GRY-PLANSZOWE.pl

Cześć.

Czy jesteście mi w stanie polecić jakiś worker placement z dużą dozą negatywnej interakcji?
Mam tutaj na myśli m.in. rywalizację o akcję (kto pierwszy postawi mepla ten tylko może wykonać tę akcję), podbieranie zasobów, zrzucanie workerów przeciwnika z akcji które wybrał a nawet walkę.

O ile to możliwe oczywiście, dobrze by było aby gra miara wersję PL (lub wymagała znajomości języka tylko na etapie czytania instrukcji), bo często gram z graczami nieanglojęzycznymi.

Sama mechanika WP bardzo mi się podoba. Z tą mechaniką posiadam gry Teotihuacan i Wojownicy Midgardu.

Troyes brzmi jak coś dla Ciebie - podbieranie przeciwnikowi kosteczek do aktywacji i wypychanie się z domków zawsze generuje trochę napięć nad planszą Gra generalnie im więcej osób gra tym więcej ma przepychanek (ale na 2 osoby też działa spoko).

Dominant Species, Caylus, Empires: Age of Discovery . Najfajniejsze worker placementy z negatywną interakcją jakie znam. Dominant Species ma spolszczenie na boardgamegeeku. Zacząłbym od Caylusa mimo wszystko .

Koledzy zaproponowali cięższe tytuły, więc ja dorzucę te lżejsze - Godfather i Lords of Waterdeep. Zwłaszcza ten pierwszy, bo w LoW jednak jest sporo tekstu na kartach, których nie pokazujemy przeciwnikom.

Z lżejszych Architekci Zachodniego Królestwa

Architekci Zachodniego Królestwa, Godfather, Lords of Waterdeep

Kolejka?

Tylko Godfather
Nie spotkałem bardziej realnej negatywnej interakcji w grze typu Euro.
Można sobie podbierać akcje jak w Troyes czy podkładać niechciane zadania w Lords of Waterdeep (uwielbiam LoW) ale to wszystko nadal pioneczki lub kostki bez / lub z minimalnym klimatem. Tylko w Godfather będziesz mógł utopić z uśmiechem na ustach w rzece Hudson postać gangstera najlepszego kolegi
Jest klimat - strzelanina, wymuszenia, narkotyki, mapa Nowego Yorku a koniec końców to jest głównie worker placement z dodatkiem area control.

Brać i grać!

Keyflower posiada większość cech, których potrzebujesz.
Do tego jest genialny i działa tak samo dobrze na 2 osoby jak i na więcej. Polecam mieć tę grę w kolekcji.

Polecę Troyes: zajmowanie pól, wypychanie z nich, podbieranie najlepszych kostek (za opłatą).
Gramy głównie w area control/dudes on map, nie lubimy euro ze względu na częsty brak interakcji ale Troyes nam się spodobał.

Troyes, najlepszy wybór. Tam nie ma pitu pitu, jest ostra walka o wszystko, ogromna regrywalność... Mnie podoba się szata graficzna, ale raczej należę do mniejszości,większość woli inne śliczności

Tylko powiem szczerze, że Troyes "tak se" wpisuje się IMO w klasyczną definicję worker placementu. Nigdy nie miałem wrażenia, że gram w worker placement pokroju Caylusa, Agricoli czy Lords of Waterdeep. Ale dla mnie esencją worker placementu jest blokowanie pól przy wyborze akcji . W Troyes tego nie ma.

Może dlatego jest moim ulubionym euro - że nie jest tak banalna jak reszta gier typu WP.
A pola się zajmuje, w pałacu, koszarach i ratuszu, w warsztatach niby nie, ale wiadomo że warto być tam jako pierwszy. Nie odrzucałbym Troyes.

warlock pisze: ↑10 sty 2020, 11:21 Tylko powiem szczerze, że Troyes "tak se" wpisuje się IMO w klasyczną definicję worker placementu. Nigdy nie miałem wrażenia, że gram w worker placement pokroju Caylusa, Agricoli czy Lords of Waterdeep. Ale dla mnie esencją worker placementu jest blokowanie pól przy wyborze akcji . W Troyes tego nie ma.

Mógłbyś zatem porównać Troyes konkretnie do Caylusa? Widzę, że wychodzi nowa wersja.

Epoka kamienia. Lekkie, przyjemne i jest negatywna interakcja: blokowanie pół surowców, chatki rozpłodnika, spichlerza lub rzemieślnika, domków oraz pobieranie kart cywilizacyjnych. Nie jest to agresja bezpośrednia, ale zgrzytanie zębów graczy często słychać.

Blokowanie pól to jeszcze nie negatywna interakcja, to po prostu interakcja (czyli wrodzona cecha worker placementów). Epoka Kamienia przy Caylusie to jak koala przy rekinie .

