Kanban: Automotive Revolution / Driver's Edition (Vital Lacerda)

[Ardel12]

W końcu udało mi się zakupić i zagrać finalnie w niby najlepszą grę (wg niektórych forumowiczów) Lacerdy. Pierwsza partia okupiona była sporą dawką błędów. Część zasad została przeze mnie źle zrozumiana i w trakcie partii następowały korekcje, więc dopiero druga część gry nabrała tempa. Najgorszym błędem było produkowanie aut w momencie zapełnienia wszystkich pól danego modelu(a nie 1 element -> 1 auto). Na szczęście było to tak absurdalne, że po 1 rundzie już to naprawiliśmy.

Sama gra bardzo mi się spodobała. W żadnej innej grze Lacerdy nie widziałem tak ogromnej interakcji między graczami. Kluczowe było dla mnie odgadywanie intencji innych graczy, by móc wykorzystać ich akcje na własną korzyść. Graliśmy z miłą Sandrą, więc prócz blokowania pól nie wiele robiła(przynajmniej takie mam wrażenie, ugranie powyżej 5 jednostek czasu było dla nas bardzo trudne). Kolejną partię spróbowałbym już z wredotą, bo widzę masę ciekawych opcji i pogłębienie walki o tory wiedzy oraz większe skupienie się na "bankowaniu" czasu.

Przed kolejną partią jeszcze raz czeka na mnie instrukcja, bo wciąż nie mam poczucia pewności co do wszystkiego. Nie pomaga w tym prawie zerowa informacja na planszy względem danych akcji jak i zachowań Sandry(gram w wersję DE). Pomijając to jestem zadowolony z wyglądu gry, choć cienkie planszetki to śmiech na sali. Nie mogę doczekać się kolejne partii, choć ponowne zebranie 4os może być ciężkie.

[dwaduzepe]

ty masz w Kanbanie cienkie plaszetki?! to moze wersja DE jakas biedna, bo u mnie tektury grube jak cholera

[brazylianwisnia]

ty masz w Kanbanie cienkie plaszetki?! to moze wersja DE jakas biedna, bo u mnie tektury grube jak cholera

Przez wiele lat Kanban wyglądał tak:

Spoiler:

To że niedawno wyszedł Deluxe nie znaczy że z rynku zniknęła pierwsza wersja która była przez długie lata jak i druga(wspomniane Drivers Edition).

[dwaduzepe]

To że niedawno wyszedł Deluxe nie znaczy że z rynku zniknęła pierwsza wersja która była przez długie lata jak i druga(wspomniane Drivers Edition).

fakt:) zapomnialem o tej wersji

[detrytusek]

To że niedawno wyszedł Deluxe nie znaczy że z rynku zniknęła pierwsza wersja która była przez długie lata jak i druga(wspomniane Drivers Edition).

Ja np mam taką. Na pudełku mam napisane "Ian free" i sobie bardzo chwalę.

[brazylianwisnia]

Ja np mam taką. Na pudełku mam napisane "Ian free" i sobie bardzo chwalę.

Ian tworzy esencje piękna i przejrzystości

[staniach21]

Ian tworzy esencje piękna i przejrzystości

Gdyby nie ta nowa wersja nigdy człowiek by się nie dowiedział jak dobra gra jest Kanban I dodatkowo dzięki nowej grafice to dużo łatwiejsza gra. System ' ''chmurek'', a krzeseł to niebo, a ziemia w kwestii wygody

[Ardel12]

ty masz w Kanbanie cienkie plaszetki?! to moze wersja DE jakas biedna, bo u mnie tektury grube jak cholera

Nie jest to wersja niemiecka EV, ale Driver Edition i tak to własnie wygląda jak wrzucone wyżej
EV zostanie zakupione jak gra na prawdę mi się spodoba i zobaczę wartość dodaną z wydania dodatkowych 250zł...

[dwaduzepe]

ty masz w Kanbanie cienkie plaszetki?! to moze wersja DE jakas biedna, bo u mnie tektury grube jak cholera

Nie jest to wersja niemiecka EV, ale Driver Edition i tak to własnie wygląda jak wrzucone wyżej
EV zostanie zakupione jak gra na prawdę mi się spodoba i zobaczę wartość dodaną z wydania dodatkowych 250zł...

tak tak, juz kumam, zapomnialem o istnieniu tej wersji:) zdecydowanie warto przesiasc sie na EV

[anitroche]

Od prawie dwóch lat zagrywam się w The Gallerist i teraz postanowiłam spróbować innych gier Lacerdy i wybór padł na Kanban EV i On Mars, z czego ten drugi czeka ciągle na półce na zagranie. A jeśli chodzi o Kanbana, to już po pierwszej rozgrywce miałam wrażenie, że gram w The Gallerist na sterydach. Wiele rzeczy na pierwszy rzut oka w obu grach jest podobnych i dopiero po przyjrzeniu się bardziej dokładnie mechanikom widać różnice. I teraz pytanie, czy potrzebuje dwóch ciężkich euro gier w kolekcji, które dla mnie są podobne?

