Tainted Grail: Upadek Avalonu / The Fall of Avalon (Krzysztof Piskorski, Marcin Świerkot)

[ixi24]

... Może macie też jakieś sugestie jak łatwo i bezboleśnie się do tej gry przekonać ?

Polecam zapoznać się ze skillami https://boardgamegeek.com/thread/238509 ... ide/page/1 dla poszczególnych postaci.
Sam zaczynałem Beorem dwukrotnie, jego słabość dawała się szybko we znaki (spadek życia) bez wykupionego skilla, zmieniłem na Maggota i nim skończyłem kampanię, przeglądając, co najlepszego dla mojej postaci w danej chwili mogę mieć. Rozpisane (i przetestowane) jest to świetnie 5/5, 4/5 itp.
Gra momentami bywa dosyć trudna, a dodatkowo zakup umiejętności, której potem żałujemy trochę boli.

ooo dzięki z tego poradnika chętnie z korzystam Ale też nasuwa się kolejne pytanie: jak optymalnie ulepszać postać? Kupować jak najszybciej najlepsze umiejętności czy inwestować w nowe karty? A może PD wydawać równomiernie na obydwie rzeczy? Grająć pierwszy raz nie wiedziałem właśnie w co inwestować najpierw...

[feniks_ciapek]

4 postacie to dla mnie za dużo, a nie chcesz też, aż tyle ułatwiać i robić z tego tylko gry paragrafowej

Trochę żartowałem, a trochę nie.

Są w tej grze przynajmniej dwa miejsca, które zapamiętałem jako irytujące i losowe. Gdyby TG był grą komputerową, to zapisałbym ją przed wejściem do nich, znalazł optymalną drogę i potem już przechodził tylko mając to w pamięci, żeby jak najmniej stracić i jak najwięcej zyskać. Lokacje te nic fabularnie nie wnoszą, nie ma w nich żadnych ciekawych wyborów i sprowadzają się w zasadzie do tego, ile masz energii, ile testów uda ci się wykonać i czy akurat znajdziesz dobrą drogę do przodu. Trochę epoka wczesnych gier przygodowych Sierry i sztuczne wydłużanie czasu rozgrywki. Tam naprawdę nic nie stracisz, jak zrobisz z tego paragrafówkę.

Miejsca te wrzucam w spoiler, chociaż w zasadzie dopóki się ich nie znajdzie, to nazwy raczej nikomu nic nie powiedzą.

Spoiler:

Nurkowanie w grotach oraz jeden z ostatnich rozdziałów z błądzeniem we mgle

Rozwój postaci jest imo zbyt wolny, za bardzo restrykcyjny i właśnie dlatego powstają takie listy, jak ta podlinkowana. Jeśli bawi Cię grind, to możesz grać zgodnie z zasadami. Jeśli bawi Cię przygoda, to zachęcam do tego, aby tak od 3-4 rozdziału przestać się jakoś bardzo przejmować zasobami i gasnącymi menhirami oraz od 2-3 rozdziału przyspieszyć nieco rozwój postaci właśnie przez dociąganie kart walki/dyplomacji przy okazji każdego awansu.

Co do 4 postaci - powiedzmy, że jest w grze sporo sytuacji, w których któraś z postaci w drużynie może pomóc (albo zepsuć . Chociaż w sumie można zagrać raz na 2, a drugi raz na 2-3, bo faktycznie ścieżki w kampanii są co najmniej dwie i obie nawet ciekawe. Z echami przeszłości jeszcze nie grałem, może tam jeszcze inne rzeczy dochodzą.

[pan_satyros]

Z uwagą przyglądam się Waszej dyskusji, bo i my planujemy niebawem podejście do TG. Również nastawiamy się głównie na narrację i trochę zabawy postacią/walką, ale bez przesadnego skupiania się na zasobach (do racjonalnego poziomu wyzwania).

Czy tryb fabularny z instrukcji wystarczy? Czy macie może jakieś zebrane rady - jak sensownie grę ułatwić, by nie była samograjem, ale też nie zniechęcała żmudnym grindem?

