Re: Pirates of Maracaibo (Alexander Pfister)
: 23 sie 2024, 16:36
Dzisiaj do mnie dzwonili z Taniej książki i pytali czy poczekam do 11 września czy anulować zamowienie
Jak na razie to ulubiona gra, jaką poznałem w tym roku, a ten wyjątkowo był w takie obfity.
Więc już zamówiono, czekam tylko na premierę.
Ogólnie udało się autorowi znaleźć zloty balans, między ciekawymi wyborami a w miarę prostymi zasadami, a to wszystko zamknięte w 2 godziny gry. Naprawdę dobry przedstawiciel średniej ciężkości euro.
Wybór między pędzeniem do tytułowego Maracaibo, lub odwiedzaniem każdej karty pola po drodze tworzy ciekawą interakcję z graczami, bo zawsze musi planować, że przeciwnik może ci popsuć plany właśnie przez bycie pierwszym w Maracaibo, co kończy aktualną turę.
A nawet sam wybór, na którym polu skończyć ma duże znaczenie, bo punkty można zdobywać na bardzo dużo sposobów, ale by wygrać, trzeba znaleźć synergie, by jak najwięcej wycisnąć. A że na turę możemy się ruszyć tylko od 1 do 3, byle po ruchu jeden rząd kart bliżej Maracaibo sprawia, że trzeba dobrze sobie zaplanować trasę.
Cele, budynki, kupione karty, postęp po polu eksploracji oraz zdobyte skarby to są podstawowe strategie punktowania, ale jest wiele pomniejszych źródeł punktów .
Do tego dochodzi fakt, że pola z kartą ulepszeń, przeciwnik może nam wykupić, że znikną z planszy zastąpione nowa karta, która już nie pasują do naszej strategii. To jest wyścig nie tylko do celu, ale także po lepsze karty.
Jednak przypuszczam, że nie wszystkim przypadnie do gustu mechanika zdobywania skarbów, bo ta polega na rzucaniu 3 kośćmi różnych kolorów z możliwością przerzutu, by potem wymienić jedną wybrana kość na różne korzyści, jak punkty, monety albo właśnie skarby, ale tylko powiązany z danym kolorem kości. Jest to ryzykowana opcja, ale da się bez niej wygrać, oraz jest dużo możliwości, by do wartości rzutów dodać bonusy.
Krótko mówiąc, to jest twój wybór, czy próbujesz ryzykować, czy wybierasz bezpieczniejsze inne opcje zdobywania punktów lub próbujesz to z większą ilością bonusów, że nie ma znaczenia co ci wypadnie na kościach.
Ogólnie bardzo polecam, bo gra zrobiłem na mnie duże wrażenie.
Jeśli ktoś jest fanem euro z elementami wyścigu, gdzie musi chodzić pionkiem po planszy i każdy ruch daje odmienne korzyści oraz musi być przemyślany, to tutaj jest dobry przykład tego.
Choć jeśli ktoś jestem fanem naprawdę ciężkich euro, to trudno mi powiedzieć czy mu ta gra podejdzie, najlepiej najpierw przetestować.
Dla porównania, tego autora grałem jeszcze Great Western Trail: Nowa Zelandia, i choć gra także się podobała, to jednak rozgrywka była zbyt długa (ponad 4.5 godziny), a próg wejścia i uczenia nowych graczy zbyt wielki by miała szanse trafić na stół, mimo że grało się przyjemnie. Widać w Piratach z Maracaibo wiele wspólnych mechanik i pomysłów, ale końcowy efekt dużo bardziej mi się spodobał.
Choć nie zdziwiłbym się, gdyby GWT:NT mogła nadal podejść niektórym bardziej, bo ono oferuje dużo więcej opcji i możliwości strategii. Ale ja jednak preferuje wydestylowane mechanizmy, które nadal łechtają głowę, ale nie gubi cię w ich gąszczu. No i mimo wszystko te gry mimo paru podobnych mechanizmów znaczenie się różnią, więc spokojnie obie mogą stać na półce.
Nie grałem w oryginalne Maracaibo ale też mnie nie kusi, dłuższe bardziej skomplikowana wersja tej gry nie brzmi zachęcająco, gdy ta gra trafiała idealnie w mój gust.
), ale z tych 15 innych gier prawdopodobnie wybrałbym tą.