Poniżej moje porównanie do The Gallerist, wrzucam w spojler jakby kogoś to nie interesowało, a poniżej skrócone podsumowanie tych przemyśleń . (trochę się rozpisałam, a to i tak wszystko zostało opisane skrótowo i z dużymi uproszczeniami w opisach mechanik )

1. SCHEMAT DZIAŁANIA

Spoiler:

Gallerist: tutaj mamy szereg czynności, które musimy wykonać, aby zarobić na dziele sztuki (a pieniądze tutaj są również punktami zwycięstwa):
Odkryć artystę -> podnieść mu sławę -> kupić obraz -> podnieść swój prestiż -> wziąć kontrakt na sprzedaż -> sprzedać obraz z zyskiem/zostawić obraz, żeby zapunktował na koniec gry

Kanban: tutaj też mamy podobny szereg akcji, które przynoszą nam punkty zwycięstwa:
Zdobyć potrzebne części -> wyprodukować samochód -> zdobyć projekt auta/ulepszenie -> przetestować pobrany przed chwilą projekt auta/ulepszyć technologię, przy czym auta dadzą nam punkty w czasie gry, a technologie i w czasie gry, i też zapunktują na końcu.

Na zielono zaznaczyłam elementy schematów działań, na które mają wpływ wszyscy gracze, przez co inne osoby mogą nam pomóc coś zrealizować.

Może na pierwszy rzut oka nie wygląda to bardzo podobnie, ale tak naprawdę dla mnie obmyślanie strategii, co po kolei muszę zrobić jest w obu grach bardzo podobne. Dodatkowo sam sposób wykonywania akcji też jest podobny – przesuwamy naszego pojedynczego robotnika po planszy, tak że w kolejnej turze musi pójść na inne pole akcji (można na to jednak coś zaradzić, w Galleriście poprzez akcję wypychaną, na którą mają wpływ inni gracze i po której możemy powtórnie pójść na to samo pole, a w Kanbanie poprzez użycie dodatkowe 5 pola Administracji, które jest tak jakby jokerem dla pól). Trzeba jednak zaznaczyć, że dużą różnicą jest to, że w Galleriście każdy przesuwa swój pionek i od razu wykonuje akcję, a w Kanbanie najpierw się wszyscy rozstawiamy i dopiero potem wykonujemy akcję kolejno.

Co wolę? W tym aspekcie akurat obie gry mi się podobają, bo takie mechaniki działania i planowania strategii mi się podobają, więc tutaj mamy REMIS. Ale skoro w obu mój sposób myślenia nad strategią jest tak podobny, to po co mi dwie tak podobne gry? Kolejne punkty zadecydują.

2. PUNKTOWANIE

Spoiler:

Gallerist: Tutaj mamy zbieranie punktów dopiero na koniec gry, jednak w trakcie zbieramy sobie kafelki, które są naszymi celami i które chcemy jak najlepiej mieć zrealizowane na końcu gry. Mamy jednak też w czasie gry możliwości zdobywania punktów reputacji lub pieniędzy w czasie gry za spełnienie warunków posiadania odpowiednich gości w galerii – nie jest to co prawda punktowanie, ale zaraz się do tego odniosę jeszcze w tym punkcie.

Kanban: Tutaj za to mamy punktowanie „co tydzień” oraz „co spotkanie z kierownikiem”, które są inicjowane konkretnymi sytuacjami pojawiającymi się w czasie gry. Na „cotygodniowym” punktowaniu dostajemy punkty za posiadane samochody i ulepszenia do nich. Przypomina mi to sytuację z wspomnianym przed chwilą w Galleriście zdobywaniu reputacji i pieniędzy , choć w Galleriście gości raz zdobytych możemy tracić w czasie gry, a w Kanbanie auto jak już mamy to mamy do końca gry. „Spotkanie z kierownikiem” natomiast to punktowanie za zmienne karty celów, z czego jedną z kart celów wykładamy z naszej ręki do zapunktowania, a pozostałe są widoczne dla wszystkich. Tutaj to przypomina mi mechanikę punktowania kart handlarza sztuką i kolekcjonera, choć w Galleriście te karty są jedne na całą grę, a w Kanbanie zmienia się to co „spotkanie” no i w Galleriście te karty wykładamy i punktujemy tylko my, a w Kanbanie inni też mogą skorzystać z naszej karty podczas „spotkania”.

Co wolę? Choć bardzo podoba mi się mechanika „spotkań z kierownikiem” i punktowanie na zasadzie kto pierwszy ten lepszy w Kanbanie, to jednak fakt, że mamy w sumie 5 rund z punktowaniem w czasie gry i te punktowania wynikające ze „spotkań” zawsze się zmieniają, to nie pozwala mi to na spokojne realizowanie swojej strategii przez całą grę, na co za to pozwala mi tryb punktowania w Galleriście. Po prostu wolę mieć jeden cel ostateczny plus jakieś cele pozyskane podczas rozgrywki, które mi zapunktują na koniec, zamiast musieć zmieniać, to czego potrzebuję do zapunktowania, co kilka rund. Również to że nie wiadomo nigdy dokładnie, ile rund będzie do kolejnego punktowania w Kanbanie mnie denerwuje. Więc tutaj wynik na korzyść THE GALLERIST.

