Show Business

[Krwawisz]

No i właśnie dotarła do mnie paczka z Show Business. Poniżej parę słów o pudełku i wykonaniu elementów. (pudełko oczywiście takie samo jak w MoE)

Jeśli chodzi o rogi to mam wzmacniane srebrnymi nakładkami więc są nietknięte. Niestety (prawdopodobnie w skutek transportu) przedarł się lekko jeden z brzegów, co jednak nie świadczy najlepiej o trwałości samego kartonu. Jest też mały problem z zapinką - kiedy chce się ją zatrzasnąć trzeba dość mocno docisnąć brzeg pudełka, przez co owo przedarcie jeszcze się pogłębia...i jest problem. Co do wrażeń estetycznych - rewelacja! Pudełko wygląda świetnie i zdecydowanie wyróżnia się na półce in plus. Błyszcząca naklejka dodaje mu jeszcze uroku i idealnie pasuje do klimatu.

Co do wykonania elementów. Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda bardzo dobrze. Plansze są całkiem grube i wyglądają na trwałe, to samo żetony. Plansze i żetony są jeszcze dodatkowo "lakierowane". Karty nieco słabiej (niektóre są delikatnie wystrzępione na brzegach) ale myślę, że generalnie przeżyją całkiem sporą ilość partii. Niestety zauważyłem też, że jedna z plansz zespołów strasznie się "pomarszczyła" i nie wygląda to najlepiej. Pewnie to wina jedynie mojego egzemplarza - ale fakt jest faktem i muszę go odnotować.

To tyle na początek - więcej o samej grze i elementach napiszę jak na spokojnie do niej zasiądę.

[janekbossko]

gdzie kupiles?

[pan_satyros]

gdzie kupiles?

Jakby co będę niedługo miał na sprzedaż w okazyjnej cenie

[Krwawisz]

Nie kupiłem - dostałem do recenzji

[antypirx]

Gra już dostępna w Rebelu:
http://www.rebel.pl/product.php/1,303/1 ... iness.html

[Pastorkris]

A grywał ktoś już w toto? Może kilka zdań na temat mechaniki i flow'u płynącego z gry?

[Furan]

flow'u płynącego z gry

[Pastorkris]

Miało być "klimatu".

[Ink]

Opis wrażeń z rozgrywki poczeka jeszcze na partię wieloosobową (na razie grałem tylko raz, na dwie osoby), natomiast dwie niewielkie uwagi co do wykonania. Poza tymi uwagami wykonanie owo bardzo mi przypadło do gustu i według mnie idealnie pasuje do tematyki gry.

1. Związywanie kart gumką recepturką to barbarzyństwo, które w cywilizowanych narodach nie powinno się zdarzać. Na Elvisa! Trochę szacunku dla własnych produktów!
2. Czy granatowa kostka (ta od tematyki tekstu) powinna być taka, że kompletnie nic na niej nie widać (czarne na granatowym średnio się eksponuje, a nawet wcale się nie eksponuje), czy też może ja mam jakiś wybrakowany egzemplarz?

[bazik]

ale myslisz ze ten czarny wrobel na czarnym tle sie eksponuje dobrze, tak? :p

[Ink]

ale myslisz ze ten czarny wrobel na czarnym tle sie eksponuje dobrze, tak? :p

On nie musi, to jest wróbel ninja.

[Pastorkris]

A może mimo wszystko kilka słów na temat gry dwuosobowej napiszesz? Bo nie ukrywam, że skoro gra taką liczbę osób przewiduje, to zamierzam czasem zagrać właśnie w takiej ilości. Właśnie to mnie najbardziej ciekawiło, czy taka gra ma w ogóle sens i da się czerpać z niej radość. Szczególnie, że nie ma żadnych mechanizmów modyfikujących zasady. Stąd średnio jestem przekonany... Nie mniej ciekawy.

[Krwawisz]

Ok, to może ja na szybko coś napiszę.

Zagrałem w Show Business całkiem sporo partii w różnych konfiguracjach osobowych. Z moich obserwacji wynika, że na 2 i 5 osób gra się nieco słabiej niż na 3-4. Przy dwóch osobach troszkę za mało interakcji, każdy za bardzo skupiał się na sobie, ale i tak jest ok. Przy 5 z kolei zbytnio się całość wydłuża. Optymalna liczba to zdecydowanie 3-4.
Co do samej gry. Moim zdaniem jest bardzo dobra. Świetne połączenie mechaniki z tematem, ciekawe mechanizmy, klimat, całkiem sporo główkowania. Gdyby nie słabe wykonanie - byłaby rewelacja. Ale i tak polecam. Po więcej odsyłam do mojej recenzji w nadchodzącym ŚGP