Mógłbyś zatem porównać Troyes konkretnie do Caylusa? Widzę, że wychodzi nowa wersja.

Zupełnie inne gry, nawet nie wiem, gdzie zacząć je porównywać. Najważniejszy punkt wspólny to to, że mają mnóstwo interakcji jak na eurogry, w tym właśnie tej negatywnej (w Troyes to głównie wypychanie meepli z budynków, w Caylusie dezaktywacja budynków za pomocą Zarządcy). Ale obie mają też pozytywną interakcję: w Troyes płacisz rywalowi za podebranie mu kości, a w Caylusie dajesz rywalowi punkty (a czasem i bonusowe zasoby) za skorzystanie z jego budynku . Obie te gry to dla mnie ścisła czołówka eurosów, właśnie ze względu na interakcję i grę na wspólnej planszy (a nie rozbudowę planszetek w izolacji, co niestety jest powszechne w nowoczesnych grach).

Nowego Caylusa kupię na 100% - na razie opinie są takie , że mimo "wykastrowania" designu z kilku obszarów, gra nie straciła na swoim charakterze, a działa płynniej i w o wiele krótszym czasie . Przetestuję to się wypowiem .

Dzięki serdeczne, zachęciłeś.

To:

(a nie rozbudowę planszetek w izolacji, co niestety jest powszechne w nowoczesnych grach)

powoduje, że odbijam się praktycznie od większości eurogier, np. bardzo wysoko oceniane Podwodne Miasta.

warlock pisze: ↑10 sty 2020, 09:13 Empires: Age of Discovery

Podpisuję się pod tym z zapałem. Age of Discovery to gra, w którą moja grupa ma chyba najwięcej rozgrywek, a przez ostatnie ~10lat przewinęło się tytułów u nas bardzo dużo. Świetne połączenie worker placement, area control a nawet bezpośredniej konfrontacji, jeśli ktoś ma taką fantazję/strategię. Zasady łatwe do ogarnięcia ale dają sporo możliwości kombinowania. Na dodatek gra bardzo ładnie wydana i bardzo dobrze trzymająca się tematyki. Mam wrażenie, że jest to jedna z bardziej niedocenianych gier, która znam, bo moim zdaniem zasługuje na o wiele większą uwagę i jest dla mnie w ścisłym topie.

Dungeon Lords (Władcy Podziemi?) - każda akcja ma 3 warianty zależnie od "miejsca w kolejce", czyli ile osób w danej turze już ją wybrało. Wszystko w super klimatyczny sposób. Przykładowo, akcja zbierania żywności: pierwszy sługa kupuje żywność we wsi za złoto. Drugi nie wydaje złota, ale dostaje złą reputację (chłopi już wszystko sprzedali i musiał zagrozić, że spali wieś, żeby dali więcej). Trzeci dostaje jeszcze więcej złej reputacji, żywność i złoto (chłopi nie sprzedali, nie ugięli się przed groźbą, musiał splądrować wieś do cna, a przy okazji zabrał złoto, które zapłacił pierwszy).

I tak dalej. Dodatkowo sporo zależy od wspomnianej złej reputacji, bo po krainie grasują rycerze bez skazy i zmazy i inne plugastwo w stylu poszukiwaczy przygód, chętne zdobyć sławę kosztem największych niegodziwców. Z kolei bycie największym niegodziwcem to szacun na dzielni i punkty na koniec, więc trzeba balansować reputacją i rzucać współgraczy na pożarcie.

Tyle z bardziej klasycznych worker placementów. Poza tym podpisuję się pod Troyes, choć to dice placement, a nie wszystkim kostki odpowiadają (nie jest tak źle, od szczęścia dużo ważniejsze jest umiejętność "kupowania" dobrych kostek od przeciwników).

Troyes to najlepszy wybór.

Dodam Lancaster.

poza już wymienionymi pozycjami można dorzucić do tego "worka" Pixie Queen. Jest tam blokowanie pól, jest bezpośrednia interakcja w postaci kradzieży zasobów, jest bezpośrednie zrzucanie workerów z pól, jest bezpośrednie przykuwanie workerów łańcuchami, jest bezpośrednie "obdarowywanie" batami. Ostatecznie, gdy nazbiera się zbyt wiele tych batów to można wylecieć z gry - co przy pierwszych rozgrywkach nam się zdarzało. Gra niezależna językowo i wydana w wersji PL.

louiscyphre pisze: ↑17 sty 2020, 07:38 Dodam Lancaster.

Świetna gra, ale tylko na 4-5 osób. W mniej nie ma sensu .

Alchemicy - obalenie teorii oraz sprzedawanie mikstur. Nie jest to może jakaś powalająca negatywna interakcja, ale klimatyczna. Gra jest trudna do przyswojenia, ale odpłaca się za to totalnym brakiem sucharstwa.

BTW. Polskie wydanie Troyes wyprzedane i nie będzie dodruku.