3. INTERAKCJA

Spoiler:

Gallerist: tutaj interakcja jest, ale mamy ją głównie pozytywną, a jak już jest negatywna, to rzadko kiedy jest ona celowa, raczej zdarza się przez przypadek (choć są momenty, kiedy możemy celowo wsadzić kij w szprychę czyjegoś planu). Dodam, że ta pozytywna interakcja też raczej nie jest zamierzona, a wynika po prostu z chwilowo podobnego działania.

Kanban: interakcja również występuje. Choć mamy elementy rozgrywki, które wszyscy pchamy do przodu (i tym samym możemy pozytywną interakcję momentami), to jest tutaj dużo miejsca na negatywną interakcję, zwłaszcza że większość celów na najbliższe „spotkanie” jest powszechnie znana i wszyscy do nich dążymy. Często więc w grze mamy wyścig o to, kto pierwszy zdobędzie jakieś konkretne auto czy część samochodu.

Co wolę? W ciężkich grach euro nie lubię wyścigu o cele krótkofalowe, wolę więc ponownie system w THE GALLERIST, niż prześciganie się co chwilę z innymi graczami. W Kanbanie mam odczucie, że ciągle się ścigam o każdy element i przy dwugodzinnej rozgrywce mnie to po prostu męczy nie sprawiając przyjemności – co innego jakby to był element tylko jakiegoś wycinka gry, ale niestety tu mam wrażenie wyścigu i niepewności czy zdążę coś zrobić przez cały czas, wolę po prostu móc coś zaplanować i wiedzieć, że to zrobię na pewno, choć przez chwilę w czasie rozgrywki .

4. NEGATYWNY DUMMY PLAYER

Spoiler:

Gallerist: Niektórzy mogą się zdziwić, że w kontekście Gallerista chcę coś napisać o dummy playerze, który kręci się po planszy i utrudnia grę, bo gdzie tam coś takiego? Otóż jest, ale w wariancie solo. W solo mamy tutaj bota - Lacerdę, który porusza się po kolei po polach akcji i przyspiesza nam odliczanie do końca rozgrywki oraz zabiera kafelki punktacji lub blokuje pola aukcji (co też zabiera na możliwość lepszej punktacji na koniec)

Kanban: Tutaj mamy Sandrę – panią kierownik fabryki, która tym razem jest wykorzystywana nie tylko w grze solo, ale również w grze na więcej osób. Podobnie jak Lacerda w Galleriście, Sandra porusza się kolejno po polach akcji i w pewnym sensie odlicza nam czas do końca gry, ponieważ jej ruch wywołuje „cotygodniowe” punktowanie, a określona liczba takiego punktowania doprowadza do końca gry. Dodatkowo grając w wariancie „wrednej Sandry”, który jest zdaniem autora gry, tym jedynym właściwym , Sandra odejmuje nam punkty zwycięstwa (czyli pomniejsza nasz końcowy wynik, podobnie co w ostatecznym rozrachunku robi Lacerda w Galleriście).

Co wolę? Tutaj muszę przyznać, że mechanizm działania Sandry jest świetny. Żałuję, że takiego bota nie ma w Galleriście, więc tym razem punkcik na plus leci do KANBANA.

5. PLANSZETKI GRACZY

Spoiler:

Gallerist: Zdobywamy tutaj dzieła sztuki, które następnie ustawiamy na naszej planszetce, na której mamy 4 miejsca na dzieła, przy czym ostatnie miejsce odblokowujemy w trakcie gry po osiągnięciu ostatniego pola na torze sławy artysty (to w dużym uproszczeniu). Sławę artystów podnoszą wszyscy gracze wspólnie. Po dołożeniu dzieła na naszą planszetkę gracza dostajemy bonus danego dzieła (bilety i potencjalnych gości). Dodatkowo w czasie gry zdobywamy kontrakty, które układamy na 3 miejscach na naszej planszetce i dostajemy bonus w postaci biletu za zakrycie danego pola (te bonusy dostajemy tylko max 3 razy na całą grę).

Kanban: Tutaj zdobywamy samochody, które układamy na naszej planszetce, na której mamy 5 miejsc na samochody, z czego ostatnie jest odblokowywane przez osiągnięcie przez konkretnie nasz znacznik odpowiedniego poziomu na torze certyfikacji. Po wstawieniu samochodu na planszetkę dostajemy od razu bonus wynikający z miejsca, na które go wstawiamy (zasoby, chmurki lub dodatkowe zmiany). Dodatkowo w czasie gry pobieramy projekty, które ustawiamy na 5 miejscach (w tym jednym początkowo zablokowanym) na naszej planszetce. Bonus tu możemy dostać, jeśli pobieramy projekt z planszy głównej z pola dającego bonus.

Wrażenie podobieństwa działania elementów na planszetce gracza potęguje również to, że obie gry ilustrował ten sam artysta i są one po prostu podobnie zaprojektowane.

Co wolę? Obie rzeczy wyglądają dla mnie bardzo podobnie i wydaje mi się, że Lacerda projektując obie gry wyszedł z podobnych założeń startowych i tylko je potem nieco inaczej rozbudowywał. Jednak zarówno zdobywanie samochodów i dzieł sztuki mi się podoba, jak również zarządzanie zasobami na planszetce Kanbana, jak również brak tego elementu w Galleriście mi odpowiada, więc w tym punkcie REMIS.

