GRY-PLANSZOWE.pl

Wszyscy tak słodzą na tym forum więc może zróbmy mały roast nahajpowanych gier?

Pax Pamir 2nd ed - fajna gra ale do grania turowo przez neta. W rzeczywistości możesz zrobić swój ruch i wyjść z psem albo do sklepu, bo sytuacja zmienia się tak bardzo, że nie masz co planować.

Gallerist - na 4 graczy przez akcje kick out robi się taki bajzel, że nie wiadomo co się dzieje i kto co ma robić. Pewnie po wielu partiach się można przyzwyczaić ale komu by się chciało. Poprawił to w Lisboa.

Kawerna - jakby ktoś starł stół po Agricoli i wycisnął szmatę. Połowa gry to ziew i ciągle to samo.

FCM - czyli przegrałeś grę na starcie ale dowiesz się o tym za około 150min, jako szachy multiplayer ujdzie, ale tylko dla najtwardszych zawodników

Może nie jest to jakaś wybitna gra, ani też nie ma na nią maga hajpa, ale to gra która ma na BGG 7.6, opinie też ma jako gra dobra. Niestety dla mnie ta gra jest jedną ze słabszych które grałem. Nie widziałem tam jakiejś większej głębi czy decyzyjności która daje mi świadomość że to ja kontroluje rozgrywkę. Gra też próbuje oddać klimat sci-fi, ale i tu nie spełnia moich oczekiwań. Dałem jej kilka szans po czym sprzedałem

Cywilizacja poprzez Wieki - grasz na stole trzy godziny tylko po to, aby uświadomić sobie, że to samo mogłeś zrobić w aplikacji mobilnej podczas porannej "dwójki" (aczkolwiek to żadna niepopularna opinia, ale traktuję temat z przymrużeniem oka)

Tirith pisze: ↑22 sie 2021, 15:42 Może nie jest to jakaś wybitna gra, ani też nie ma na nią maga hajpa, ale to gra która ma na BGG 7.6, opinie też ma jako gra dobra. Niestety dla mnie ta gra jest jedną ze słabszych które grałem. Nie widziałem tam jakiejś większej głębi czy decyzyjności która daje mi świadomość że to ja kontroluje rozgrywkę. Gra też próbuje oddać klimat sci-fi, ale i tu nie spełnia moich oczekiwań. Dałem jej kilka szans po czym sprzedałem

To ja pojadę teleturniejem VaBank i odpowiem: co można powiedzieć o New Frontiers?

RUNner pisze: ↑22 sie 2021, 15:49

Tirith pisze: ↑22 sie 2021, 15:42 Może nie jest to jakaś wybitna gra, ani też nie ma na nią maga hajpa, ale to gra która ma na BGG 7.6, opinie też ma jako gra dobra. Niestety dla mnie ta gra jest jedną ze słabszych które grałem. Nie widziałem tam jakiejś większej głębi czy decyzyjności która daje mi świadomość że to ja kontroluje rozgrywkę. Gra też próbuje oddać klimat sci-fi, ale i tu nie spełnia moich oczekiwań. Dałem jej kilka szans po czym sprzedałem

To ja pojadę teleturniejem VaBank i odpowiem: co można powiedzieć o New Frontiers?

W sumie dobry pomysł na kolejny temat i zabawę na forum

O mamo. Miałem w pamięci żeby w końcu napisać o jaką grę chodzi i zapomniałem Ale gratuluje temu kto odgadł Tak, New Frontiers

XLR8 pisze: ↑22 sie 2021, 15:22
FCM - czyli przegrałeś grę na starcie ale dowiesz się o tym za około 90min, jako szachy multiplayer sztos ale tylko dla najtwardszych zawodników

Niemal dobrze. Choć mam uwagę. Założyłeś, że ludzie przy stole myślą, jak zaprogramowane cyborgi. Zmieniłbym na "dowiesz się o tym za około 150 minut". A przy okazji poczujesz, jak to jest obcować z grafikami i wykonaniem na poziomie painta

GOT - w grupie 6 zapalonych facetów, którzy przeczytali książki po 5 razy, serial znają na pamięć, konfrontacja to ich druga natura, no i koniecznie zaprogramowali ruchy tak, że wykonanie każdego to parę sekund, to może chwycić. Dla mnie jedyna 1/10 w historii.

kastration pisze: ↑22 sie 2021, 16:13

XLR8 pisze: ↑22 sie 2021, 15:22
FCM - czyli przegrałeś grę na starcie ale dowiesz się o tym za około 90min, jako szachy multiplayer sztos ale tylko dla najtwardszych zawodników

