GRY-PLANSZOWE.pl

Wszystkie Twoje zarzuty wynikają ze słabego ogrania - naprawdę
Nie chce mi się odpisywać na każdy punkt z osobna, ale naprawdę jak sukcesywnie będziesz odkrywał grę to nagle zmienisz zdanie np. do (nie)kupowanych kart, olbrzymiej wartości III ery itd. ja grałem dopiero kilkadziesiąt razy (w rożne wersje) i nadal zauważam pole do poprawy, nowe strategie i nowe combosy itd.(on-line nie gram). ta gra to jedna całość, a nie każda era z osobna.

Jeśli gra Cię meczy, nie graj bo "każdy" pisze, że to fajne i "trzeba". nawet jak "każdy" pisze że "musisz jeszcze sporo pograć"

(parafrazując: za dużo jest na świecie słabych gier, by nie chcieć grac wyłącznie w Cywilizację )

@piton póki co Cywilizacja mnie strasznie przyciąga, wczoraj skończyłem grę i pomimo pewnych mankamentów mam cały czas ochotę na następną rozgrywkę I bardzo dużo myślę o tej grze nawet po jej skończeniu, a to naprawdę nie zdarza się często

Czas rozgrywki i downtime będą się sukcesywnie zmniejszać. Przydatność niektórych kart też zapewne wyjdzie w praniu przy okazji opracowywania bardziej niekonwencjonalnych strategii. No i całościowy przebieg rozgrywki, dostępne opcje i "feeling" gry są fantastyczne.

Największy zarzut jaki mam to właśnie ta nadmierna (w moim odczuciu) "eskalacja" gry w okolicach trzeciej ery, preferuję bardziej "kameralny" klimat dawnych czasów . I to już zapewne moja preferencja - wolałbym, żeby ta "mała w skali" era antyku/średniowiecza trwała dłużej .

warlock pisze:@piton póki co Cywilizacja mnie strasznie przyciąga, wczoraj skończyłem grę i pomimo pewnych mankamentów mam cały czas ochotę na następną rozgrywkę I bardzo dużo myślę o tej grze nawet po jej skończeniu, a to naprawdę nie zdarza się często

Czas rozgrywki i downtime będą się sukcesywnie zmniejszać. Przydatność niektórych kart też zapewne wyjdzie w praniu przy okazji opracowywania bardziej niekonwencjonalnych strategii. No i całościowy przebieg rozgrywki, dostępne opcje i "feeling" gry są fantastyczne.

Największy zarzut jaki mam to właśnie ta nadmierna (w moim odczuciu) "eskalacja" gry w okolicach trzeciej ery, preferuję bardziej "kameralny" klimat dawnych czasów . I to już zapewne moja preferencja - wolałbym, żeby ta "mała w skali" era antyku/średniowiecza trwała dłużej .

U mnie mankamentem tej gry jest to, że na dwóch graczy ona rodzi u nas niesamowicie dużo negatywnych emocji. To jedna z tych gier, do których podchodzę "na poważnie" i jeśli ktoś często myli zasady, przeciąga grę to mnie trafia. I najgorsze jest to, że partia trwa na tyle długo, jest tak absorbująca, że porażka może boleć, zwłaszcza jeśli ktoś przegrywa kilka razy pod rząd i to dopiero w trzeciej erze sobie to uświadamia. Też mam wrażenie, że II era jest za krótka i prawdziwy silniczek powstaje dopiero w III erze, co historycznie w sumie się zgadza i z komputerową cywilizacją też, ale.... Ogólnie z tą grą mam taki problem, że to ja jestem w niej problemem Uwielbiam ją, ale muszę trzymać emocje na wodzy, kiedy w nią gram i trochę się wyluzować.


Niestety to

Kurcze, niesamowicie jara mnie ta gra, jej "epickość" i poczucie budowania swojej cywilizacji, ale ten czas rozgrywki... Nie wiem czy moja druga połówka to wytrzyma . Najdłuższa gra w jaką z nią grałem to Grand Austria Hotel (max partie 1,5 h).
Jak się w ogóle ta gra podoba płci pięknej?
I czy wariant krótszy (tylko 2 ery) też działa jako tako?

