Dreadnought pisze:Chciałbym wyjść od następującej tezy : wydawanie pieniędzy na gry w Polsce jest postrzegane jako złe dysponowanie pieniędzmi, zarówno przez otoczenie jak i samego kupującego. (...)
Czemu ci sami ludzie, którzy wydają setki złotych na gadżety do auta czy mieszkania (niepotrzebne z praktycznego punktu widzenia) nie podważają w swoim umyśle sensowności zakupu, nie nakładają miesięcznych limitów ani nie podliczają ile na to rocznie wydają ? Już nawet nie mówię o hobby traktowanym jako spekulacyjna inwestycja (numizmatyka etc.). Ale np. pieniądze wydawane na podróże czy rekreację, sprzęt sportowy. To wręcz jest powód do chluby dla co po niektórych.
Jakie są wasze obserwacje ? Też łapiecie siebie albo znajomych, że podświadomie "wstydzicie się" kasy wydanej na takie hobby jak gry ? Jeśli dostrzegacie podobne zjawisko jak ja to czy zagranicą jest inaczej ?
Zgadzam się z Tobą w kwestii pierwszej. Też zauważyłam, że niektórzy dziwnie patrzą na piętrzące się u mnie gry i próbują mnie podsumowywać w stylu: Tyle gier to już jakieś dwa tysiące, pojechałabyś za to na wakacje. A ja na to: To dopiero przepuszczanie pieniędzy, dwa tysiące wydane w tydzień, a tu mam setki godzin dobrej zabawy, a jak mi się znudzi to sprzedam i częściowo mi si zwróci. Nie do każdego jednak dociera. Przyjęło się, że wydawanie na "normalne" hobby typu kino czy wakacje, książki itp jest akceptowalne, bo więcej osób to robi. O papierosach i piwie nie wspomnę, bo na to idą w społeczeństwie kokosy, ale powiedzmy, że nie jest to hobby i nie jest powszechnie akceptowane. Mimo to wiele osób wydających na pety i alkohol ok 300 zł miesięcznie zdziwiłoby się, że ja na planszówki wydaję mniej.
Nie mogę się natomiast do końca zgodzić, że ci którzy na jakieś inne hobby wydają pieniądze nie liczą kasy i nie ograniczają sobie wydatków. Być może tylko te granice stawiają trochę dalej...
No cóż, cieszę się, że ja sama (jak i mój mąż) nie mam wyrzutów sumienia z powodu "marnowania" pieniędzy na to nienormalne hobby. Staram się tylko być w miarę rozsądna, to znaczy kupować tyle gier, w ile jestem w stanie zagrać
.
Jeśli chodzi o zagranicę (Niemcy, Stany), to wydaje mi się, że ogólnie tam ludzie mają więcej i dziwniejsze zainteresowania. Są bardziej majętni, posiadanie hobby i inwestowanie w niego jest normalne. U nas też tak będzie za jakiś czas, jak średnia krajowa będzie na europejskim poziomie
.
rastula pisze: Zresztą my tu o pieniądzach - a źle można zarządzać każdym zasobem - choćby czasem. Pomyślmy o kimś kto ogląda M jak miłość, Telewizję śniadaniową czy siedzi godzinami na FB ...czy forum.
No właśnie w tym problem, że to też nie jest postrzegane identycznie. Jest nagonka publiczna piętnująca uzależnienie od internetu. Jakoś się nie krytykuje aż tak gospodyń domowych siedzących przed Klanem, M jak Miłość i coś tam jeszcze prawie przez cały dzień. Zmam osoby, u których telewizor leci włączony (dosłownie) cały dzień, ale ochoczo orędują jak to internet uzależnia.
A czemu niby miałby żałować skoro gra w to dziesiątki godzin ? Czemu ci sami ludzie, którzy wydają setki złotych na gadżety do auta czy mieszkania (niepotrzebne z praktycznego punktu widzenia) nie podważają w swoim umyśle sensowności zakupu, nie nakładają miesięcznych limitów ani nie podliczają ile na to rocznie wydają ? Już nawet nie mówię o hobby traktowanym jako spekulacyjna inwestycja (numizmatyka etc.). Ale np. pieniądze wydawane na podróże czy rekreację, sprzęt sportowy. To wręcz jest powód do chluby dla co po niektórych.
i na razie mój mózg się nie buntuje, a kolejne tytuły lądują na półce dość regularnie 
