GRY-PLANSZOWE.pl

Kupiłem sobie na mikołajki uroczego Imperiala 2030 i myślę, że teraz czas na jakąś mózgożerną pozycję ekonomiczną albo inną tzw. grę złożoną.

Do Pret-a-porter zachęca mnie przede wszystkim (oprócz ceny) fakt, że gra *podobno* jest bardzo wiernym symulatorem ekonomicznym.

Właściwie, jeśli gra jest autentycznie grywalna, to jest to dla mnie dostateczny argument, by ją wziąć.

Jestem też otwarty na inne tytuły. Z ekonomicznych mam Le Havre, Factory Managera, Power Grid, Manilę. Ostrzę sobie zęby na Brass, ale ciężko go dostać w przyzwoitej cenie. W grę w drugiej kolejności wchodzi jeszcze Puerto Rico lub Steam. Agricola po 1 partii mnie nie zachęciła, wolę Le Havre.

Co doradzicie?

Możesz spróbować Manifest Destiny. Gra mało znana a o ciekawej mechanice

Pret-a-Porter NIE jest symulatorem ekonomicznym Nie jest nawet blisko - to po prostu normalna, dobra gra ekonomiczna - ale nie zauważyłem tam więcej "realności" niż w Agricoli, Le Havre czy Wysokim Napięciu.

Natanielu, realizmu jest znacznie więcej niż w ww grach, choćby przez to, że występuje kula śnieżna (tak jak w życiu). Po prostu - bogaty może więcej, a jak się wpadło w pętle kredytową, to już można tylko starać się utrzymać na powierzchni, a nie myśleć o kosmicznych zyskach. Nie ma żadnego mechanizmu wyrównywania szans. Jesteś słaby, nie masz kasy - nie liczysz się.

Może nie jest to symulator, ale z pewnością jest to gra ekonomiczna oddająca więcej aspektów prowadzenia dg niż inne gry.

Ja tam kuli śnieżnej nie widzę - jeśli zarobisz więcej na pierwszym pokazie ale ja w tym czasie lepiej przygotuję się do kolejnych to zasobniejszy portfel nic Ci nie pomoże.
Jeśli natomiast różnica w posiadanej gotówce jest duża po 3 pokazie to znaczy, że ktoś grał lepiej, a ktoś gorzej i - tak jak powinno IMHO być w dobrej grze ekonomicznej - na odrabianie strat jest już za późno.

W mojej grze była sytuacja, w której po czerwcwym pokazie mieliśmy z kolegą po kilka tys złotych i na opłacenie utrzymania w kolejnym miesiącu trzeba było wziąć pożyczkę/kredyt. Trzeci gracz miał 80 tys, pożyczek nie brał już do końca gry, a my jeszcze musieliśmy . Skońćzyło się wynikiem 350 tys - 80 tys - 20 tys

W eurograch autor wprowadza w takiej sytuacji jakiś balansujący mechanizm, np ostatni gracz ma prawo pierwszego wyboru kart, zasobów itp (jak np w Wysokim Napięciu). W P-a-P nic takiego nie ma. Dodatkowo gracz biedny musi jedną z sześciu akcji przeznaczyć pod kredyt i częściej musi odwiedzać dostawców materiału (bo dokonuje jednorazowo mneijszych zakupów). Absolutnie mi to akurat w tej grze nie przeszkadza - traktuję to właśnie jako objaw realizmu, akurat w tym przypadku bardzo pożądanego.

Odi pisze:W mojej grze była sytuacja, w której po czerwcwym pokazie mieliśmy z kolegą po kilka tys złotych i na opłacenie utrzymania w kolejnym miesiącu trzeba było wziąć pożyczkę/kredyt. Trzeci gracz miał 80 tys, pożyczek nie brał już do końca gry, a my jeszcze musieliśmy . Skońćzyło się wynikiem 350 tys - 80 tys - 20 tys

W eurograch autor wprowadza w takiej sytuacji jakiś balansujący mechanizm, np ostatni gracz ma prawo pierwszego wyboru kart, zasobów itp (jak np w Wysokim Napięciu). W P-a-P nic takiego nie ma. Dodatkowo gracz biedny musi jedną z sześciu akcji przeznaczyć pod kredyt i częściej musi odwiedzać dostawców materiału (bo dokonuje jednorazowo mneijszych zakupów). Absolutnie mi to akurat w tej grze nie przeszkadza - traktuję to właśnie jako objaw realizmu, akurat w tym przypadku bardzo pożądanego.

Miałem też sytuacje, gdy przed czwartym pokazem brałem jeszcze kredyty i kończyłem z wynikiem ponad 300k....

Wcześniej - przygotowywałem duży pokaz.

W wielu dobrych ciężkich euro grach nie ma takich mechanizmów dla mięczaków np. Le Havre Ja osobiście bardzo ich nie lubie bo psują mi radość grania...

sheva pisze:W wielu dobrych ciężkich euro grach nie ma takich mechanizmów dla mięczaków

Dzięki

hahahahah

Czy ja wiem, czy Brass taki ekonomiczny Mechanizm pożyczek jakiś abstrakcyjny. Dla mnie to bardziej gra strategiczna w świecie przemysłu (rozpychanka na planszy) z gotówką zamiast np. surowców (aby wybudować zapłać 2x drewno i 1x kamień ) Co nie zmienia faktu, że Brass jest genialny!!

