TOP ileś gier, których nienawidzicie ale gracie, bo znajomi lubią

[grzeslaw90]

Podążając za modą ode mnie temat skierowany do osób, które posiadają znajomych (stałą ekipę do grania). Czy macie takie gry, których szczerze nienawidzicie albo chociaż nie lubicie ale gracie w nie, bo znajomi lubią? Ode mnie:

1. Avalon - nienawidzę gier typu 'he said, she said' bez żadnej innej mechaniki

To wszystko, dziękuję.

[Tachion]

5 sekund, ta sama podstawowa kopia gry grana co jakiś czas na imprezach.
Nie znają innych planszówek, nie chcą poznać innych.

[Curiosity]

Time`s Up, to chyba jedyny wyjątek.

[Hardkor]

5 sekund oraz Jungle Speed. Roznica tylko, ze zawsze mocno protestuje, wiec gramy w to raz na rok XD

[Uncle_Grga]

To gry, które lubiłem i też mi się podobały, ale z uwagi na liczbę rozgrywek zwyczajnie mi się znudziły. Choć nadal w nie grywam, bo czasem/często lądują na stole.

To na pewno Splendor, Azul i Sen. Z nowszych już odruch 'znowu?' wywołuje Calico. Na najlepszej drodze jest Abyss.. zadziwiająco dobrze się przyjęła.

Nie żebym uważał, że to slabe gry, itp. tu zwyczajnie działa brak umiaru i frustracja, ze na półkach tyle dobra a tu znowu koty..

[trixon]

Metropolia - grę kupiliśmy kiedyś na wakacjach z żoną, aby mieć co robić wieczorami. Ograna do bólu, a w dodatku nudna. Żona ma do niej jednak sentyment, na tyle duży, że po sprzedaży musiałem tą grę odkupić. Co jakiś czas trafia na stół.

[Chudej]

Przypadkowo wszystkie gry, do których żywię nienawiść jakoś nie pozwalają mi za bardzo kiedykolwiek wygrać.

1. Alhambra
Ta gra jest dla mnie nudna jak cholera. Albo zbierasz pieniądze aż ci się ułożą combosy, albo robisz nieefektywne ruchy i komuś coś podkradasz. Godzina gry trwa tu efektywnie 3h.

2. Metropolia/Machi Koro
Kolejna nuda. Rzucasz tymi kostkami i albo ci coś wypadnie, albo nie.

3. Osadnicy Narodziny Imperium
W to na szczęście nie mam okazji ostatnio grać, ale zdecydowanie nie lubię tej gry. Mechanicznie podoba mi się nawet bardzo, ale losowość dociągu strasznie tu boli i bardzo mi się nie podoba sposób w jaki jest zrealizowana negatywna interakcja.

4. Kolejowy szlak
Tutaj może nie jest to od razu taka nienawiść, ale z uwagi na kompletny brak interakcji i to, że pierwsze co mi się kojarzy z tą grą to czekanie na innych graczy, to nie przepadam za tymi "szlaczkami".

[arracan]

1. Dixit - ograny do porzygu, nie chcę już nigdy oglądać tych kart i słuchać tych samych skojarzeń tych samych osób

2. Catan - nie jestem jakoś szczególnie antyfanem, ot fajna, luźna gierka, ale też przeorana na tyle, że już naprawdę więcej nie mogę...

3. Splendor - że nienawidzę to dużo powiedziane. Doceniam, acz nie przepadam. Ale jest na naszej półce jako gra niesprzedawalna, bo Narzeczona uwielbia

[mineralen]

TOP 1. Rummikub. To nawet nie jest gra, to jest dołączanie pasujących kostek. Rodzina uwielbia, niestety.

I to tyle.

A i jeszcze nie chciałbym znowu grać w Dixit, na szczęście nikt dawno nie proponował

[anitroche]

TOP 1. Rummikub. To nawet nie jest gra, to jest dołączanie pasujących kostek. Rodzina uwielbia, niestety.

Ja Rummikuba bardzo lubię, ale dla mnie ta gra nabiera skrzydeł, jak ktoś wyłoży ostatnią kosteczkę, wtedy jest móżdżenie prawdziwe, co tu poprzestawiać i jak wyłożyć, żeby też pozbyć się ostatniej kosteczki i tym samym doprowadzić do remisu. W rodzinie nikt nigdy tego nie lubił - dla nich gra kończyła się, jak ktoś ogłaszał koniec kostek, a dla mnie się wtedy zaczynała i leciałam wokół stołu próbując każdym po kolei zremisować Patrzyli na mnie jak na wariata, ale to od zawsze mój ulubiony moment w grze .