Pytam o konkretne zasady, jak wspomniane wyżej "dobierz kartę przy każdym awansie" itp.
Coś co możnaby później spisać i zachować w pudełku jako "tryb przygodowy+".

aby tak od 3-4 rozdziału przestać się jakoś bardzo przejmować zasobami i gasnącymi menhirami

Masz przez to na myśli świadome ignorowanie wymogów ponoszenia kosztów i obniżania światła?

[Miszon]

W dalszym etapie gry zasobów ma się bardzo dużo, bardziej denerwuje żmudne zapalanie kolejnych menhirow, po to aby przejść z jednego krańca mapy na drugi.
Także uważałbym z ułatwianiem sobie gry, bo można sobie ją zepsuć. Wg mnie trudniejsze od zbierania zasobów jest budowanie talii i rozwój bohatera. Dlatego zalinkowany poradnik dot. umiejętności jest tak cenny. Ale kupowanie nowych kart do talii, tak aby ona dobrze działała: to jest chyba najtrudniejsze do ogarnięcia (także dlatego, że nie dobiera się tych kart nonstop i łatwo zapomnieć, co mieliśmy na oku ostatnio i czego nam brakuje.

[tomekmani3k]

Grałem w dwie osoby i tryb fabularny wystarczy. Jeżeli się mocno pominie zbieranie surowców i przez to spotkania to traci się okazję na PD bo w podstawce często są nagrodą na kartach spotkań. A mniej PD to mniej awansów i problem z rozwojem postaci. I też uważam, że w Upadku surówce najbardziej utrudniają grę tylko na początku.

[garg]

Z uwagą przyglądam się Waszej dyskusji, bo i my planujemy niebawem podejście do TG. Również nastawiamy się głównie na narrację i trochę zabawy postacią/walką, ale bez przesadnego skupiania się na zasobach (do racjonalnego poziomu wyzwania).

Czy tryb fabularny z instrukcji wystarczy? Czy macie może jakieś zebrane rady - jak sensownie grę ułatwić, by nie była samograjem, ale też nie zniechęcała żmudnym grindem?

Pytam o konkretne zasady, jak wspomniane wyżej "dobierz kartę przy każdym awansie" itp.
Coś co możnaby później spisać i zachować w pudełku jako "tryb przygodowy+".

aby tak od 3-4 rozdziału przestać się jakoś bardzo przejmować zasobami i gasnącymi menhirami

Masz przez to na myśli świadome ignorowanie wymogów ponoszenia kosztów i obniżania światła?

Podstawowe ułatwienie, jakie zastosowaliśmy sobie razem z synami od czwartego rozdziału, to pominięcie gaśnięcia menhirów, czyli po postawieniu któregoś, nie umieszczaliśmy w nim licznika turm, tylko przenosiliśmy go dopiero, gdy był potrzebny gdzieś indziej.

Pomijając oszczędzanie w ten sposób zasobów (od tego momentu zbierało nam się ich nieco więcej, bo nie wydawaliśmy ich na menhiry), zmiana ta miała ogromny pozytywny wpływ na rozgrywkę - nie musieliśmy robić ciągle backtrackingu i latać w tę i z powrotem po planszy, żeby utrzymać menhir. To bardzo zwiększyło nam przyjemność z rozgrywki i ją przyspieszyło, bo jeśli nie musisz wracać co chwilę do menhira, nie musisz również ciągle rozgrywać tych samych spotkań na tych samych kartach i masz mniej walki, która na dłuższą metę odciąga od fabuły.

Ma to wspomnianą wcześniej wadę, że zdobywamy nieco mnie PD, ale nie było to jakoś istotnie odczuwalne i nadal levelowaliśmy w podobnym tempie.

[brazylianwisnia]

Z uwagą przyglądam się Waszej dyskusji, bo i my planujemy niebawem podejście do TG. Również nastawiamy się głównie na narrację i trochę zabawy postacią/walką, ale bez przesadnego skupiania się na zasobach (do racjonalnego poziomu wyzwania).

