Figurkowe gry bitewne– hobby czy gra?
: 16 lip 2015, 22:30
Po roku od kiedy wkręciłem się w wargaming figurkowy pora na małe podsumowanie.
Felieton
http://www.gamesfanatic.pl/2016/12/07/o ... zowkowcow/
Mała definicja z Wiki
1) przygotowania
Często sama znajomość zasad nie wystarcza, warto znać nie tylko silne strony swojej frakcji, ale też możliwości przeciwnika.
Większość tytułów wymaga budowania floty/ armii według ściśle określonych zasad, limitujących ilość dozwolonych typów jednostek oraz ich koszt.
Jak dla mnie samo składanie floty / armii to niezła zabawa, choć wymaga często poświecenia dodatkowej ilości czasu przed grą na analizy strategii i zdolności jednostek (i to nie tylko swojej frakcji) oraz tego jak wzajemnie na siebie wpływają.
2) Miarki i wskaźniki
Standardem są różnego typu miarki i wskaźniki najczęściej służące do określania efektywności ataku jednostki w zależności od odległości od przeciwnika oraz sposobu w jaki jednostka porusza się po polu bitwy.
3) Sztuka wojny
Ponieważ cała gra w zasadzie skupia się na walce, jej zasady z reguły są dość złożone, przewidują różne modyfikatory w zależności od ustawienia jednostek względem siebie , różne typy ataków do wyboru.
4) Koszty
Tu wiele zależy od podejścia można traktować tego typu gry jako dwuosobówki, kupić tzw. starter set zawierający 2 podstawowe armie i na tym poprzestać. Koszt to około 300-400 zł w zależności od systemu.
Jeśli jednak zechcemy grać bardziej na poważnie to koszty wzrosną:
a) figurki – po pewnym czasie armie podstawowe przestają wystarczać, gdyż oferują za mało możliwości „składania” różnych armii / flot .
Uzupełnienia to koszt około 30-50 zł za jedną jednostkę / figurkę choć zdarza się, że jedna figurka kosztuje i 300 zł. Ponieważ walczące armie powinny mieć zbliżoną wartość punktową, zbieranie więcej niż jednej frakcji jest dość kosztowne.
b) pole bitwy – można zawsze walczyć na gołym stole, ale gra na specjalnej macie imitującej odpowiedni teren gra wygląda po prostu lepiej, trójwymiarowe elementy terenu jak asteroidy czy budynki też są ważne.
Tutaj można albo poświęcić czas na samodzielne wykonanie terenu lub też kasę na kupno, co jest dość drogą rozrywką.
Większe budynki to koszty około 100 zł, specjalne maty symulujące teren starcia bywa, że i 900 zł.
Baza na asteroidzie
c) malowanie figurek – podobno pomalowane armie walczą lepiej, nie wiem ile w tym prawdy, ale na pewno raz, że pomalowane armie są lepiej widziane, a dwa często dodatkowo punktowane na turniejach.
Z mojego punktu widzenia największym zaskoczeniem jest zupełnie inny styl grania niż w standardowe planszówki.
Chcąc wejść w bitewniaki ma się tylko 3 (jak wynika z moich doświadczeń) sensowne wyjścia:
1) zainwestować w starter / 2 frakcje traktować grę jak specyficzną dwuosobówkę i liczyć, że ktoś „złapie bakcyla”.
2) namówić kilku kolegów na wspólne zainwestowanie w jakiś system, licząc że się wciągną i zaczną grać regularnie.
3) zacząć grać w tytuł aktualnie popularny licząc, że moda na dany system szybko nie przeminie.
Konieczność zainwestowania dużej ilości czasu i środków w daną grę, powoduje, że rzadko który z graczy chce spróbować czegoś innego / nowego niż system w jaki aktualnie gra.
Sporo osób jest nastawionych typowo na granie rywalizacyjne, co oznacza, że gra bez konwentów czy turniejów nie jest dla nich atrakcyjna. Tutaj zaś jesteśmy daleko za zachodem, gdyż mało systemów ma aktywną scenę a wydawcy zagraniczni są mało aktywni w organizowaniu wydarzeń.
Dla wielu graczy kolekcjonowanie figurek, malowanie, dyskutowanie o strategiach często jest równie ważne (a czasem i istotniejsze) od grania jako takiego.
Felieton
http://www.gamesfanatic.pl/2016/12/07/o ... zowkowcow/
Mała definicja z Wiki
Kilka słów o różnicach między wargaminigiem a zwykłymi planszówkamiWargaming (także gry wojenne, bitewne, figurkowe, strategiczne) – rodzaj hobby związanego z grami wojennymi i strategicznymi, mającymi na celu symulację konfliktów zbrojnych w możliwie dokładnym stopniu, uwzględniając takie czynniki jak zaopatrzenie, pole widzenia itp. Większości gier dotyczy konfliktów historycznych lub współczesnych, popularne są także gry wojenne w realiach fantasy i science fiction.