6. REALIZOWANIE KONTRAKTOW I ULEPSZEŃ SAMOCHODÓW

Spoiler:

Gallerist: Aby zrealizować kontrakt na dane dzieło sztuki potrzebujemy posiadać to dzieło oraz kartę kontraktu dla tego konkretnego dzieła. Po zrealizowaniu dostajemy pieniądze, które oznaczają tutaj punkty zwycięstwa.

Kanban: Aby ulepszyć technologię musimy posiadać jej kartę projektu oraz odpowiadający element samochodu, gdy ją realizujemy, projekt trafia nad naszą planszetkę i zapunktuje nam w fazie punktacji „cotygodniowej”, jeśli będziemy mieć pasujący do danej technologii samochód.

Co wolę? Obie mechaniki wydają mi się podobne – najpierw zdobądź dwa potrzebne elementy układanki, a potem zdobądź coś co daje ci punkty (natychmiast w Galleriście lub później w Kanbanie). Jednak bardziej podoba mi się zdobycie punktów w formie pieniędzy w Galleriści i później zarządzanie pieniędzmi, tak aby powiększać swój dorobek zarządzając wydawaniem kasy, więc tutaj na plus dla THE GALLERIST.

7. TRYB SOLO

Spoiler:

Gallerist: W tej grze mamy bardzo biedny tryb solo, że tak powiem. Wspomniany przed chwilą pionek Lacerdy nam utrudnia zdobycie punktów i przyspiesza koniec gry, a celem w wariancie solo jest zdobycie jednego z 3 tytułów. Każdy tytuł ma przypisane do siebie warunki, które musimy spełnić, żeby go otrzymać. Cały tryb solo jest jednak przez to bardzo łatwy w obsłudze, a sama rozgrywka skraca się do godzinki z hakiem.

Kanban: Tutaj mamy dużo bardziej rozbudowany tryb solo. Podczas gry w pojedynkę obsługujemy (poza naszym pionkiem i Sandrą) dwie automy nazywane Pan Turczi i Pan Lacerda. Do obsługi tych dwóch botów mamy dwie talie kart, które wyznaczają nam, jaką akcję bot chce wykonać i jak ją będzie wykonywał. Automy działają super i naprawdę dobrze odwzorowują sposób gry żywych graczy, jednak sama obsługa wariantu solo przez to mocno komplikuje rozgrywkę i trwa ona tak samo długo jak rozgrywka wieloosobowa. Na końcu również zdobywamy tytuł, jeśli spełnimy pewne warunki, jednak tutaj tytułów do wyboru mamy aż 5. Dodatkowo są karty, które można dodać do rozgrywki, które zmieniają poziom trudności trybu solo.

Co wolę? Ciężko powiedzieć, chyba żadnego trybu solo nie wolę . W Galleriście jest on zbyt prosty, nie tyle w wygranej, co nie daje odczucia podobnego do grania z żywym graczem i jest raczej jednorazową zagadką logiczną niż modyfikowaniem strategii patrząc na to jak zmienia się sytuacja na planszy, kiedy dochodzi do naszej tury (co w pewnym – niewielkim – stopniu dzieje się w grze wieloosobwej). Za to w Kanbanie choć tryb solo działa świetnie i jest super wyzwaniem, to całe to obsługiwanie dwóch botów i Sandry bardzo mnie męczy i odrywa od opracowywania tego, co chcę zrobić w swoich turach. Rozprasza mnie ta obsługa bardzo i co więcej, jeśli nie będę grała w tryb solo często, to co rozgrywkę bym musiała przypominać sobie mnóstwo zasad. Z tych względów w tym punkcie nie wybieram żadnej gry.

PODSUMOWUJĄC

To co opisałam powyżej jest oczywiście dużym uproszczeniem i jak widać, żaden ze wspomnianych punktów nie jest identyczny w The Gallerist i w Kanbanie, poza tym jest też między tymi grami sporo różnic w mechanice, o czym tutaj praktycznie nie pisałam. Jednak mi Kanban mocno przypomina Gallerista i obie gry dają mi podobne odczucia z rozgrywki. Mam wrażenie, że Lacerda wziął Kanbana i zaczął rozkminiać, co by można uprościć i wygładzić i tak powstał Gallerist (no chyba, że gry wymyślał w innej kolejności niż zostały wydane – pierwszy Kanban 2014 r., Gallerist 2015r.).

Kanban to dla mnie Gallerist z dorzuconą dużo większą interakcją między graczami, dorzuconą Sandrą, która utrudnia rozgrywkę, dorzuconą dodatkową warstwą planowania, dużo lepiej dopracowanym trybem solo i zmiennym w czasie gry punktowaniem. Niestety to wszystko co jest dodane sprawia, że dla mnie osobiście gra jest zbyt ciężka i przekombinowana (choć wszystkie mechanizmy tutaj działają ze sobą świetnie, tylko dla mnie jest tego za dużo). Co więcej, mam w kolekcji wiele gier i Kanban nie wychodziłby na stół na tyle często, żeby nie musieć przypominać sobie miliona mikro zasad za każdym razem. No i Kanban moim zdaniem działa najlepiej solo lub na 3 i 4 osoby (choć w tych składach nie grałam, ale po rozegranych grach solo i dwuosobowych pozwolę sobie wysunąć takie przypuszczenie, co więcej tak sobie myślę, że mogę mieć rację, bo w końcu pan Turczi wymyślił automę do Kanbana, tak żeby symulowała grę trzyosobową zapewne nie bez powodu ). A ja najczęściej gram we dwie osoby i w takim składzie The Gallerist działa super.