Bardziej ekonomiczne jest według mnie Chicago Express - dywidenda, akcje itp.

Puerto Rico jest okey, ale cięższa, bardziej rozbudowana i lepsza, a bardzo podobna jest Cuba.

Mechanizm pozyczek w brasie jest genialny w prostej realizacji aspektow ekonomicznych!
PaP nie jest zla gra, ale jesli chodzi o klasyczna "ekonomicznosc" bardziej polecalbym Wysokie Napiecie, ew. Le Havre

rzadko mi się to ostatnio zdarza ale z Radkiem się w tej kwestii zgodzę: jeśli masz odpowiednie towarzystwo to wysokie napięcie jest genialne!

Khym. Problem w tym, że Le Havre i Power Grida już mam, jak zresztą pisałem wcześniej

Więc PaP nie jest bardziej ekonomiczna niż powyższe gry? Dziwne. Myślałem, że jest tam więcej realistycznych elementów np. koszt utrzymania robotników i budynków, realistyczne odsetki od kredytów, itp.
Co do efektu kuli śnieżnej to jakoś przeboleję. Przyzwyczaiłem się do niego w ameritrashowych klasykach

Widzę, że muszę się bardziej zainteresować Cubą. Co jeszcze możecie mi o niej powiedzieć? Niby wiedziałem o jej istnieniu ale jakoś nie zatrzymałem się nad nią dłużej.

Jak Chicago Express wypada na tle Steama? Podobne toto? Bo muszę przyznać, że CE nie zrobił na mnie dobrego pierwszego wrażenia (wyglądem elementów itd) i jakoś nie brałem go pod uwagę aż do teraz.

Rozważałem jeszcze Genuę ze względu na koncepcję gry w której można sprzedać i kupić wszystko, ale odrzuca mnie rzucanie kostką i mechanizm wieży kupieckiej. Może jest jakaś inna gra gdzie element handlowo-negocjacyjny jest tak istotny?

A Grand Cru?

Container - w miare atrakcyjnie wydane, dobrze pokazuje mechanizmy podazy pieniadza, wysycenia rynku i inflacji/deflacji

Wealth of Nations - jesli tylko uda sie ograniczyc handel graczy do biezacych towarow to jest dobra gra

Master of Economy - kodeks spolek cywilnych w pigulce, ciezka ekonomia, akcje, wrogie przejecia

Ja powiem tak - Chicago Express lubię średnio właśnie dlatego, że wydaje mi się zbyt prawdziwie ekonomiczny (oczywiście pomijając kwestię ustawiania plastikowych lokomotyw na planszy ) Po prostu inwestowanie w akcje i dbanie o wartość dywidendów średnio mnie bawi. niemniej, jeśli ktoś to lubi to wydaje mi się, że to jest dobra gra.
O Cubie mogę natomiast mówić w samych superlatywach i najlepiej, zapraszam do recenzji na GF

Jakie plastikowe?? Drewniane!!

Soulless pisze:
Master of Economy - kodeks spolek cywilnych w pigulce, ciezka ekonomia, akcje, wrogie przejecia

Dla pełnego obrazu: Soulless jest powiązany z wydawnictwem, które wydało tę grę.

folko pisze:Jakie plastikowe?? Drewniane!!

To zdecydowanie zwiększa realizm mea culpa, drewniane

wg mnie bardziej szczegolowe oddanie ekonomi niz w WN czy Brassie to juz przesada i raczej dla wyjatkowych zapalencow. Ponoc 18xx najlepiej sie gra z laptopem gdzie przelicza sie te wszystkie akcie czy cos
Pret-a-porter w reklamie to za punkt odniesienia ma chyba Monopoly i poziom zaleznosci ekonomicznych w PaP jak dla mnie dobrany jest bardzo dobrze - czyli bez przesady

Sandman pisze:

Soulless pisze:
Master of Economy - kodeks spolek cywilnych w pigulce, ciezka ekonomia, akcje, wrogie przejecia

Dla pełnego obrazu: Soulless jest powiązany z wydawnictwem, które wydało tę grę.

W dodatku, jak widzę napisał z błędem. Handlowych powinno być. Nie ma czegoś takiego jak kodeks spółek cywilnych :/

ragozd pisze:wg mnie bardziej szczegolowe oddanie ekonomi niz w WN czy Brassie to juz przesada i raczej dla wyjatkowych zapalencow. Ponoc 18xx najlepiej sie gra z laptopem gdzie przelicza sie te wszystkie akcie czy cos

zagraj Radku, wypłacanie jest analogiczne do Chicago Express

Przetestowałem w końcu Tulipmanię i zdecydowanie polecę - dosyć szybka, trzeba się nakombinować jak tu mieć i towary i frajerów, pardon, kupujących - w moim odczuciu faktycznie całkiem dobrze tej grze wychodzi symulowanie baniek spekulacyjnych.