Niemal dobrze. Choć mam uwagę. Założyłeś, że ludzie przy stole myślą, jak zaprogramowane cyborgi. Zmieniłbym na "dowiesz się o tym za około 150 minut". A przy okazji poczujesz, jak to jest obcować z grafikami i wykonaniem na poziomie painta

Masz rację :p

Można jeszcze dopisać Barrage. Taki FCM ale tutaj o przegranej dowiemy się dużo szybciej. Gra, w którą jeśli grasz w zaawansowanym gronie, najlepiej resetować 10 razy po drugiej rundzie żeby zrozumieć jak dobrze zacząć i nie być szarym graczem :p

Nie bylo juz kiedys podobnego tematu?
Ahh nie wiem czy wypada tak glosno hejtowac gry, bo jeszcze trafi sie na czarna liste wielu osob a do hejtowania TI, Rising sun i inne

Brass: Birmingham - niezła gra euro, nic ponad to. 6,5-7,0/10, a nie takie ochy i achy jak wszędzie słychać Argumentacja? Nikt nie napisał, że trzeba argumentować

Chaos w Starym Świecie. Ło matko jaki się ta gra nie podobała. Brzydka plansza, figurki, karty. Wynudziłem się straszliwie podczas rozgrywki. Makabra

Posiadłość Szaleństwa 2ed. - taki Talisman z apką. Losowe bieganie po planszy od pytajnika do wykrzyknika, losowe walki z potworkami, w dodatku opisy ataków potworów w apce tak grafomańskie, nudne i powtarzalne, że aż chce się ziewać. Do tego niska regrywalność (po pozytywnym przejściu scenariusza brak motywacji do jego powtarzania).
Oczywiście posiadam podstawkę i wszystkie dodatki Może sprzedam je za miliony monet jak akurat nie będzie dodruku

XLR8 pisze: ↑22 sie 2021, 15:22 Wszyscy tak słodzą na tym forum więc może zróbmy mały roast nahajpowanych gier?

...koniec ze słodzeniem, chcesz hardkorowego roast'a? - proszę bardzo...

Po [co] ograniczać się do krytykowania jakiś pojedyńczych gierek, to dobre dla miękiszonów (if you know, what I mean). Całe to granie w planszóweczki to dobre dla wyalienowanych chłopaczków
(wystarczy spojrzeć, jakie powodzenie ma tryb solo) albo zdziecinniałych facetów z kryzysem wieku średniego...
Zamiast rozwijać się intelektualnie, czytać Harrariego czy Hawkinga, rozwijać fizycznie biegając, grając w tenisa czy wspinając się po ściankach, wolicie godzinami [gadać] o jakimś tekturowym żetoniku,
który ma zły odcien w dziesiątym dodruku. Zamiast zająć się rodziną, dziećmi, wolicie spędzać kilkadziesiąt godzin w miesiącu na przekładaniu drewnianych kolorowych kosteczek z jednego miejsca na drugie... A ile to wszystko kosztuje? Lepiej kupcie żonie/ dziewczynie jakiś prezent, dzieciom zafundujcie wycieczkę zagraniczną, a nie ciągle nowe gry, kalaxy i pusta kasa przed pierwszym.
Nie przypadkiem większość grających to faceci, którzy w dzieciństwie nie dostali od rodziców kolejki czy armii rycerzyków. teraz to sobie odbijają, śliniąc się przy otwieranu kolejnego pudelka z gierką, wypełnionego plastikowymi figurkami... Oczywiście trzeba je pomalować i kupić kolejny pierdylion akcesoriów, a żona od trzech lat nie może doprosić się odmalowania pokoju.
Nie łudźcie się, kobiety grają w większości z wami tylko dlatego, żeby sprawić WAM przyjemność, one są mądrzejsze, na pewno wolały by w tym czasie spotkac się z koleżanką albo obejrzeć ulubiony serial.
A teraz spójrzcie na siebie, na te wielkie brzuchy wyrosłe od ciągłego siedzenia przy stole, żłopania piwa i obżerania się czipsami. Tak, do tego doprowadziło was to infantylne "hobby".
Kolega chce heroicznie skrytykować jakieś nahajpowane gierki... to tylko erzatz prawdziwej krytyki, ja krytykuje wszystkie gry jako takie, jako złodzieja czasu, pieniędzy i normalnego życia.
Precz z planszówkami...
KONIEC

...to był roast, a właściwie mały roaścik ku uciesze, a może i refleksji tych najbardziej przesłodzonych

Twilight imperium- Siedzisz od 6 do 10 godzin nad niepotrzebnie rozdmuchana plansza, zarzadzajac dziesiatka malo rozniacych sie wojsk, a polowe tego czasu zajmuje glosowanie nad polityka, ktora ma tak duze znaczenie jak decyzja ktora reka podetrzec dzis tylek.