Czy tryb fabularny z instrukcji wystarczy? Czy macie może jakieś zebrane rady - jak sensownie grę ułatwić, by nie była samograjem, ale też nie zniechęcała żmudnym grindem?

Pytam o konkretne zasady, jak wspomniane wyżej "dobierz kartę przy każdym awansie" itp.
Coś co możnaby później spisać i zachować w pudełku jako "tryb przygodowy+".

aby tak od 3-4 rozdziału przestać się jakoś bardzo przejmować zasobami i gasnącymi menhirami

Masz przez to na myśli świadome ignorowanie wymogów ponoszenia kosztów i obniżania światła?

Podstawowe ułatwienie, jakie zastosowaliśmy sobie razem z synami od czwartego rozdziału, to pominięcie gaśnięcia menhirów, czyli po postawieniu któregoś, nie umieszczaliśmy w nim licznika turm, tylko przenosiliśmy go dopiero, gdy był potrzebny gdzieś indziej.

Pomijając oszczędzanie w ten sposób zasobów (od tego momentu zbierało nam się ich nieco więcej, bo nie wydawaliśmy ich na menhiry), zmiana ta miała ogromny pozytywny wpływ na rozgrywkę - nie musieliśmy robić ciągle backtrackingu i latać w tę i z powrotem po planszy, żeby utrzymać menhir. To bardzo zwiększyło nam przyjemność z rozgrywki i ją przyspieszyło, bo jeśli nie musisz wracać co chwilę do menhira, nie musisz również ciągle rozgrywać tych samych spotkań na tych samych kartach i masz mniej walki, która na dłuższą metę odciąga od fabuły.

Ma to wspomnianą wcześniej wadę, że zdobywamy nieco mnie PD, ale nie było to jakoś istotnie odczuwalne i nadal levelowaliśmy w podobnym tempie.

Jest jeszcze jedno niebezpiecznstwo. Wieczny menhirs zachęca do eksploatacji wszystkiego w jego zasięgu przez co można wyczyścić mapę i przy kolejnym przechodzeniu przez ten sam obszar nie ma co robić a przecież w trakcie kampanii z 4-6x jak nic się idzie przez niektóre obszary.

[feniks_ciapek]

No właśnie, dlatego wieczne menhiry plus karty przy awansie - zmniejsza się problem braku PD.

Mnie wkurzył jeden z menhirów w rozdziale 3, który wygląda, jakby został ustawiony specjalnie w takim miejscu, żeby było trudno do niego dotrzeć i żeby stracić czas.

Jak komuś wieczny menhir przeszkadza, to niech go sobie przedłuża „zdalnie”, bez konieczności biegania na jego miejsce na mapie.

Osobiście nie miałem problemu z tym, że jakieś miejsca były po eksploracji „puste”. Nawet nie miałem takiego wrażenia. Raczej przeszkadzało mi właśnie to bieganie z jednego końca mapy na drugi albo przechodzenie przez jedno pole kilka razy w danym rozdziale i odpalanie za każdym razem kolejnego spotkania, do którego np. nie miałem dobrych kart.

[brazylianwisnia]

Jestem w stanie sobie wyobrazić że jak w 3cim rozdziale się rozpuscisz z eksploracja to w środkowej części mapy nie będzie lokacji której nie eksplorowałes. Backtracking w tej grze jest spory i zdecydowanie mniej boli gdy przy 3cim przejściu przez dany obszar wciąż są jakieś nieodwiedzane lokacje do zaliczenia.

[feniks_ciapek]

Jestem w stanie sobie wyobrazić że jak w 3cim rozdziale się rozpuscisz z eksploracja to w środkowej części mapy nie będzie lokacji której nie eksplorowałes. Backtracking w tej grze jest spory i zdecydowanie mniej boli gdy przy 3cim przejściu przez dany obszar wciąż są jakieś nieodwiedzane lokacje do zaliczenia.

