Gdyby nie ta zaleta to chyba nie byłoby sensu brać się za planszowanie solo.SaszaPL pisze:Nieźle mi ego podbudowałeś...
Ale na Wieśka w końcu się skuszę, tylko to strasznie droga rozgrywka :/
SE4X jest na początku eksploracją, a na końcu nawalanką, dodatkowo można grać z innymi graczami. Klimat Star Wars czy Farscape. Mi osobiście bookkeeping nie przeszkadza, karty do "księgowania" są czytelne i łatwo się połapać jakie jednostki mamy na jakim poziomie, itp. Gorzej przy rozgrywaniu walki w grze wieloosobowej. Chyba na boardgamegeeku widziałem instrukcję PL, a zasady są łatwe i intuicyjne.Pan_K pisze:Słuchajcie - z racji promocji w Planszostrefie pomyślałem, że mógłbym się zastanowić nad tytułem solo. Gdyby trzeba było wybierać pomiędzy Struggle for the Galactic Empire a Space Empires 4x, to wybralibyście Władcę Pierścieni LCG, czy jednak któreś z nich? Wiem, Gambit narzekał na księgowość w SE4X, ale może dałbym radę.
), a każde rozszerzenie to dodatkowe dziesiątki godzin zabawy. Możemy spokojnie dokupować sobie raz w miesiącu nowy zestaw przygodowy za 40 zł i od czasu do czasu duże rozszerzenie i zabawa nam się nie znudzi. Reasumując mój przekaz do osób zainteresowanych tym tytułem jest następujący: nie patrzcie na WP jak na grę z masa dodatków, które jak najszybciej trzeba kupić, aby moc zacząć wreszcie czerpać przyjemność z gry. Patrzcie na niego jak na książkę składającą się z wielu tomów i kupując pierwszy macie uczucie, że to początek świetnej przygody, która za sprawa autorów cały czas się rozwija i jedynie od Was zależy jak szybko chcecie poznać kolejne. Bary pisze:Poszukuję dodatku do WP LCG: Polowanie na Golluma.
Co czyni WP LCG czymś jak najbardziej w obszarze moich zainteresować obok dwu pozostałych. A już myślałem... Mam nadzieję, że w końcu ktoś się skusi na sprzedaż.Pan_K pisze:Ale jednakBary pisze:Poszukuję dodatku do WP LCG: Polowanie na Golluma.Mam dobre wieści: http://www.planszostrefa.pl/pl/p/Wladca ... Talia/4407
Ups - to nie to...
To prawda, jest to jedyna rysa na tym brylancie.Pan_K pisze:Mimo wszystko nieco narusza to idylliczny obraz spokojnego dokupowania we własnym tempie sugerując, że nie zawsze będzie można sobie pozwolić na niezwracanie uwagi na dostępność...
Ale to uszczypliwość raczej życzliwa, bo z oboma wskazywanymi przeze mnie grami kosmicznymi mam ten kłopot, że nie przepadam za tematem kosmosu...
Także boję się, że w końcu polski nakład zacznie się wyczerpywać, więc staram się dokupować w miarę chronologicznie. Jednakże patrząc, że niektóre dodatki zostały wydane lata temu, a jedynie jeden (pierwszy) zestaw przygodowy jest niedostępny można stwierdzić, że sytuacja jest w miarę stabilna. 
Teoretycznie tak, ale ta gra jest ogromna. Nawet jeśli nie będziesz miał szans kupić 5 małych dodatków, to zostaje ci ponad 50 scenariuszy do przejścia i setki decków do zrobienia. Więc myślę, że to nie taki problem, by sobie w ogóle edycję polskąMimo wszystko nieco narusza to idylliczny obraz spokojnego dokupowania we własnym tempie sugerując, że nie zawsze będzie można sobie pozwolić na niezwracanie uwagi na dostępność...
Lepiej się nie dało opisać LCG/TCG D(owolnej)CG, uśmiałem sięAyaram pisze:Podpisuje się. To nie jest typowy LCG gdzie występują sytuację typu "kup najnowszy dodatek szybko, bo jest nowa mechanika i jak nie kupisz teraz to nie będziesz miał jak jej skontrować i na wtorkowym turnieju dostaniesz ostro w papę"
. Swoją przygodę z grami zaczynałem właśnie od kupowania gier w które będę mógł grać sam, bo czasu mało, a znajomi raczej wolą internet i się okazało, że bez 2 osoby przy stole ciężko mi skończyć grę w np Arkham Horror, bo tu jednak wiele zależy od wyobraźni i skupienia, a nie jak w grach komputerowych, gdzie zajmuje nas muzyka, akcja, ciągle zmieniająca się grafika etc. Ale okazało się, że dziewczynie się spodobało, więc na szczęście mogę grać dalej.
