Mumia: wyścig w bandażach

[Baartoszz]

Mam nadzieję, że nie dubluję, ale nie znalazłem wątku ani o Verflixxt, ani o That's Life, ale do rzeczy.
Wydawnictwo Egmont wydało dopiero co Mumię, która jest polską wersją niemieckiej gry Verflixxt. Zatem jeśli ktoś czuje się potencjalnie zainteresowany, to zapraszam do obejrzenia naszej recenzji pierwowzoru Mumii.

Verflixxt! / That's Life! / Mumia: Wyścig w bandażach

Obejrzyj wideorecenzję w serwisie ZnadPlanszy
Obejrzyj wideorecenzję na YouTube

[Legun]

Jestem po pierwszej rozpoznawczej partii Mumii i jestem pod wrażeniem. Zapowiada się kolejny przebój imprezowo-rodzinny. Przewrotność tej gry jest rewelacyjna. Zasady podstawowe są niezwykle proste i poniekąd intuicyjne. Poniekąd, bo wszystkie konsekwencje możliwych kombinacji posunięć są niebanalne. Fabuła polskiej wersji jest inspirująca, wymaga tylko lekkiego uzupełnienia narracji - kafelki wielbłądów to w mojej interpretacji "opowieści o przygodach". Sprawiają, że to co było niebezpieczeństwem, obraca się w sławę mołojecką .

[mig]

Jestem po pierwszej rozpoznawczej partii Mumii i jestem pod wrażeniem. Zapowiada się kolejny przebój imprezowo-rodzinny. Przewrotność tej gry jest rewelacyjna. Zasady podstawowe są niezwykle proste i poniekąd intuicyjne. Poniekąd, bo wszystkie konsekwencje możliwych kombinacji posunięć są niebanalne. Fabuła polskiej wersji jest inspirująca, wymaga tylko lekkiego uzupełnienia narracji - kafelki wielbłądów to w mojej interpretacji "opowieści o przygodach". Sprawiają, że to co było niebezpieczeństwem, obraca się w sławę mołojecką .

Zachęcony Twoim postem (i peanami w 2 Pionków) usiadłem dziś z ekipą do Mumii (6 osób) i trochę się zawiodłem. Emocji było niewiele, ruchu przewidywalne, losowość (przynajmniej w naszej rozgrywce) bardzo dokuczliwa. Doceniam pomysł, ale jakoś nie czuję, żeby to mógł być jakiś wielki przebów - nawet w kategorii gier lekkich. Być może to kwestia liczby graczy - przy 6 osobach było bardzo chaotycznie i praktycznie niemożliwe było coś sensownie zaplanować. Pewnie optimum to 4 graczy, ale i tak jakoś nie widzę w niej wielkiego potencjału :/

[Legun]

Zachęcony Twoim postem (i peanami w 2 Pionków) usiadłem dziś z ekipą do Mumii (6 osób) i trochę się zawiodłem. Emocji było niewiele, ruchu przewidywalne, losowość (przynajmniej w naszej rozgrywce) bardzo dokuczliwa. Doceniam pomysł, ale jakoś nie czuję, żeby to mógł być jakiś wielki przebów - nawet w kategorii gier lekkich. Być może to kwestia liczby graczy - przy 6 osobach było bardzo chaotycznie i praktycznie niemożliwe było coś sensownie zaplanować. Pewnie optimum to 4 graczy, ale i tak jakoś nie widzę w niej wielkiego potencjału :/

Cóż - cieszę się z wpływu na Twoją decyzję i smucę, że Cię zawiodłem . Możliwe, że liczba graczy jest tu istotnym czynnikiem - my graliśmy w 2,3 i 4 osoby. Nie jest to rzeczywiście gra z zakresem decyzji choćby na miarę 6.Bierze! a już na pewno nie ma w niej jakiegoś planowania. Ot, w każdej kolejce rzucamy kostką i mamy do wyboru 2 do 10 ruchów (teoretycznie, jeśli każdy ze strażników stoi z innym pionkiem gracza, w praktyce raczej 2 do 6). Spodobało mi się pomaganie innym mimochodem oraz umiarkowane utrudnianie (przez podesłanie komuś strażnika lub jego odesłanie). Jutro pewnie spróbujemy w 6 osób.