Niby tak, a z drugiej strony ten rozdział bardzo zachęca do eksploracji (wskazówka o trzecim sposobie przejścia dalej) i często nie wiadomo, która lokacja ostanie się po powrocie albo która jest potrzebna do rozwiązania zagadek. Z drugiej strony akurat w te miejsca wraca się potem znacznie później, bo dalsza droga wiedzie przecież w inną stronę.

Ja o tym chodzeniu to mówiłem bardziej w kontekście zapalania kolejnych menhirów, a niekoniecznie w związku z jakimś wrażeniem "pustostanu" po głębokiej eksploracji.

[lendir]

W dalszym etapie gry zasobów ma się bardzo dużo, bardziej denerwuje żmudne zapalanie kolejnych menhirow, po to aby przejść z jednego krańca mapy na drugi.
Także uważałbym z ułatwianiem sobie gry, bo można sobie ją zepsuć.

+1

Moja propozycja - grać zgodnie z zasadami. Nie wygaszając menhirów rozwalamy cały balans, to jak "granie" w grę ekonomiczną z kodem na nieskończoną ilość kasy, równie dobrze można "grać" w tą grę jak w paragrafówkę tylko z samym dziennikiem eksploracji.

Z mojego doświadczenia przy grze dwuosobowej grind nie istnieje, wystarczająca ilość zasobów na menhiry wpada przy zwykłej eksploracji. Gra wcale nie jest przesadnie trudna. Pierwsze rozdziały graliśmy kilkukrotnie, różnymi postaciami i tylko raz postać była bliska śmierci (przez błąd gracza, a nie gry). Rada na początek - nie bać się uciekać. Przechodzić te spotkania, które od początku widać, że nie są groźne i są opłacalne - przed trudnymi zwiewać. Z każdym rozdziałem robi się łatwiej

[ixi24]

Ale to np: jak rozwijacie postacie? Idziecie bardziej w umiejki, bardziej w więcej kart do talii czy może równomiernie ?

[Hardkor]

Ale to np: jak rozwijacie postacie? Idziecie bardziej w umiejki, bardziej w więcej kart do talii czy może równomiernie ?

Równomiernie. Początek raczej dobić z 2x 3 poziom, a potem karty. Ew jak w trakcie problemy to dobijanie kart.

W dalszym etapie gry zasobów ma się bardzo dużo, bardziej denerwuje żmudne zapalanie kolejnych menhirow, po to aby przejść z jednego krańca mapy na drugi.
Także uważałbym z ułatwianiem sobie gry, bo można sobie ją zepsuć.

Z mojego doświadczenia przy grze dwuosobowej grind nie istnieje, wystarczająca ilość zasobów na menhiry wpada przy zwykłej eksploracji. Gra wcale nie jest przesadnie trudna. Pierwsze rozdziały graliśmy kilkukrotnie, różnymi postaciami i tylko raz postać była bliska śmierci (przez błąd gracza, a nie gry). Rada na początek - nie bać się uciekać. Przechodzić te spotkania, które od początku widać, że nie są groźne i są opłacalne - przed trudnymi zwiewać. Z każdym rozdziałem robi się łatwiej

No to chyba graliśmy w 2 różne gry. Przeszedłem całą kampanie w 2 osoby i była masa grindu (przez który kolega już nigdy więcej do tej gry ze mną nie usiądzie). Od połowy upraszczaliśmy go sobie, bo mieliśmy dość. Drugi znajomy, który przeszedł kampanie w 2 os miał to samo. Tylko on zacisnął zęby i grał zgodnie z zasadami (co skutkowało, że gra trwała 2x tyle co moja)

[brucewayne0]

W dalszym etapie gry zasobów ma się bardzo dużo, bardziej denerwuje żmudne zapalanie kolejnych menhirow, po to aby przejść z jednego krańca mapy na drugi.
Także uważałbym z ułatwianiem sobie gry, bo można sobie ją zepsuć.

+1

Moja propozycja - grać zgodnie z zasadami. Nie wygaszając menhirów rozwalamy cały balans, to jak "granie" w grę ekonomiczną z kodem na nieskończoną ilość kasy, równie dobrze można "grać" w tą grę jak w paragrafówkę tylko z samym dziennikiem eksploracji.