Mogę wypowiedzieć się tylko w sprawie SE4x.Pan_K pisze:Słuchajcie - z racji promocji w Planszostrefie pomyślałem, że mógłbym się zastanowić nad tytułem solo. Gdyby trzeba było wybierać pomiędzy Struggle for the Galactic Empire a Space Empires 4x, to wybralibyście Władcę Pierścieni LCG, czy jednak któreś z nich? Wiem, Gambit narzekał na księgowość w SE4X, ale może dałbym radę.
Zasady solo są opisane w instrukcji.rastula pisze:Duel in the dark ma zasady solo oficjalne czy gdzieś do ściągnięcia? bo pudełko się kurzy niegrane - a gra mnie kusi?
A to niby czemu ? Miałem przyjemność grać kilka razy w ten tytuł w 4 osoby. Rozgrywka była płynna i bez odczuwalnego downtime'u. Tłumaczenie zasad zajmuje średnio 10min, po czym rzadko trzeba wracać do instrukcji dzięki intuicyjności zasad oraz ich podobieństwie do takich tytułów jak np. Twilight Imperium. Gra jest dobrze zaprojektowana a zastosowane w niej rozwiązania spełniają postawione przed nimi oczekiwania. Jedyna wada gry, to prostokątna plansza, która sprzyja atakowaniu najbliższego sąsiada - rozwiązanie niewątpliwie gorsze od np. okrągłej planszy z Twilight Imperium, gdzie dystans pomiędzy graczami jest taki sam i utrzymanie pokoju często bardziej zależy od tego jak dobrze dani gracze dogadują się ze sobą niż od dystansu pomiędzy nimi, gdyż ten jest zawsze ten sam (przy założeniu że gramy na standardowo utworzonej mapie).maciejo pisze:SE4x.
Mam i gram solo od kilku lat - jest świetnie.We 2 osoby można jeszcze pograć natomiast nie wyobrażam sobie gry we 3 lub tym bardziej 4 osoby.
). 
szybki setup, krótki czas rozgrywki - Gry solo nie mają być dla mnie substytutem spotkać planszówkowych w większej ekipie. Nie ta frajda, nie te emocje. To ma być raczej substytut gier komputerowych, w które coraz mniej chętniej gram. W planszówkach niestety nie da się zapisać rozgrywki. Jeśli nie chcemy kończyć gry w połowie, to musimy rozegrać partyjkę do końca (no chyba, że mamy gdzie trzymać rozłożoną grę parę dni). No, a żeby gra stanowiła dla mnie formę relaksu po pracy, odprężenia się przy herbatce to musi być stosunkowo krótka. 30-60 min. Raz na jakiś czas też ma się ochotę zagrać na coś dłuższego, ale generalnie wolę grać codziennie w krótką grę, niż raz na kilka dni w coś dłuższego. losowość - tu nie mamy drugiego gracza, który zawsze zagra inaczej, więc nie tak łatwo o dużą regrywalność. Wszelkie losowe układy, mapy, dobór przeciwników mile widziane. złożoność/klimat - I znowu gry solo mają pod górkę. Tu brak przeciwnika żywego, z którym rywalizacja nas wciągnie na całego, brak uczucia "pogram, by spędzić z wami trochę czasu", to na grze spoczywa cały ciężar przykucia nas do rozgrywki. Ale widząc fajne silniczki, mechaniki w grze, które zmuszają do ostrego kombinowania, czy też klimat, który nas wciągnie da radę się zapomnieć. Z klimatem to też nie tak łatwo - z 2gim żywy graczem, każdy będzie nakręcał siebie pod kątem klimatu i łatwiej go załapać, a tu gra musi się bardziej starać, kurczę nie mają lekko te gry solo gra o sukces/porażkę, nie o punkty! - są osoby, które lubią grać na punkty, spisywać swoje wyniki i rywalizować z własnym sobą, ale to zdecydowanie nie dla każdego. Natomiast granie o być, albo nie być, gdzie o sukces nie tak łatwo już chyba kręci większą ilość osób. Różnorodnę scenariuszę sprawiającę, że warunki zwycięstwa są zawsze inne - mile widziane.Piętaszek może? Szybkie, losowe, gramy aby wygrać, a nie uciułać maksimum punktów. klimat - kwestia umowna. Dla jednego będzie, dla innego nie. Ale humor jest na pewno!Ayaram pisze:Ok, odkąd się przeprowadziłem i mam dużo więcej czasu wolnego coraz częściej sięgam po tryb solo w grach. I po tym czasie zaczynam zauważać cechy, które łączą dobre gry solo (a raczej gry solo, które mi odpowiadają). Generalnie gier z trybem solo jest mnóstwo, wystarczy powiedzieć, że niemal w każdą kooperację można siekać samemu. Gorzej, że grając w zdecydowaną większość z tych pozycji ma się jednak wrażenie: "szkoda, że nie gram z kimś innym, ale od biedy może być". No nic, tak czy siak cechy dobrej planszówki z trybem solo według mnie:
Ok, to tyle. Niby mało, ale jednak nie tak łatwo to połączyć. Szczególnie nie jest łatwo zrobić klimatyczną grę solo z tak krótkim czasem rozgrywki. Ale takie gry jak LOTR LCG czy ostatnio zachwalany Legendary z alienami pokazują, że się jednak da i mam nadzieje, że powstanie wkrótce więcej takich pozycji. Ciekawe czy inni podzielają te rozważania? Sądząc po dominacji Mage Knighta w wszelkich rankingach gier solo to chyba jednak nie...