To nie jest ulubiony tytuł mojej żony, ale gra chętnie, niestety ale ta epickość wynika też z czasu jaki się poświęca grze, a że niesamowicie wciąga, czas zlatuje nie wiadomo kiedy, trzeba jednak spróbować samemu. My narazie rozgrywamy te krótsze warianty bez 3 epoki i to bardzo dobry sposób na wdrożenie w zasady.

kaspers pisze:Kurcze, niesamowicie jara mnie ta gra, jej "epickość" i poczucie budowania swojej cywilizacji, ale ten czas rozgrywki... Nie wiem czy moja druga połówka to wytrzyma . Najdłuższa gra w jaką z nią grałem to Grand Austria Hotel (max partie 1,5 h).
Jak się w ogóle ta gra podoba płci pięknej?
I czy wariant krótszy (tylko 2 ery) też działa jako tako?

Grałem ze swoją dziewczyną ostatnio Zagraliśmy jedną partię, a kilka dni później sama zaproponowała drugą Pełna rozgrywka, ale koniecznie chciała w wariancie pokojowym (uszanowałem decyzję ). Generalnie gra bardzo jej się spodobała. Ale 3,5 godziny bite graliśmy .

Gra jest rewelacyjna.

bawi mnie (a w sumie nieco razi) jak ktoś pisze o graniu z kobietami i pisze o tym, czy gra jest na tyle łatwa?, słitaśna?, czy się spodoba z jakiegoś tam powodu kobiecie znaczy ładne obrazki?temat układania kwiatów? - bo facetom się podoba, ale facet to przecież inny gatunek gracza ...
Albo wasza partnerka jest geekiem i zagra w gry dla geeka albo nie. Ktoś lubi złożone gry to w nie zagra, ktoś lubi gry proste to takie wybierze.
Ktoś lubi plastik/drewno, gra w plastik/drewno niezależnie od płci. Jak macie problem żeby z kimś grac w dany tytuł, to problem nie leży w płci tylko w doborze tytułu i preferencjach gracza. Ja tutaj widzę taki podział.

Cywilizacja to gra dla geeków/gamerów. W niedzielę po obiedzie nie proponuje jej na rodzinne granie z rodzicami/teściami.

Jak się podoba gra płci pięknej? odpowiem wiedzą, którą zaczerpnąłem przy własnym stole: podoba się tak samo jak Dominant Species, Splottery, Agricola, Le Havre i gry z serii 18xx.

No i przez Ciebie mam żonę geeka... W sumię już dawno ją o to podejrzewałem ale Cywilizacja będzie koronnym dowodem

piton pisze:bawi mnie (a w sumie nieco razi) jak ktoś pisze o graniu z kobietami i pisze o tym, czy gra jest na tyle łatwa?, słitaśna?, czy się spodoba z jakiegoś tam powodu kobiecie znaczy ładne obrazki?temat układania kwiatów? - bo facetom się podoba, ale facet to przecież inny gatunek gracza ...
Albo wasza partnerka jest geekiem i zagra w gry dla geeka albo nie. Ktoś lubi złożone gry to w nie zagra, ktoś lubi gry proste to takie wybierze.
Ktoś lubi plastik/drewno, gra w plastik/drewno niezależnie od płci. Jak macie problem żeby z kimś grac w dany tytuł, to problem nie leży w płci tylko w doborze tytułu i preferencjach gracza. Ja tutaj widzę taki podział.

Cywilizacja to gra dla geeków/gamerów. W niedzielę po obiedzie nie proponuje jej na rodzinne granie z rodzicami/teściami.

Jak się podoba gra płci pięknej? odpowiem wiedzą, którą zaczerpnąłem przy własnym stole: podoba się tak samo jak Dominant Species, Splottery, Agricola, Le Havre i gry z serii 18xx.

Święte słowa. Ja z moją toczyłem 3-3.5 godzinne boje w Mage Warsa i nie było narzekania Wszystko zależy od tego z kim gramy.

A teraz z całkiem innej beczki.

Czy mając na półce "nową" i "starą" Civkę, wracacie jeszcze do "starej"?