A co do gier, za którymi nie przepadam, ale jak znajomi chcą to gramy:

1. Dixit - od początku wolałam Tajemnicze Domostwo
2. Scrabble - tak bardzo nie umiem w anagramy po prostu jak patrzę na te literki, to one nigdy mi się w głowie w żadne słowo nie chcą ułożyć
3. Cytadela - zagrałam raz i była bardzo nudna dla mnie
4. Nagaraja - to rzucanie klockami mnie nie przekonuje, zwłaszcza z też duża losowością korytarzy, jakoś za dużo mi tu push your luck
5. Agricola - super meple zwierzątek, ale nigdy nie udało mi się rozkminić, jak w to grać, żeby zdobyć jakąś sensowną sumę punktów. Podobnie mam z Terra Mysticą, ale tam mimo że nie umiem zagrać dobrze to świetnie się bawię próbując to rozkminić, a w Agricoli odczuwam tylko frustrację
6. Na skrzydłach - W sumie to w te ostatnie gry na tej liście zagram najchętniej jak już ktoś zaproponuje, ale obie mnie nie porwały. Na skrzydłach jest dla mnie po prostu nudna i mi się ciągnie
7. Terraformacja Marsa - fajna gra, fajny pomysł, ale czemu to trwa tak długo! z draftem kart jeszcze dłużej! Czekam na Ares Expedition, bo naprawi dla mnie ten problem

Zdaję sobie sprawę, że wszystkie powyższe gry są dobre, ale po prostu do mnie jakoś nie przemówiły.

[Atk]

TI4 taka strategia bloga, a tak popsuta losowością w walce. Z tym czasem gry i taka losowością to już wolę Ryzyko, no ale ekipa lubi to się dam namówić raz na jakiś czas

[Mortinista]

Nienawiść to duże słowo, jednak jest kilka gier za którymi nie przepadam :
1. Star Wars : Rebelia - za długa. Przy zmianie zasad można by to zamknąć w 1,5 h.
2. Uczta dla Odyna - przekombinowana, przy rozkładaniu odechciewa się grać.
3. Battlestar Galactica - nie "jara mnie" ten klimat. Nie przepadam za tym uniwersum.
4. Pulsar 2849 - sucho i bez klimatu. Nie wiem za co ta gra dostawała nagrody.
5. Timeline : Polska - nuda i jeszcze raz nuda. Nadaje się do gry z osobami starszymi.

[dawid]

Nie nazwałbym tego nienawiścią, ale mam parę znajomych dla których nie istnieje nic innego niż Wsiaść do Pociagu.
Przyznam, że lubię pociągi tak raz na rok, ale 3-4 partie miesiecznie to dla mnie zdecydowanie za dużo żeby czerpać z tego przyjemność.

[Losiek]

Może nie nienawiść ale nie przepadam za Metropolią. Festiwal losowości podlany losowością. A kości mnie nie lubią

[BOLLO]

Na szczęście większość gier lubie i najczęściej gramy u mnie a więc w to co mam na półce i większość też lubi ale owszem zdarza się grać na "wyjeździe" i często gram w coś nieznanego.
Osobiście nie mam nic przeciwko tracenia czasu na nowe gry nawet jak są słabe bo dzięki temu mogę poznać co jest fajne a co nie, ale jak już coś wiem że jest słabe i to laduje na stole to zagryzam zęby i udaję że jest fajnie bo ktoś to jednak lubi więc trzeba uszanować i się poświęcić.
Dixit, Jungle Speed, Wojownicy Podziemi, Dooble i wszelkiego rodzaju gry imprezowe gdzie się szczeka, udaje ptaka, robi się dziwne miny lub z ciała tworzy się jakieś pozycje (jakoś nie umiem się odnaleźć w nich).