Rising Sun - area control stawiajace na sojusze, gdzie pewne kombinacje sojuszy i ich akcji potrafia wylaczyc reszte graczy z rozgrywki. A i mozna wygrac nie kontrolujac zadnego terenu.

Hero/Star realms - krotkie, nudne karcianki, ktore po 10 minutach gry zamieniaja sie w festiwal przegietych kombosow ala "bije Cie za 40/lecze sie za 40".

bridge_fan pisze: ↑22 sie 2021, 19:02 Zamiast rozwijać się intelektualnie, czytać Harrariego(...)

Dziękuje, do widzenia, dobranoc. "21 lekcji..." doprowadziło mnie do pełnej utraty szacunku dla tego autora.

Ale, ale...

Trajan, albo jak to mówią youtubowi Amerykanie : Tradżan... absurdalny mechanizm mankali plus kilka innych wyciągniętych z kapelusza gierek logicznych wsadzonych do jednego pudła i udających spójny tytuł. Wielki designerski wypadek przy pracy.

O, cieszę się, że ktoś odkopał temat, bo jakoś wcześniej go nie zauważyłem.

Poniżej moje subiektywne opinie:

Wyprawa do Eldorado - Nie znoszę. Kupiłem sugerując się opiniami z forum. Odchudzam talię ile mogę i mielę w kółko te same karty. Nuda. Plus ten mechanizm, że karty to nogi jakoś gryzie mi się strasznie.

Robinson - Gram czasem. Mam 15 czy 20 rozgrywek, ale to nie jest dobra gra. Ułożenie tego zajmuje wieki, satysfakcja z gry niewielka. Nieintuicyjna - zaglądam do instrukcji przy każdej partii, chociaż FAQ i wątek z zasadami już czytałem. Akcji zawsze za mało. Może nie 4/10, ale nie polecam. Wolę już This War of Mine.

Smallworld - na ludzi, którzy polecają tę grę na początek czeka już specjalny krąg w piekle. U mnie właśnie była to jedna z pierwszych gier i mocno zgasiła mój entuzjazm. Ilustracje (postaci) brzydkie, mechanika wymierania mnie totalnie nie leży. Wygrywa grę ten, kto natłukł najwięcej monet. pff!

Survive! Escape form Atlantis. Irytuje mnie, że wszystko robi się takimi małymi kroczkami. Robisz dwa ruchy na krzyż i już następna osoba. W ogóle mnie nie porwała niestety. Niby mogłaby to być imprmprezówka, ale chodzi tylko na 4. Zresztą są lepsze pozycje. A, i moja plansza niemiłosiernie się rysuje.

Root - gra, z której będziesz czerpał przyjemność tylko, jeśli przestudiowałeś wszystkie możliwe frakcje, bo każda rządzi się swoimi, zupełnie różnymi od pozostałych, regułami.
Brzydka plansza, a estetyka całości bliska paskudnej i chorej konwencji Krainy Grzybów.

Bruno pisze: ↑22 sie 2021, 21:33 Root - gra, z której będziesz czerpał przyjemność tylko, jeśli przestudiowałeś wszystkie możliwe frakcje, bo każda rządzi się swoimi, zupełnie różnymi od pozostałych, regułami.
Brzydka plansza, a estetyka całości bliska paskudnej i chorej konwencji Krainy Grzybów.

Nawet to nie daje żadnej gwarancji jakiejkolwiek przyjemności.
Każdy dostaje 25% gry, a w czasie rozgrywki totalnie nie interesuje go, co kto dłubie na swojej planszetce (czasem ewentualnie Włóczęga może kogoś zainteresować żeby mu coś popsuć). Reszta gameplayu to próba wciśnięcia reszcie osób przy stole, że to nie my wygrywamy, tylko ktoś inny, i to jemu trzeba teraz dowalić.

XLR8 pisze: ↑23 sie 2021, 07:39

Spoiler:

Bruno pisze: ↑22 sie 2021, 21:33 Root - gra, z której będziesz czerpał przyjemność tylko, jeśli przestudiowałeś wszystkie możliwe frakcje, bo każda rządzi się swoimi, zupełnie różnymi od pozostałych, regułami.
Brzydka plansza, a estetyka całości bliska paskudnej i chorej konwencji Krainy Grzybów.