Nie.
Powiem więcej. Mając na półce tylko starą, ale znając zasady nowej - graliśmy ze wszystkimi możliwymi zmianami.

gafik pisze:A teraz z całkiem innej beczki.

Czy mając na półce "nową" i "starą" Civkę, wracacie jeszcze do "starej"?

A ja powiem z innej beczki.

Miałem starą civkę, grałem sporo.
Sprzedałem
Mam nową, gram tyle ile moge i ile goście chcą grać

Wniosek - gdyby mi ktoś pod nos podstawił starą civkę to bym pojechał po swoją nową

piton pisze: Jak się podoba gra płci pięknej? odpowiem wiedzą, którą zaczerpnąłem przy własnym stole: podoba się tak samo jak Dominant Species, Splottery, Agricola, Le Havre i gry z serii 18xx.

Z Moją gram często w różne gry poczynając od lekkich, po średnie, aż do średnio-trudnych (np: Zamkii Burgundii, Marco Polo, Terra Mystica, Twilight Struggle) i 90% gier jej się podoba, ogarnia... ale...

Cywilizację poprzez wieki (nową) chciałem szybko sprzedać za to co "zrobiła" mojej Lubej. Pod koniec naszej jedynej rozgrywki tak się zestresowała, była tak nieszczęśliwa i wkurzona... że aż żal było patrzeć. Zaproponowałem by przerwać. Dokończyliśmy i usłyszałem, że już nigdy w to nie zagra. Uprzedzam pytania - nie skupiłem się na ataku, wypowiedziałem jedną wojne i zagrałem skutecznie jedną kartę agresji. Także w mojej subiektywnej ocenie ta gra może mocno nie podejść dziewczynom/żonom, a ja oceniam ją bardzo nisko w tym zakresie...

elayeth pisze: Cywilizację poprzez wieki (nową) chciałem szybko sprzedać za to co "zrobiła" mojej Lubej. Pod koniec naszej jedynej rozgrywki tak się zestresowała, była tak nieszczęśliwa i wkurzona... że aż żal było patrzeć. Zaproponowałem by przerwać. Dokończyliśmy i usłyszałem, że już nigdy w to nie zagra. Uprzedzam pytania - nie skupiłem się na ataku, wypowiedziałem jedną wojne i zagrałem skutecznie jedną kartę agresji. Także w mojej subiektywnej ocenie ta gra może mocno nie podejść dziewczynom/żonom, a ja oceniam ją bardzo nisko w tym zakresie...

a ja takie same spostrzeżenia mam po zagrani z kilkoma kolegami. Fochy, zgrzytanie zębami, tupanie itp. Bo po ludzku gra komuś nie podeszła... chyba że zmienili płeć o czym nie wiem (przyklejana broda i modowany męski głos...notatka do siebie: wszcząć śledztwo)

znowu to jest bardzo słaby argument. Po prost gra komuś nie podeszła, a nie płeć grze Koledzy litości

Mnie małżonka leje w Civkę, ja ją w Brassa i oboje chętnie gramy w obie gry bo są świetne i trafiają w nasz planszowy gust. Wczoraj graliśmy kolejny raz w Mombasę i stwierdziliśmy wspólnie, że gra nie jest dla nas - czyli nijaka (ani damska, ani męska)

Civka to nie jest gra na raz. trzeba poznać karty, możliwości, a potem to już tylko grać, grać, czasem więcej grać
Wiele gier oceniam po jednej grze, dlatego, że sa kalką innych gier na rynku. Civka jest wyjątkowa i może dlatego niektórym nie podchodzi bo nie potrafią zaimplementować schematu z innych gier.

Nasza pierwsza partia zaczęła się o godzinie 21. Mieliśmy grać wariant do III ery, spodobało się tak że zagraliśmy pełna. Skończyliśmy o godzinie 1. Byliśmy w szoku mieliśmy wrażenie że upłynęły może z 2h.:)

Wracając nad planszę..

Proszę o rozwianie wątpliwości. Dotarło do mnie po kolejnej dwuosobowej rozgrywce, iż moment w którym jeden z graczy łamie początkowe Status Quo i wychodzi na przewagę militarną oznacza koniec gry.
Zwykle dzieje się to w II erze i wówczas można już zakończyć partię.