Z mojego doświadczenia przy grze dwuosobowej grind nie istnieje, wystarczająca ilość zasobów na menhiry wpada przy zwykłej eksploracji. Gra wcale nie jest przesadnie trudna. Pierwsze rozdziały graliśmy kilkukrotnie, różnymi postaciami i tylko raz postać była bliska śmierci (przez błąd gracza, a nie gry). Rada na początek - nie bać się uciekać. Przechodzić te spotkania, które od początku widać, że nie są groźne i są opłacalne - przed trudnymi zwiewać. Z każdym rozdziałem robi się łatwiej

Potwierdzam. Na ten moment przeszedłem raz podstawkę, bez żadnych ułatwień, i ani razu nie musiałem powtarzać rozdziału (grałem solo na 2 bohaterów). Może ze 2-3 razy dostałem kartę umierasz, ale szybko się wykaraskałem. Zatem podstawka jest jak najbardziej do przejścia bez home rule's, zwłaszcza, że wraz z rozwojem postaci grind jest coraz mniej dokuczliwy.

[lendir]

No to chyba graliśmy w 2 różne gry. Przeszedłem całą kampanie w 2 osoby i była masa grindu (przez który kolega już nigdy więcej do tej gry ze mną nie usiądzie). Od połowy upraszczaliśmy go sobie, bo mieliśmy dość. Drugi znajomy, który przeszedł kampanie w 2 os miał to samo. Tylko on zacisnął zęby i grał zgodnie z zasadami (co skutkowało, że gra trwała 2x tyle co moja)

Na to wygląda. Zastanawiam się jak możliwa jest "masa grindu" grając na 2 osoby. Dajmy na to mamy menhir zapalający się za 2 energii, 2 kosztowności i 2 magii na gracza. Naprawdę 4 kosztowności i 4 magii to jest jakikolwiek problem w sytuacji, gdy menhir daje Ci np. 6-7 dni działania? Mając np. Czerwia to 4 Magii ogarniesz bez jakiegokolwiek grindu wykorzystując zdolność postaci i potrzebujesz na to 8 energii, czyli jeden dzień dla dwóch postaci (i to bez wyczerpania). My po kilku rozdziałach mieliśmy samogenerujący zasoby silniczek złożony z samych zdolności zaawansowanych i ekwipunku, nie mówiąc o eksploracji i nagrodach za spotkania...

[brazylianwisnia]

Myślę że odczucia mocno zależą od skilli. Moim zdaniem warto skupić się na początku na skillach i przedmiotach ułatwiających zdobycie żarcia, magii i dające dodatkowa energię. Dobry build i szybko zapominamy o zasobach.

[grzeslaw90]

U mnie najlepiej sprawdzało się zdobycie brakujących atrybutów na początku, potem dopakowanie talii o 4-5 kart i później znowu atrybuty/skille i dalej już tylko talia. Ale myślę, że oprócz pierwszego kroku to później można robić według uznania.

[Miszon]

Ale [...]

Pamiętajcie też, że (jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało) jedzenie na koniec dnia nie jest obowiązkowe. Nie ma tego zdaje się dosłownie nigdzie w instrukcji, a intuicyjnie człowiek myśli, że jeść trzeba .

A także że jak ukonczycie rozdział, to dzień się nie kończy. Rozpatrujecie koniec rozdziału i początek następnego i jedziecie dalej dzień do końca. Zauważyłem że czasem w necie ludzie piszą że myśleli że trzeba przejść od razu do kolejnego dnia.

[suibeom]

Ale [...]

