Agricola na dwie osoby

[Smerf Maruda]

Jak sprawdza się Agricola na dwie osoby? Jako wskaźnik moich preferencji podam:

* WN na dwie osoby jest masakrycznie słabe,
* Caylus na dwie osoby jest absolutnie doskonały, lepszy niż na trzy,
* Cytadela na dwie osoby jest dość słaba (ogólnie jest słaba, ale dwie bardziej).



Radosnych Świąt Wielkiejnocy!

[Perpetka]

Agricola na 2 osoby jest dobra, acz boli, że wiele fajnych kart używa się tylko do gry 3+, więc nie jest aż tak niepowtarzalna. Ale i tak jest dobra. Więcej można zaplanować niż w grze na dużo osób.

[ragozd]

Agricola jest dobra w kazdej kombinacji - i co najlepsze - za kazdym razem tro troche inna gra

[ghostdog]

zgadza się. My z żoną bardzo często gramy we dwoje (nie wiem tylko czemu z reguły jestem w plecy) bo nie zawsze syn ma nastrój na granie. Ale tak jak ragozd stwierdził nie ma większego znaczenia w ile osób chcesz grać.

[BloodyBaron]

Agricola jest dobra w kazdej kombinacji - i co najlepsze - za kazdym razem tro troche inna gra

podpisuję się pod tym zdaniem wszystkimi kończynami
co do urozmaicenia kart - w zasadzie niedostępne są tylko karty pomocników 3+,4+. My gramy tak, że łączymy wszystkich pomocników z trzech talii i wybieramy którąś z talii małych usprawnień. To daje ok. 60 kart pomocników + ok. 80-100 kart usprawnień do jednej partii. Wystarczy

Mechanizm skalowania w Agricoli jest naprawdę wzorcowy.

[Smerf Maruda]

Zastanawiam się jeszcze nad Le Havre. Nie ma takiego hajp, jak Agricola, a mimo to recenzje otrzymuje lepsze. Mam jednak wrażenie, że Małżowince będą bardziej odpowiadać krówki i świnki niż port...

[Geko]

Zastanawiam się jeszcze nad Le Havre. Nie ma takiego hajp, jak Agricola, a mimo to recenzje otrzymuje lepsze.

To zależy na jakie recenzje trafisz . Z tego co słyszałem, Hawr trwa wyraźnie dłużej. Stąd zakładałbym, że jest jeszcze bardziej dla planszomaniaków.

[eazydoor]

Z moich skromnych doświadczeń Le Havre trwa sporo dłużej, ale fajny jest
Obie gry są bardzo atrakcyjne, może Havre jest bardziej ekonomiczny w odczuciu.

[Smerf Maruda]

Mały aktualizacja: kupiłem, zagraliśmy trzy partie, Agricola - po całym tym wielkim "hype" - to spore rozczarowanie...

[Geko]

Mały aktualizacja: kupiłem, zagraliśmy trzy partie, Agricola - po całym tym wielkim "hype" - to spore rozczarowanie...

W dwie osoby rozumiem? Napisz coś więcej, z kim grałeś, jak było, czemu jesteś rozczarowany...

[puniek]

Mały aktualizacja: kupiłem, zagraliśmy trzy partie, Agricola - po całym tym wielkim "hype" - to spore rozczarowanie...

W dwie osoby rozumiem? Napisz coś więcej, z kim grałeś, jak było, czemu jesteś rozczarowany...

cóż innego miałby powiedzieć Smerf Maruda

[Smerf Maruda]

Mały aktualizacja: kupiłem, zagraliśmy trzy partie, Agricola - po całym tym wielkim "hype" - to spore rozczarowanie...

W dwie osoby rozumiem? Napisz coś więcej, z kim grałeś, jak było, czemu jesteś rozczarowany...

W dwie osoby, tak.

Co mnie rozczarowało? Pierwsze wrażenie było negatywne - mnóstwo planszy, nie wiadomo która do czego, a wszystkie źle opisane. Same elementy gry wykonane dość topornie - nie oczekuję finezji FFG, ale wielkie żetony, symbolizujące członków rodziny mnie odrzucają.