[zioombel]

Na pierwszym miejscu u Gambita Gloomhaven
Ja nie mam takich tytułów. Czasem muszę się przekonywać do Agricoli z żoną, ale w gruncie rzeczy ją lubię. Tylko mnie irytuje a nie lubię się stresować jak nie muszę

[helloween85]

U mnie chyba tylko Root się załapuję do tej kategorii. Wydaje mi się, że jest to związane z tym, że syn z żoną czerpią radochę z uprzykrzania mi życia, bez względu na to co się dzieje na planszy. A może po prostu nie umiem w to grać W każdym razie nie mam ochoty tej gry wyciągać na stół, ale czasem jestem do tego "zmuszany".

[EsperanzaDMV]

5 Sekund, Jungle Speed i generalnie wszystkie gry w czasie rzeczywistym. Dla mnie granie w nie jest zwyczajnie bez sensu. Dość mam w pracy stresu i nerwów, by jeszcze się dodatkowo stresować upływającym czasem podczas gry w planszówkę, która z założenia powinna być relaksująca (tak, móżdżenie nad planszą jest relaksujące). Pamiętam topki Bartka z Melanżowni - u niego na wysokich pozycjach i jako super gry wszystkie gry na czas, to doskonale dzięki temu wiedziałem co absolutnie NIE kupować

Na całe szczęście poza tymi grami w czasie rzeczywistym, znajomi już ewoluowali do odrobinę bardziej skomplikowanych gier

[Nilis]

Dixit - mam już po trzy skojarzenia do każdej karty wraz z kilkoma dodatkami. Na szczęście jakieś dwa lata temu wyperswadowałem grupie że koniec z tą grą! Nikt już się o nią nie upomina (Bogu dzięki)

A tak to na szczęście moje grupy wiedzą że nie lubię roll for The Galaxy, zamku smoków i 5 sekund więc przestali nawet o to pytać... ciekawe czy spotykają się grać w to beze mnie nie informując mnie...hmmm

[scarletmara]

Jestem chyba wyjątkowo wredna i uparta, bo praktycznie nie daję się zaciągnąć do grania w gry, których nie lubię ale mam kilka typów gier, w które wciąż jestem do grania namawiana mimo moich sprzeciwów:
1. MAFIA - kompletnie nie rozumiem fenomenu tej dla mnie pseudogry, a ku mojemu zdziwieniu zdecydowana większość otoczenia to coś lubi (dlatego kupiłam ostatnio WILKOŁAKI w ramach kompromisu, które powinny być pozbawione bezsensownej dla mnie części MAFII)
2. MEMY - lubie bardzo karty dżentelmenów, więc byłam przekonana, ze polubię w zwiazku z tym tez MEMY, nic z tego, gierka jest nuuuuuudna jak flaki z olejem i brakuje jej tego ostrego i wręcz absurdalnego poczucia humoru z kart dżentelmenów, towarzystwo zdaje się mieć odmienne zdanie dlatego MEMY musiałam sprzedać żeby usunuć pokusę i móc wrócić do starych dobrych "kart"
3. 5 sekund - też sprzedałam żeby uniknąć grania, w zamian nabyłam gorącego ziemniaka, więc o 5 sekund wszyscy na szczęscie zapomnieli.
4. Aeons End - mój M. już przestał mnie męczyć próbami namówienia mnie na granie w nią, ale raz do roku dam się namówić żeby mu nie było aż tak przykro. Częściej niestety nie dam rady, więc wciąż szukam jakiegoś zamiennika, który nie będzie mnie aż tak odpychał. Na razie jest PANDEMIA, ale przydałoby się coś godniejszego bo wiem, ze Aeons to o wiele lepsza od PANDEMII gra, tylko mi jakos tak nie leży.
5. wszystko co jest tematycznie związane z kosmosem. A M. uwielbia kosmiczne klimaty niestety tutaj nie znajduję kompromisu, więc tego tematu nie tykamy i już.

Mój M. jest zdecydowanie lepszym człowiekiem ode mnie bo gra ze mną prawie we wszytsko co ja lubię nawet jak jemu niespecjalnie podchodzi. Wyjatkiem jest KONCEPT do którego siada ze mna mniej wiecej tak często jak ja do Aeonsa.

[Cyel]

5. wszystko co jest tematycznie związane z kosmosem. A M. uwielbia kosmiczne klimaty niestety

Co jest nie tak z kosmosem jako tematyką? Przychodzą mi na myśl różne argumenty dlaczego to dobra tematyka (gry, filmu, książki, rozmowy) ale żaden, dlaczego mogłaby być zła.