1) przygotowania
Często sama znajomość zasad nie wystarcza, warto znać nie tylko silne strony swojej frakcji, ale też możliwości przeciwnika.
Większość tytułów wymaga budowania floty/ armii według ściśle określonych zasad, limitujących ilość dozwolonych typów jednostek oraz ich koszt.
Jak dla mnie samo składanie floty / armii to niezła zabawa, choć wymaga często poświecenia dodatkowej ilości czasu przed grą na analizy strategii i zdolności jednostek (i to nie tylko swojej frakcji) oraz tego jak wzajemnie na siebie wpływają.
2) Miarki i wskaźniki
Standardem są różnego typu miarki i wskaźniki najczęściej służące do określania efektywności ataku jednostki w zależności od odległości od przeciwnika oraz sposobu w jaki jednostka porusza się po polu bitwy.
3) Sztuka wojny
Ponieważ cała gra w zasadzie skupia się na walce, jej zasady z reguły są dość złożone, przewidują różne modyfikatory w zależności od ustawienia jednostek względem siebie , różne typy ataków do wyboru.
4) Koszty
Tu wiele zależy od podejścia można traktować tego typu gry jako dwuosobówki, kupić tzw. starter set zawierający 2 podstawowe armie i na tym poprzestać. Koszt to około 300-400 zł w zależności od systemu.
Jeśli jednak zechcemy grać bardziej na poważnie to koszty wzrosną:
a) figurki – po pewnym czasie armie podstawowe przestają wystarczać, gdyż oferują za mało możliwości „składania” różnych armii / flot .
Uzupełnienia to koszt około 30-50 zł za jedną jednostkę / figurkę choć zdarza się, że jedna figurka kosztuje i 300 zł. Ponieważ walczące armie powinny mieć zbliżoną wartość punktową, zbieranie więcej niż jednej frakcji jest dość kosztowne.
b) pole bitwy – można zawsze walczyć na gołym stole, ale gra na specjalnej macie imitującej odpowiedni teren gra wygląda po prostu lepiej, trójwymiarowe elementy terenu jak asteroidy czy budynki też są ważne.
Tutaj można albo poświęcić czas na samodzielne wykonanie terenu lub też kasę na kupno, co jest dość drogą rozrywką.
Większe budynki to koszty około 100 zł, specjalne maty symulujące teren starcia bywa, że i 900 zł.
Baza na asteroidzie
Spoiler:
Z mojego punktu widzenia największym zaskoczeniem jest zupełnie inny styl grania niż w standardowe planszówki.
Chcąc wejść w bitewniaki ma się tylko 3 (jak wynika z moich doświadczeń) sensowne wyjścia:
1) zainwestować w starter / 2 frakcje traktować grę jak specyficzną dwuosobówkę i liczyć, że ktoś „złapie bakcyla”.
2) namówić kilku kolegów na wspólne zainwestowanie w jakiś system, licząc że się wciągną i zaczną grać regularnie.
3) zacząć grać w tytuł aktualnie popularny licząc, że moda na dany system szybko nie przeminie.
Konieczność zainwestowania dużej ilości czasu i środków w daną grę, powoduje, że rzadko który z graczy chce spróbować czegoś innego / nowego niż system w jaki aktualnie gra.
Sporo osób jest nastawionych typowo na granie rywalizacyjne, co oznacza, że gra bez konwentów czy turniejów nie jest dla nich atrakcyjna. Tutaj zaś jesteśmy daleko za zachodem, gdyż mało systemów ma aktywną scenę a wydawcy zagraniczni są mało aktywni w organizowaniu wydarzeń.
Dla wielu graczy kolekcjonowanie figurek, malowanie, dyskutowanie o strategiach często jest równie ważne (a czasem i istotniejsze) od grania jako takiego.
PS:
1) ten post przedstawia jedynie moje ogólne wrażenie o graniu w ten typ gier, zdaje sobie sprawę, że jest wiele osób bardziej zorientowanych ode mnie, to tylko próba przedstawienia "bitewniaków" z punktu widzenia początkującego zwykłego gracza.
2) nie jest moją intencją rozpoczęcie w tym wątku wojny o tym, który system bitewny jest lepszy, chciałem tylko przedstawić ogólne wrażenia z grania w ten typ gier.
Ciągle się chce więcej i więcej, tak jak z karciankami kolekcjonerskimi. Szczegół że i tak się tego nie wykorzystuje nawet w niewielkim procencie ale co tam, ważne żeby posiadać!
