Coś włoskiego

[prz616]

W trakcie lektury b. fajnego wątku:
viewtopic.php?f=64&t=69184
o ulubionych autorach gier, dotarło do mnie, że nie grałem praktycznie w żadną z gier autorów "szkoły włoskiej" (Simone Luciani, Daniele Tascini, Virgino Gigil).

I tu pytanie - od czego zacząć? Szukam przede wszystkich czegoś świeżego, elementów i mechanik, które nie występują gdzie indziej. Poziom trudności i czas gry nie mają raczej znaczenia. Najczęściej grywam w 2 osoby, fajnie gdyby gra chodziła przynajmniej znośnie na dwójkę.

Z euro wysoko cenię Felda (Trajan, Zamki), Suchego (Pulsar, Podwodne miasta), lubię Concordię, Klany Kaledonii. Nie przepadam raczej za czystym worker placementem, ale już z jakimś twistem (Podwodne miasta) jak najbardziej.

Na ten moment rozważam Teotihuacan, Lorenzo albo Coimbrę. Od czego zacząć?

[KamradziejTomal]

Ja bym polecił Marco Polo (jedynkę jeśli lubisz krótszą kołderkę a la Feld, dwójkę jeśli wolisz sandboxy a la Rosenberg) - szczególnie jeśli lubisz Wokrer/Dice placement (Zamki B. i Pulsar), oraz Tzolk'in z dosłownym niemalże twistem Worker Pacement

i daję plusika za temat wątku

[detrytusek]

GaH proszę Pana.

[Tomzaq]

Ja bym zaczął od Marco Polo bądź Grand Austria Hotel.

[trance-atlantic]

Większość ich gier to worker placement, ale każda z jakimś twistem, zależy co bardziej Cię skusi, np.

Marco Polo - workerów zastępują kości, których wartość ma znaczenie (siła akcji), ale nie znaczy to, że z samymi jedynkami nic nie zrobisz. Ba, gra jest do tego stopnia zbalansowana, że masz nawet postać, której zdolnością specjalną jest... wybór dowolnych wartości na kostkach. Wtedy jednak się zastanawiam, czy one tak naprawdę są tu fajnie wykorzystane, czy może dałoby się bez nich żyć. I póki co odpowiedzi jeszcze nie mam.

Lorenzo - tu już bardziej typowo, ale kości też są. Masz trzech ludzi, których poziom "siły" określają wyrzucone na początku rundy wartości na kościach właśnie. Każda karta, którą chcemy zdobyć, jest na określonym poziomie, od 1 do 7 - tylko nieparzyste. Siłą swojego pracownika możesz się wdrapać na ów poziom, ale jak na kości wypadnie jedynka a chcesz iść wyżej no to musisz tę siłę wspomóc. O ile w Marco Polo zasoby leją się strumieniami, bo dostęp do nich jest stosunkowo prosty, tak w Lorenzo trzeba zbudować swój mały silniczek i często upragniona karta jest dosłownie o jedno drewno czy kamień droższa... i nic na to nie poradzisz. Fajny jest system ekskomuniki, jak nie wesprzesz kościoła, to co rundę możesz mieć problem.

Tzokin - noo, tu już worker placement bez kostkowych udziwnień/ulepszeń, ale... chyba najciekawszy z wymienionej trójki. I najprostszy zarazem jeśli chodzi o sam przebieg rundy - połóż workera/ów na plansze lub zabierz go/ich z niej, wykonując akcję przy której znajduje się zdejmowany worker. Moim zdaniem jest tutaj najwięcej ciekawych zależności między poszczególnymi akcjami i przede wszystkim zasobami, które wykorzystywane są w nieliniowy sposób.

Jest jeszcze Newton, w którym workerzy tak naprawdę są na planszach i się na nich poruszają - albo w tę i z powrotem (podróże), albo prosto do celu (studenci). To najmniej interakcyjna gra, ale też najbardziej strategiczna moim zdaniem. Losowy układ celów sprawia, że od początku starasz się obrać jakąś drogę, bo wiesz, że wszystkiego nie zrobisz. Ciekawy system swoistego deck-buildingu, gdzie każda karta ma na sobie symbol jednej z akcji i im więcej kart masz wyłożonych przed sobą, tym ta akcja jest silniejsza. Tryb solo nie różni się niczym od trybu multiplayer.

[Akwamarynowy]

Worker z twistem... pierwsza myśl Barrage Świetna mechanika budowy a i na planszy widać efekty swojej pracy

[prz616]

Ok, po przemyśleniu tematu - na pierwszy rzut idzie Tzolkin, na drugi Marco Polo/GAH (zależy co trafi się w dobrej cenie).

Na koniec jeszcze jedno pytanie. Dlaczego nie Teotihuacan? Nie pojawił się rekomendacjach. Nie graliście czy nie polecacie?

[bobule]

Ok, po przemyśleniu tematu - na pierwszy rzut idzie Tzolkin, na drugi Marco Polo/GAH (zależy co trafi się w dobrej cenie).

GAH w dobrej cenie to juz ewenement, aktualnie od 160 w gore trzeba liczyc. Natomiast Marco Polo calkiem niedawno na tym forum widzialem za 50 zl, wiec jak Ci sie poszczesci to kupisz w dobrej cenie. inna sprawa, ze ta gra jest na tyle dobra, ze nawet jakbyz kupil w cenie sklepowej to raczej nie mialbys sie czego wstydzic

[autopaga]

To ja dodam jeszcze Terramarę do tej zacnej kolekcji propozycji.

[roadrunner]

+1 Terramara.

A poza nią,

Spoiler:

1966-69 Fiat Dino 2000 V6 berlina z oryginalnie montowanym 2-litrowym silnikiem ze stajni Ferrari.. Udanych przejażdżek, nie tylko po Toskanii.