Wszystkie mechaniki, jakie zawarto w Kanbanie doceniam i każda z osobna mi się podoba, jednak razem w jednej grze tego wszystkiego jest dla mnie za dużo, więc Kanban wylatuje z kolekcji, a Gallerist zostaje. Ciekawe, jakie wrażenia będę miała po zagraniu w On Mars , ale tutaj po obejrzeniu co nieco o tej grze na YT, widzę, że jednak sposobem gry różni się od Kanbana i Gallerista, więc mam nadzieję, że się spodoba i nie będę musiała tak jak w tym przypadku rozważać, którą z gier zatrzymać, bo obie wydają mi się podobne.

[anitroche]

Aaaaa no i przed sprzedażą nagrałam rozgrywkę solo, można obejrzeć o tutaj: Kanban EV - pełna rozgrywka solo

Mam nadzieję, że nie ma za dużo błędów w tej rozgrywce. Jednak będę wdzięczna za wszelkie komentarze z poprawkami, jeśli coś źle grałam. Za wszelkie błędy w zasadach z góry przepraszam.

[detrytusek]

Ja aż takich podobieństw nie widzę. Niektóre zresztą są tak ogólne, że ciężko to nazwać podobieństwem (przesuwanie pionka po planszy na inne pole, akcje przynoszące punkty, kładzenie czegoś na planszetkę...). W co drugim eurasie coś z tej listy występuje.
Sam fakt braku pieniędzy bardzo mocno zmienia podejście. Zupełnie inaczej się gra jeśli muszę przeliczać czy mi wystarczy do 1-ego.
Z luźnych uwag:
W Kanbanie też są cele końcowe, a projekt punktuje 3 razy bo i przy kładzeniu i podczas spotkania zarządu (ewentualnie) i na koniec (również ew.)
Raczej to Gallerist powinien przypominać Kanbana .
Pewne problemy z gubieniem się są związane z nieograniem. Całkiem to naturalne. Po jakimś czasie nie występuje problem z ogarnianiem celów tymczasowych i końcowych.
I ciekaw jestem tego "miliona mikrozasad". Zadowolę się 5-oma .

[ckbucu]

W ciągu ostatniego miesiąca zagrałem w całą "klasykę" Lacerdy solo. Tylko w Kanbana EV zagrałem solo raz (ale w tym tygodniu pewnie to naprawię ). Z moich odczuć, wszystkie te gry mają jakiś wspólny pierwiastek, natomiast nie są one do siebie przesadnie podobne. Nie na tyle, abym mógł stwierdzić, że np. Gallerist i Kanban są do siebie podobne i musiałbym walczyć z tym, którą z tych gier zachować w kolekcji. Nie mogę tak nawet powiedzieć o całej piątce (Lisboa, On Mars, Gallerist, Vinhos i Kanban EV). Każda z tych gier daje mi mega frajdę, natomiast najsłabiej z całej piątki solo wypada Gallerist, który jest po prostu swoistym żyłowaniem wyniku - interakcji z botem prawie nie ma, jedynie w akcjach International coś tam może się zadziać). Kanban EV w trybie solo chyba najwięcej komplikuje, ale najbardziej z tych wszystkich gier mamy tu poczucie grania z "żywym" przeciwnikiem (a nawet dwoma). Faktycznie, obsługa tego, nauczenie się akcji obu botów (które się od siebie różnią) i jeszcze akcji Sandry przy pierwszej rozgrywce zaprawia o zawrót głowy - ale jest do ogarnięcia.
Chyba pod względem tego, jak najciekawiej jest zrobiona rozgrywka solo bym to sklasyfikował: Kanban EV> On Mars > Lisboa = Vinhos > Gallerist. Mniej więcej też tak samo klasyfikuje się poziom "skomplikowania" grania solo.
Ja ogólnie jestem zachwycony każdą z tych gier. W Gallersita raz zagrałem rozgrywkę dwuosobową i żonie się bardzo podobał. W Lisboa grałem raz w 3 osoby i raz w dwie i obie rozgrywki był bardzo udane. Pozostałe tytuły czekają na ogranie w ekipie - jutro planujemy we 3 Vinhos w wersji 2016.
Czy jest sens trzymać na półce kilka takich zaawansowanych gier i kilka gier Lacerdy? Ja uważam, że jak najbardziej, z tym że ja w nie ostatnio dosyć sporo gram i na ten moment wiem, że będę grał chociażby solo (może z pominięciem Gallerista, który mi nie daje aż takiej frajdy solo). Każda z tych gier daje inne doznania, w każdej można bardzo fajnie powiązać mechanikę z tematyką (szczególnie w On Mars). No i gry pięknie prezentują się na półce - u mnie mają wydzielone miejsce wraz z Trickerionem i Feudum

[detrytusek]

I w grach wieloosobowych jest podobnie. Oczywiście czuć, że jest to ten sam autor. Ba w Lizbonie jest przekopiowany cały tor reputacji z Gallerista ale mimo wszystko podobnymi bym ich nie nazwał (żadnej z żadną).

