkadza - i tak nawet na dwie osoby zdarzyło mi się boleć, że akurat mój przeciwnik zabrał mi kartę, na którą patrzyłem lub wykonał zwiad w tym miejscu, w którym chciałem. Niedużo, ale wciąż interakcja się pojawia, jeśli akurat ma się plan i ktoś go jednym ruchem może zepsuć - nawet nieświadomie (lub bardziej świadomie przy zwiadzie, kiedy zablokuje mi obszar z żetonem już odkrytym, którego akurat potrzebuje).
Fajna jest synergia mechanik. Wszystko ma wpływ na wszystko, co jest fajne, przy czym pojawia się jeden minus - tłumaczenie tego jest harde. Rzadko kiedy tłumaczę gry na zasadzie "grajmy, a ja będę tłumaczył w trakcie", ale tu tak postanowiłem, bo wydawało mi się to bardziej logiczne, niż tłumaczenie 8 faz, żeby dopiero potem je rozegrać. W efekcie tłumacząc jedną fazę, tłumaczyłem idee kolejnych, żeby zwrócić uwagę na pewne aspekty. W efekcie pierwsza runda była niezmiernie długa, na szczęście kolejne poszły już szybko.
Mechanika zasobów na rondlu mi się podoba, tak samo ciężarówek, dzięki którym można zmienić pozyskiwany zasób lub położenie kostki na planszy. Niby mały mechanizm, ale w efekcie nie jest się tak ograniczonym - czasami można poświęcić jakiś punkt zwycięstwa dla lepszej realizacji założonego celu. Dzięki temu zresztą dzisiaj wygrałem i to właśnie o jeden punkt
Fajne to wszystko. Jako eurosucharzysta nie zgadzam się, że gra kompletnie nie ma klimatu - instrukcja go po prostu nie opisuje, ale jeśli człowiek odpowiednio ubierze akcje i fazy w słowa, to i klimat się znajdzie. Niewielki, ale wciąż przyjemny. Jakość komponentów jest bardzo na plus i cieszę się, że w polskim wydaniu Lacerty grafika została odświeżona - zastrzeżeń pod tym względem nie mam i wszystko prezentuje się fajnie.
W ostatecznym rozrachunku dla mnie to gra 8/10 z możliwością wzrostu. Widzę tu spory potencjał i myślę, że gdyby nie Mombasa (vide podobny sposób zagrywania kart, przez co porównania się same cisną) oraz może wysoki próg wejścia, to gra byłaby znacznie lepiej oceniania. Ja na ten moment polecam i mam nadzieję, że polecać będę również po paru następnych partiach
Krótko podsumowując słowem, którego użyłem przy tym wpisie aż za dużo - fajne! Naprawdę fajne to i o ile nie jest to efektów WOW, który od razu winduje dla mnie grę na piedestał, to pewno jest to efekt FAJNE, który winduje grę na chęć zagrania kolejnych partii. Wydaje mi się, że sporo tu jeszcze jest do odkrycia i nawet efekt WOW może się pojawić. Czy się pojawi? Zobaczymy