Pamiętajcie też, że (jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało) jedzenie na koniec dnia nie jest obowiązkowe. Nie ma tego zdaje się dosłownie nigdzie w instrukcji, a intuicyjnie człowiek myśli, że jeść trzeba .

ale jest podane, ze brak posiłku=konsekwencje, a gdy postać jest poorana i bliska wyczerpania, może to mieć przykre następstwa

[Miszon]

No tak, ale jak jesteś w dobrym stanie jeść nie musisz. Wiadomo, lepiej jeść, ale nie jest to obligatoryjne. W sensie: możesz nie jeść nawet jeśli masz jedzenie, a nie tylko wtedy jak go nie masz. Zwłaszcza na więcej osób ma to sens: 4 energii na początek dnia dla postaci która ma dużo zdrowia, ale mało jedzenia może być wystarczające: inne postacie będą więcej akcji wykonywać, a ta może nieco w danym dniu sobie odpuścić. Taki element zarządzania surowcami.

No chyba, że jesteś Beorem, to taka opcja stanowczo odpada .

[Sever]

U nas w grze na trzech gdzie jesteśmy gdzieś w połowie, grind nie stanowi już specjalnie problemu, ale ten bezczelny backtracking już tak , na ostatnie dwa spotkania musieliśmy praktycznie obiec całą mapę dwa razy, mam nadzieję że później nie będzie już takich wkurzających rzeczy bo trochę to frustrujące. Ale jest to tylko mały niesmaczek na naprawdę fajne danie jakim jest TG dla nas .

[brazylianwisnia]

U nas w grze na trzech gdzie jesteśmy gdzieś w połowie, grind nie stanowi już specjalnie problemu, ale ten bezczelny backtracking już tak , na ostatnie dwa spotkania musieliśmy praktycznie obiec całą mapę dwa razy, mam nadzieję że później nie będzie już takich wkurzających rzeczy bo trochę to frustrujące. Ale jest to tylko mały niesmaczek na naprawdę fajne danie jakim jest TG dla nas .

Dlatego najlepszym fixem z 2.0 wydaje mi się nie mniejszy grind a fast travel oraz oplatanie rozdziałow 3-5 gdzie jak ktoś uważnie nie czytał i nie dedulowal mógł latać po mapie jak kura z odcięta głową grając jeden rozdział nawet i 10 godz...wtedy nie dziwię się że menhiry wkurzają jak ktoś progressu nie robi a musi ciągle odpalać.

[gnysek]

Pamiętajcie też, że (jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało) jedzenie na koniec dnia nie jest obowiązkowe.

Hmm, zdaje się że ja właśnie tak robiłem, bo po godzinie gry też sie zastanawiałem, jak w ogóle przejść grę, skoro trzeba grindować jedzenie - u mnie mogło to być spowodowane tym, że grałem dzień wcześniej w 7th continent i tam też jest jakiś motyw z jedzeniem i przez to też przegrałem grę (nie mówiąc o tym, że przez ogrom angielskiego tekstu gubiłem się w zasadach). Ostatecznie pominąłem jedzenie i odświeżanie menhirów i wtedy dobrnąłem do końca pierwszej części.

Polskie zasady do Tainted Grail są właśnie tak sobie napisane, jak usiądę do gry na nowo (bo nie wiedzieć czemu kupiłem wszystkie dodatki już po tej nieszczęsnej pierwszej grze), będę miał to w pamięci i może tym razem będzie ciekawiej, bo faktycznie zmuszanie się do jedzenia zepsuje tę grę jeszcze bardziej, niż własne zasady nie jedzenia i nie odświeżania

[filip91]

- możecie każdego menhira ustawić na 8, plus pamiętać o dniu 0, co daje nam 9 dni. To rozwiązuje 90% problemów z grindem.

Można też popróbować:
- odpalać menhira po mniejszym koszcie (np. 1 gracza przy 2)
- znieść licznik T (tryb przygodowy)
- w polach akcji z jedzeniem dostawać 1 dodatkowe
- teleportować się pomiędzy aktywnymi menhirami (to chyba oficjalnie będzie wprowadzone w TG 2.0 )

[suibeom]

- teleportować się pomiędzy aktywnymi menhirami (to chyba oficjalnie będzie wprowadzone w TG 2.0 )

w pierwszej wersji też jest karta, albo umiejka (nie pamiętam, bo jest w zasobie dziewczyny), dająca możliwość poruszania się miedzy menhirami