[pleple]

Mam za sobą rozgrywkę w 2, 3 i 4 osobową. W dwie osoby gra się nieco inaczej, być może faktycznie nieco gorzej, ale i tak bardzo fajnie. Głównie chodzi o to, że wszystko co robi Twój przeciwnik dla siebie zaszkodzi Tobie i na odwrót. W większym składzie czasem możesz próbować ustawić swoją grę tak żeby działania innych graczy sprzyjały również Tobie. Ale taka jest specyfika gry w dwie osoby w ogóle a nie tylko w tej grze więc nie uważam ją za wadę tej gry. Nie ma też tłoku na liście przebojów, licytacja kolejności gracza ma większe znaczenie a zmiany trendów bardziej dokuczają przeciwnikowi. Te elementy powodują, że w wariancie dwuosobowym rośnie ilość niebezpośredniej interakcji pomiędzy graczami (pod tym względem nie zgadzam się więc z Krwawisz ale może to zależy od sposobu gry graczy). Ogólnie, jeśli zamierzasz grać w składzie dwuosobowym czasem a nie zawsze to wg mnie nie musisz mieć obaw.

Nie rozumiem też stwierdzenia, że wykonanie jest kiepskie. Owszem, niebieska kostka to jest niedociągnięcie, w moim egzemplarzu również ikonki na niej są ledwo widoczne. Na reszcie kostek ikonki mogłyby też być nieco większe. Można to jednak całkiem łatwo naprawić drukując sobie naklejki. Zresztą nie zerka się na te kostki co chwilę więc nie jest to specjalnie męczące. Reszta jest jednak wykonana na bardzo wysokim poziomie - plansze graczy są grube, sztywne i dobrze polakierowane. Karty i żetony są również bardzo solidne i raczej powinny dużo przeżyć. Jestem też fanem pudełka - odróżnia się od innych, jest praktyczne i dość solidne. Spodobało mi się od samego początku - jak tylko zobaczyłem je na filmiku z Essen.

Trzeba też mieć na uwadze to, że gra jest dość długa i przy niedoświadczonych graczach mogą występować przestoje. Zasad jest sporo i dość długo się je tłumaczy ale nie są one skomplikowane ani trudne w zapamiętaniu. Gra przeznaczona jest raczej dla doświadczonych graczy.

Ogólnie grą jestem zachwycony

[wojo]

Na tymczasowej stronie Boardgamenews pojawiła się recenzja Show Business. W skrócie chociaż autor recenzji dostrzega wiele ciekawych elementów mechaniki to jednak stwierdza ostatecznie że w grę praktycznie nie da się zagrać używając dołączonej instrukcji (angielskiej)
Całość tutaj:
http://boardgamenews.blogspot.com/2010/ ... iness.html

Przy okazji na BGG pojawiła się angielska wersja instrukcji poprawiona przez znanego z pionków (i nie tylko jak sądzę) Russ'a Williams'a. Mam nadzieję że rozwiąże ona przynajmniej część problemów. Także jeżeli ktoś planuje zakup tej gry na prezent dla znajomego spoza Polski warto dołączyć wydrukowaną poprawioną wersję zasad.

[DanCo]

Moja ostatnia rozmowa z twórcą tej gry była o odbiorze jej przez graczy z całego świata. W rozmowie wyszedł problem z i instrukcją, że angielskie zasady są OK (ludzie z całego świata dają radę i nie narzekają) ale gracze amerykańscy używają jednak troszkę innego języka angielskiego. Wtedy właśnie Russ był proszony o pomoc. Skoro jest już instrukcja od Russ'a to znaczy, że nie jest tak źle.

[Pająk]

Czy ktoś grał może jeszcze?

Zastanawiam się nad grą w ramach prezentu dla kumpla - prawdziwego muzyka, jednak nie uciekającego przed rozrywką w rodzaju gier planszowych.

Jak myślicie czy mimo wszystko niedzielny ale inteligentny gracz da radę przebrnąć przez zasady?

[Ink]

Inteligentny przebrnie przez wszystko, pytanie czy sprawi mu to przyjemność. Bo to zdecydowanie nie jest gra dla niedzielnych graczy.

[pleple]

Te zasady nie są trudne, jest ich jednak stosunkowo dużo i nie są opisane zbyt zwięźle. Jeśli więc będzie tylko chciał to zasady zrozumie. Inna sprawa, że jest to gra o showbusinessie (czyli o komercji w muzyce) a nie o samej muzyce. No i jak wspomniał Ink, nie jest to gra dla familijna tylko raczej gra dla graczy. No chyba, że ktoś chce tylko pograć i pobawić, nie przejmując się ani trochę wynikiem.