[ckbucu]

I w grach wieloosobowych jest podobnie. Oczywiście czuć, że jest to ten sam autor. Ba w Lizbonie jest przekopiowany cały tor reputacji z Gallerista ale mimo wszystko podobnymi bym ich nie nazwał (żadnej z żadną).

Dokładnie - tor reputacji z Lisboa to chyba element który najbardziej rzuca się w oczy po poznaniu, że jest kopią z innej gry

[anitroche]

Ja aż takich podobieństw nie widzę. Niektóre zresztą są tak ogólne, że ciężko to nazwać podobieństwem (przesuwanie pionka po planszy na inne pole, akcje przynoszące punkty, kładzenie czegoś na planszetkę...). W co drugim eurasie coś z tej listy występuje.
Sam fakt braku pieniędzy bardzo mocno zmienia podejście. Zupełnie inaczej się gra jeśli muszę przeliczać czy mi wystarczy do 1-ego.

Nie no napisałam, że to moje odczucia i po prostu mi osobiście takie zestawienia wymienionych mechanik w obu grach sprawia, że mam wrażenie, że gram w podobne gry.
Przesuwanie pionka na inne pole - tu chodziło mi o to, że w obu grach mamy mechanizm, że worker jest tylko jeden i nie wraca do nas po skończonej turze i potem musi iść na inne pole akcji, chyba że zajdą pewne specjalne warunki
Akcje przynoszące punkty - tutaj napisałam konkretnie co mi się w obu grach kojarzy tak samo - dostawanie profitów za posiadanie ulepszeń na koniec tygodnia -> podobne dla mnie do dostawania profitów za posiadanych gości gdy np. skoncza sie bilety w kasie. Komuś innemu może się nie kojarzyć, ale mi się kojarzy .
Kładzenie czegoś na planszetkę - nie kładziemy czegoś tylko dla mnie elementy zdobyte w podobny sposób i po położeniu dostajemy podobnie "małe" bonusy. Tutaj też komuś może się nie kojarzyć - mi się kojarzy.

Wiem, że w różnych innych grach te elementy też występują, po prostu dla mnie to, że wymienione przeze mnie elementy w głównym wpisie, występują w obu grach, a w szczególności sam główny mechanizm przesuwania robotnika oraz ten schemat kolejnych działań do podjęcia, powodują, że dla mnie osobiście gry są podobne. Zapewne samo podobieństwo nie byłoby powodem do sprzedaży jednej z nich, ale gwoździem do trumny dla mnie tutaj było to, że Gallerist moim zdaniem o wiele lepiej się sprawdza na dwie osoby niż Kanban (w moim odczuciu), no i Kanban być może okazał się dla mnie zbyt ciężką i skomplikowaną grą jednak - zamiast czerpać frajdę z gry, to się mega zmęczyłam i to tak nieprzyjemnie. Ale jak też pisałam - widzę, że gra jest bardzo dobra, ale widać nie dla mnie.

W Kanbanie też są cele końcowe, a projekt punktuje 3 razy bo i przy kładzeniu i podczas spotkania zarządu (ewentualnie) i na koniec (również ew.)
Raczej to Gallerist powinien przypominać Kanbana .

Tak wiem, że są cele końcowe, ale już się o tym po prostu nie rozpisywałam. Jak zaznaczyłam na końcu - gry mają wiele różnych rzeczy, nie zmienia to jednak faktu, że mi jakoś wydają się podobne w swoich głównych założeniach.
Ja zaczęłam przygodę od Gallerista, dlatego mi akurat Kanban przypomina Gallerista, a nie na odwrót i z takiego punktu widzenia pisałam post i dopiero pod koniec się zorientowałam, że gry wydawane były w odwrotnej kolejności . Coś tam potem pomodyfikowałam w swoim wpisie przed publikacją, ale i tak początkowy wydźwięk (błędny), że Gallerist przypomina Kanbana pozostał niestety.

Pewne problemy z gubieniem się są związane z nieograniem. Całkiem to naturalne. Po jakimś czasie nie występuje problem z ogarnianiem celów tymczasowych i końcowych.

Sam sposób punktowania nie był dla mnie trudny i go ogarniałam, chodziło mi raczej o to, że nie bawi mnie zbieranie na szybko pewnych elementów, bo zaraz zapunktują i tym samym ściganie się o nie z innymi graczami i to, że jest to szybki sprint, a potem cele nagle się zmieniają i kolejny sprint. Po prostu ten model punktacji mi nie przypadł do gustu i wolę spokojne długofalowe planowanie wszystkiego w Galleriście (dobieranie kafelków celów końcowych podczas gry w Galleriście jest również świadome i często ich wybór wynika właśnie już z tego co zaplanowaliśmy od samego początku, plus na ich realizację mamy czas do końca gry, a nie do momentu jak coś osiągnie w grze dane pole ). Mechanizmy w obu grach działają dobrze, ja po prostu wolę ten z The Gallerist.