[scarletmara]

Cyel Wizualnie mnie odpychaja kosmiczne klimaty bo kojarzą mi się ze sterylnością (nie wiem czemu ale to słowo akurat mi przychodzi na myśl) Nie lubię ani filmów, ani gier, ani książek. Chociaż filmów kilka obejrzałam i kilka nawet mi sie podobało, to i tak za każdym razem jak mam obejrzeć jakiś film którego akcja jest związana z kosmosem to zabieram sie do niego jak do jeża. Poza niechęcią do strony wizualnej chyba chodzi też o tą "obcość", przez co tematyka jest mi obojętna emocjonalnie, chyba, że np. taki film niby dzieje sie w kosmosie ale tak naprawde ten kosmos to tylko zasłona dymna, pretekst do opowiedzenia historii o ludziach i ich zachowaniach w nietypowych czy hipotetycznych sytuacjach - czym mniej w takim filmie ujęć "w przestrzeni kosmicznej" a więcej ujęć w pomieszczeniach tym lepiej mi sie ogląda . Czym jednak treść bardziej oderwana od naszej rzeczywistości czyli bardziej kosmiczna i "obca" tym dla mnie mniej strawna. W książkach natomist lubię kosmitów ale tylko jesli to oni przylatują do nas i na Ziemi toczy się akcja, ale jak to ludzie lecą w kosmos i spotykają tam kosmitów to już mnie to nie interesuje

[zsuedama]

Zdecydowanie tak:

1. Turbo Nuda:
Posiadłość Szaleństwa
Battlestar Galactica

2. Turbo nuda, turbo frustracja:
Robo Rally

3. Ileż można:
Dixit

[anitroche]

5. wszystko co jest tematycznie związane z kosmosem. A M. uwielbia kosmiczne klimaty niestety tutaj nie znajduję kompromisu, więc tego tematu nie tykamy i już.

Ja mam podobnie, ale z klimatem postapo - ulubiona tematyka męża, a ja nie przepadam, ale że to ja gry kupuję, to z postapo miałam póki co tylko dwa podejścia: Ocaleni (ja lubię worker placement, mąż temat, gra się spoko, ale dodaliśmy sobie homerule dla większej przyjemności z gry i tak już gramy zawsze) i This War of Mine (zbyt dołujący klimat jednak dla mnie, no i bardzo nie lubię, jak już sama mechanika gry sprzyja powstawaniu gracza alfa, więc do tego już drugi raz nie usiadłam, w sumie zapomniałam o tej grze, jak robiłam swoją listę w tym wątku).

Odwrotna sytuacja jest w przypadku fantasy, bo ja bardzo lubię, a mąż wręcz przeciwnie - w ogóle nie czuje elfów i magii i krasnoludów itp. . Dlatego staram się być dobrą żoną i mamy mało takich gier w kolekcji.

Co do kosmosu, to ja lubię i nie lubię jednocześnie. Tematykę Sci-Fi lubię tylko, jeśli jest dużo bardziej Sci niż Fi, czyli np. kolonizowanie Marsa spoko, odkrywanie układów planetarnych spoko, ale już ufoludki (ubolewam, że dodatek do On Mars ma być z obcymi, no ale tu chyba zrobię wyjątek i i tak kupię) i milion kosmicznych ras i różnych statków kosmicznych i oni tam walczą w kosmicznej próżni (wyjątek to Gaja Projekt, bo jednak mechanicznie ta gra to cudo i o dziwo podeszła mi bardziej niż Terra Mystica, którą też uwielbiam) to nie moja bajka. Np. wolę Brzdęka klasycznego od kosmicznego, mimo że widzę, że jest gorszy mechanicznie, ale jednak tutaj tematyka gry przeważa na korzyść fantasy.

[scarletmara]

Odwrotna sytuacja jest w przypadku fantasy, bo ja bardzo lubię, a mąż wręcz przeciwnie - w ogóle nie czuje elfów i magii i krasnoludów itp.

Ha. U mnie jest dokładnie tak samo. JA: fantasy TAK, TAK, TAK, On: fantasy Nieeeee. Ja: kosmos Nieeeeeee, On: kosmos: TAK, TAK, TAK

A jakiego homerulesa do OCALONYCH wymyśliliście ? Może bym sobie ich odświeżyła ?