Zgadzam się prawie ze wszystkim, co napisałeś. Do tego jednego punktu mam drobną uwagę:Ayaram pisze:
Netrunner miał tylko fanowską wersję solo, chyba że coś się zmieniło od ostatniego razu jak się tym tematem interesowałem i FFG dodało oficjalne zasady solo.ceville pisze:Warto również wiedzieć, że warianty solo mają też Warhammer Inwazja (taki sobie) i Android Netrunner(znacznie ciekawiej zaprojektowany).
Nie wiem czym tu się można zachwycać w przypadku solowej partii MK? Przecież w tej grze przygoda została zniwelowana do minimum. Element niepewności praktycznie nie istnieje, gra niczym nie potrafi zaskoczyć. Co innego LOTR LCG, gdzie nigdy nie wiadomo co się wydarzy. Obie gry zresztą ciężko porównać bo to inny rodzaj, ale wariant solo dużo lepszy w LOTR. MK to fajna gra, ale w trybie 2-3 osobowym.Ayaram pisze: Sądząc po dominacji Mage Knighta w wszelkich rankingach gier solo to chyba jednak nie...
Ja mam zupełnie odmienne spostrzeżenia.Ayaram pisze:Ciekawe czy inni podzielają te rozważania?
Lubię tak i tak. Oba sposoby można zepsuć, oba mogą być wyzwaniem. Wiem, czego nie znoszę w wersji "o sukces": bossowania. Idea bossa, kloca do pokonania na końcu rozgrywki, jest prymitywnym rozwiązaniem i ręcę mi opadają, gdy ją widzę.Ayaram pisze:
Pozornie. Na boiteajeux można zagrać w Agricolę solo. Grając w wariant rodzinny (prawie bez losowości, wyłącznie kolejność odsłaniania kolejnych dostępnych akcji) najlepsi uzyskują 71 punktów. Jak osiągnąłem 60-ileś po wielu, wielu próbach. Nie narzekam na regrywalność tego wariantu.Ayaram pisze:
Oczywiście, zarówno netrunner jak i Warhammer Inwazja mają tylko fanowskie wersje solo i to stworzone przez jednego człowiekac08mk pisze:Netrunner miał tylko fanowską wersję solo, chyba że coś się zmieniło od ostatniego razu jak się tym tematem interesowałem i FFG dodało oficjalne zasady solo.ceville pisze:Warto również wiedzieć, że warianty solo mają też Warhammer Inwazja (taki sobie) i Android Netrunner(znacznie ciekawiej zaprojektowany).
Osobiście jeżeli kupuję planszówkę (zwłaszcza do gry solo) to nie po to żeby do niej wymyślać własne zasady (lub używać czyjeś home rules).ceville pisze:Oczywiście, zarówno netrunner jak i Warhammer Inwazja mają tylko fanowskie wersje solo i to stworzone przez jednego człowieka :)
W niczym to chyba jednak nie przeszkadza, zwłaszcza przy netrunnerze, którego wariant solo jest bardzo zmyślny
Każdy się bawi jak lubi, nikt nie mówił, że gier z nieoficjalnymi wariantami podawać tu nie można. Co więcej, bywa iż czasami takie warianty stają się oficjalnymi uznawanymi przez wydawcęc08mk pisze: Osobiście jeżeli kupuję planszówkę (zwłaszcza do gry solo) to nie po to żeby do niej wymyślać własne zasady (lub używać czyjeś home rules).
Bardzo rzadko używam domowych modyfikacji w grach solo i przeważanie tylko jeżeli mam grę już mocno ograną i chcę potestować coś nowego.
Używając home rules czuję się jakbym kupował klocki za 300zł i musiał sobie do tych kloców wymyślać reguły.