W rozegranych partiach gracz wychodzący na prowadzenie militarnie (Napoleon*, karta Strategii) nie oddawał inicjatywy do samego końca gry, a drugiemu graczowi pozostało bierne przyglądanie się rozwojowi harf przeciwnika oraz oczekiwanie na klęskę w wojnie o kulturę.

Wyprowadźcie mnie z błędu drodzy Planszowicze, ale mam wrażenie, że gra jest bardzo losowa. Owszem, karze i nagradza obu graczy równomiernie poprzez losowy tor kart, ale w trybie rozgrywki "na 2ch graczy" nie ma możliwości dogonić przeciwnika, gdy ten wybierze Napoleona na swojego lidera.

Gdzie tu strategia?
Po co 2 godziny rozbudowywać cywilizację skoro losowa karta może totalnie i nieodwracalnie (dosłownie "zero-jedynkowo") przesądzić o wyniku rozgrywki.


*Napoleon - czy w grze dla 2ch graczy nie należy tej karty odrzucić? Jej pojawienie się na torze kart oznacza jedno - kartę trzeba brać niezależnie od strategii wybranej dla swojej cywilizacji, choćby tylko po to, aby ta nie padła łupem przeciwnika.

nie ma możliwości dogonić przeciwnika, gdy ten wybierze Napoleona na swojego lidera.

Napoleon może Ci dać maksymalnie +8 do siły. Przy czym bonus za samoloty dostaniesz dopiero w trzeciej erze. Czyli w momencie kupowania Napoleon może Ci dać maksymalnie +6 do siły. I weź pod uwagę, że musisz wynaleźć dwie technologie militarne: konnicę i działa, a potem "zatrudnić" na nich po jednej jednostce - a to spowalnia Cię w rozwoju innych dziedzin.

Zresztą, jeśli trafi Ci się możliwość kolonizacji Strategicznego Terytorium, dostaniesz permanentne +4 do siły (jeśli mnie pamięć nie myli ). Tym sposobem jesteś w stanie dogonić Napoleona .

Ale rozegrałem dopiero 5 partii, więc specjalistą nie jestem .

samszef pisze: Proszę o rozwianie wątpliwości.

a ile razy zagraliście? znowu nie chcę się powtarzać i pisać banału, ale to o czym piszesz wynika wyłącznie z nieznajomości i nieumiejętności grania w Cywilizację.
Odpowiadając na pytanie - rozwiewam wątpliwości i mówię, że tak nie jest. Jeśli grasz z ogranym człowiekiem to do takiej sytuacji bardzo rzadko (nigdy?) nie dochodzi.
Oczywiście jest to możliwe jak od początku ktoś olewa militaria, a druga osoba sobie spokojnie buduje armię i przewagę to tak może być. Tylko to już nie jest normalna gra na równym poziomie. Wtedy faktycznie nie ma sensu grać, ale nie wynika to z zepsucia gry tylko nieumiejętności grana w nią. Jeśli ktoś od początku gra źle to nagle pod koniec gry nie wygra.

A z tym Napoleonem przesadzasz, w poprzedniej edycji był mega mocny, teraz jest normalnym liderem. jak pierwszy raz grałem w nową edycje Chan był przegięty, w kolejnej Michał Anioł, potem Bach, Joanna Dark, Hammurabi itd. naprawdę jest to kwestia ogrania, wiedzy co może zrobić przeciwnik i długofalowej strategii.

edit:
Warlock pięknie to przedstawił w liczbach ale jest sporo innych kart w drodze do Napoleona i sporo akcji do zrealizowania, żeby komuś nie dać uciekać na torze militarnym
Poza tym trzeba się rozwijać równomiernie żeby mieć kamienie, żarcie, żarówki na te militaria, a to tez chwilę trwa.
A jak ta losowość spowoduje, ze Napoleon wejdzie jako ostatnia karta w erze to co wtedy przeciwnik narobi tyle harf, ze już wojnami się go nie dogoni.