A co do tego, że gubienie się w jakiś akcjach może być związane z nieograniem i po ograniu gry znikają, zgadzam się i to jest również jeden z powodów do sprzedaży - Kanban by wchodził u mnie na stół na tyle rzadko, że nie byłoby opcji, żeby zasady zdążyły się utrwalić na tyle, żeby przy kolejnej rozgrywce je dobrze ogarniać.

I ciekaw jestem tego "miliona mikrozasad". Zadowolę się 5-oma .

1. pamiętać, że trzeba wypychać auta najpierw elementami już ulepszonymi
2. pamiętać w grze solo, że po skończonej rundzie trzeba sprawdzić czy następuje recykling
3. pamiętać o dodawaniu punktów za przekroczenie pól na torach certyfikacji w wydziałach (znowu w grze solo)
4. pamiętać dodawać automom punkty przy przesuwaniu elementów na torze ulepszeń technologii (znowu gra solo, na planszetce pomocy jest tylko krótko wspomnaine że dać punkty z tego co pamiętam, co mam wrażenie, że przy następnej grze dla mnie by oznaczało już danie tylko 2 pkt za zrobienie ulepszenia technologii bez dodania jeszcze punktów z toru)
5. pamiętać, że Sandra każe wszystkich na końcu i tutaj nie uwzględnia się kolejności położonych na sobie pionków, w przeciwieństwie do tego jak rozpatruje się zdobywanie punktów na koniec gry za osiągnięcie maxa z certyfikacji na danym torze (jakoś wydało mi się to nieintuicyjne, że raz liczy się kolejność pionków jak na siebie weszły, a w innym już nie)
6. pamiętać, że w grze solo na koniec za maxa na trasach certyfikacji w wydziałach dostaje pkt tylko pionek na szczycie stacku, drugie miejsce i trzecie już nic nie dostają

To tak na szybko mi się teraz przypomniało, co wydawało mi się łatwe do zapomnienia w przyszłości (głównie z gier solo, bo tak ogrywałam Kanbana przez ostatnie dni). Pewnie jakbym wzięła instrukcję i zaczęła wertować, to by się jeszcze parę punktów znalazło .

[buhaj]

Coś jest na rzeczy ale ja bym to ujął inaczej. Moim zdaniem Vital ma pewien charakterystyczny styl mechaniki oparty na jednej głównej akcji w turze i kilku akcjach dodatkowych. Właśnie te akcje dodatkowe są wisienką na torcie. Ich ilość oraz sposoby ich zdobycia zapewniają przewagę. Jego twórczość w zasadzie podzieliłbym na dwa nurty mechanik, które ewoluują. Pierwszy zaczynający się od Vinhosa poprzez Kanbana, Gallerista kończy się na Lizbonie (która chyba w zamiarze jest finałem kończącym dzieło). Drugi rozpoczęty przez CO2, później Escape Plan (choć w mniejszym stopniu), jest kontynuowany na On Mars. I tu mam wrażenie, że będzie dalszy rozwój tego nurtu (nie patrzyłem jeszcze na WM). Podsumowując: w każdej grze wymienionej wyżej widać rękę tego projektanta ale są to tożsame pozycje "growe" z widocznym elementem rozwoju.

[detrytusek]

1. pamiętać, że trzeba wypychać auta najpierw elementami już ulepszonymi
2. pamiętać w grze solo, że po skończonej rundzie trzeba sprawdzić czy następuje recykling
3. pamiętać o dodawaniu punktów za przekroczenie pól na torach certyfikacji w wydziałach (znowu w grze solo)
4. pamiętać dodawać automom punkty przy przesuwaniu elementów na torze ulepszeń technologii (znowu gra solo, na planszetce pomocy jest tylko krótko wspomnaine że dać punkty z tego co pamiętam, co mam wrażenie, że przy następnej grze dla mnie by oznaczało już danie tylko 2 pkt za zrobienie ulepszenia technologii bez dodania jeszcze punktów z toru)
5. pamiętać, że Sandra każe wszystkich na końcu i tutaj nie uwzględnia się kolejności położonych na sobie pionków, w przeciwieństwie do tego jak rozpatruje się zdobywanie punktów na koniec gry za osiągnięcie maxa z certyfikacji na danym torze (jakoś wydało mi się to nieintuicyjne, że raz liczy się kolejność pionków jak na siebie weszły, a w innym już nie)
6. pamiętać, że w grze solo na koniec za maxa na trasach certyfikacji w wydziałach dostaje pkt tylko pionek na szczycie stacku, drugie miejsce i trzecie już nic nie dostają

To tak na szybko mi się teraz przypomniało, co wydawało mi się łatwe do zapomnienia w przyszłości (głównie z gier solo, bo tak ogrywałam Kanbana przez ostatnie dni). Pewnie jakbym wzięła instrukcję i zaczęła wertować, to by się jeszcze parę punktów znalazło .