Nawet to nie daje żadnej gwarancji żadnej przyjemności.
Każdy dostaje 25% gry, a w czasie rozgrywki totalnie nie interesuje go, co kto dłubie na swojej planszetce (czasem ewentualnie Włóczęga może kogoś zainteresować żeby mu coś popsuć). Reszta gameplayu to próba wciśnięcia reszcie osób przy stole, że to nie my wygrywamy, tylko ktoś inny, i to jemu trzeba teraz dowalić.

Spokojnie można podpiąć pod to każdego COINa

Wiedeński Łącznik - Gra paragrafowa, która udaje że nie jest grą paragrafową i pokazuje Ci, że ,,hallo ja tu mam gamerskie rozwiązania, zobacz jaka fajna mechanika". Po czym się okazuje, że to płytkie, nic nie wnoszące, użyjesz tego może ze 2 razy, a i tak jedziesz na szynach. Na końcu gra sama podaje Ci rozwiązania, więc nawet nie musisz bawić się w dedukcję (Detektyw też ma troszkę tych grzeszków).

Wojna Szeptów - ależ to jest nowatorskie ! Zakulisowa kontrola, spiskujemy, knujemy, przechytrzamy, blefujemy... (każdy dorzuci sobie co tam jeszcze chce) Taplamy się w tym dobrą godzinę, by pod koniec pociągnąć wajchę i obrócić wszystko o 900 stopni po czym patrzymy kto wygrał. Gra ma jeszcze wariant friendly przy zbliżonym ułożeniu żetonów i wtedy gwarantuje prze całą rozgrywkę emocje jak przy czytaniu Syzyfowych prac. Miód.

Detektyw/Wiedeński łącznik - paragrafowa gra solo, która udaje, że jest grą dla wiecej niz jednego gracza, mając kulawą mechanike, ktora jest jedynie limitem kart jakie mozna przeczytac z piekielnym upkeepem potrzebnym do wklepywania cyferek w Antaresie

7th Continent - Gra eksploracyjna, pełna exploitów i grindu - ciekawa na raz gdzie mozna pozwiedzac sobie kontynent, ale to tyle

Dice Throne - kościany poker z umiejętnościami - no skill, only luck

Eldritch Horror - talisman na sterydach, pozbawione emocji chodzenie po planszy zeby przeczytac karteczke i rzucic koscia czy test akurat wszedł

Everdell - losowy as hell tableu builder, w którym wyjscie kart, ktore kombia sie z twoimi kartami, a nie kartami przeciwnika to kompletny łut szczescia bo deck jest tak rozwodniony, a rotacji łąki nie ma

Posiadłość Szaleńśtwa 2Ed - jesli amsz dobra wyobraznie przestrzenna to nawet nie trzeba gry rozkladac - wystarczy Ci ekwipunek bohatera, a reszte klikasz w apce... w dodatku WSZYSTKO w tej grze jest losowe

Tainted Grail - cóż to za abominacja, tu karcianka, tam eksploracja, w dodatku jeszcze upierdliwa w obsłudze księga skryptów - wszystko razem tworzy ostatecznie grę, która na początku cieszyła, a ostatecznie znużyła

Robinson Crusoe - gra, w której należy ryzykować, ale kary za złe rzuty są tak drakońskie, że można przegrać w pierwszej rundzie.

Zimna Wojna - 3h grania w przeciąganie liny, których wynik zależy od farta

Scythe - euro z mapą, które niczym nie zachwyca.

Uczta dla Odyna - sałatka punktowa ze sklejonych przez przypadek elementów. Równie dobrze można zagrać w dwa euro i zsumować wyniki

TIME Stories - historyjki bez rozsądnej fabuły. Szukasz wątków po omacku a jak stracisz założony czas na rozwiązanie zagadki to... Powtarzasz wszystko od początku bez możliwości przeskoczenia rozegranych wcześniej wątków.

Nowe pokolenia - brzydkie, ogromne i z kiepską mechaniką wymierania.

Small World - przepychanka z kontrolą terenu, aby dobrze się bawić wymaga znajomości "setki" kombinacji ras i umiejętności.

Magia i myszy - gra o turlaniu kośćmi bez ciekawych decyzji. Turlaj za ruch swój, za ruch przeciwników, turlaj w walce za siebie, turlaj za przeciwników, turlaj za testy umiejętności. "Świetna zabawa'.

Tainted grail - biegaj, zbieraj zasoby a może przypadkiem ruszysz fabułę do przodu. Brak emocji w walce, dopasowywanie znaczków - emocje jak w układaniu pasjansa.

Scythe - świetna gra dopóki nie zrozumiesz, że gdyby nie losowe karty spotkań to mógłbyś ustawić skrypt, który grałby za Ciebie przez większość rund. Potem jedna, a może dwie walki i koniec.