No i czy pamiętaliście o zagrywaniu szarych kart do obrony ? Wtedy przewaga nawet kilku punktów na torze militarnym nie daje przeciwnikowi możliwosci hasania. A jeśli przewaga była znaczna no to niestety coś poszło nie tak i Napoleon to po prostu jedno z narzędzi które przybiło wieko trumny. Nie mam za wielu rozegranych partii ale wydaje mi się że po prostu możliwości niektórych liderów są łatwiejsze do odgadnięcia i wykorzystania a z innymi trzeba rozegrać trochę partii żeby ich polubić Ta gra na pewno potrafi wnerwić i są duże emocje przy każdej rozgrywce ale jej poznawanie to ogromna frajda

Zagrałem do tej pory około 10 gier i też uważałem, że Napoleon jest bardzo mocny. Póki nie okazało się, że zabrałem go a moja dziewczyna w ciągu dwóch tur przegoniła mnie militarnie, a w trzeciej erze przed łomotem uratował mnie tylko Ghandi.

Wzięcie Napoleona oznacza brak bonusów do innych dziedzin, a to 6 siły, które może dać ci w II erze jest redukowane z tego co pamiętam przez jedną kartę obrony i jedną jednostkę. Wydaje mi się, że inwestycja w Napoleona pozbawia możliwości zdobycia boosta w innych dziedzinach, co może skutkować sporym zacofaniem w stosunku do przeciwnika w III erze, jeśli tylko udało mu się obronić przed twoimi agresjami.

Napoleon był bardzo mocny w poprzedniej edycji. Ale to wcale nie oznaczało, że granie Napoleonem zawsze prowadziło do wygranej. Mieliśmy gracza, który zawsze grał militarnie i zawsze grał Napoleonem (jakoś tak nikt nie miał ochoty podbierać mu tego Napoleona ). Wygrał tylko raz. Ale to były gry na 3 osoby.
Natomiast zgodzę się, że w grze na 2 osoby poprzedni Napoleon jednak trochę za bardzo wpływał na rozgrywkę.
Napoleon w tej edycji zdecydowanie stracił na sile. Nie jest już tak mocny i zdecydowanie łatwiej się przed nim obronić. Ale oczywiście jeśli jedna osoba ma siłę równą 0 a drugi gracz idzie tylko na militaria, to raczej wiadomo jak to się skończy.

Powiem szczerze, że Cywilizacja w wariancie pokojowym tez daje kupę funu

warlock pisze:Powiem szczerze, że Cywilizacja w wariancie pokojowym tez daję kupę funu

A co z kwestią uciekającego lidera w takich grach?

warlock pisze:Powiem szczerze, że Cywilizacja w wariancie pokojowym tez daje kupę funu

Zwłaszcza, że można nieźle przekręcić licznik punktów kultury;)

wolfe pisze:

warlock pisze:Powiem szczerze, że Cywilizacja w wariancie pokojowym tez daję kupę funu

A co z kwestią uciekającego lidera w takich grach?

Grałem dwa razy w wariancie pokojowym, nie mam pojęcia jak Ci odpowiedzieć . Graliśmy z zasadą, że na koniec ery gracz z przewagą militarną dostaje punkty kultury równe różnicy w poziomach siły - także nadal warto było pakować w militaria, bo dawało tu dużo punktów.

Gra traci masakrycznie dużo głębi bez wojen i agresji, ale nadal sprawia mi ogromną przyjemność. Zresztą grałem tak ze względu na moją dziewczynę, która woli rozwijać swoje państewko w spokoju . Z kumplem gramy normalnie, z wojnami i agresjami.

Zwłaszcza, że można nieźle przekręcić licznik punktów kultury;)

Praktycznie zamknąłem tor punktów... Talia militarna ma na tyle mało kart, że do gry wchodzą praktycznie wszystkie wydarzenia punktujące w III erze.

Wariant pokojowy ma tę wadę, że nie wydajemy akcji militarnych na odpalanie wojen i agresji, przez co dociągamy całą masę Kart Militarnych na koniec tury. W każdej erze przerabialiśmy praktycznie wszystkie karty. To ZNACZNIE zmienia "feeling" rozgrywki i zapewne nieco wypacza założenia projektanta . Niemniej jednak grało mi się przyjemnie .