A sama gra... Agricola jest koszmarnie skomplikowana - nie mówię o samej zasadzie wykorzystania "pracowników" i wykonywania akcji, ale głównie o liście trzystu wyjątków, szczegółowo opisanych w instrukcji: kiedy i jak można wykorzystać daną kartę. Jej - Agricoli - zasady nie są... eleganckie. W moim przekonaniu w prostocie kryje się piękno. Taki Caylus, z którego rzekomo Agricola się wywodzi - w tej grze za pomocą mniejszych środków osiągnięto więcej. Agricola liczbę dróg do zwycięstwa osiąga nie elegancką mechaniką, a mnogością kart i wyjątków. To jest takie... no... niefajne.

Nie podoba mi się również to, że nim gra się rozpocznie, to już się kończy, ale to było pewno świadomym zamierzeniem jej autora i jestem w stanie to zaakceptować, choć wolałbym nacieszyć się moim gospodarstwem miast zabierać się za podsumowywanie punktów.

W skrócie to chyba tyle. Pierwotnie oceniłem na BGG na 6, potem podniosłem ocenę na 6,5 i chyba tam ocena pozostanie. To nie będzie moja ulubiona gra.

Mr. Jack, które rozmachem wykonania nie dorasta Agricoli do pięt, oferuje, moim zdaniem, więcej.

(aha, pominąłem zupełnie brak interakcji, który, choć zazwyczaj mi nie przeszkadza, tutaj drażni).

[Geko]

Domniemywam, że graliście pierwszy raz ze wszystkimi kartami? Może stąd poczucie dużej komplikacji zasad i wyjątków na kartach. Wystarczy kilka gier w wersji rodzinnej i już mechanika wydaje się prosta i sensowna - tu zbieram surowce, tu buduję, tu mi się mnoży, itp. Wtedy dokłada się karty i gra robi się naprawdę fajna (jeśli się oczywiście lubi takie gry). Zaczynanie od razu z kartami, to tak jakbyś sam się prosił, żeby gra Cię przytłoczyła.

A co do wykonania, to jednak Caylus wydaje mi się dużo bardziej toporny.

[Smerf Maruda]

Zagraliśmy z talią E jedynie - nie mamy problemu z kartami, używamy ich zgodnie z przeznaczeniem, wtedy, kiedy zbudowanie danego usprawnienia/zatrudnienie pomocnika się opłaci. Sory, ta gra do mnie po prostu nie trafia, ale to dobrze, bo nie wszystko musi się wszystkim podobać

[ragozd]

W ten sposob mozna dolozyc kazdej grze Agricola jest "koszmarnie skomplikowana" - dawno sie tak nie ubawilem. Nie podchodz Marudo do TtA po padniesz trupem

[janekbossko]

a ja sie zgadzam z Maruda...Agricola jest skomplikowana i zwyczajnie nudna. Niestety ten caly hype na Agricole spowodowal ze chyba za duzo sobie wyobrazalem, cena zrobiła już swoje. Ja sie ze swoim egzemplarzem pożegnałem i mam nadzieje, że komuś służy lepiej niż mnie jako podpórka do ksiązek...

PS
TtA nie jest dla mnie skomplikowane i z przyjemnością w niego gram

post niżej - kwintesencja kwintesencji w tym temacie

[Smerf Maruda]

W ten sposob mozna dolozyc kazdej grze Agricola jest "koszmarnie skomplikowana" - dawno sie tak nie ubawilem. Nie podchodz Marudo do TtA po padniesz trupem

Nie znajduję przyjemności w czytaniu napisanego małymi literkami tekstu, co dana karta robi; jeśli stopień trudności podnosi się jedynie przez rozmnożenie zasad i wyjątków... to nie jest to prostu gra dla mnie. PR, WN, wspomniany Caylus, ale również i E&T wszystkie są skomplikowane - ale nie dlatego, że wymagają przeczytania dwóch stron A4 napisanych drobnym maczkiem, a dlatego jedynie, że o ile łatwo jest poznać zasady, to by osiągnąć zwycięstwo trzeba się zdrowo napocić. I w tym jest urok tych gier, w prostocie, która prowadzi to mnogości strategii. W Agricoli tego absolutnie nie ma.

