Miałem dzisaj chwilę, żeby sobie rozłożyć Almoravida i posłuchać filmu Jeana Michela Grosjeu (
link), który w2 godzin tłumaczy grę tak, że można siadać i grać. No i zagrałem.
Dość szybko to poszło, bo pierwszy scenariusz ma 2 rundy (z łącznie 16). Wszyscy miłośnicy logistyki powinni być usatysfakcjonowani, bo gra skupia się przede wszystkim na planowaniu kampanii i zbieraniu zasobów do wyżywienia i transportu. W Almoravid mamy muły i wozy, które transportują żywność (Provender). Muły są zwinniejsze (nie spowalniają nas na górskich ścieżkach, których na planszy jest sporo), ale też trzeba je karmić tak jak żołnierzy, a do tego nie można ich wykorzystać do akcji "Supply", która pozwala pobierać zaopatrzenie z naszych ziem. Do tego trzeba mieć wozy jadące dobrą drogą. Wozy nie potrzebują żywienia, ale za to nadzwyczaj często stanowią obciazenie dla armii i utrudniają jej szybki ruch. Żywić naszych żołnierzy można albo tansportuąc mułami/wozami jedzenie przy naszej armii, albo ciagnąć zaopatrzenie z lenna (wozami po drogach), albo robiąc forage (efekt, czyli zdobycie pożywienia - niepewny), albo wreszcie paląc i grabiąc (ravage), ale w ten sposób oddając VP przeciwnikowi. Do tego jeszcze dochodzi tzw loot (czyli ukradzione bydło i dobra), które zawsze nas spowalniają, ale które maja uniwersalne zastosowanie, bo można albo wyżywić nim armię, albo sprawić, że dany lord dłużej pozostanie do naszej dyspozycji. Za to płacić tez możemy złotem, ale je z kolei zdobywami głównie okładając podatkami nasze ziemie, a żeby to zrobić, musimy na niej być obecni. Warto jeszcze do tego przekłądańca dodać, że płacenie złotem/lootem za pozostanie w służbie jest o tyle istotne, że każda porażka/retreat/brak żywienia obniża wolę walki danego lorda, przesuwając go do tyłu w kalendarzu (czyli mniej mu się chce dla nas walczyć i planuje szybciej się zwinąć ze służby).
Byłbym zapomniał - każda ucieczka z pola bitwy powoduje, że tracimy cześć naszych assetów (np wozy). W skrajnym przypadku (paniczna ucieczka) zostawiamy cały obóz i wszystkie dobra przeciwnikowi (wozy, muły, zboże, złoto....)
Logistycznie jest tu niezła zagwozdka. Dwie rundy wystarczyły mi, żeby zobaczyć różne możliwości. Można powolnie transportować wszystko ze sobą, można na pałę jechać na terytorium przeciwnika, i tam robić ravage lub forage, żywiąc się byle czym (ale to tylko mniejsze siły).
Do tej układanki mamy jeszcze aspekt polityczny (w Nevskym go nie ma, za to tam jest jeszcze trudniej z logistyka, bo dochodzą łodzie), gdzie jako muzułmanie musimy decydować, czy zwiększyć nasza armię wzywając danego emira do walki (ale w ten sposób zarządzane przez niego państewko, tzw. taifa, stanie się celem rekonkwisty hiszpańskiej), czy może radzić sobie tym co mamy? Do tego w drugiej cześci gry możemy zaprosić tytułowych almoravidów, którzy przyprowadzają ze sobą naprawde wielką armię, ale za to zmniejszają niezależność naszych niezależnych do tej pory państewek (muzułmanie tracą VP).
Do tego jeszcze bitwy, szturmy na twierdze i oblężenia, a wszystko oparte na bardzo fajnym systemie planowania kampanii (mamy karty naszych lordów, z nich wybieramy 7/8 i układamy je w stos, a potem w fazie Campaign odkrywamy po jednej i wykonujemy danym lordem akcje).
Wszystko razem daje naprawdę ciekawe możliwości planowania działań militarnych, począwszy od organizacji zaopatrzenia, przez aspekt polityczny, aż po późniejszą realizację całego planu. Fajne.
Nevsky działa bardzo podobnie.