[WRS]

Emocji było niewiele, ruchu przewidywalne, losowość (przynajmniej w naszej rozgrywce) bardzo dokuczliwa.

Poznałem grę jeszcze jako Verflixxt.
Zachwyciła mnie (podobnie jak Leguna).
Traktuję ją jednak jako alternatywę dla Chińczyka. Możliwość pokazania, że festiwal rzutów kośćmi może być oryginalnie i inspirująco wykorzystany.
Możliwość ruchu swoim pionem albo strażnikiem (czy Mumią) rozszerza możliwe akcje. Konieczność pilnowania się przed zebraniem ujemnych kafli jest ciekawa i przewrotna. Wszak za wielbłądy (czy jak to się nazywa, bo terminologię mam utrwaloną z Verflixxt) mogę te minusy ujemne zamienić w dodatnie
Można się czaić na końcu stawki, aby zbierać najfajniejsze kąski. Można uciec do przodu, by samotnie zgarniać wielbłądy i mocno ujemne płytki (i kilka dodatnich).
W takich kategoriach jest to niebanalna, acz prosta gra kościana.

[charlie]

Nie wiem jak jest w polskiej wersji, bo też mam angielsko-niemecką, ale polecam grać na 3 pionki. W instrukcji chyba jest, że od 4 graczy gra się po 2 pionki, ale my i tak gramy w takim składzie po 3 pionki - gra na tym nie traci, a jest ciekawiej i więcej "wyborów".

Tak jak już napisano, ja ją traktuję jako coś szybkiego dla ludzi, którzy grali tylko w Chińczyka, żeby pokazać alternatywę. Fajna jest też do gry z dzieciakami - planszę można ulożyć w jakiś kształt, jest banalnie prosta - prawie nie ma zasad, a jednak daje sporo mozliwości jak na tak prostą grę. Zgadzam się też z chłopakami z Melanżowni - negatywnej interakcji jest stosunkowo dużo i jest kluczowa w rozgrywce. Jasne, że większość gamerów nie znajdzie w niej funu, ale dla mnie to kolejny tytuł potwierdzjący, że Kramer i Kiesling to geniusze.

[Legun]

Zagraliśmy właśnie z kafelkami ryzyka - bez wątpienia ubarwienie rozrywki. Jest tych chyba problem z opisem reguł, gdyż każą one "usunąć cztery kafelki skarbów (z wartościami +1 i +2)" tymczasem w grze nie ma czterech takich kafelków, tylko dwa. Zastąpiliśmy je dwoma kafelkami -1 i -2 i tyle.

[kwiatosz]

Recenzja Mumii - wyścigu w bandażach w Gradaniu ZnadPlanszy, zapraszamy

[alagor]

Zagrałem na Gratislavii i potwierdzam, że to rewelacyjna gra dla rodzin z dziećmi. Proste zasady, sporo negatywnej interakcji i mnóstwo zabawy. Może się sprawdzić, w odpowiednim gronie, jako gra imprezowa. Muszę przyznać, że nam Mumia dostarczyła tyle samo frajdy co Gra Roku 2014 w Polsce.

[Baartoszz]

Mumia to świetna gra, ale ja nie mogę przeżyć braku Wurminatora, który jest moim ulubionym dodatkiem a tu go nie ma i co więcej bez powodu mógłby zastąpić Mumię/Flixxy, która jest dodatkiem najgorszym

Mumia: Wyścig w bandażach

Obejrzyj na ZnadPlanszy
Obejrzyj na YouTube

[Legun]

Łoj rety! Gram w Mumię raz dziennie od jakiegoś miesiąca. Moja najmłodsza, prawie pięcioletnia córka dostała prawdziwego hopla i wita mnie w domu słowami "zagramy w Mumię?" . Racjonalność jej posunięć ma jeszcze ciągle duże pole do wzrostu, lecz ten następuje w całkiem niezłym tempie. Gdy gramy z kimś jeszcze, to Sonia jest czynnikiem losowym. Choć ostatnio ograła nas, gdy graliśmy w trójkę z Absolutnie Najlepszą Żoną . W grze wieloosobowej przekonywanie Soni do takich a nie innych posunięć jest działaniem potęgującym konfrontacyjne elementy w grze . Na szczęście nie prowadzi to do dylematów w stylu "kogo kochasz bardziej, mamusię czy tatusia?" .