[Geko]

Agricola jest skomplikowana (...)

TtA nie jest dla mnie skomplikowane

Tego to już w ogóle nie rozumiem. Chłopi Reymonta to długa i wielowątkowa powieść, a Lalka Prusa jest krótka i prosta. Przecież nie mówimy o podobaniu się, tylko o stopniu złożoności zasad.

Maruda - chyba za bardzo przejąłeś się tymi opisami kart w instrukcji - ja (i inni gracze z którymi grałem też) z tego korzystałem sporadycznie.
A co do kart w Agricoli - to jest kwintesencja tej gry. Dostajesz karty na początku, myślisz jak i których użyć, w trakcie gry odpowiednio reagujesz, w zależności od tego, co robią inni. Bez kart ta gra byłaby zbyt prosta i powtarzalna. I szybko by się znudziła. Jakbyś w Caylusie wywalił 2/3 budynków (bo za dużo tego), to też gra by nie miała sensu. Ale OK, rozumiem, że Ci nie podeszło, dzięki za wyjaśnienia.

[Smerf Maruda]

Maruda - chyba za bardzo przejąłeś się tymi opisami kart w instrukcji - ja (i inni gracze z którymi grałem też) z tego korzystałem sporadycznie.

Cóż, ja tego też nie robię... Może ujmę to inaczej - czy główną wartością Agricoli jest te >300 kart usprawnień/pomocników? Czy bez tej armii kart gra jest ciekawa? Moim zdaniem multum kart to sztuczne - nieeleganckie! - poprawianie mechaniki gry. Ja lubię - podkreślę - proste mechanizmy. Jestem facetem, lubię proste rzeczy

Update po uzupełnieniu przez Geko odpowiedzi: a więc to karty czynią Agricolę ciekawą, przynajmniej takie miało być założenie. No to mi się to założenie nie podoba

[Perpetka]

IMO Agri familijna jest prosta i cudna. Z kartami jest po prostu jeszcze cudniejsza

[Smerf Maruda]

IMO Agri familijna jest prosta i cudna. Z kartami jest po prostu jeszcze cudniejsza

Jedni lubią ogóki, drudzy ogrodnika córki Ja wybieram córki

[janekbossko]

TtA symuluje zupelnie co innego i jej poziom skomplikowania regół i zasad jest do przełknięcia...
Agricola to nagromadzenie zasad i wyjątków imo psujący radość w grze...instrukcja to koszmar.
Ja fenomenu tej gry nie rozumiem ale potrafie za to zrozumiec Marudę.

[Geko]

Moim zdaniem multum kart to sztuczne - nieeleganckie! - poprawianie mechaniki gry.

Ja bym tego tak nie nazwał, bo to taki pomysł na grę a nie naprawianie zepsutej gry kartami. Karty w Agricoli są i bez nich ta gra byłaby zupełnie inna. Jedni je kochają, inni nie, rzecz gustu.

P.S. Chętnie poznam ogóki To coś do jedzenia, czy też jakieś osobniki płci żeńskiej?

[Robuzz]

Moim zdaniem multum kart to sztuczne - nieeleganckie! - poprawianie mechaniki gry.

Rozumiem, że niektórzy mają takie zdanie...

...ale z tego wynika, że takie Dominion czy RFtG to takie jedne wielkie "poprawienia mechaniki"

[Perpetka]

IMO Agri familijna jest prosta i cudna. Z kartami jest po prostu jeszcze cudniejsza

Jedni lubią ogóki, drudzy ogrodnika córki Ja wybieram córki

Z racji płci zdecydowanie preferuję ogórki (dwuznaczność zamierzona )