Ad 1. To nie mikrozasada tylko zwykły, wielki zasad . Przez mikrozasadę ja rozumiem jakiś wyjątek od reguły czyli zawsze robimy tak ale w określonej sytuacji inaczej.
Podpowiadam. Tylko w dziale zdobywania części dostaję jeden "czas" za zrobienie akcji.

Potem mamy solo to się nie wypowiadam.

Ad 5. No niech będzie .

Więcej mi do głowy nie przychodzi. To nie jest tego typu gra.

[anitroche]

Ad 1. To nie mikrozasada tylko zwykły, wielki zasad . Przez mikrozasadę ja rozumiem jakiś wyjątek od reguły czyli zawsze robimy tak ale w określonej sytuacji inaczej.
Podpowiadam. Tylko w dziale zdobywania części dostaję jeden "czas" za zrobienie akcji.

Potem mamy solo to się nie wypowiadam.

Ad 5. No niech będzie .

Więcej mi do głowy nie przychodzi. To nie jest tego typu gra.

W sumie racja - mea coulpa, wygląda na to, że raczej mam problem z zapamiętaniem po prostu zwykłych dużych zasad . Jak pisałeś problem by zniknął jakbym miała czas lepiej ograć grę i w ogóle grać częściej.

[detrytusek]

W sumie racja - mea coulpa, wygląda na to, że raczej mam problem z zapamiętaniem po prostu zwykłych dużych zasad . Jak pisałeś problem by zniknął jakbym miała czas lepiej ograć grę i w ogóle grać częściej.

I zachęcam do tego bo imo ta gra ma więcej głębi niż G. Szczególnie na 2 os. gdzie wykorzystywanie Sandry na swoją korzyść jest dodatkowym smaczkiem.

[buhaj]

W sumie racja - mea coulpa, wygląda na to, że raczej mam problem z zapamiętaniem po prostu zwykłych dużych zasad . Jak pisałeś problem by zniknął jakbym miała czas lepiej ograć grę i w ogóle grać częściej.

I zachęcam do tego bo imo ta gra ma więcej głębi niż G. Szczególnie na 2 os. gdzie wykorzystywanie Sandry na swoją korzyść jest dodatkowym smaczkiem.

Z tym się nie zgodzę. Gallerist jest imo głębszy.

[Pan_K]

Pięknie dziękuję anitroche za kawał dobrej roboty. Również mam (przynajmniej na razie) większy sentyment do Gallerista, ale podobnie jak detrytusek zachęcałbym do popróbowania Kanbana dłużej. Zagrałem już kolka partii solo i z każdą partią jest coraz lepiej. Zgadzam się z listą drobiazgów do zapamiętania w solo - z tym że u mnie generalnie tak to działa, że niektórych reguł uczę się (nie wiedzieć czemu) dłużej. Gram zatem zasadniczo z instrukcją po ręką. Albo przynajmniej z pomocą gracza.

Może zrób tak: zanim sprzedasz Kanbana, spróbuj solo w On Mars i potem daj znać, jak wrażenia. Myślę, że Kanban wyda Ci się znacznie bardziej przystępny A wtedy może Kanban zostanie

[lotheg]

Tylko pamiętajcie o jednej rzeczy: Kanban solo a Kanban multi to inne gry. Mam spore doświadczenie z Kanbanem (około 25 rozgrywek na żywo i ponad 100 partii online) i z ciekawości po zakupie wersji EV zagrałem raz solo...okazało się, że trzeba grać zupełnie inaczej niż przy grze z innymi graczami, więc mechanicznie staje się to trochę inną grą.

[Pan_K]

Tylko pamiętajcie o jednej rzeczy: Kanban solo a Kanban multi to inne gry. Mam spore doświadczenie z Kanbanem (około 25 rozgrywek na żywo i ponad 100 partii online) i z ciekawości po zakupie wersji EV zagrałem raz solo...okazało się, że trzeba grać zupełnie inaczej niż przy grze z innymi graczami, więc mechanicznie staje się to trochę inną grą.

To ważna uwaga, która ma zasięg znacznie szerszy: tak jest w przypadku wielu gier dla większej liczby graczy, z dołączonym wariantem dla jednego gracza (najbliższy przykład, który przychodzi mi na myśl, to Bonfire, ale to samo odnosi się do np. do Gallerista, o którym mowa w wątku).

[detrytusek]

Dlatego zamiast grać solo zapraszamy na partyjki online . Zobaczysz jak Ci się zmieni nastawienie.

Bo to jest tak...porównujesz G. którego masz już oblatanego i nie masz problemu z zasadami, strategią itp z K. który z racji dużo mniejszej liczby partii (a jeszcze solo) sprawia ww problemy. Ciężko, żeby G. nie wygrał z K. w takiej sytuacji. Dobre porównanie by było gdybyś znała obie na porównywalnym poziomie bo pewne wady, które wymieniasz mogą stać się zaletami. Np jeśli te cele w zarządzie przestaną być problemem, a zaczną elementem strategicznym, który zaczniesz wykorzystywać na swoją korzyść to zupełnie inaczej zaczniesz tę mechanikę postrzegać. Otworzy się nowe pole do kombinowania i mózg będzie zalany zupką satysfakcji.